Anlat gelsin

Rezervatif

Bölüm 1 ) Giriş

+insanlar doğduklarında soyut bir ateş belirir göğsünün ortasında. Gözle görülmeyen bir çemberin içinde. Mavi bir ateş. Bu iyiliği semboller. Her insan doğduğunda mavi ateşe sahip olur. Bu mavi ateşin en önemli özelliği sürekli büyümesidir. Büyüdükçe çember şekillenir. içindeki ateş daha da büyür. Ve sonrasında ateş siyahlaşmaya başlar. Bu kötülüğü simgeler. içindeki ateş ne kadar siyah ise o kadar kötüsündür. Ateş bir kere siyah rengine dönmeye başladığı zaman bir daha büyümez. Hep aynı kalır.

- Bunları bana neden anlatıyorsun ?
+ Sanırım artık anlıyorum. Bazen ne yaparsan yap sadece olanı yaşarsın. Mükemmel kötü olmak için önce mükemmel iyi olman gerekir. Mükemmel iyi olmalısın ki içinde ki ateş sonsuzluğa kadar büyüsün. Ve siyahlaştığında hiç sönmeyecek sonsuz bir intikam ateşin olsun.
- Benle bitecek mi bu ?
+ Hayır. Yeni başlayacak...

Yağmur şiddetini arttırmış, elimdeki kan yağmurun etkisi ile saydam bir hal almıştı. Birazdan yapacağım şeyler için vicdan azabı çekmeyecektim. Hatta hoşuma bile gidecekti. Hissediyordum. Sonunda yaşadığımı hissediyordum.

Bölüm 2 ) Mükemmel iyilik

Daha önce...

Karakterin değişmeyeceğine inanırdım. Yere bir tohum atarsın. Ve o tohumdan sadece 1 ağaç yetişir. Kuraklık, yağmur, ayaz. Bunlar o tohumdan çıkacak şeyi değiştiremez. Hayatta yaşadığım olumsuzluklar karakterimi değiştiremez. Sadece kötü olaylar geçene kadar biraz eğik ve bükük devam ederim hayatıma. Ancak güneş doğduğunda yine sırtım düzleşir.

Peki ya hiç mi yolu yok başka bir ağaç çıkmasının yolu?

Elbette var. Eğer tohuma dışarıdan müdahele edersen, onun içine başka bir kimyasal enjekte edersen. işte o zaman karakteri değişir. Hayatını tepetaklak edebilecek bir olay karakterini sonsuza kadar değiştirebilir.

Her zaman bunu düşünmüşümdür hayatımda. Çocukluğumdan beri kimseye bir zararım dokunmamıştı. Çocukken öldürdüğüm bir karınca için bile günlerce ağlayan birisiydim ben. Yüzü yaralı bir teyze geldiğinde tüm çocuklar kaçışırken ben gidip yarasını öpüp sorun yok teyze diyen birisiyim ben.

Başarılı, azimli birisiyim ben. Kıskançlığım yok. Öfkem yok. Hırsım yok. Hissedebildiğim tek şey iyi kalpli olmam. işte bu yüzden şuan odamda tek başımayım. Pencereden dışarıyı izliyorum. insanların hayatı mükemmel iken daracık bir odada kapana kısılmak bana adaletsizlik gibi geliyor. Pencereden içeri giren ışık sayesinde havadaki tozları görebiliyorum. Onlar benim tek arkadaşlarım.

Pekala bunları düşünmek için artık çok geç. Eldivenlerimi giydim. Aynaya son kez baktım. Çünkü bundan sonra bu beden farklı bir yola girecekti. Derin bir nefes aldım ve odamdan çıktım. Kötülerin her zaman bir hikayesi vardır. iyilerin hikayesi ise kötü olduklarında başlar ve artık benim hikayemin de başlama zamanı geldi...

Hayatı boyunca iyilikten şaşmayan bir insandım ben. Evden çıkınca tanıdık tanımadık herkese selam veren birisiydim. Eğer sende benim gibiysen bunu okuyan insan, bu seninde hikayen. Eninde sonunda sana ne olacağını gösterecek bir hikaye. istediğin kadar inatlaş, istediğin kadar savaş. Eninde sonunda sende kaybedecek ve kazanmayı anlamak için şekil değiştireceksin.

Eğer geleceğini görecek kadar cesursan okumaya devam et. Ve sonunu gör.

Panpalar biraz kendinizi belli edin burda mısınız ?

Burdayım devam