bir ilişkide en doğru olan şey nedir

Benim bir kuzenim vardı ve onunda çıktığı bir kız vardı. 6 ay falan çıktılar ben hiç tanışmamıştım kızla. Kuzenimlede her hafta sonunu her boş anımızı beraber geçiriyoduk aramızda 6 ay var aynı yaştayız kafalarımızda denk herşeyi paylaşıyoduk kardeştende öteydik. işte bu kızla çıkıyodu ismini falan hep duyuyordum ama hiç tanışmamıştık. Benim sınıfımdada sıra arkadaşım bi kız vardı bigün bu kıza kuzenimden bahsettim oda faceden eklemiş. Kuzenimin okuduğu okulla bu kızın oturduğu yer aynı yer. Neyse bunlar buluşmuşlar kız anlattı bana bişeyler yaşamışlar ilk buluşmada. Bende kuzenimin sevgilisinin çok iyi çok temiz kalpli birisi olduğunu duyuyodum hep naısl oldu nasıl ettiyse ben bunu kıza söyledim ama yine yüz yüze görüşmedik. MSN' vardı ozamanlar ordan ordan bulup eklemiş söylemiştim. Bana inanmadı bende kendime dedim lan aptal napıyosun kardeşim dediğin adamı bitiriyosun. Ayrılmadı kız seviyodu çünkü kuzenimi.

( Beyler inci sözlük bazen daşşak yapmak baze derleşmektir ya. Bende kimseye anlatamadıkarımı anlattım işte. Sizinle dertleştim bir yerde işte. )

Ama kuzenim benim sınıfımdaki kızdan hoşlandığını söyledi ve çıktığı kızdan ayrıldı. Bu sefer diğeriyle çıkmaya başladı. Nasıl oloduysa kuzenimin eski sevgiliside numaramı bulmuş msj atıp kuzenimi falan soruyordu bana. Bende konuşuyordum onunla aklımda hiç kötü niyetki birşey yoktu. Kızında o şekilde sadece kuzenmi soruyordu. Neyse biz bununla kuzenimle ilgili konuşurken birden birbirimizle ilgili konuşmaya başladık. Ben onun belkide boşlukta olduğubir ana denk geldim ve onunla ilgilendiğim için oda benimle konuşma ihtiyacı duyuyordu ama bende onunla konuşurken mutlu oluyordum. Tabiki bunların hiçbirisinden kuzenimin haberi yoktu. Biz bununla konuşmaya başlamıştık çok güzeldi mutluluk veriyordu onunla konuşmak ama kuzenim aklıma geldikçe kendimi frenliyordum. Daha hiç görüşmemiştik bile.

Oturduğu semtte otobusle burdan 15 dakika öyle söyliyim çok yakın yani. Neyse biz bununla konuşuyoduk bu sefer ben vicdan azabı çekmeye başladım kuzenime söylemem lazım dedim. O benim kardeşim ondan geçemem onunda bilmesi gerekiyor eyer izin verirse konuşuruz eyer istemezse konuşamayız dedim. Oda ben herşeye hazırım istersen söyle ama yeterki yanımda ol dedi. Çok gerçekçiydi söylediklerinde. Bende birgece meseaj attım kuzenime dedimki kardeşim sana birşey söyliyecegim. Efendim dedi. DEdim ben çok adiyim. Benden nefret ediceksin biliyorum Allah benim belamı versin dedim. Ne oldu kardeşim ne saçmalıyorsun dedi. Ben dedim senin eski çıktığın kızla konuşuyorum. Naptın olum naptın sen dedi. O gece 50 tane msj attım cevap bile vermedi. Aradım açmadı. Bende bitmiştim kendimden nefret ettim o anda. Ölmek istiyordum artık daha başka napabilirdim ki artık nasıl bakabilirdim onun yüzüne. Bak dedim cevap vermezsen kendime bişey yaparım.

