bir holiganın hayatı vol 2

diğer başlığı unuttu millet, en başından başlıyorum. dinleyen dinlemeyen herkes sağolsun..

evet güzel kardeşlerim, burada yazacaklarım bir nevi otobiyografi niteliğinde olacaktır.

-ilk maçıma gitmem.
-tribünde yer edinişim.
-babamı kaybedişim.
-uğrunda dayaklar yediğim, tek aşkım.

kısacası hayatımı anlatacağım, hepinizi seviyorum yazmaya başlıyorum.

up up up

döndüm semte, kimseye gözükmemeye çalışıyorum. yoksa benim halimi gördükleri anda, kasap ali dayı satırını alırdı, dönerci halil abi döner bıçağını alırdı, bütün esnaf gider yıkardı ortalğı. bunu bilmek güzel bir şeydir. ama bu benim meselemdi, kimsenin karışmasını istemiyordum. iyileşir iyileşmez gidecektim, karnına saplayacaktım bıçağı, başka yolu yoktu. şimdilerde o yaşlardaki halime bakıyorum, harbiden yaparmışım. ama bunların saçma işler olduğunu sonradan anlıyorsunuz.

neyse, kimseye görünmeyeyim diye başım öne eğik gidiyorum. birden şşt, bilader selam yok mu yaa diye bir ses duydum. ulan en son istediğim de buydu. şuan içerde olan kardeşimin sesiydi bu. benim yüzümü gördüğü anda, alırdı emanetini. koşardı iskeleye, ilk vapura binerdi. onların semtine giderdi, vururdu hepsini. bu delikanlılığı yüzünden kaybetti zaten bu hayatta..

yüzümü gördü, dedi ki noldu lan sana, kim yaptı oğlum sana bunu, kim yaptı?! cevap vermiyordum. oğlum benim meselem bu, teşekkür ederim ama kendim halledeceğim. bırak da eve gideyim.. dedim. ikiletmedi bile, görüşürüz dedi. şaşırdım. 2 saat sonra evin kapısı aşağıdan çalındı, gel aşağı, konuşacağız senle diyor. indim dedim ki bak, sana çocukları söylersem öldürürsün lavukları içeri girersin. kimsenin başını yakmak istemiyorum. olan sadece bana olacak o kadar! dedim. sevgilimin numarası vardı onda, ben vermiştim. bir sıkıntısı olur da ben yardım edemezsem, sen edeceksin demiştim öyle vermiştim numarasını. delikanlı adamdı, aklının ucundan bile geçmezdi bana yamuk yapmak. aramış kızı, demiş bu çocuğun hali ne böyle falan filan. huur da olanları anlatmış işte, ben dayağı yer yemez, sevgili olmaya başlamışlar. pes edeceğimi zannediyordu herhalde kevaşe.. benim arkadaş çocukların semtini falan öğrenmiş, bizim semti topladı, tribünden de bi 20 kişi toplamış. 2 gün sonra ben hafiften iyileşiyorken yine kapımı çaldılar aşağıdan, 50 kişi vardı aşağıda. hayırdır lan dedim, savaşa mı gidiyonuz? aynen kardeş, komutan sensin dedi. bu saatten sonra geri dönüş yoktu. indim aşağı, hepsiyle tokalaştım. vapura doğru gidiyoruz. bugünün sonu pek hayırlı bitmeyecekti, bunu anlayabiliyordum.

panpa ayıp olcak ama eski hikayeden kopyalıyon lan gene de çok yavaşsın hadi geç çabuk buraları tribün mevzularına gel dayak yicen cart curt 50 kişi gitceniz falan

reterved

sırf beşiktaşlı olduğun için okuyacam amk 512124123 sayfa da yazsan okuyacam amk.

reserved

özellikle şu son 1 yıldır tribün manyağı oldum bu hikaye okunmaz mı yardır panpa

reserved

reserved

reserved

vapurdan indik, herkesin gözü bizim üzerimizde. öfkeli gözler, sadece hedefe kenetlenmiş herkes. tribünde katılmanın artılarından biri de budur işte, aidiyet duygusu güzel şeydir hep söylüyorum. da 50 kişi minibüse nasıl sığacağız aq? 2 tane minibüsü doldurduk sıkış tıkış. öyle gidiyoruz, şoför dayı soruyor, hayırdır gençler, kız mevzusu mu? he dayı dedim. kız mevzusu. neyse indik minibüsten yine aynı köşe başına kadar geldik, bu sefer orda yoktular. elbet gelirler dedim, beklemeye koyulduk. bir tane mehmet diye arkadaşımız vardı, şimdi balici oldu maç günü stadın oralarda ondan bundan haraç kesiyor. ağacın dibini bulmuş gölgeyi, emaneti de saplamış çimenlere uyuyor.. bunların hepsi bi kuytuya sotelendiler 3'lü 5'li gruplar halinde.. ben tek başıma takılıyorum oralarda, ama kendimi onlara göstertme peşindeyim. sonra baktım bir yerden, bu 6-7 tane arkadaşıyla birlikte ortaya çıktı.

