neyse sonra bu adamla da bitirdim tüm münasebeti, bu arada 165 boyunda 72 kilo olan ben 49 kiloya düştüm üzüntüden, mutlu olunca kilo alan mutsuz olunca anoreksiyaya bağlayan bi yapıya sahibim, neyse spor yüzme falan diye kendimi oyalıyorum ki onu aramayayım, gel zaman git zaman bu adamı da sildim hayatımdan çıkardım bi şekilde.

dinleyenler? elini kolunu neyi varsa kaldırsın okuyanlar

tabi unutma evresinde görüştüğüm yığınla adam oldu ama hiçbiriyle olmadım olamadım, içi almıyor insanın bir yerden sonra. derken bu ilk olan nereden nasıl bulduysa beni buldu. evimi numaramı her şeyi değiştirdim muhtemelen okulumdan diye düşünüyorum. bi gün okulun önünde gördüm kendisini beni beklerken, yolumu değiştirmem mümkün değildi konuştuk falan filan yeniden başladı bir şeyler derken çektim kendimi tabi bu arada yine içimde fırtınalar kopuyordu, ev almış evine hayırlı olsuna bile gittim borcam çiçek alıp, bilenler bilir kızılayda çiçekçiler vardır sakarya da ortanca almıştım soldurmuş hemen 3. günde, bana verdiği değeri koydu ortaya diye o gün kırıldı hevesimin büyük kısmı, neyse bununla da kopardım tüm bağı, içimde birine karşı bir şey kalmayınca giydirmeden ayrılmam onun yanından yakınından, ne var ne yoksa içimde kusup gittim.

okuyanlar? yormayın beni okumuyosanız

bu başlık tutar.

neyse bununla da bitti bu arada okula ne akla hizmetse otostop ile gidip gelmeye başladım bu arada tanıştığım insanların haddi hesabı yoktur. öğretmeninden doktoruna, daire başkanından polisine, özel sektör yöneticisinden taksicisine, her kesimden adamla muhatap oldum, hala hangi akla hizmet yaptığımı bilmiyorum, ya içlerinden manyak çıksa tecavüz ettikten sonra böbreği paket yapıp zütürse diye düşünüyorum şimdi, iyi cesaretim varmış diyorum hala akıllanmıyorum bakın daha neler geldi başıma.

bu arada üni okurken ankarada bir avm de çalışmaya başladım, burada da tanıştığım bi sürü insan oldu ilk ilişkimden beri de içime sinen kim olduysa birlikte oldum yalan yok. üni. bitene kadar çalışmaya devam ettim, avm den sonra bir tıbbi cihaz şirketinde mümessillik yaptım kısa süre, burada doktorlara peşkeş çekilen insanlara kadınların nasıl sunulduğuna şahit oldum, isteyen kadınlar devam ediyor bu işlere işin ucunda büyükk paralar dönüyor diye, bir kaç doktorla yemeğimizden sonra midem bulanarak çıktım işten, iyi ki de çıkmışım bugün evimde sıcak yuvamda değil de bir otel odasında bir doktorun, hastane yöneticisi vs. yatağında uyurken yanından entry giriyor olurdum.

sonra üni. devam ederken biriyle tanıştım ankarada bir bakanlıkta çalışan bir mühendis, henüz 28 yaşında di benimle tanıştığında, şimdi 30unu buldu 2 yılda 2 bin acı tattırdı, bununla da girip çıkmadığımız yer kalmadı ankarada, yapmadığımız kalmadı, sorsanız sevdin mi diye bırakın ayrılmayı birine kızıp sinirini benden çıkarmaya çalıştığında bile haftada 3-4 kilo verirdim üzüntüden, öyle sevdim ama 1,2,3,4... ayrılmalarının ardı arkası kesilmedi alıştım bir zaman sonra bünye bağışıklık kazanıyor ayrılıklara acılara.

bu adamla resmen evli gibiydik ikimiz de ailemizle yaşamamıza rağmen ayrı bir evde kalıyorduk, 2 yıl süre içinde 1 senesi bu evde geçmiştir diyebilirim. sonra üni. bitti her acımı her sevincimi paylaştığım adam mezuniyetime bile gelmedi, içimde buruk bir sevinç, okul bitiyor ama bu adam yok yanımda derken onun acısı da geçti

sonra bu adam peşimi bırakmadı bırakmak istemedi tabi adamın belalı eski sevgilisi bir gün üni.nin önüne gelip bana saldırınca kendimi tutamadım yer misin yemez misi al aşağı ettim kadını, üni.de kavgacıya çıktı adım kevaşe yüzünden, neyse konuya dönelim bu adam bittikten sonra bana bir özgüven geldi ki kafama koyduğum kim varsa istediğimi yaptım yaptırdım. bu arada aldığım teklifler görüşme talepleri dur durak bilmedi, 5 evlilik teklifi alıp 4 ünün yüzüğünü geri verdim biri hala bendedir adam almadı hatıram kalsın bari dedi isteyenler varsa capsini atabilirim.

