Vay anasını be.
Onca yıldır bir kızı seviyoruz,o da gidiyor züppenin birinin mezesi oluyor.

imphala'mın ise jantları, lastikleri dükkandan takıyorum.

6 ay boyunca sadece motoru ile uğraşıyorum.
Yağlıyorum.

Pek bir şeye benzemiyor gerçi ama motorla lastikleri var sadece.

Arabayı Bilal ustanın yerine taşıyorum. Usta, bedavaya yapacağı için sadece boş vakitlerinde ilgileniyor. Dolayısıyla uzayacak baya kaporta işi.

Arada bir kızımı görmeye gidiyorum sadece.

Onun dışında dükkanda sabahlıyorum. Arabadan çıkan kanını temizlediğim siyah beyaz kadın fotoğrafına bakıyorum geceleri.

Bu aralar huur çocuğu, Şule'yi arabasına atıp sanayinin önünde çok fazla gezmeye başlıyor.

Tofaşı değiştirmiş, babası buna Honda Civic almış.

Az çok durumu biliyorum ama benim derdim Şule'nin hiç utanıp utanmadığı.

Arabanın camlar filmli. Yüzünü göremiyorum Şule'nin.

Harbiden utanmıyor mudur Şule hiç?

Artık bilmediğimiz bir şey yok diye usta dükkana uğramıyor bile.

Arada yetiştiremeyeceğim kadar iş olursa geliyor sadece.

Kendi birikimim ile kendime dükkan açmayı düşünüyorum ama imphala'ma para harcayacağım daha. Hem yaşım 19. Seneye askerlik var. Sabretmek lazım bir süre daha.

Rez bu adam iyi yazıyor

Rez gia

Sınıf arkadaşlarım liseden sonra boşta kaldılar. Üniversite kazanan üç beş kişi var sadece. Kızlardan daha şimdiden evlenen var.

Çoğundan durumum iyi. Hayat onlar için yeni yeni başlarken ben küçükken yemiştim feleğin tokadını.

Deniz geliyor borç para istemeye. Sigara parası istiyor. Çalış diyorum. Çalışır mı adam alışmış rahatlığa. Vermiyorum para falan.

Bir gün eve gidiyorum. Üstüm başım yine kir pas içinde. Mahallede bir çocuklar çok seviyor beni. O da onları eğlendirdiğim için. Ben çocukluğumu yaşayamadım, onlar yaşasın diye çoğuna hurdacıdan alıp tamir ettiğim bigibletleri verdim.

Karşıdan Şule geliyor sevgilisiyle.
Hem de mahalle içinde yürüyorlar.

Anlaşılan aileleri de öğrenmiş. Ne diyecekler, eleman zengin tabi.

Üstümden utanıyorum kafamı yere eğerek geçiyorum yanlarından.

Oysa o kadar merak ediyorum ki Şule'nin beni görünce utanıp utanmayacağından. Yine de kendi utancımdan bakamıyorum yüzlerine.

Annem de anlamış o kızı sevdiğimi. Beni teselli etmeye çalışıyor,bak oğlum elinde altın bileziğin var, bulursun daha iyisini falan diye ama her şey lafta olduğu gibi kalmıyor ki be anam.
Babanla ben de aşk evliliği yaptım bak ne olduk diyor.

Babamın da amk diyorum.

Bir gün mahalledeki ufaklıklardan birisi bigibletiyle hızlı hızlı dükkana geliyor. Bir mektup getirmiş. Şule'den.

Aynen şöyle yazıyor:

Rez gia

Rezullah

Rezerved

Rez gia

Rez moruq yaz anani giberim

Rezerve

"Bak bundan kaç yıl önce bana açıldın ama ben sana karşı bir şey hissetmiyordum. Hâlâ da öyle ama sen sanki aramızda bir şey varmış gibi beni görünce yüzünü asıyorsun. Üzülüyorsun da. Belli. Bugün akşam saat 22:00 da senin dükkana geleceğim. Adam akıllı konuşalım senle bir."

Kız dükkana gelecek zaten usta uğramıyor.
Bir Broadway var. 23:00 da biter işi ama acele etmem gerek. Bitirip üstümü değiştireyim. Zaten ne zamandır adam akıllı bir şey giymiyoruz.

