2010 senesiydi sevgilimle üniversitede tanışmıştık ben istanbuldan o ise Ankaradan ailesini bırakıp ulu dağ üniversitesine gelmişti. Üniversiteye girdiğim Zaman tanıştığım ilk kişiydi gerçek aşkı tattığım ilk kişiydi. ilk kez seviştigim kişi deyildi belki ama hissederek sevişmeyi yaşadığım ilk kadındı. Bir çok ilki en güzel onunla yaşamıştım. Fakültenin önündeki meydanda otururken amfide yanıma gelmişti. Sigara istemişti benden bende ona sigara içip içmediğini sorduğumda kullanmadığını söylemişti. Başlatmamak için vermiceğimi söylemiştim ve böyle başladı tanışmamız. 4 sene hep beraberdik ilk sene ben kyk'de o ise özel bir yurtta idi ikinci sene ortak eve çıkmıştık. Sanki seçme şansımız olsa milyarlarca insan arasından birbirimizi seçerdik o derece uyumluyduk ve birbirimizi seviyorduk. Arkadaşlarımız arasında sonsuza dek ayrılamıyacakmışız gibi bakılırdı bize. Bizi örnek gösterirlerdi hep herkesin alex ölçü birimi bizdik adeta. Arkadaşlarımız hep biz gibi Mutlu olmak isterdi birisine mutluluk dileyecek olsa bizim kadar mutlu olmasını dilerdi hep bizim gibi sevgililer dilerdi ve bu durumdan hep mutlu olmuştuk. 3. Senemizde bölümün birincisi olan arkadaşımız ailesi iflas edince maddi imkansızlığa düştü okulu bırakma noktasında iken sevgilimle destek olma kararı aldık. Daha büyük bir eve taşındık onu yanımıza aldık kira almadık ev masraflarına katkı beklemedik hatta elden geldikçe katkıda bulunduk maddi ve manevi evde arkadaş olsada bir başkasının olması rahatsızlığımızı etkilesede ona yardım etme arzumuz bu rahatsızlığımızı dizginlememize ağır basmıştı. Birlikte olmak için daha çok Zamanımız var diye düşünmüştük. Ve hiç bir sorunda yaşamıyorduk arkadaşımız bize hem minnet duyuyordu hemde uyumlu idi. Hayatımızın kırılma noktası 3. Sınıfa denk gelmişti ailelerimiz sevgili olduğumuzu biliyordu birbirimizden habersiz ben aileme o ailesine anlatmıştı hem zaten ilerde evlenmek için kararlaştırmıştıkda sadece Zaman'ını bekliyorduk ama tüm bu rahatlığa raman asla korunmasız ilişkiye girmemiştik korunmasız sevişmememize rağmen doğum günümde sevgilim normal bir hediye almak yerine garip birşey koymuştu paketi açtığımda koca paketten ufacık birşey çıkmıştı ben ne oldugunu anlamasamda bozuntuya vermeden teşekkür etmiştim sözde bozuntuya vermedim sanırken cehaletimden sevgilim kahkahayı basmıştı "gülerek hamileyim küçük aptal" ilk başta şaka sanmıştım ne diyeceğimi bilememiştim. Sonra garip duygularla içimi bir korku saplanmıştı baba olma duygusunu içimde hissetmiştim kendimi daha büyük hissediyordum ama bir yandan inse aciz. Çünkü baba parası olmadan ben bir hiçtim üstelik ailelere bu durumu Nasıl açıklicaktık sevgilime sarıldım. Yüzündeki korkudan korkup umutsuzluğa kapılmaması için gözlerimdeki mutluluğa aldanıp bir hayale kapılmaması için kızaran gözlerimden her an kopabilecek yağmuru görmemesi için. Sonra aynı anda ağladık üzüntü falan deyildi bunu birlikte yapabilmenin mutluluğuydu birbirimize nasip olmasının mutluluğu sonu istendiğimiz gibi gitmesede ailelerden korkup aldırmak zorunda kalsak bile bu anın doya doya yaşamamızın mutluluğu idi. (Arkadaşlar telefonumu şarj edip devamı geliyor)