Ömrümün böyle keçeceğini bilmek işte ölmemi istememi sağlıyor

Kendi kendime gülüp kahkaha atıyor sonra ağlıyorum, devlet ilaçlarımın çoğunu karşılıyor ama almak istemiyorum

Yaşarken ölür gibi hissediyorum artık, bir başımayım bu hayatta

Beni hayatta tutan tek şey korku oldu, ölürsem ne olacağım korkusu. Boşluk, habersizlik, anlamsızlık

Bipolar bozukluk teşhisi kondu, antidepresan kullanmaya başladım, ömrüm boyunca da kullanmak zorundaydım, evden ayrılmış, okulu devamsızlık yüzünden bırakmıştım, ilaçlara vericek param bile yoktu

Aldığım her nefeste batar oldu bana hayat

Üniversiteye başlayınca uyuşturucu ve alkol kullandım, sonra bir kızla tanıştım, aşık oldum, yemin etmiştik birbirimize gitmeyeceğimize, 1. Senemize 8 gün kala terk etti beni, başkasını sevebilirim dedi, sağlık sorunlarım başladı sonra, zaten zayıf olan karaciğerimi fazla yormuştum, iyice yürüyecek enerjim, yerimden kalkacak halim kalmamıştı

Uyuşturucu gibi beni sakinleştiriyor, sadece birşeyler hissedememeyi hissetmemi engelliyordu

Lisede sevdiğim bir ingilizce öğretmenim, gözlerimdeki ışıgın kaybolduğunu söylemişti, takıntı haline getirdiğim kız bana erkeklerden hoşlanmadığını söylediği gün, çocukken çok güzeldi dünya, içimde bir umut vardı

Tanrıya en çok ihtiyaç duyduğum zamanlardayım, bir umuda bir inanca ihtiyacım var

Umudunuz var birşeyleri yapmaya, hayattan beklentileriniz var

Çevremdeki insanların mutluluğunu görmeye onları kıskanmaya başladım, kendi kendime hayatımı mahfediyor hatta üstüne kendi kendimi kederlendiriyorum, normal olanları çok kıskanıyorum, sizin gibileri

Hayvanları öldürmeye, kendi acizliğimi daha az hissetmek için, sırf gücüm yettiği için canlılara zarar vermeye başladım, insaniyet hissimi kaybettim, tarihe inancımı bile kaybettim, atatürkçüydüm bunca sene, o bile anlamsız gelmeye başladı

Böldüm ama rez

Okurum REZ

Ben bulamıyorum çünki

Bir umut verin, yaşamak için bir neden

Dinleyen bir kişi olsa kafi bana, bir umut vericek, kırık bir umut vericek bir kişiye bile razıyım dostlarım

Rezervasyon