Sıcak yatağımdan kalkıp soğuk parkelere basarak pencereye doğru yürümeye başladım. Dışarıya baktığımda bir grup asker evlerden insanları evlerinden zorla çıkarıyordu, çıkmayanların kapılarını kırıyor ve direk onları infaz ediyorlardı.Çıkanlar ise 9-10 kişilik gruplar halinde toplanıyor etrafları askerler tarafından sarılıyor ve vuruluyorlardı.

Bunların çoğu benim komşularımdı. Hasta olduğumda bir tas sıcak çorba getiren Ahsen teyze, halı sahada paramız çıkmayınca paramızın üstünü tamamlayan Murat abi, beni öz oğlundan ayırmayan Kemal amca ve diğerlerinin acımasızca katledilişini izledim.

Tam dışarıya dalmıştım ki apartmandan bağrışmalar ve silah sesleri yükseldi

Edit1: Hikaye bitmiştir. Dinleyenlere teşekkürler.

Ben ise ailesi şehir dışında olan buraya sadece okumak için gelmiş bir üniversite öğrencisiydim. Kimseyle işim olmazdı, millet derse girmez kahvelere okey, batak oynamaya giderdi ben ise derse girerdim.Tek isteğim okumaktı ama şimdi bu olanlara bakınca imkansız gibi duruyordu.

Apartmandan silah sesleri geliyordu ne yapmalıydım camdan mı atlasaydım ? hayır kötü fikir evim 5. katta burdan atlayınca düşük ihtimal olsada ölmesem bile muhtemelen bacağım kırılırdı. Hemen çantamı kaptım, içine makarna ve su koydum.Öğrenciydim nasılsa 3 öğünüm makarnayla geçerdi hafta sonu döner yerdim oda nadiren. Hemen dairemden çıktım yangın merdiveninden aşşağıya doğru indim. Yangın merdiveni evin arkasındaki dar sokağa çıkıyordu.

Sokağa indim şimdi nereye gidicektim? hiç bir arkadaşım, dostum,kız arkadaşım, akrabam yoktu. Evlerde güvenli değildi şimdi ne yapmalıydım. Hemen koşmaya başladım nereye gittiğimi bilmeden.

Biraz koştuktan sonra soluk soluğa kaldım. Keşke evden aceleyle çıkmasaydım üzerime bir mont alsaydım bu soğuk kış gününde çok lazımdı. Soluklanırken nereye gideceğimi düşünüyordum dur biraz bunu nasıl akıl edememiştim ne kadar arkadaşım olmasada profesörler tarafından sevilen biriydim belkide Mahmut hoca hala yaşıyordu.

Mahmut hocanın evine doğru koşmaya başladım ara sokaklarda kimse yoktu,ana yoldan tek tük askeri araç geçiyordu. Mahmut hocanın evinin önüne geldim. Kimse yoktu binanın içine girdim. Binada üst kattan Mahmut hocanın evinden sesler geliyordu kafamı merdivenlerden uzattım 2 tane asker kapıyı zorluyorlardı.

Şimdi ne yapmalıydım, silahım yoktu ama dikkatlerini dağıtmalıydım. Asansörü fark ettim kapısını aralayıp 6. kata bastım asansörün kapısı kapanınca yukarı hareket etmeye başladı. Askerlerden biri diğerine, yukarı çıkmasını kendisinin orada kalıcağını birisinin üst kattan asansörü çağırdığını söyledi diğeri merdivenlerden yukarı çıkarken birisi kapının önünde beklemeye başladı.

Zamanım sınırlıydı adam arkasına döndüğü gibi üzerine atladım boğuşmaya başladık adam üstteki arkadaşına bağrındı adam aşşağıya doğru koşarken Mahmut hoca bıçakla kapıdan çıktı boğuştuğum askerin koluna sapladı adam yaralanmıştı. Beni bıraktı hızlıca içeri girdik Mahmut hocaya kapının önüne dolap çekmesini söyledim.

Çok geçmeden kapı zorlanmaya başladı. Burası birinci kattaydı. Mahmut hoca bir sigara yakmış volta atıyordu. Mahmut hocaya camdan atlamayı önerdim.Bir iki parça eşya aldı banada bir tane bıçak verdi.

