bir insanın en dipten zirveye yükselmesi

askere gitmeme daha çok vardı, boş boş oturunca zaman geçmiyordu. ben de yavaştan iş aramaya başladım. bir tane ilaç firmasında işe girdim. mümessillik yapacaktım. medikal işini yaptığımdan dolayı çok yabancı değildim işe. ancak çalışma sistemim diğer mümessillerden farklıydı. hem ilacım kolay satılabilir bir ilaç olduğundan, hem her akşam içtiğimden, sabah 11 gibi uyanıyordum. duş alıp çıkıyordum evden, 1 gibi hastanelere, eczanelere gitmeye başlıyordum. ancak asıl satışım buralarda olmuyordu. geceleri nöbetçi doktorlara bir tepsi börek, veya bir kilo tatlı falan alıp gidiyordum. hayırlı nöbetler hocam falan deyip giriyordum muhabbete. ilaçla ilgili tek kelime dahi etmiyordum. ancak gecenin bir yarısında gelen mümessile karşı doktorlar ilaçlarımı hep yazıyordu. ilacımda beyler, ilaç kullanan insanlara ilaçların yan etkisi falan olmasın diye mide koruyucu ilaç. yani ilaç kullanan her insana verilebiliyor.

bazen hastaneden çıkıp gecenin 1 inde eczaneye gidiyordum. gelen her hastanın reçetesinde ilacım yazılı oluyordu. satış müdürümüz çalışma sistemimden çok şikayetçi ama satış rakamlarımdan çok memnundu. ancak ben her şeyin takunu çıkarmaya devam ediyordum. arabamda viski veya vodka oluyordu. bir iki kapak atıyordum sürekli. gece 3-4 gibi yatıyordum, düzensiz bir hayatta emin adımlarla ilerliyordum. kısa süre ilaç firmasında çalışacağım için amirlerimi pek iplemiyordum. satışlarım gayet yüksekti, onlar da ses etmiyordu. bir akşam ankara da toplantıya gidecez, aynı firmadan 2 arkadaş ile birlikte buluştuk. bindik arabaya hoş beş gidiyoruz. alkol almamışım, kafamda bir an öne otele ulaşıp alkolun dibine vurmak var. ilk mola da aldım arabayı, deli gibi basıyorum. arabadakiler tedirgin olmaya başladılar, yavaş falan diyorlar. ama beynim bir an önce alkole ulaşmanın gerekliliğini telkin ediyor. ve ankaranın girişinde kaçınılmaz sona ulaştık beyler. kazanın nasıl olduğunu hatırlamıyorum, kafamda rakının hayalleri falan var, bir anda baktım arkadaşlar bağırıyor arabada, ben kavşağa doğru gidiyorum, frene asıldım ama çok geçti. son hatırladığım arabanın burnu havaya kalktı, yıldızlara baktım. sonra kendime geldiğimde yerde yatıyordum. millet toplanmış hep başımıza. ufak tefek sıyrıklar var hepimizde de, polis geldi alkol testi yapcaz arabayı kim sürüyordu falan dedi. ben üfledim, alkol çıkmadı. çok tırstım ama üflerken.

kazadan sonra istifamı sundum, hiç zorluk çıkarmadan kabul ettiler. satış müdürüm geçmiş olsun için aradı, askerden sonra bekliyorum seni dedi. bakarız dedim tşk ettim. bastım burcunun yanına gittim. o da üniversite okuyor o zamanlar. öğrenci evi, bir kız ile birlikte kalıyor. o kızın da sevgilisi gelmiş. hep beraber takılıyoruz, geziyoruz, yiyoruz içiyoruz. akşamları deli gibi rakı içiyorum ben yine. hayatta ki en büyük vicdan azaplarımdan birisi geliyor şimdi beyler.

ramazan ayındayız, askere gitmeme az kalmış. oturdum akşam diğer elemanla başladık rakı içmeye. gece 12 gibi annem aradı. oğlum çok ayıp dedi, ne ayıp dedim. bugün kadir gecesiydi, sabahtan beri hiç aramadın dedi. insan böyle bir günde annesini aramaz mı dedi. ben şöyle bir masaya baktım, elimde rakı bardağı, ramazan olduğunu biliyordum ama kadir gecesi olduğunu bilmiyordum. büyük bir utanç yaşadım. bir şey diyemedim anneme de. telefonu kapadık içmeye devam ettim o sinirle. içimden hesaplaşıyorum, önceden oruç tutardın, namaza başlamıştım, şimdi dinimizce en hayırlı gece denilen günde rakı içiyorsun zütü gibişmiş bebe falan. bunları da derken deli gibi içmeye devam ediyorum.