hayırdır lan, yediğin dayak yetmedi mi?
delikanlılığa sığar mı tek kişiyi o kadar kişi dövmek?
sığdırırız.. aynen böyle dedi aq çocuğu.

tam üstüme çullanacaklardı ki, haydii diye bağırdım. 49 kişi aynı anda çıktılar ortaya, 50. de bizim baliciydi, onun bir uyanışı var görmeniz lazım. seslerden uyandı herhalde. kafasını kaldırdı ortalığa baktı. emaneti aldı koştu aq (: 2 taraftan kıstırdık bunları.

kim sığdıracak şimdi kardeş?
abi nolur abi, özür dilerim abi!

acıma duygum vardır normalde, ama o durumda ben zaten insanlığımdan çıkmışım. onun kafasına bir tekme koydum, yere yığıldı sonra 50 kişi birden dövdük bunları. kırılan kemiklerin gıcırdaması, patlamış kaşlar, patlak dudaklar. viraneye dönmüştü muallakler. tam işimiz bitti, orada ki aşırı kandan birinin bıçaklandığını anladım onların tayfasından. lan diyorum, kim yaptı bunu söylesin?! amacım bu değildi, dövmek yeterli diye düşünüyordum, böyle bir şeyin olması bir geceyi nezarette dayak yiyerek geçirecek olmamızın ilanıydı. o balici atladı, kanka ben yaptım galiba ya amuğagoyim dedi. lan dedim niye yaptın, kazayla oldu dedi aq. pulp fiction'da vincent nasıl arkada oturan zenciyi vurup sonra da yanlışlıkla oldu dediyse, aynı tonda dedi pekekent. tabi orda mahalle ahalisi toplanmıştı biz onları döverken, polise de haber verilmiştir illa ki. kaçın lan dedim, paket olmak istemiyorsanız kaçın!

bindim kırmızı başlıklı minibüslere, belimde emanetim var. sinirli gözlerle etrafıma bakıyorum, neyse hafiften geldiğimi anladım, dayı müsait bir yerde atsana dedim. indim minibüsten. etrafımı kolaçan ediyorum, çocuğun tarif ettiği mahallenin girişindeydim. tam bir köşeyi dönecektim ki, köşeden çıkmamla geri dönmem bir oldu. 10-15 genç muhabbet ediyorlardı, onun da aralarında olduğunu düşündüm. ama çocuklar beni görmüşlerdi, üstüme doğru koştular. belimden emaneti çıkardım, hepsi frenlediler. murat hanginiz lan?! dedim. benim diye çıktı bir tanesi..

utanmıyor musun lan sevgilisi olan kızla öyle konuşmaya yavşak?!
kız seni sevmiyor birader, hayırdır?

bu beni daha da çileden çıkarttı, tam üstüne doğru koşacaktım ki arkamdan bir taş yedim, uyandığımda. bir berber dükkanındaydım, abi diyorum ne oldu bana, hatırlamıyorum hiç bir şeyi. meğer bu lavuğun arkadaşlarından biri arkadan taşı geçirmiş kafama, yere yığılmışım öyle. anlattıklarına göre, ben bayıldıktan sonra da bayağı bir dövmüşler beni. onların semtindeyim, tek başımayım. berber dayıya teşekkür ettim. semtimin yolunu tuttum, pansuman yapılmış bana oradaki bir eczanede çalışan abla tarafından. sağolsunlar ilgilendiler.. semte doğru gidiyorum, ama bunu kimsenin yanına bırakmazdım.

nitekim bu efsane bestenin yazarı bizim semtin çocukları;

engeller aşılmadıkça yaşanılmaz,
bu hayat yaşanmadıkça anlaşılmaz,
beşiktaş çocuğuyuz deliyiz biraz,
oğlum manyak mısınız bizimle uğraşılmaz..

gösterecektim onların hepsine gösterecektim..

up up up

@72 bizim tribünün yarısı karagümrükten, çok abim vardır ordan..

kızla sevgili ayarına gelmiştik yani anlayacağınız, uyandıktan sonra dedim ki kendime, bak oğlum, sevgilin de oldu, bir gün yiyeceksin emaneti, aileni, sevdiklerini yüzüstü bırakacaksın falan.. o zamanlar ferdi arslan abimiz vurulmuştu, tribün şoke olmuştu.. nur içinde yatsın, onun bu bestesi hala söylenir..

öyle bir sevgi ki görün de bakın,
kartalım seninle uçmak çok yakın,
unuttum desem de inanma sakın,
silinmez yazıyla yazdım kalbime..

ah ulan ahh, onun zamanında kapalı kutuya çocuklar ve bağırmayanlar giremezdi. tek bir bakışı yeterdi, şimdinin bebeleri, kutuda taşşak yapıyor takım umurlarında değil. yakında onları da kapalı üstten aşağı sallandıracağız zaten sezon başlasın da hele..

eh amk nerde bu gececi ipneler

anlat dinliyoruz

panpa lutfen ozet gec kız olayını harbı sıkıcı amk az actıonlara gel trıbun olaylarına gel şu bursa olayını cok hızlı gectın mesela pıc bızene kızla bulusmandan olum onu baska baslıkta ask hıkayesı dıye anlatırsın.