Bu yazdıklarım biraz gaddarca. kalbi olan okumasın.
2 sene kadar önce memur olduğum dönemde bir eve haciz e gittik. yanımda avukat ve ben varım sadece.
ailenin hali perişan. Kış ayları idi. 2 çocuk vardı. ayaklarında çorap yok. Bir sofra kurmuşlar. sadece zeytin ve peynir. onlarda iyi değil.

Avukat dediki, gidelim burdan. ben ne dedim peki. Avukat bey dedim. acıma bunlara. nakliyeyi ara dedim. avukatla baya tartıştık. ama sonunda o da bana hak verdi.

nakliye geldi. evdeki 37 ekran televizyonu, buzdolabını ve halıları haciz ettim. evde sadece tek bir kanepe kaldı.

Bu arada çocuklar ağlıyor. amca zütürme televizyonumuzu diyor. ama ben dinlemedim.

dedim ki,
- sizde borcunuzu ödeyin o zaman. çocuğun birisi üstüme saldırdı. 7 yada 8 yaşında. 1 tokat attım. başladı ağlamaya .

yani acımadım. alacaklı olan ben değildim ama aileye gıcık olmuştum bir kere.

elimden gelse , üstlerindeki kıyafeti haciz ederdim.