neyse tuvalete kalktım ben, girdim işedim. ellerimi yıkıyorum, bu içtiğim arkadaş geldi kapının önünde dondu kaldı. baktım ben buna ney lan dedim. kanka suratın dedi bu sadece. lan aynaya bir baktım suratımda böle minik minik kırmızı benekler var. hemen yüzümü falan yıkadım geçmiyor, ellerime baktım ellerimde de silik silik benekler var. dedim burcuya sakın söyleme, gittim yattım hemen. sabah kalktım gizlice gittim banyoya, benekler geçmiş, elimde biraz silik silik var. inanılmaz korkuyorum ama. hemen istanbulda ki dayımı aradım. dedim ki dayı böyle böyle, çabuk her şeyi bırak istanbula gel dıbına koyarım senin dedi. gittim istanbula. beni aldı doktora zütürdü. doktor bir sürü test falan yapıyor. en sonunda geldi dedi ki, senin karaciğerin küçükmüş dedi. dedim nasıl küçükmüş, akciğerin falan da tam gelişmemiş dedi. nasıl yaaa dedim. genetik olabilir dedi. dedim ki nasıl olur kimsede yok, o sıra aklıma geldi beyler. ben daha 7 aylıkken doğmuşum. tam 7 ay bile olmamış hatta. 6 ay 25 gün falan. dedim ben 7 aylığım. dedi ondandır, tam gelişmemiş organların dedi. karaciğerin yağlanmış, küçük ve görevini zor yapıyor dedi. dedim doktor abi ne yapacaz, alkol yok, sigara içilen ortamda durmak yok, yağlı yemek yok, sebze meyve ağırlıklı besleneceksin takır takır saymaya başladı.

sonra dayım baktı bana dedi ki bu salak alkolik doktor bey dedi. o zaman tedavi görecek dedi doktor. dedim ki askere gidecem ben, tedavi falan olamam. bu da dedi ki askeriye de muayene olmadın mı sen dedi. yok dedim. nasıl lan dedi. girdim muayene odalarına, var mı bir sıkıntın dediler yok dedim, bastılar imzayı dedim. ilk defa alkolik olduğumu kendime itiraf edebiliyordum beyler. dayım yüzüme tokat gibi çarpmıştı gerçeği. çıktık oradan, moralim bozuk. dayımın evine gittik. güzel et yaptı bu, aldım eti elime, giberim dedim, bu et rakısız yenmez, gittim dolaptan çıkardım rakıyı doldurdum. dayı yiğen içtik tüm gece. şu an dayıma siroz teşhisi kondu beyler.

burcunun yanına gittim, dedim ki ben alkolu bırakacağım, bana ne dedi biliyor musunuz? ama nasıl olur, sen alkoliksin. ben baktım böyle ters ters. yaklaşık 3,5 yıldır neredeyse her akşam içiyordum. ve burcu bu durumun farkındaydı. ses çıkarmıyordu. alkolik olduğuma üzülerek alkol almaya devam ettim beyler. ta ki askere gidene kadar. babam beni yolcu ederken son sözleri şunlardı. bize geçer askerlikte, senin alkolikliğine bir saniye bir yıl gibi gelir orada dedi. annem ağlıyordu, bindim otobüse gittim. askeriyeye teslim oldum. sıraya aldılar bizi, içeri sokuyorlar. ordan geçtik, sıraya soktular otobüse bindik. otobüsten indik yine sıraya aldılar yemekhaneye soktular. kayıtlar için sıraya soktular. her yerde sıraya giriyorduk beyler. askeriye öyle bir yer ki her şey sırayla. sıraya bile sırayla giriyorsun o derece.

bizi gönderdiler sağlık taraması için, ben geçtim bir tane albay doktor var. albay da bir albay beyler yüzü sadece kaştan oluşmuş gibi. gözlerinin hemen üstünde kaş var. hatta dikkatli bakınca kaşının üstünde bile bir tane daha kaş var. çok ürkütücü adam. var mı dedi sıkıntı, dedim komutanım böyle böyle. tamam dedi. not aldı. sonra revirci beni her gün adamın yanına zütürmeye başladı. bir tane de rehberlik danışma merkezinden asteğmen vardı, o da oluyordu hep. her gün gidip yanlarına gözüküyordum onlara. ancak beyler olaylar hiç düşündüğüm gibi olmadı. askeriyeye girdiğim dünden çıktığım güne kadar bir kez olsun canım alkol istemedi. hiç de alkolik değilmişim anlayacağınız. demekki 3 yıl bir fiil içmek beni bağımlı yapmamıştı. ilk 1 aydan sonra zaten albay kovdu beni numara mı yapıyorsun lan sen bize diye.

askerlik bitti, döndüğüm ilk gün 1 kadeh rakı içtim, beyler içtiğim gibi deli gibi uykum bastı. hemen yattım uyudum. şimdi de ayda bir 2-3 kadeh rakı içerim. nadiren bira alırım dün ki gibi onu içerim tuzlu fıstıkla. alkol benim için bağımlılık olmamıştı hiç bir zaman, hala da olmadığını düşünüyorum.

askerden geldikten sonra bir bankayla görüştüm, önerdikleri maaş, çok azdı kabul etmedim. ilaç firmasından satış müdürüm aradı ancak, biraz farklı arayışlardayım dedim. yaklaşık 1 ay sonra başka bir bankanın sınavlarını kazandım. şimdi orada çalışıyorum. bana göre gayet yüksek bir maaşım var, ve işimi, yaşamayı seviyorum. burcu ile yakın zamanda sözlendik. aynı şehirde birleştiğimizde evleneceğiz inşallah.