Aranıza yeni katıldım, sistemi bile henüz kavramış değilim. Sadece başımdan geçen bir olayı sizlerle paylaşmak istedim. Aslında paylaşmak mı iç dökmek mi bilemedim. Belki de yazmak iyi geliyor diyelim.. 10.07.2014 tarihinde kanser hastası olduğumu öğrendim.
Ve o gün doğduğumu, hayatın rengini tamda bu anda anladığımı söyleyebilirim.
Hastaneye tek gitmiştim yanımda kimse yoktu. Tümör olduğunu acil ameliyat olmam gerektiğini ve organımın alınması gerektiğini doktor acımasızca söylediğinde "aslında acıdı, gözleri gözlerime bakamamıştı... Ama söylemekte zorundaydı mesleği gereği... " doktora tek kelime söylemeden çıktım hastaneden koşarak. Hemen babamı aradım ama hayat film şeridi oldu sanki böyle ölecekmişim de yaşamam gereken her şeyi hızlı hızlı yaşamam gerekiyormuş gibi bir hisse kapıldım. Gerçekten dehşetti!... Babama durumu izah ettim. Sadece babam Antalya'daydı. Ailenin diğer kısmı tatil için istanbul'daydı. Tabii olayın üstüne herkes Antalya'ya yanıma geldi. Ve tekrar Antalya Eğitim ve Araştırma hastanesine geldik.. Doktorla konuşmaya başladık Manevi amcam, babam, annem vs. vs. Sağ testisim de 2 santimetre çapında tümör saptandığını ve acil olarak ameliyatla testisin alınması gerektiğini söylediler. Ben yazılım geliştirme uzmanı olan hayatını kodlamaya adamış ve spora adamış bir adamım. Kötü hiç bir alışkanlığım da yok. Tek yaptığım şey profesyonel olarak yüzmek ve koşmaktır. Birde sabahlara kadar kod yazmak... e tabii herkesin hayalleri olduğu gibi benimde hayallerim vardı. 1.si aşık olduğum kadınla bir aile olmak. 2.si de bir şirket açıp kendi projelerimi ve işlerimi yapmaktı. Doktor sağ testisini almamız gerek dediğinde tüm hayallerimin bittiğini düşünerek hıçkırarak ağlamaya başlamıştım fakat sonra tek testis ile çocuğumun olacağını duyduğumda hayata karşı tüm gücümle savaşmaya devam ettim. Ve ertesi gün ameliyata girdim. Ama hayata karşı verdiğim mücadeleyi bir ben bir Allah (c.c) bilir. Ailemin üzülmemesi için verdiğim savaş gerçekten harikaydı. Ben bile kendimi tebrik ettim. Ve gün geçtikçe daha güçlü oldum... Tabii tümörü aldılar iş bitti değil. Tümör alındıktan sonra patoloji sonucum çıktı ama nasıl? Kanser hastası için zaman çok önemlidir yayılma varsa bir an önce tedaviye başlanması gerekiyor. Patoloji sonucu için Devlet hastanesi bize 15 gün süre verdi ve bu çok uzun bir süreydi. Bizde bir tanıdık vasıtası ile "Memorial Sağlık Grubu Onkoloji Başkanı Prof. Dr. Mustafa Özdoğan" ile tanışma fırsatını yakaladık. 1 telefonu ile patoloji raporunu aldık. Fakat sonuç kötüydü "2. evre testis ca(Testis ve Karın Boşluğu)" yani metastaz vardı 3 ay kemoterapi...
Ben kolay bir şey sanıyorum tabi serum takıyorlar ve damar yolu ile tedavi oluyorsun ne olabilir ki? diyorum... Ama sonra Mustafa hoca ile sohbete başladığımızda tedavinin bıçak sırtı bir tedavi olduğunu ve ölüm riski taşıdığını söylediği zaman işin ciddiyetini çok iyi anlamıştım ama yine umursamaz bir şekilde davranmaya aileme hep mutlu oyunculuk yapmaya devam etmiştim. Tabi bu arada annem kanser olduğumu öğrendiği için MedicalPark hastanesinde yatırılmıştı sinir krizi yüzünden.. Hemen canım anamın yanına koştum beni görmeyi çok istiyormuş sanıyor ki öleceğim * Gittim hemen gözünü açamıyor eli ayakları buz kesmiş. Tuttum elini 10 dakika bekledim başında beni görmesiyle toparlanması bir oldu. Beni iyi görünce oda iyi oldu. Ve maceramız bu olaylardan 2 hafta sonra başlamıştı. Artık saçlarımı kazıtarak ilk tedavi girişimime başlamıştım... devam edecek...

