öğlen kalkarım evde kimse yok kahvaltı niyetine 2 3 ne bulursam yerim.

oyun oynarım oynarım sıkılır başka oynarım oynarım oynar dururum

akşam olmaya başlar hava kararır tüm yaşıtlarım veya yakın olanlar dışarıda arkadalarıyla gezer eğlenir yan masadaki kızlarla bakışır ben sadece oyun oynarım ve ne olucak halim diye düşünürüm ama hiç bi şekilde sorunun cevabını bulamaz iyice sıkılırım her gün tekrarlar bu ve bitürlü bitmez

akşam olur biraz daha yemek yerim oyun oynarım biter film izlerim biter chaturbate de karı kıza bakarım yaşıtlarımın bi kısmı evine döner bu beni mutlu eder şimdi eşitiz diye düşünürüm ama değiliz onlar bana farklı koymuşlar gelecekle ilgili planlar yaparım gecenin verdiği hüzünle eskileri kaybettiklerimi sevdiklerimi kazıklanmalarımı düşünür üzülürüm sonra kendime yeni bi sayfa açmaya karar verir uyurum sonra başa dönerim benim hayatımda bu işte..

bütün bu monotonluklar içinde de şükredebiliceğim güzel yanlar var mesela bi ailem var ve ciddi bi hastalığım yok bu bile biçok kişinin isteyip ulaşamadığı bişey bence halime şükür ama bu yanlızlık beni içten yaşlandırıyor yaşıtlarımın bir çoğunun mutlu olmaları ve yaşlarının gerektirdiği şekilde yaşamaları benim yaşayamam tek varlığım fifa kariyerimin ufc de dövdüğüm adamların olması beni içten içe yaşlandırıyo dıştan 18 19 20 yaşlarımda olabilirim ama içten 55'im ve bu ilerliyo aynaya bakınca yorgun bi vücud ve bıkkın gözler görüyorum ister istemez içten içe çöküyorum sanki saçım sakalım beyazlamış gibi..

tek istediğim içten ve doya doya gülmek

daha neler neler yapardım da işte gene vicdanlı anıma denk geldiniz

olum aynıymışız lan bu arada içimi kararttın oç.

https://www.youtube.com/watch?v=DojXdbzA8nE bu şarkıyı dinliyordum bu entrye denk geldim keşke devam etseydin be abicim .