bir holiganın hayatı vol 2

neyse okula gidip geliyorum, sıralara beşiktaş! yazısını kazıyan ben, sadece onun ismini kazır olmuştum. okulun her yanında onunla benim adım kalp içinde yazılıydı. o haftanın perşembe günü, basket maçı vardı karşıyakayla, o zamanın flaş takımı baskette. karşıyakaragümrük yani bilenler bilir, severiz birbirimizi. ki abilerimiz de vardır ordan. ama kız beni aradı, tam maç saatinin olduğu vakitte buluşalım mı dedim. al dedim şimdi beşiktaş mı sevgilin mi sorusuyla baş başa kaldın. kalbimin bi yanı, sen yıllardır beşiktaşa emek verdin, senin asıl sevgilin o derken. diğer yanı gözleri bile yetmez mi boolm diyordu. sonunda aradım arkadaşım samet'i, dedim birader gelmiyorum ben maça takılın. tabi sevgilimle buluşacağım deseydim, yüzyılın makarasını yaparlardı benle. dedem hasta falan dedim, ektim onları. onunla buluştum. yüzüne baktığımda, bu dünyada beşiktaştan başka şeylerde var dedim kendime.. var, var ama bana var mı?

@65 ben kız için tribün topladım be, herşeyin sırası var. tribün çocuğu karşılıksız sever, 3.sınıf amerikan aksiyon filmi anlatmıyorum ben burda hayatımı anlatıyorum..

hayatta bir sevgilinizin olması güzel bir şeydir, benim iki tane vardı. biri 10 yaşımdan beri içinde bulunduğum beşiktaş tribünü, biri de sevgilim. kızla daha lisedeyken evlenmeyi düşünüyordum. günler akıp geçiyordu, o zamanlar bbm mi vardı aq, yapardık 5 smsten sonra bütün gün bedava olan paketi, konuş konuşabildiğin kadar.. geceleri arardım sesini duyar öyle uyurdum. güzeldi hayat, sorumluluklarım yoktu. bana sadece sevmek kalıyordu. ta ki o güne kadar.. babam bana o gün maça gitme, seninle bir şeyler konuşalım demişti. dinlememiştim. ''beşiktaş'ın maçı var, hangi güç beni evde tutabilir?dedim.allah, yukarda oğlum.onu da mı inkar ediyorsun dedi. ben sadece babam üzülmesin diye, onunla bayram namazlarına falan giderdim. din dersi cumanın olduğu vakte geldiği zamanlar, hocadan izin alırdık çocuklarla.cumaya gidebilir miyizdiye izin alırdık. hemen izin verirdi, o süre zarfınca internet kafede cs atardık ah ulan ne günlerdi.. anlayacağınız inançlı birisi değildim. neyse maça gittik bağırdık ettik, tribün ritüeli olangırtlak patlatma'' yı gerçekleştirdik. eve tek dönmek istedim, evin önünde bir kalabalık vardı. lan dedim noluyor. lise 3'teyim o sıra. yerde yatan birisi var, herkes başına toplanmış, ambulans bekleniyor. yardım kalabalığı, baktım yatana, babamdı lan o babam kalp krizi geçiriyordu. nefes alamıyordu. sabah bana bunu hissettiği için mi demişti yoksa gitme senle konuşacağız diye. çaresizlik çok kötü bir şeydir. deli dana gibi ordan oraya koşturdum, anladım ki fayda yok. kalabalıkta tiyatro izler gibi izleyenlere saldırdım. sadece annem, babam ve ben kalmıştık orada. birşeyler demeye çalışıyordu bana, anlayabildiğim kısmı evlat, ne kadar haylaz olsan da, sen benim kalbimde en büyük yere sahipsin.. son sözü bu oldu, kollarımın arasında can verdi babam ve bugün onun doğum günü.. bir erkek evlat için babasının ölümü çok acıdır, gidin eğer beraber oturuyorsanız sarılın öpün, uzaktaysanız arayın. baba ulan bu baba, değerini kaybedince anladım..

bugünkü son entry bu, gerçekten de tribe girdim. beni sadece bi cigaralık paklar.. hadi selametle..