Bana dediki sen birşey yaparsan peşinden gelirim. Ve ben onun bu sözüyle dahada parçalandım dahada yıkıldım çünkü o hala bana değer veriyodu. O kadar mesajıma cevap vermemişti ama benimle ilgili birşey olduğunda hemen yine koşup gelmeye hazırdı. Özür diledim affetmedi yalvardım yakardım affetmedi beni. Kızada dedim biz artık konuşamayız olmaz bu şekilde artık konuşmayalım. Bana ne olursa olsun ben burdayım bekliyorum seninle mutluyum dedi. Neyse ben kuzenime ulaşmaya çalışıyordum ilişkimi kopardığımı barışmak istedigimi söylemek istiyordum. Ama ulaşamıyordum ve bu ulaşamadığım zaman içinde hala kızla konuşma isteğim hat safhadaydı. Dayanamadım mesaj attım tekrar konuşmaya başladık ama birgün kuzenimle karşı karşıya gelirsek nasıl söylerdim. Nasıl açıklardım hiçbir fikrim yoktu. Kuzenim için kızla konuşmayı bıraktığımda paramparça oldum öldüm resmen çünkü hayatımda ilk defa birisi bana gerçekten sevgisini hissettiriyordu. Ve ben bunu kaybetmek istemiyordum benimde duygularım ona karşı yok yoğundu ama arada kuzenim vardı. Nasıl olur ki aklıma mantığıma sığdıramıyordum. Ama kızla konuştukça teselli oluyordum kuzenmin beni affedebilicegini düşünüyordum. Ama yinede kendime yakıştıramıyordum. Kardeşim dediğin adamın eski sevgilisyle konuşuyorsun ve kuzenininde şuanda konuşuyor olduğunuzdan haberi yok. Kendimi koyuyordum da onun yerine bilmiyorum ben nasıl davranırdım ama kolay kolay yediremezdim herhalde.

Neyse hala çıkmıyorduk ama kızla hala kuzenimin rızası olmadan bu ilişkiye başlayamam diyordum. Birgün kuzenimin olduğu yerdeki arkadaşlarımı ziyarete gittim. Kuzenimin annesi falan almış oraya gittiğimin haberini. Kuzenim geldi yanıma selam verdi bana. Çok şaşırmıştım affetmiş bu beni dedim ama hala konuşuyordum kızla o ise konuşmadığımı biliyordu. Allahım dedim ben bu işin içinden nasıl çıkıcam. Benimle muhabbet etmeye başladı. O bana her güldüğünde ben ölüyordum. Çünkü bilmiyordu hala konuştuğumu. Telefonuma mesajlar geliyordu açıp bakamıyordum bile o anlarda kızdan tekrar ayrılma düşüncesi kapladı tekrar beni. Kuzenim beni affetmişti baksana benimle nasıl konuşuyordu. Mutlu gibiydi hiç konusunu bile açmadı sonra kuzenim aldı beni gel dedi bize gidelim. Dedimki yok ben eve gidiyim. Çünkü gidersek ben onunla nasıl aynı odada dururum. Nasıl aynı sigarayı içeriz. Ben hala ona ihanet ediyordum. Onun ise bundan haberi yoktu o benim konuşmayı bitirdiğimi zannediyo. Kendi kendime kavga ediyordum sürekli beni zorladı gittik bunlara öptüm annesinin babasının elini. Otuduk içeriye ben çok oturamadan hemen kuzenimin odasına gittim koydum kafamı ellerimin arasına. Çocuk gibi başladım ağlamaya. Sesim çıkmasın diye bir yandan kendimi zorluyorum. Bir yandan içim boşalıyor. Bir yandan kuzenim var bir yandan da herşeyiyle bana huzur veren bir kız. Benim için doğru olduğunu düşündüğüm birisi. Allahım diyordum al şu canımı ben bu işin içinden çıkamam. Biraz gözlerimi siler gibi oldum kuzenim geldi odaya beni gördü kapıyı kitledi oturdu yanıma. Bununla göz göze geldik ben başladım dahada çok ağlamaya. Konuşamıyordum oda anlamış olcuak ki onunda gözlerinden 2 3 damla yaş geldi. Ne oldu dedi. Konuşamadım ne oldu neden ağlıyorsun dedi konuşamadım. Cevap veremedim ne diycektim ki ben senin eski çıktığın kızla konuşuyorum. Hani o 6 ay çıktıgın hani sevdiğin kız vardı ya onunla konuşuyorum mu diyecektim.

