ben artık kendimden geçmiş gibi hissediyorum, kafam iyi çalışmaz,bir şeylerde iyi değilim,pek bir umursamazımdır; hatta sırf kızlar yanında yükselmek için benimle dalga geçen tipleri,iki katı karşılığını verebileceğime rağmen bana laf sokmaya çalışanları bile umursamam . aynı zamanda insanları kıramam sevmediğim birini dahi aşağılamaya gönlüm el vermez, bunun bir sebebi de aşşağılık kompleksim de neyse. hiçbir şeyi haketmediğimi düşünüyorum ailemin, öğretmenlerimin,arkadaşlarımın bana ilgisini kendime fazla buluyorum. Biraz çabalayım hayat da hiç bir şey olamayacağım nasıl olsa deyip koyu veriyorum.Bir yanım kendime ve çevreme olan sorumluluğumu yüklenip çalışmak istiyorken, daha büyük bir yanım kara delik gibi ruhumu sömürüyor gibi.Bu tembelliğim ve sorumsuzluğum belki şimdiye kadar yaptığım hiç bir şeyin sonucuna katlanmadığım içindir bilemiyorum,hep bir kolay yol bularak durumdan sıvıştım.Ha bide öyle asosyal de değilimdir okulum hariç her yerde güzel ortamım vardır, onlara da artık haftanın 40 saati katlanıyorum. Neyse uyku sersemliğimle kafamdakileri dökmeye çalıştım buraya,Bu yazıyı öyle hayatı çözmüş, yükünü sırtında taşıyan ergenler gibi değilde sizden tavsiye isteyen 17 yaşındaki kardeşiniz olarak yazıyorum çünkü ben artık en neşeli olduğum anda bile aniden üzülüp kendi karamsarlığımda boğulmak dan sıkıldım, bilmiyorum belki ergenlikdir gerçi hiç öyle hissedemedim ama yinede size içimi dökmek istedim..iyi akşamlar