senaryo çalıntı aq green street hooligans dan

tam bana göre bi hikaye panpa başladım okumaya bi saate yetişirim bu arada hangi tribün?
edit:çarşıymış biz de çarşıyız lan karşıyaka giber

lan oğlum nereye gittin yazsana

anlat amk lan bu arada aynen lan bizanstan iyi anlaştığımız tek takımsınız gsnin de fbnin de dıbına koyim karagümrüklülere selamlar o tribünden var bi kaç tanıdığım bi ara konuşuruz belki biliyondur

madem kapalıdasın , bu kadar da zaman oradaydın , bi söyle kimsin nesin pm den ? Elbet tanırız. ona göre inanıp dikkate alıp okuyalım entry'leri. üçüküncüler geldiğinde de burdaydım , bebişinci olarak

döndüm yine burdayım , beşiktaş tribünden bir tane adama rastlamadım. anadoludan adam gibi kovalayana da rastlamadık.

herkes ayrı bir şekilde semte döndü o gün, ama kafamı kemiriyor acaba ölmüş müdür lan?! sorusu.. mehmeti de iki gün sonra gördüm, umrunda değil şerefsizin. lan adam öldürmüşsün olabilirsin ne bu rahatık diyorum. bu da olur be kardeş, bu da olur diyor. zaten okumuyordu benle yaşıt olmasına rağmen, serseri olacağı belliydi. neyse olayın üstünden 2 gün geçti, siren sesleri geliyor etraftan. hayırdır diye dışarı bakayım dedim, 2 tane ekip otosu almaya geldi beni. in aşağı, zorluk çıkartma dediler. annemi öptüm, korkma geleceğim dedim ve indim. aldılar beni ters kelepçe yaptılar, otoya koydular. o an içimdeki çaresizlik duygusu çok kötüydü, hiç bir şey yapamayacağımı biliyordum, dava açılsa avukat tutamazdık, içeri girsem de anneciğim aç kalırdı. geldik gayrettepe emniyet müdürlüğüne, telefonumu falan kapattırdılar, bütün özel eşyalarımı aldılar. amirin kapısının önünde bekliyoruz. sonra aldılar içeri;

oğlum, geçen karşı tarafta bir kavgaya karışmışsın, biri bıçaklanmış? bilmiyorum amirim falan dedim ama yemedi tabiki..

evet amirim, ben de kavgadaydım, ama yemin ederim bıçaklayan ben değildim.
kim lan o zaman yavşak, uğraştırmasana bizi.

çocuğun ismini vermedim orda, arkadaş satmak benim hayatta yapmayı isteyeceğim en son şeydi. son olarak çocuğun yaşayıp yaşamadığını sordum, yaşıyormuş. bir nebze de olsa içim rahatladı orada. tabiki de hemen dışarı salmadılar beni, nezarete attılar, beni otoya alan amirlerden biri geldi 1-2 saat sonra. bugünki kum torbası bendim anlaşılan.

bi bitmediniz lan, kodumun serserileri! çaaat, orda bi koydu bana ayağa kalkamadım. bayağı bir dövdü beni, sonra çıktı gitti. yapacak bir şey kalmıyordu, uyudum ben de havada kararmıştı zaten..

uyumuştum. ama gece 2-3 gibi, sesler geliyordu dışardan. nedir, ne değildir diye bakayım dedim. pek tekin olmayan 20-25 yaşlarında 2 tane tipi benim nezarete gönderdiler. ulan ne güzel tek başımayım diye seviniyordum, şimdi bunlar bana tutulursa fena olur diye iç geçiriyorum. aradan 5-10 dk geçmedi, içlerinden biri:

kardeş, sen neden burdasın?
abi kavga oldu, bir kişi bıçaklandı, ben de o kavgadaydım.
vaay, sert çocuksun demek he (iki ipne gülüştü o arada)
estağfurullah abi, sadece sevdiğim kız için yaptım bu kavgayı.
aferin o zaman, gözüme girdin şimdi.

