Ben atladım bigibletime döndüm ev yoluna. 3 4 km uzaktaydı kaza olan yer. Ben birçok insanın cesaret edemeyeceği bir şey yaptım ve ailesine haber verdim beyler. Bu cidden çok zor bir iş.

Balkondalardı annesi ve ablası.

Ben: ibrahim'in annesi siz misiniz efendim?
Annesi: Evet oğlum ne oldu?

Boğazım düğümlenerek cevap verdim:
Ben: Sakın telaşlanmayın. Oğlunuz bir kaza geçirdi. Lütfen yanına gidin ve sakin olun.


Feryat figan aşağı inen ailesini görünce içim yandı be.

Eve nasıl gittiğimi hatırlamıyorum. Girdim ve kimseye birşey söylemedim. Aslında en büyük hata oradaydı. Pgibolojiyi giben söylemememdi. Aslında suçum yoktu ama vicdan azabı çekiyordum. Korkuyordum. Paylaşamadım.

Tam 1 yıl sonra bunun etkileri ortaya çıkmaya başladı. Bir gün uyandığımda heryer kan içindeydi. Burnumdan gelmiş kan. Babam uyandırdı ve iyi olup olmadığımı sordu. iyiyim baba neden diyince yerlere baktı. Yerler, yorgan, tişörtüm, yatağımın yanındaki gardolap. Hepsinde kan lekeleri vardı. Dehşet içindeydim. Ağzımı oynatamıyordum. Geriliyordu kurumuş kandan.

Hemen hastaneye gittik. Bir röntgen istediler. Kafadan. Acaba bir darbe mi aldım diye herhalde. Bir tak çıkmadı sonra bende düşündüm acaba gece uyurken düştüm dolaptan destek alıp kalktım mı falan diye.

Küçük kız kardeşim kreşe gidiyordu. Annem ve babam çalıştığı için onu kreşe her sabah ben yolluyordum. 12 13 yaşındayken bunları yapıyordum. Çoğunuzdan daha zor bir çocukluğum oldu. Ama buna da şükür. Kardeşimi kreşe yollayınca kendim kahvaltı yapıp okula gidiyordum.

Bir gün uyanmamışım. Kardeşim zile basan servisçi abiye uyanmış gelmiş beni dürtmüş. Ben uyanmamışım. Ölü gibi yatıyormuşum lan. O çocuğun pgibolojisini düşünsenize. Belki de beni öldü zannetti. Ağlamış. Komşular gelmiş babamı çağırmışlar. Gözlerimi açtığımda odada 10 kişi vardı beyler annem ağlıyor. Beni öldü zannetmiş garibim.

Baya sarıldık ettik falan. Sonra babam beni nörolojiye zütürdü bu beyinle ilgilenen bölüme. Emar istediler. Çekildim ve beyinde bir kitle varmış. Ama bunu oradaki basit doktorlar çözemezmiş diye bizi Türkiye'nin en iyi doktoruna gönderdiler. Adamın özeline gittik. Tek seansa 600 lira istedi lan. içim cız etmişti o paraya.

Tümör var iyi huylu dedi ve bizi tomografiye yolladı ondan normal doktorların anlayacağını söyledi ve uzun uzun öğüt verdi. Tomografi dediğimiz emar makinesinin biraz değişiği dönüyor falan acayip bişe beyler. Gavur yapıyor.

Ondan da bir tak anlamadılar bu sefer Gamma Knife istediler.

Işın tedavisi. http://s12.postimg.org/s3jwa2dkd/image.jpg

Bu ablamızdaki gibi bir kafes takıyorlar kafaya. Ama o kadar acıtıyor ki beyler. Sanki kafanızın üstünde bir araba var. Bunları 14 yaşındayken yaşıyorum ufacık çocuğum daha o zaman.
Daha sonra beyin anjiyosu ameliyatına girdim defalarca emar çekildim çok zorlu bir süreçti. Ama çok şükür halime yürüyebiliyorum özgürüm.

Senelerdir ilaç kullanıyorum pazartesi emarım var kontrol amaçlı. Doktora ameliyat olmak istediğimi söyleyeceğim. ilk entry bu benim için. Belkide son olacak.

Herneyse kız konusuna geri dönelim.

