bir holiganın hayatı vol 2

beşiktaşı görünce okumayı bıraktım

up up up up

la gibecem kaplumbağadan betersin up up up up

neyse lise dönemine geldik, bir erkeğin en kıpır kıpır, en atarlı yılları. artık herkesle aram daha da iyi, kendi tayfamı yapmıştım. her yere beraber giderdik, basket maçlarına toplu girerlerdik, herkes derdi ki lan bunlar dikilitaşlılar değil mi? biziz onlar biziz rahat olun. tabi küçükken beni kavgalara falan sokmuyorlardı. benim küçüklük yıllarım tribünde o randevulu kavgaların olduğu son yıllardı. sonraları bir anlaşma imzalandı, alen, sefa reis ve sebo reis olmak üzere. bir daha randevulu kavga olmadı. o olaylar da şöyle işte abilerimden dinlediğim kadarını anlatayım, bu muallakler sabah 3'e kadar fenerlisi beşiktaşlısı içermiş. gün ağarmaya yakın ayrılırlarmış, fenerliler öteki taraftan bizimkiler öteki taraftan hurraa saldırırlarmış birbirlerine, aklınıza gelecek envai çeşit emanet varmış bu mevzularda. keşke onların zamanında tribüncü olsaymışım diyorum kendi kendime.. asıl holiganlık o zamanlar tavan yapmış..

beşiktaşı görünce, bastım şukuyu

neyse dediğim gibi lisedeyiz artık, bir sürü abim kardeşim var tribünde. kazana gittik mi selam alıp vermekten bi hal oluyordum düşünün yani. dediler ki galatasarayla engelli basket maçı var, bir cuma günüydü. toplandık şairler parkında ismini vermeyeyim, bir abimiz otobüs ayarlamış. bindik gidiyoruz salona doğru. salona girdik, karşı tarafta galatasaraylılar, biz de onların karşısındayız. karşılıklı küfürleşiyoruz. bu maçtan bir ay önce falan da bizim bi kardeşi 30'a yakın kişi dövmüşler, onun intikamı niteliğinde bir maç. maç bitti, kimse evine gitmedi, büyüklerimiz konuşma yapıyor: ''onları bekleyeceğiz, kimse gitmesin x'in intikdıbını alacağız'' diyorlar. iyice savaş tribine soktu bizi anlayacağınız, kemerler taşlar her türlü şey vardı. boyum kadar emanetler vardı. çevik kuvvet bizi ordan dağıttı. galatasaraylıların geçecekleri otobüs duraklarından birinde pusuya yattık, herkes bir ağacın dibinde bunları bekliyor. 2-3 tane atkısız falan gözetçi otobüsleri kolaçan ediyor. onun işaretiyle dışarı alacağız galatasaraylıları bir güzel döveceğiz anlayacağınız. neyse 10'a yakın galatasaraylı bir otobüsteydi, biz onların 5 katıyız düşünün yani. indirdik aşağı bunları, lan, 1 kişiyi 30 kişi döverken iyiydi dimi kodumun ipneleri! diyoruz. bunları iyi hırpaladık, sonra biri çevik geliyor çevik kaçın dedi. eğer yakalansaydık, hem dışarda dövülecektik, hem de nezarette bir daha dövülecektik. 100 mt koşucularından da hızlı koştu herkes, kimse yakalanmadı. ama o günkü adrenalini, heyecanı, dostluğu çok az yaşadım bugüne kadar. güzel bi gündü. kırılan kemikler, çıkan abi vurmayın nolur sesleri falan..

up up up

emre diye abimi olur amk abi dediğin reşat olur halit olur kadir olur. dikilitaş fakir semtiyse hacıhüsrev tarlabaşı sarıgöl beykoz gümrük selamsız bursa mahallesi ne ozaman amk. birde randevulu mevzularda bize anlatılan hiç emanet olmazmış. herkes yumruk yumruğa girişirmiş birbirine delikanlılık varmış. öyle sallamayı polisisn arkasından gösterip adam yanına gelince kaçmazmış hiçbir türübün yani. neyse tribüncüsün eyvallah şuku ama holigan değilsin kardeş.

edit:türübün ne amk kendimi eksiledim aassamdlksa tribün

@27 o dönemleri yaşadın mı bilmiyorum ama benim akrabam hasta fenerliydi koluna döner bıçağı yemiş hala izini taşır(taraftarların kapalıyı kapmak için sabahladığı dönemler) millet birbirini gibiyordu amk ne yumruk yumruğasından bahsediyorsun. Polisin bile giremediği mahalleler vardı her tribünün güçlü olduğu yerler vardı.96 yılındaki barışın imzalanmasının en önemli sebebi ölümlerin olmasıydı ..

