-
1.
+4"benim için beklenmedik bir talih oldun, tanrı`nın lütfu oldun. şimdi eskiden bilmediğim bir şeyi biliyorum: değeri bilinmeyen her lütuf felakete dönüşüyor. artık hayattan bir şey beklemiyorum. ama sen, şimdiye kadar aklıma bile getiremediğim zenginliklere ve ufuklara bakmaya zorluyorsun beni. oysa, şimdi bunların neler olduğunu bildiğim, önümdeki olanakları gördüğüm için, kendimi eskiden olduğundan daha kötü hissedeceğim. çünkü her şeye sahip olacağımı biliyorum ve istemiyorum bunu.."
simyacı
yakında başlayacağım.
-
2.
0güzell içerik başlık kadar iyiyse tutar hacı
reserved -
3.
0upluyorum bak tek dinleyicinin kıymetini bil amk
-
4.
04542 merkez 4542 merkez aranan liseli lc waikiki açıklarında görüldü tamam..
-
5.
0reserved
-
6.
0bu başlık tutabilir.
reserved -
7.
0belki tutar
reserved -
8.
0bütün acıları biriktirmek zordur o nedenle insanlar bazen ağlar kahrolur vs..vs.. ama yinede bütün acıları göstermemekte bize aittir. ben sana acımı göstermedim göstermemeliyim diye hep gayret ettim ve bir gün!...
o gün ne lanet bir gündür hala aklım alamaz... çamura battı,kalktım ve sonra iskeleden düştüm! bir aksilik var diyordum kendi kendime ama hep ıslanıyor sonra gülüyordum! sonra birden...
"iki gözüm seneler geçiyor...
gönül ektiğini biçiyor...
bir selam lutfet bu ne çok hasret gel barışalım artık" tınısı geldi ve dona kaldım!... sonra ne yapmalı derken aklıma "şarabın gazabından kork çünkü fena kırmızıdır" dedim ve an geldi! şarap birden sağ elime düşmüş bir nostalji edası ile sol elimede ekmek!... birde önümde kaşar tabağı belirdi... ve ben ağlıyordum ıslanıyordum! çamura düşüşlerimin,denize düşüşlerimin anlamı buydu sanki! ama yinede saçmaydı ve sonra!...
nasıl bir hikaye ise yaşamımın üç yıl öncesine gidip o anı yaşıyordum ve gülümsüyorumdum... tanrı'ya şükrediyordum sonra hep mutlu olduğumda şükrettim ben tanrıya ve hiç düştüğümde yardım istememiştim sanki o yüzden hep aramız açık kalmış gibiydi...
ben yine "iki gözüm seneler geçiyor... " diyordum sona bir türlü varamıyordum şizofrene bağlanıp an gelir diyor şaraba bakarak senden korkuyorum diyordum ve seni "o" zannediyordum... birden şarapla konuşmaya başlamıştım ve konuştukça batmaya,battıkça ağlamaya, ağladıkça ıslanmaya... nasil birşeydi bu bilemiyordum sonra kendime geliyordu zihnim birden beşiktaş sahilinde oluyorduk... bana yazdıkların elimde. arkada sezen in arkadaş şarkısı çalıyordu.
http://www.youtube.com/watch?v=ACr6ZOuM4LE -
9.
0her şey bittiğinden beri düşünüyorum. neler oldu, ben neler yaptım, neler geçti elime, nelere üzüldüm, nelerden ders çıkardım diye... ben çok şey öğrendim sayende. 1 seneden bir kaç gün fazla oldu geriye baktığımda. aslında tanışmamızın üzerinden tam 3 sene geçtiği gün sana yazdım bu yazıyı... ama oturdum, okudum defalarca... sadece bende gizli kalmaması gereken, okusan da asla anlayamayacağın bu yazı işte... senden sonra küçük çocukları yetiştirmeye çalışmam ve bununla avunmam, kimseyi sana en ufak bir özelliğiyle bile benzetememem... nasıl koyuyor bir bilsen... nerden bilebilirsin ki? okusan da anlamazsın zaten... işte o kocaman senenin özeti:
tam bir sene önce bugüne bakıyorum da... pek uzak gelmiyor açıkçası. hayatımı değiştiren, tamı tdıbına 11 ay beni kendine bağlayan insanı tanıdığım gündü bugün. 3 sene geçti, benim yalnız kalışımın üzerinden ise 1 ay...