Kelime yoktu o anda ne hissettiğimi anlatıcak. Onunlamı konuşuyorsun dedi bir an durdum gözlerine baktım kafamı salladım konuşamadım. Dahada çok ağlamaya başladım. Bu sarıldı bana gözyaşlarımı sildi bak dedi eyer gerçekten seviyorsan konuş ben yokum ben zaten senin sınıfındaki kızdan hoşlanıyorum sen istiyorsan onunla konuş dedi. Bir yandanda gözyaşlarımı sildi. Hala bana merhamet duyuyordu ve bu bana daha çok vicdan azabı çektiriyordu. Bu böyle söyleyince çok mutlu oldum sarıldım buna özür dilerim dedim özür dilerim kardeşim. Ama engel olamıyorum duramıyorum durduramıyorum kendimi dedim. O gece konuştuk dertleştik sonra kıza söyledim oda çok sevindi. Ve biz bu kızla çıkmaya başladık. ilk 3 ay hergece kabus görüyordum çünkü bu kızın benimle kuzenimi kıskandırmak için çıkmadığını nerden bilebilirdim. Yada kuzenimin ona hala aşık olmadığını nerden bilebilirdim. Bu kızın beni sevdiğini nerden bilebilirdim. Öyle bir çıkmaz içindeydim ki nereye dönsem taş duvar yarıdmcı olabilcek kimse yok sadece kendim ve düşüncelerimle savaşıyorum. Kendimi kuzenimin onu sevmediğine kızın beni sevdiğine ikna etmeye çalışıyordum ama bu çocuk oyalamak gibi birşeydi. Sonuçta bu düşüncelerden bir türlü kendimi alıkoyamıyordum. ilk 3 ay her gece ağlayarak kalkıyordum. Her gece rüyamda kuzenimle bu kızı el ele yürürken görüyordum. Birbirlerine bakıyorlardı hemen uyannıyordum kan ter içinde. Uyandığımda bile ağlıyor oluyordum artık iyice sulugöz olmuştum ve git gide pgibolojimin bozulduğunun farkında değildim. 3 ay her gece her gece aynı rüyalar aynı kabuslar.

Kızada anlatamıyordum kuzenimede söylyemiyordumç Böyle birşey ima etsem bile kuzenim saçmalama olum geçti gitti diyordu kıza söylediğimde ise saçmalama benim hayatımda sadece sen varsın diyordu. Böyle şeyler düşünme diyordu ancak sadece konuşuyorlardı hiç inandırıcı değillerdi. Kendimi onların bir türlü birbirlerini unuttuğuna ikna edemiyordum. Yanyana gelmemeleri için bile elimden geleni yapıyordum birbirlerine bir bakışları bile beni bir daha ayağa kalkamıycak şekilde belimi bükmesine neden olabilirdi korkuyordum. Bu düşüncelerden kendimi kurtarmaya çalışıyordum ama mümkün olmuyordu artık yavaş yavaş kızın beni sevdğine inanmaya başlamıştım ki gerçekten de Allah razı olsun sevgisini taa kalbimde aşkını taa içimde hissettirdi bana her seferinde. Bana aşık olduğunun farkındaydım. Bir hataydı belki başlamamız ama o hatalar içinden bir doğru çıkarabilirmiydik bilmiyordum. iyice alıştım ben bu duruma yani öyle zannediyordum. Ve ilişkimizde 8. ayımıza geldiğimizde çok şeyi aşmıştık kzın ailesi beni biliyordu benim ailem kızı biliyordum artık kuzenimle karşılaşmalarındada benim için bir sorun yoktu çünkü artık bana aşık olduğunu biliyordum emindim. Artık kafam düşüncelerim rahatlamıştı. Ancak birgün gene rüyamda bunları gördüm ve birden sıçrayarak kalktım. Dedimki ulan sen ne yaptın. Sen böyle bir insanmısın. Nerdeyse evlenmeyi düşünüceksin lan bu ilişkinin sonu nereye gidecek kuzenin lan o senin herzaman yanında olan adam. Ve bu tür rüyalar tekrar gün yüzüne çıkmaya başlamıştı haftada 1 2 defa yine görmeye bşlamıştım rüyalar artık sıklaşmaya başlamıştı 9. aydan sonra kızın benden soğuması için elimden geleni yaptım çünkü durum kötüye gidiyordu ben eskiye dönüyordum ve aklım beni yine darmadağın ediyordu