@27 bana mı öğretiyorsun bilader? sana kalmaz ayriyetten beni değerlendirmek, bilen bilir. sana anlatanı bilmem, envai çeşit emanet kullanılırmış bu mevzularda.. bizzat yaralanan abilerim anlattı bana bunları..

maçlara gitmeye devam ettik, tayfamızla birlikte benim de adım duyuluyordu. bir saygınlığımız vardı, bu bazı insanlar için hayatta herşey demektir. sonraları bir kaç ay sonra, fener deplasmanı geldi çattı. şimdi ki gibi katı kanunlar yoktu, holiganlara taviz verilirdi yani. yesin birbirini ipneler hesabı.. meşale yakmak falan serbest denilirdi, hiç ceza yoktu. şimdiye bakıyorum, stadda nefes alsan yasak. dıbınakodumun endüstriyel futbolu. biz binlerce kilometreyi aç, susuz, uykusuz bunlar için mi gittik. neyse fener deplasmanı var belediye özel belediye otobüsü tahsis etmiş 5 tane. bizim tayfa gittikçe büyüdü, tanımadığım bir sürü çocuk geliyordu artık yanıma, benimle tanışmak için can atıyordu hepsi. biletimiz yok tabi bizim, hedefimiz turnike kırmak öyle kırmak. girer girmez otobüslerin camlarını kırdık yoksa havasızlıktan öleceğiz. ben de şoförün yanındayım onunla muhabbet ediyorum, diğerleri bayağı tribe girmişti. neyse geldik kadıköy'e önce bizi ablukaya aldı polisler, barikatlar falan vardı, bileti olmayanları almayacaklardı. sen misin lan bizi almayan, orada bir kaos yarattık, yıktık barikatları, ittik polisleri, bir şey yapamadılar. turnikelere doğru yürüdük, meşaleler besteler. yukarda bi köprü vardı 100 kadar fenerli taş atıyorlardı bize. az daha patates oluyorduk, kafam kadar taş yanıma düşmüştü çünkü. neyse bilet araması falan yapamadı polisler, turnikelerin ordayız. bilenler bilir, bu işlerin en acımaz polisi tufan komiserdir. az copunu yemedim kendilerinin, suyuna gidersen kral adamdır da hele ters bir şey de anında düşünmez koyar yumruğu. bundan önce de bir kasımpaşa deplasmanında biletsiz halimle 2 tane polis araması geçtim, tam turnikeye gideceğim. tufan komiser geldi, gençler bilet var mı? dedi. var abi dedim. göster lan dedi. kaldım öyle. bi koydu tekmeyi gerisin geri gittim istiklalde takıldım öyle. neyse dediğim gibi ama ben bu deplasmanda tufan komiseri atlatabildim turnikelerin oraya geldik, herkes yükleniyor. vuruyoruz o bileti okuyan cihazlara, en sonunda error verdi makine. herkes hurraa diye girdik içeri. açtık japon bayraklarımızı, bilin bakalım hangi maç bu? efsane olan 4-3'lük maç, hayatımda unutamayacağım maçların başında gelir. o gün de güzel şekilde noktalanmıştı..

@28emanetten kastınız taş sopa demir çubuksa eyvallah. döner sallama bıçak yoktur. getirenide kendi tribünü bile giber bu bütün gruplar için geçerli ölüm olmadı demiyorum emanet yoktu bu günün anlayışındaki emanet yoktu kardeşim

@27sana neyi öğretim sen herşeyi öğrenmişsin zaten rotanı tutturmuşsun dümeni kırma hiç aynen devam.

aidiyet duygusu değilmi bu amk holiganlarını başımıza saran neyse devam panpa up up up

reserved

N kadr malsin amk tribun n lan gibik hayatini harciycagin baska yer bulamadin mi tuvalet nobetcisi ol daha anlamli amk

up up up

up up up

hikaye varsa varım panpa rezerved.

tribün koşturan adamı severim reserveliyorum

beşiktaşlısın ya bu şuku+nikaltı sana gönülden geliyor