bu 1 sene içinde yaşadıklarımı kendim seçtim, kendi seçtiklerimi yaşadım. çok kalp kırdım, çok can yaktım, çok insan üzdüm ama çok az canım yandı belki... ha sırf zarar vermedim! çok insana yardım ettim, çok insana elimi uzattım, birçoğuna da destek oldum sadece yanlarında durarak...
ben böyle büyüdüm, ben seninle büyüdüm ve bilmiyorum sen benimle büyüdün mü? 21 senenin en güzel 26 ayını verdin sen bana. ben seninle mesafe kavrdıbını, gerçek sevgiyi, özlemeyi ve çektiğim acının karşılığının bir gün çok tatlı bir şekilde bana geri dönebileceğini öğrendim...
kilometrelerce uzaktan ellerimi uzattım sana ve sen tuttun. bıraktığın zaman, bırakmak zorundaydın ve ben daha uzağa uzatamazdım ellerimi... tam sana geliyorum diye kararımı almışken, arkama bakmayacakken bu ayrılık... neden diye sormaktan kendimi alamadım ama hiçbir cevap bulamadım sorduğum sorulara...
artık sormuyorum, cevaplamıyorum! artık cevabı buluyorum! cevap benim göz ardı ettiğim şeylerde gizli... geçmişime dönüyorum, küçüklüğümü buluyorum, ve o saf çocuğu tekrar canlandırmak için uğraşıyorum... o akıllı ama kırılgan, dışarıdan yardım görmeden ayakta duran çocuğa ulaşmaya çalışıyorum ve başarıyorum, çünkü hissediyorum! -
10.
0şimdi arka plandaki şarkı ne biliyor musun? bilmiyorum şarkıyı biliyor musun ama şöyle diyor şarkıda her şey seninle güzel olmayacak düşlerin peşinden koşmak bile. ben kendi yarattığım dünyamda seninle olmayacak hayallere yelken açıyorum. sen benim sevgilim oluyorsun hiç bırakmıyorsun hep yanımdasın hep benim için sığınacak bir limansın. sonra hayaller bitince gerçek dünyaya dönüş zor oluyor. bu bu dünyada sen yoksun işte ama ben senin bu dünyamda var olmanı istiyorum. gerçekten hep benim yanımda olmanı istiyorum. ama kader denilen şeyde yazılmamışsın sen bana. tüm çabalarıma rağmen değişmiyormuş kader denilen şey. o yazılmış biz oynuyormuşuz. şimdi her dizide birbirinden ayrı olan ya da kavuşan sevgililer görmek ağlatıyor beni. gün oluyor seni aleks kendimi zarife yapıyorum gün oluyor ben ışık sen harun. ama bu ehp böyle gidiyor sanki onlar birbirine kavuşunca benim vuslatım gerçekleşecek gibi hissediyorum o iki hayali kahramanın kavuşmasını o kadar yürekten diliyorum ki tıpkı seni dilediğim gibi. çok seviyorum ben seni bunu benden kaç defa duydun bilmiyorum ama ben senden hiç duymadım bu lafı. duymak için nelerimi feda edebilirdim bilmiyorum. sırf benim için kutsal o iki sözcüğü duymak için... ama senin dünyanda bana yer yok. allah baba kaderimizi yazrken bizi hiç bir araya gelecekler diye yazmamış ama şunu unutmuş ben seninle hayallerimde hep bir aradayım. gerçeğe dönüşü zor olsa da orada seninle çok mutluyum. seni çok seviyorum sen sevmesen de.
-
11.
0hayaller.. ne güzeller değil mi ?
şimdi bir hayal kuruyorum.
yanımdasın şimdi sen, elimi tutmuşsun. gülümsüyorsun, bana seni seviyorum diyorsun eskisi gibi. kalbim elinde o an ve atmıyor sanki. o kadar mutluyum ki..
ve tam bende sana cevap verecekken dağılıyor herşey.
sen gidiyorsun.
hayal bitiyor, gerçek başlıyor.
sanırım hayat da bu zaten. hayalin bittiği yerde başlayan acı bir gerçek.
neden bu kadar zor olmak zorundaki sanki, neden ?
hani herkes mutlu olsa, herkes istediği gibi yaşasa olmaz mı ?
saçmaladım, biliyorum olmaz..
seni çok özledim, hem de çok..
ne güzel gülerdin. ne tatlı konuşurdun.. artık yok.
teoman'ın da dediği gibi, zaten hiç halim yok.. -
12.
