dememek için yazacaklarımı okumayın.
Beyler ben bu durumumdan bıktım usandım. Spordan başlayalım futbol oynayamıyorum basketbol desen tırt diğer sporlara girmeyeyim bile. Öz güven ekgibliği diye bi olay bende yok bendeki olay öz güvenin olmaması. Bir şey eğer varsa eksilebilir bende öz güvenin zerresi yok bu sebepten eksilme gibi bi durum söz konusu değil. Okulda 2 arkadaşım var okulun tanınmış çocukları (bu arada liseliyim 11) onlar olmasa herhalde kimseyle konuşamayacam. Onlar sayesinde birileri tanıyor beni. Millet yanımda onlar varken selam veriyor onlar yokken bende yokum. Sevgili olayları bana fazla. Aptal gibi severim. Şu hayatın bana verdiği tek şey tipim herhalde. Tip var kızlar bakıyor ama iş tanışmaya gelince kızlarla konuşurken tam bir mal olduğum için en falza 2 gün konuşuruz o da face vatsap falan sonra yok. Ya arkadaş geçen gün kitap toplantısı yapıyorduk okulda kendi fikrimi belirttim (benim için büyük bir başarı) edebiyat hocamız geldi yanıma bugün kendini iyi ifade ettin dedi ya yemin ediyorum ağlamamak için kendimi zor tuttum. Kafa salladım geçtim. Geçen gün sevdiğim kızı durakta beklerken yanıma eski bir arkadaşım geldi benim gözlerim kızı arıyor o sırada. Bana ne dese beğenirsiniz kanka bi kız varmış 10. sınıflardan böyle kısa saçlı mavi gözlü bugün bana beni sevdiğini söyledi bende hiç iplemedim malın teki. Aynen bunu dedi. Bunun gibi olaylar yüzünden sevdiğim kızlara asla açılamadım. Bir ara 1 aylığına falan bi kızla çıktım. çok seviyodum kızın yanına gidince ağzımı bıçak açmıyodu. Konuşamıyordum. içimde firtınalar kopuyordu ama hiçbirini dile getiremiyordum. Sonucunu tahmin ediyorsunuzdur. Kız seninle yapamam dedi ayrıldık. Kızdan ayrılırken bile tek kelime edemedim. Bunlar sadece yazabildiklerim. Yani anlayacağınız her konuda sıfır bir arkadaşınız var. Haydi kalın sağlıcakla.