Açıyorum Müzeyyen Senar'ı başlıyorum tamire. Elimden geldiğince hızlı olmaya çalışıyorum.
Dalmışım.
Şule girmiş içeriye beni izliyormuş. Sonra o siyah beyaz kadın fotoğrafını görmüş almış eline oturmuş koltuğa.

Arkamı bir döndüm Şule!

Elim ayağıma dolaştı.

Oysa aklımda ne kadar iğneleyici sözler hazırlamıştım.

Böyle bir güzelliği görünce hepsi aklımdan uçup gidiyor.

"Otursana" diyor.

Başlıyoruz konuşmaya. Beni takmamasını söylüyorum. Hâlâ sevdiğimi de itiraf ediyorum. Minicik ellerine bakıyorum. Hiç benim olmayıp da ellerin olacak ellerine bakarak ağlıyorum çocuk gibi. Yıllardan beri ilk defa ağladığımı hatırlıyorum.
Dipse dip ulan!
Sonuna kadar rezil oluyorum ama kuş gibi kalıyorum. Rahatlıyorum.
Şule konuşuyor.
" Gia seni anlıyorum elbette zamanla unutursun şükür elin ayağın yerinde ama biraz mantıklı düşünmek lazım bu dükkandan aldığın para ile annenle sen anca geçiniyorsun. Beni de anla. Rahat bir hayat yaşamak istiyorum. Sen de lütfen beni görünce öyle yapma." diyor.

Fotoğrafı bırakıp çıkıyor.

Fotoğrafı elime alıyorum, altında bir şey var.

Kendi fotoğrafını koymuş.

Kızım hem unut beni diyorsun,hem de kendini unutturmuyorsun be.

Duvara assam elin manitasının fotoğrafını mekanımda bulundurmam bana yakışmaz. Cüzdanıma koyuyorum fotoğrafı.

Böyle dert tasa içinde yüzerken Bilal usta çağırıyor.

imphala'mın kaportasını bitirmiş ama nasıl bitirmiş...

Araba kıpkırmızı parlıyor.

Üstüne karbon fiber de yapmış.

Tampon da eklemiş altına,sis farları falan...

Arabaya bakınca kendimden geçiyorum.

Sarılıyorum Bilal ustaya.

Kendi dükkanıma ittiriyorum nasıl olsa daha çalışmıyor. Daha çok iş var. Oturup ekgibleri yazıyorum. ilk iş kırmızı deri döşeme.

15.000 TL masraf çıkıyor.

Gözümü kırpmadan veriyorum.

Yaşım 20.

1967 Chevrolet imphala'm var.

Öyle böyle değil ama. Motorunun sesinde güç yatıyor.

Askere gitmeden önceki son günlerim...

Arabamla yavaş yavaş geziyorum mahallede. Bir bakan geri dönüp bir daha bakıyor.

Annemi bindiriyorum. Kadının mutluluktan gözleri doluyor. Alışveriş yapıyoruz annemle. Annemi eve bırakıp gezmeye devam ediyorum.

Hemen duyuluyor tabi mahallede araba aldığım.

Herkes satın aldım zannediyor.

Bizim elemanın babası teklif göndermiş bizim ustaya. 75.000 dolar teklif etmiş arabaya. Verir miyim be. O araba benim herşeyim.

Askere gitmeden önce arabayla bir fotoğraf çektiriyorum, arabanın ilk hali ile çektirdiğim fotoğrafla birleştiriyorum.

Çoğaltıyorum bir tanesini eve birini de dükkana asıyorum.

imphala'yı ustama emanet ediyorum. Odanın tekine kitliyor. Sırf arabam için güvenlik kamerası taktırıyor dükkana.

Arabayla fotoğrafımın altına şöyle yazıyorum:
"Bir hurda emek ister çocuktan,
Bir çocuk araba ister hurdadan.
Arabanın enkazıyla yeniden doğdum ben
Yılların eskitemediği demiri, yıllar eskitemez çelikten yüreği... "

Gia baba ağladım Rezz

Vay amk.

Rezzers

gibiş yok ya şukulamaz muallakler

rezervee

Bittimi hikaye

rezervasyon

Rez gia