0insanın "vay be" diyesi geliyor. boğazında düğümleniyor. diyemiyor.
-
13.
0ayrıca teomanı da gibeyim.
-
14.
0amk ya şu edebiyatı edebiyatçılara bıraksanıza süslü cümle kurayım derken çorbaya çeviriyosunuz
-
15.
0rezerved
- 16.
-
17.
0http://fizy.com/#s/1ukdcc
her gece yattığımda rüyamda sana sarıldığımı görmek, her sabah kalktığımda yanımda olacağını, olmasan bile aramış olabileceğini ummak... telefon çaldığında heyecanlanmak, msnde bi konuşma açıldığında sen misin diye merak etmek... bunlara mahkum olmak ne kadar zormuş meğerse.
yaşadığımız yalan zamana rağmen, bunca olan şeye rağmen bugün şu dakika elini uzatsan tutacağım için salağım. her bıraktığın açıkta yüzüne çarptığım gerçekleri ses çıkaramadan kabullendiğin için, bana o fırsatı verdiğin için sen benden daha salaksın. ama galiba ben bi adım öndeyim senden, hala seni düşündüğüm için...
bugüne kadar hislerimi dile getirememiş olsam içim acırdı belki. şimdi merak ediyorum neden hala içimde o acı var diye? sebebi bunlarsa bile bu hissettiklerimi de sana söyleyecek kadar eğilmeyeceğim senin önünde.
peki neden? neden gelemeyeceğimi bildiğin halde kolların açık bana doğru? eğer aşk anlayışın bana acı çektirmekse ben ne yapabilirim ki? zaten her dakika çektiğim acıyla biraz daha şiddetlendiriyorum demek her şeyi...
ben her dakika senin yüzünü hayal ederken arkada şu anda çalan parça benle dalga geçiyor resmen:
seni sevdim belki. ama yalanlarını asla... -
18.
0bu yazıyı yazdıktan sonra okuduğumda sanki senin bana yazdığını hissettim. sanki bunları yazan sendin. ama duygular bana aitti. bunları yaşayan sadece sen değildin.Tümünü Göster
kalbimde sana ait bi şehir vardı... çiçeklerin vardı, dört mevsim rengarenk.. ağaçların vardı, sonbaharda bile dökülmeyen yaprakları... salıncakların vardı içimde. bendim seni usulca sallayan. pencerelerindeki ışık bendim. akşamları seni üşüten o hafif rüzgar bendim. sadece biraz sarıl istedim, niyetim kötü değildi. biraz dalgalansın istedim saçların. içimi okşa istedim. ellerin soğusun istedim. gelirsin benim sıcak ellerimi tutarak ısıtırsın diye, niyetim kötü değildi. acıtmak için değildi hiçbir şey, kalbimdeyken acımazdın. elimden geleni yapardım, üzülme diye. yaptım da. kaç kez kendimden vazgeçtim, görmedin. sustum, çok sustum. sana katıldığımı sandın, belki tam tersiydim ama sesimi çıkarmadım. gittim, çok gittim ben senin şehirlerinden. bazen de sen kovdun. böyle yüzsüz değilim de normalde, konu sen olunca hiç utanmadım yeniden geldim kapına. açmadığın zamanlar da oldu. bekledim. sabırla bekledim kapında. sonra yeniden aldın beni şehrine. aynı değildi. ben yokken yakıp yıkmışsın. pencerelerini kırmışsın evimin. hafif bi rüzgar değildi seninkisi. ben çok üşüdüm. ama ellerini bulamadım. niyeti kötü değildi dedim hep. ama bu değildi beklediğim, bu değildi benim istediğim. bu kadar kolayını ummadım belki de senden. böyle sudan sebeplerle olmaz gidişler benim şehirlerimde. sende de kolay olmaz sandım. ama öyle olmadığını öğrettin bana. çok şey öğrettin belki de farkında olmadan. ben sen üzülme diye uğraştıkça beni üzerek öğrettin hepsini. ben sustukça üstüme daha çok gelerek öğrettin. ben kötü anıların üstünü örtmeye çalıştıkça hatırlatarak öğrettin. ben özür diledikçe kabul etmeyerek öğrettin. ben çabaladıkça önüme ördüğün duvarlarla öğrettin. istemedim