Benim hayatımı giben, o gece soğuktan donmama sebep olan kız başkasıyla yatmıştı. Tam bir kaşarmış şimdi anladım. Benden önce de birçok erkeği evine almış ve vermemiş. Tam bir motormuş. Bunu bunca güzel şey yaşadıktan sonra öğrenmek çok acı veriyor. Şu da var, tecrübe oldu. Her kıza hemen güvenmeyeceksin.

Şu an beni Elif'le buluşturanlardan bir kız ile sevgiliyim. Keşke ilk önce onunla sevgili olsaydım. 7 ay oldu. Allah ayırmasın. Çok mutluyuz. Beraber düzenli olarak sevişiyoruz ve ben onu ciddi şekilde karım olarak görüyorum ailem biliyor ve destekliyor onun annesi biliyor ama nötr bu konuda. Allah hepinize doğru kişiyi bulmanızda yardım etsin. inşallah bu kız da beni bırakmaz.

Tek partta bitireceğim

Şok olmuştum hayatımda bu kadar kırıldığımı hatırlamıyordum. Nedenini sordum söylemiyordu. Çok ağırıma gitmişti o kadar hayal kurduğum kızın beni birden bırakması. O geceyi dışarda geçirdim beyler. Dışarda. O soğukta banklarda sigara içmekten feriştahım gibildi ağlayarak sigara içmenin tadına o gece baktım.

Bir gün sonra, yine kendi evinde bir başkasıyla yattığını öğrendim. Benden ayrılır ayrılmaz. Bu da gücüme gitti. Kız tek başına hayatımı gibmişti. Bende de beyin tümörü var beyler. Allah kimseye vermesin. iyi huylu olduğundan ilaç ile kontrol edilebiliyor. Ne kendimi acındırmak için yazıyorum bunu ne de prim yapmak için. Beyler çok zor gerçekten. Sert hareketler yapamıyorsunuz. Kendinizi çok yoramıyorsunuz. içemiyorsunuz. Sigara bile çok tetikliyor ama tümörün sebebini yazınca anlayacaksınız.

Madem konusu açıldı, yazayım. 4 5 yıl önce yaz aylarında cami kuran kursuna gidiyorum. Hava çok sıcak o gün. Arkadaşım ibrahim'le dedik bir bigiblet turu yapalım. Bu da saftır hafiften. Tamam dedik düştük yollara. Gezdik gezdik en sonunda anayola çıktık güvenlik şeridincen gidiyoruz. Sağda bir yerde durduk ve karşıya geçtik. Park vardı bir porselen fabrikasının. Oraya gittik elimizi yüzümüzü yıkadık su içtik oturduk. Karşıya geçerken keşke olmasaydı dediğim ve hep diyeceğim bir şey oldu beyler. Yolun yarısına geldik. Çift git çift gel şeritli bir yol. Ortadaki demirlerden atladık. Bigibletlere bakıyoruz. Ben sağdayım, ibrahim solda. Sürekli gelen araçlar korna çalıyor. Ben de umursamıyorum. ibrahim'e de bakmıyorum beyler çok da riskli bir yer değil. Bir tane transit geliyor. Hızlı şeritten yani bize yakın olandan. Beyler bu çok uzun korna bastı selektör yapıyor falan. Ben düşündüm ki bu acemi sürücü çocuklar atlar diye yavaş gidiyor. Bu önümden geçer geçmez TAAK diye bir ses geldi. Gözlerim faltaşı gibi açıldı soluma döndüğümde hayatımın belki de en kötü görüntüsüyle karşılaştım. ibrahim yerde sürükleniyordu. Çok rahat 25 30 metre sürüklendi gözlerimin önünde. Pgibolojik açıdan mahvoldum o an. Ellerimi başıma koydum 10 saniye falan duraksadıktan sonra koştum yanına.

Gözleri açıktı ama hiçbir tepki vermiyordu. O kadar kötü bir manzaraydı ki anlatamam. Porselen fabrikasındaki işçilerden geldiler yardıma. Ambulans çağırdılar. Bunları yazarken içim daraldı beyler. Biraz hava alayım hemen geliyorum. Tek partta bitireceğim dedim çok kısa bi hava alayım