belli bunlar kötü insanlar değildi, açıkçası nezarette de uyumak pek rahat değildi zaten, demir yatak gibi birşey rahat edemiyorsun. muhabbete dalacaktık bunlarla sabaha kadar belliydi.. sorsam mı sormasam mı diye çok düşündüm ama sonradan sormuş bulundum:

abi siz neden burdasınız?
biz mi kardeşim, biz, biz..
üzüyorsa sizi söylemeyin abi.
kardeşim biz cigaraya takıldık her zamanki gibi, ayda 2-3 kez alem yaparız kendimizce. herşey güzeldi o gece, muhabbetler döndü, makaralar yapıldı. gecenin sonlarına doğru da herkes içine kapandı, bazıları uyudu. kimisi sevdiğini düşündü elindeki çiftliyle. bi biz ikimiz kaldık, kafamız kıyak, uykumuz da yok, sevdiğimiz de biziserseri!diye terk edeli uzun zaman olmuş.. çıktık sokağa, saat 10-11 civarı, bizim mahalle için tehlikeli bi saat, ama çok da geç sayılmaz yani. çıktık dışarı, gözümüz dönüyor. paramız yok. baktık karşıdan bir dayı geliyor bize doğru, cüzdanını karıştırıyor. arkadaşımla birbirimizin yüzüne baktık, ikimizin kafasından da aynı şey geçiyordu. birimiz dayıyı tuttu, ötekisi de cüzdanı aldı, kaçtık uzaklaştık oradan. ne bilelim ulan onun bizim mahallenin çocuklarından birinin babası olduğunu, şeytana uyduk anasını satayım. şimdi mahalleye döndüğümüzde hain gözüyle bakacaklar bize bunu biliyorum. yanlış yaptık kardeşim, yanlış.. parayı yiyecektik, uzaklaştık ordan. ama polisin bulması uzun olmadı, 1-2 saat sonra aldılar bizi. kimin babası olduğunu da 10 dakika önce merkezde öğrendik işte. olur mu lan böyle birşey, biz o mahallenin en güvenilen delikanlılarıydık, şimdi kasabından manavına, emlakçısından, kapıcısına, hayriye abla bile balkonundan bizim suratımıza tükürecek..

up up up

up up up

gün geldi, saat gece 11 falan, biz tabi akşam 8'den beri piizleniyoruz abilerle. kafalar bi milyon. ulan ne göreyim, eski sevgilim, yanında da başka bir çocuk, dövdüğüm değil yani, başka bir çocuk. el eleler. kafam da hafif güzel ya hani. nevrim döndü, laaaan diye bir bağırdım, herkes bana bakıyor. durumu çakozladılar. benim koşmamla beraber hepsi koştu, çocuğun bir koşuşu var, aman allahım, allah bana böyle korku yaşatmasın. kızı itti, kız yere düştü. çocuk da dünya 500 metre olimpiyat rekorunu kırmıştır herhalde, bizim abiler yaşlı tabi, erken kesildiler. biz de biraz daha koştuk ama sigara alkol falan kesildik. kaçtı gitti lavuk. geriye kız kaldı tabi, yüzüne baktım, ölmedim hayattayım kodumun kaşarı, bir daha aynı sahneyi görürsem, bu filmin yönetmeni benim. bu film kopar. iki kişi ölür, üçüncü de müebbetlik olur. sakın karşıma çıkma! kız zaten ağlıyordu, bir de bu korkunun üstüne o da koştu, evine gibtir olup gitmiştir, o gün biten şişeler hatırladığım kadarıyla, chivas, absolut 1 lt. 35 kutu falan efes, bir de tekirdağ rakısı. maça gitmeden iyice zom olmuştuk, nasıl ayılacağız bilmiyorum. neyse otobüs geldi, hareket saati falan da yaklaşıyor. antep uzak yol, uzatmadan çıkmak lazım. biz ayrıcalıklı tayfadanız tabi, para vermedik. otobüsün ön kısmı pek tanınmayan tayfa olur, zaten otobüs onların parasıyla kalkar genelde, şoförün parasını onlardan karşılanır. diğer yarıda kalan arkadaki tayfa ise tanınan adamlardır. öndekiler onları para verir zanneder ama tek bir kuruş çıkmaz ceplerinden. biz de öyle tabi.. yola çıktık, o kafayla daha semtten çıkmadan girdim besteye, sen çok yaşaaaa! sonra da bütün otobüs, güzel günlerin şerefine 1126 km feda olsun..

alın muallakler, yazıyorum yazıyorum kimse yok. haliyle devam etmem hikayeye böyle olursa, beni deli etmeyin.

devam panpa ben okuyorum

yaz oc yaz okuyoruz yaz

lan yazsana amk hadi

rezerved @93

bilader beni deli etmeyin aq, entry girerken burda olsanız can feda. entryleri giriyorum 2 gün sonra ortaya çıkıyorsunuz.