ama ailem her şeyden değerli benim için, bugün bir organa dokuya ihtiyacım olsa tıbben uygunluk yönünden ilk yardım isteyeceğim insanlar ailem olduğu için arkamı dönmek biraz benim de işime gelmedi, babam da olayı öğrenince ya şimdi git bizimle bir daha görüşme ya da o adamı bırak diyerek resti çekti bana. adamla aynı binada oturduğum için ister istemez görüyordum hemen hemen her gün , bitse de bitmemişti kısacası, ailemin restine rağmen bir süre daha devam edip bitirdik her şeyi, hala görüşürüm konuşurum orası ayrı ama cinsel bir münasebetim olmadı

inananı ben gibiyim

Dinliyom

neyse gel zaman git zaman adamla ilişkiyi iyice rayına oturttuk derken birden kayboldu, memleketine gitti günlerce haftalarca telefonlarıma yanıt alamadım. bir gün ankarada rastladım kendisine bilen bilir kızılayda ata iskenderde yemek yerken gördüm tek başımıza idik ikimizde, her şey içimde soğudu sesimi bile çıkarmadan kalktım gittim, sevdiklerime kin beslemek genimde yok, yapamıyordum, beni görüp ayağa kalktı seslendi, usulca kalkıp gittim arkamdan geldi biraz sonra kaçtım resmen oradan, belki de duygularımı açığa vurmaktan korktum, güçsüz görünmek en büyük korkumdu o zamanlar

sonra ben üni, kazandım ankarada kendi yaşadığım sehirde okudum 4 yıl boyunca ailemin yanında tabir doğru mudur bilmem ama düşüp kalkmadığım adam kalmadı.

bu arada onu unutmaya çalışıp hemen her kesimden insanlarla muhatap oldum, gerekli gereksiz her insanla görüştüm, dersaneye giderken bi adamla tanıştım, babamdan bile büyüktü adamla girip çıkmadığımız ortam, yapmadığımız kalmadı, bilen bilir yine ankarada girip çıktığımız bütün ortamları tek tek verebilirim. 3 sene birlikte olduk annemin olayları öğrenmesi ile birlikte her şey bir anda bitti, çok peşimden koştu her şeyi onda öğrendim, şu gün kendime azıcık güvenim varsa o adam sayesindedir, kendime güvenimi getiren ve kendimi sevmeyi öğreten insandır, bugün birine teşekkür etmem gerekirse o da o adamdır. bu arada dinleyenler el kaldırsın.

yemeği yedim çıkacam kredi kartı çekmiyo hesabı ödeyemiyorum, adam ben hesabı isteyince kalktı gitti arabası duruyormuş mekanın önünde bindi bekliyo, çalışanlar pos cihazı getirdi çekmiyo kart bi türlü 1,2,3 cihaz derken hiçbiri olmadı neyse dedim boşver, maaş kartımdan çektirecektim ki bu çıktı arabadan benim hesaba aktarın dedi bu arabadan, neyse teşekkür ettim maaş kartımdan çektirdim, dediğim gibi kimsenin hakkı üstümde kalmaz, çıktım bankamatiğe gidiyorum karta ne oldu da çekmiyo diye, sıra bekliyorum bu arkamdan merhaba dedi, uzun boylu 1.88 boy yakışıklı oldukça sportif 30 lu yaşlarda bir adam arkamda duruyor, merhaba dedim jestiniz için teşekkür ederim, sonra karta baktım olmuyor yarın ararım dedim müş, hizmetlerini.

kaldırdım

sende ne orusbuymuşun be :D

sonra bir mekana takılmaya başladım, mekana gelenler iki gruba ayrılıyordu, işverenler ve aranan kadınlar/kızlar, bir süre gözlemledim falan derken bir haftasonu çıkıp ankaraya geldim, geri çalıştığım yere döndüğümde bir gün yine aynı mekana yemek yemeye gittim ve adamın biri kaş göz ediyo karşıma oturup abuk subukk hareketler yapıyordu, hesap ödemeden kalktı gitti, bir hürmet bir saygı kim bu amk bu kadar özen gösteriyorlar diye izliyorum.