Devam : 03.10.2015,

Saçlarımı kazıtmak için kuaföre gittim. Kuaförüm hep sabittir. Tanıdığım benden 2 yaş küçük arkadaş... Neyse, oturdum koltuğa dedim kazı. Arkadaş şaşırdı kazıtmak? Neden ne oldu sen böyle bir şeyi asla yapmazsın dedi. Ve ben herkese kanser olduğumu söylemekten gerçekten çekinirdim ve zorlanırdım çünkü karşı tarafa bunu söylediğim zaman ciddi bir sarsılma oluyordu neyse kanser olduğumu söyledim ve çocuk şok oldu sarılmalar öpmeler vs. neyse saçlarımı önce makine ile kazıdı ve o saçları kazırken çektiği acıyı hissetmiştim yüzünde ama hayat acı gerçeklerle dolu yapacak bir şey yoktu. Saçlarımı kazıtırken içeri tanıdığım başka bir abim daha geldi saçlarımı köpüklü görünce dalga geçti bune hal oğlum falan. Bende arada değişiklik iyidir dedim. Kanser olduğumu tekrar dile getirmek istemedim ama orada ki herkes onu dışarı alıp sanırım kanser olduğumu söylemiş. Sonradan yanıma geldi çok üzgün olduğunu söyledi ve duramadı daha fazla. Ama aslına bakarsan burada her şey normal o benim kanser olabileceğimi bilemezdi değil mi? O yüzden ona kırılmamıştım dalga geçtiği içinde hiç darılmadım. Saçlarımı kazıttım ve artık vedalaşma zamanı gelmişti kuaförde ki dostumla. Çünkü artık 3 ay yoktum. Sarıldık ve biraz daha sohbet ettik sonra ödeme için kasaya gittiğimde elimi cebime geri ittiler. Evet bu çok acı verici olsa da yinede yapacak bir şey yoktu. Sonra kız arkadaşımla görüşmek için yola çıktım. Onunla 2 yıldır birlikteyiz. Ve görüştüğümüzde gözlerinin içinde ki parıltı bana her seferinde güç verdi. Ama ben tabi ki halimden memnun değildim tuhaf oldum hep uzun saçlıydım birden kazıtınca çok iyi hissetmedim kendimi ama tek çarem vardı? oda alışmak. Ve artık kemoterapi zamanı gün geçtikçe yaklaşıyordu... Tabi bu arada sülalemden arayan bir çok insan yardım etmek isteyen bir çok kişi. Herkese minnettarım. Madden ve manen babamın iş arkadaşları ve benim çalıştığım yerde ki müdürüme ayrıca çok minnettarım. Bir yandan tedavi olacağım iyileşeceğime o kadar inanıyorum ki... ama bir tek sıkıntımda bu değil tedavi masrafları çok ciddi rakamlar... 5 günlük tedavi masrafım 1000tl idi. Ailemin bu parayı ödeme şansı vardı ancak bizi çok zor günler bekliyordu. Ve bu durum benim hiç hoşuma gitmiyordu babama hep şu soruyu soruyordum "Baba nasıl ödeyeceğiz?" ama babam her zaman aynı cevabı veriyor "sen bunları düşünme ve bu soruyu bir daha sorma" babam o yürekli babam ne çileler çekti ve annem herkesin öyle bir sabrı vardı ki inanılmaz. Ailenin ne kadar güzel bir şey olduğunu çok iyi anlamıştım. Ve kemoterapi günü maceralarımız başlıyor... Hastaneye gidiyoruz o kadar heyecanlıyım ki korkum yok. Artık alıştım. Sadece heyecanlıyım yani ilacı çok merak ediyorum ve bende ki etkilerini... Ve her şey o kadar çok üst üste geldi ki ... ilk tedavi günüm ve aşık olduğum kadınsa Akdeniz üniversitesini kazandı okuluna onu yalnız gönderdiğim için okulunun ilk günü onun yanında olamadığım için o kadar mutsuz ve üzüntü içindeydim ki bunu kimseye anlatamam. Kemoterapiyi almaya başlamıştım. Elim kolum bağlı. Sürekli sevdiğim kadında aklım ama şundan da eminim ki onun aklı da hep bende. Hatta okulun ilk günü sabah ilk işi okula gitmeden hastaneye gelmek oldu. Hatta onu uğurlamak için hastaneden kaçtım:) ama sonra geri döndüm tabii.. En azından okuluna uğurlayabildim.. Sonra geri döndüm tedavim 9 saat sürüyordu. 9 saat boyunca yatıyordum. Tedavi bittikten yaklaşık 3 saat sonra kendimi çok kötü hissetmeye başlıyordum. Sürekli boş boş bakıp düşünüyorum. Elim kolum kalkmıyor. Yemek görmek istemiyorum. Yani yaşayan bir ölüyüm işin özü. Ama annem hep yanımdaydı yanımdan 1 saniye ayrılmadı. Destekçilerim o kadar çoktu ki... ve tedavimin bitimine az kalmaya başlıyordu. Neredeyse 1.kür bitecekti. Yani ilk 1 aylık tedavimin sonuna yaklaşıyorduk. Son kemoterapi günüm başladı ve camın karşısına geçtim tedavimin bitmesini öyle bir bekliyorum ki . O hastaneden çıkıp hemen evime gitmek için öyle bir can atıyorum ki evimi odamın kokusunu evimin her şeyini o kadar çok özlüyorum ki anlatamam. Camdan dışarıyı izliyorum. Otobüse binen insanlar bigiblet süren çocuklar adamlar arabalarıyla gezen insanlar. Eğlenen gülen kız arkadaşı ile el ele gezen çiftler o kadar kötü bir son gündü ki... O gün bana 5 yıl gibi gelmişti. ve ilk tedavim bitti kan değerlerim normal olduğu için taburcu olabilirdim. Ve ödeme zamanı gelmişti ödeme için nereye gitmem gerekiyor diye bilgi edinmek için hastaneyi geziyordum ki; birden telefonum çaldı çalıştığım şirketten aradılar 3 aylık tedavimin tüm masraflarını patronumun ödediğini duyduğum zaman tek yaptığım şey ağlamak olmuştu. Öyle bir moral vermişti ki bu haber bana ve aileme paha biçilemez bir haberdi bu. Patronumu arayıp çok teşekkür ettiğimi söyledim. Maaşımda 15 günde bir yatıyordu. Allah herkese böyle bir patron nasip etsin. devam edeceğim...