Sen yillarca sevis sonra gel bizim kafamizi gib abla git seni yazik ederler burda

sonra ben üni, kazandım ankarada kendi yaşadığım sehirde okudum 4 yıl boyunca ailemin yanında tabir doğru mudur bilmem ama düşüp kalkmadığım adam kalmadı.

neyse gel zaman git zaman adamla ilişkiyi iyice rayına oturttuk derken birden kayboldu, memleketine gitti günlerce haftalarca telefonlarıma yanıt alamadım. bir gün ankarada rastladım kendisine bilen bilir kızılayda ata iskenderde yemek yerken gördüm tek başımıza idik ikimizde, her şey içimde soğudu sesimi bile çıkarmadan kalktım gittim, sevdiklerime kin beslemek genimde yok, yapamıyordum, beni görüp ayağa kalktı seslendi, usulca kalkıp gittim arkamdan geldi biraz sonra kaçtım resmen oradan, belki de duygularımı açığa vurmaktan korktum, güçsüz görünmek en büyük korkumdu o zamanlar

Dinliyom

Sana saygı duydum
Ama bana göre değil ve hikayeni okumayacağım

inananı ben gibiyim

kaldırdım

bu başlık tutar.