başta, öğrenmek istemedim. inanmak istemedim yaptıklarına. sinirden dedim. öyle anlık şeyler bunlar dedim. gelir geçer dedim... şimdi duruyorum olduğum yerde. kendime bakıyorum. geçmemişler... derin yaraların var bende. ben sardıkça yeniden kanattığın. bendeki şehrini bile yıkmışsın. ne çiçeklerin kalmış ne ağaçların. salıncağın boş, ayaktasın. gitmek ister gibi. bi kıvılcım bekler gibi. ışığımı istememişsin demekki, ondanmış bu siyah perdelerin. rüzgarımdan hoşlanmamışsın demekki, ondanmış bu yaktığın ateş. hiç düşünmedin. hiç düşünemedin bir gün gelip benim de pes edebileceğimi. o ateşin içimi yakacağını düşünemedin, belki de umrunda değildim. hiç olmadım belki de. ben değildim sevdiğin, susuşlarımdı. seni sevişimdi. kendimden vazgeçişlerime vuruldun, sen oluşlarıma. mutlu olmam değildi önemli olan, seni mutlu etmek için elimden geleni yapışıma hayran kaldın. aynısını beklemedim hiçbi zaman. kendinden vazgeç demedim hiç, susmanı beklemedim. hep dinledim, ben seni dinlemek istedim. ama bunlar değildi duymayı beklediklerim. niye böyle oldu diye soramadım bile sana, dinlemedin ki. yine de hepsini geride bırakabilmeyi başardım. hiç olmamış gibi davranabildim. ama bu kez senden de aynısını bekledim. yapmadın. şimdi ortada yıkılmış şehirler var. gidişler var. bitirişler var. başımı ellerimin arasına alıp düşünüyorum. hayır yine sana sormuyorum. ben düşünüyorum. kendi kendime soruyorum. hiçbiri benim eserim değil biliyorum. ben yıkmadım hiçbirini. benim gidişlerimin hiçbiri dönmemecesine değildi. ben bitirmedim hiçbir şeyi. sen istedin ben yaptım. başka yol bırakmadın bana. şimdi salıncağın boş, ayaktasın. gitmek ister gibi. bi kıvılcım beklemene gerek yok, yaktığın ateşler yeter de artar bile. gitme diyemem bu kez. geri de gelemem sana. yıktığın hiçbir şeyi tamir edemem. bir daha yıkışını izleyemem çünkü. bu sefer git. bende gidişler kolay olmaz dedim diye mi böyle zor şeyler yaşattın bana bilmiyorum. ama git. ben bitmeden, kendimi yitirmeden her şeyini al içimden ve bu kez bit. -
19.
0belki binlerce kez dinlediğim bir şarkı. gecenin karanlığında eşlik etsin. http://fizy.com/#s/3wklef
-
20.
0bu sensiz geçen 1.doğum günümdü. ailemden ondan bundan kimseden tebrik beklemedim ( kimseden de gelmedi zaten ) aslında senden beklediğim kadar. atmayacağını bile bile seninle aynı isimi paylaşan herkese isimlerini basa basa teşekkür ettim. görmeyeceğini duymayacağını bile bile. kendimi arkadaslarımı kandırmaktan usandım hala o ilk günki sıcaklığı içimde hissettiğimi bile bile. ben şimdi böyle hala yanarken sana sen başka gözlere bana baktığın gibi bakıp o gözlerde arayacaksın aşkı. hala düşününce kulaklarıma kadar yaydığım gülümsememin mimarı olan kokunu başkalarına sunacaksın ha. dudağında başkalarının izleri olucak. içine her düşen kendi keşfi sanacak belki seni ama sen melekleri kıskandırcak kadar kendinsin. ben o anlarda aklının ucundan bile geçmeyeceğim sana benzemeyen yeni sevgililerimle kavga sebebim olucaksın onlarda seni bulamadıgım o şirinliğini mızmızlığının o çocuksu sıcaklığın yüzünden. bana başaşağı bi gelecek tasarladın belki ama bana yaşattığın bu büyük aşk karsında sana son kez minnetlerimi sunmak istiyorum. hatırlamak ne kadar acı verici olsa da seni senli günleri yaşamak güzeldi. yolun açık olsun. iyi ol sağ ol ama bidaha görme beni..
17/04/2011