Yine uykusuz kalmaya yine türlü türlü düşüncelere kaptırmaya başlamıştım kendimi. Kız benden ayrılsın diye elimden geleni yaptım ancak ayrılmadı ve ben birgün oturdum gerçekten bir cesaretle bittiğini söyledim.Bu kadar şeyi aşmışken nasıl biter ya. Ben sana hayatımı vermiştim ben seninle hertürlü hayali kurdum sen benim gerçeğimsin sen benim herşeyimsin nasıl kopabilirsin dedi. Böyle olması gerekiyor lütfen bundan sonra görüşmeyelim dedim birden bire. Kızda şoke olmuştu ama ben kararlıydım. Eskiye dönmeye niyetim yoktu. Tekrar kötü olmaya tekrar pgiboloklara gitmeye tekrar tekrar yaşanan kabuslara. Kendi kendime konuşmaya tekrardan hiç niyetim yoktu ve doğru olanın bu olduğunu düşündüm. Kız ayrıltan sonra 1 ay her gün onlarca mesaj attı onlarca şey söyledi benim yüzümden hasta oldu kalp ritim bozukluğu falan belirdi kızda. Ben ayrıldım ve ayrılığımızın üstünden 1 buçuk sene geçti. Köpek gibi pişmanım ayrıldğıma. Keşke diyorum ayrılmasaydım. Ama birgün oturup düşününcede doğru olan buydu diyorum. 1 buçuk sene sonra bile her aklıma geldiğinde ağlıyorum. Aklımdan çıkartamıyorum bana olan sevgisi çok saftı ve onu birdaha kimsede bulmaıycaktım. Ayrılalım derken nasıl paramparça olduysam 1 buçuk sene boyunca hergün bunu tekrar tekrar yaşadım. En son 1 ay önce konuştuk bana hala senin attığın mesajlara heycanlandığım kadar başka kimsenin attığı mesajlara heycanlanmadım dedi. Tekrar tekrar hergün ölüyorum. Bir yandan diyorum aşk bu laf anlamıyor git tekrar beraber ol. Bir yandan korkuyorum ya eskisi gibi olursa. Herşey normalken bile benim gözümde herşey anormal. Sanki bunlar birbirlerini hala unutamamışlar gibi gelicek.

Sadece yanımda o olsun istiyorum, ama yanımda o olmasın istiyorum. Öyle bir durum ki ne gidebiliyorum ne dönebiliyorum. Öyle bir arafta kaldımki bir adım öne atsam cehenneme düşücem. Bir adım geri atsam geriye dönücem. Hayatımın dıbına koyucam tekrardan ve ben bu düşüncelerle 1 buçuk senedir yaşıyorum. Hergeçen gün ona olan ihtiyacım artıyor. Özlemim artıyor ama gel diyemiyorum. Bana zaten sen suçlusun diyor herşeyi sen bitirdin affetmemi bekleme benden diyor. Haklı nasıl affetmesini bekelyebilrim ki o kadar ümit verip yarıyolda bıraktım. O kadar güvendirip terkettim. Ama kendimce haklı nedenlerim vardı. Onun hiçbirzaman anlayamayacağı nedenler. Burada söyleyip ona asla söyleyemediğim nedenler. Ve daha neler neler var anlatamadıklarım arasında buraya yazamadıklarım arasında. Birgün giyorum karşılaşırsak acaba tekrardan ne düşünür nasıl bakar bana ama cesaret edemediğimden gidemiyorum bile o semte. Kaçıyorum resmen ondan. Onu istiyorum ama ondan kaçıyorum. Korkuyorum çünkü. Eskisi gibi olmsaından korkuyorum. Şimdi size soruyorum kardeşlerim benim ne yapmam gerekir. Bunca olan şeye rağman gidip konuşayımmı yoksa bırakıyım doğru olan şuanda olan mı. Lütfen yardımcı olun ben tek başıma savaşmaktan sıkıldım birkaç fikir birkaç akıl verirseniz çok yardımcı olursunuz. Ben artık siyahı beyazı. Yanlışı doğruyu ayırt edemiyorum. Siz yardım edin bana bu durumdan nasıl kurtulabilirim.