Aşşağıya atladık, ayaklarım birazcık acıdı bunun dışında iyiydim. Mahmut hocaya dönüp ne yapacağımızı sordum."Benim bir dağ evim var bir araç bulabilirsek orda güvende olabiliriz"dedi. Başımla onayladım şimdi tek sorun araç bulmaktı.

Edit 1:Dinleyen yoksa hikayeye son vericem dinleyen 3-5 kişi varsa kendini belli etsin burda kendi kendime hikaye yazmanın anlamı yok.

Mahmut hocayla 4 km ötedeki oto galeriye gitmeye karar verdik.Ara sokaklardan yavaş yavaş ilerliyorduk.Oto galeriye yaklaştık Mahmut hocaya sessiz olmasını söyledim. içeriye girdik ışıklar birden açıldı birden etrafımızı 6-7 tane asker çevirdi.

Biri Mahmut hocaya ateş etti vuruldu ben sıranın bana gelmesini beklerken biri bana diz çöktürmek için silahla vurdu. Birden etraf bulanık oldu ve silah sesleri duydum.

Gözümü açtım kapadım bir askeri jeepteydim sonra bayıldım.

Gözlerimi açtığımda bir revirde yatıyordum."Sanırım uyanıyor" dedi bir ses. Etraf hala bulanıktı ama yavaş yavaş netleşiyordu. Tamamen netleşdiğinde yanımda bir bordo bereli vardı. Hemen korkuyla ayağa kalkmaya çalıştım ama dengemi kaybedip düştüm. Bordo bereli beni kaldırırken konuşmaya başladı.
-Diğerlerinden seni kurtardığımız için çok şanslısın.
-Diğerleri mi neler oluyor Mahmut hoca nerede?
-Mahmut hoca kim ha yanındaki adam mı onu vurdular ve o artık aramızda değil. Neler oluyor diye sorarsan anlatayım.TSK'nın içinde ayrı bir yapı oluştu kendilerine "ÖZGÜR TÜRK SiLAHLI KUVVETLERi" adını verdiler tek amaçları ülkedeki önemli pozisyonlara kendi istedikleri kişileri getirmek bir nevi darbe gibi ama tek fark kendileri hariç herkes 2.sınıf insanlardan yani bir nevi köle. Bizde halkı hızlı bir eğitimden geçirdik artık eli silah tutan herkes asker tutmayanlar zaten ölü. Emir komuta zinciri artık sadece karargahta geçerli bütün büyük devlet adamları ve generaller öldürüldü. Neyse aç mısın?
-Evet biraz.
-Tabi birazdan yemek getirirler sana şimdiden söyliyim fazla bir şey bekleme yarın eğitimlere başlarsın.

Arkasını dönüp odadan ayrıldı

Dinleyen varsa şukulasın lütfen

Yemek geldi yemekte biraz pilav bir elma birazda fasulye vardı. Yemeği yedim, derin bir uyku çektim. Ertesi gün saat 6 da uyandırıldım. Kahvaltıya yemekhaneye gittim. Kahvaltıda bir tabak mısır gevreği vardı. Başka insanlarla beraber yemeğimizi yedik.

Artık eğitim alanına gitme vaktiydi.ilk eğitim el bombası atmaydı. Dünkü bordo bereli elinde bir bombayla geldi.Ve anlatmaya başladı.
-Bunun ne olduğunu söylememe gerek yok herhalde.Bu el bombasının pimini çektiğim zaman aşşağı yukarı 15 saniyem var çok erken atarsanız düşman size geri fırlatabilir 10 saniye olmadan atmayın.

Sıra sıra el bombası atmaya başladık. Eğitim günleri hızla geçiyordu silah kullanmayıda öğrendim. Günler geçiyorduki akşam erzak arama listesinde adımı gördüm.

Akşam bize bir çelik yelek,bir taarruz tüfeği,bir adet el bombası.5 erli gruplarla farklı yerlere gönderildik. Jeeple ilerlerken önümüzdeki yolda bir kamyon yolu kesmişti. Arabadan çıktık kamyona doğru ilerledik, kapısını açtık bir ceset çıktı ve birden üzerimize mermi yağmaya başladı. Hemen Jeepe koştum 5 kişiden 3 ü vuruldu arabaya atladım.El bombasını aldım koltuğun oraya sıkıştırdım iple kapıya bağladım.

Hemen çıktım ve koşmaya başladım 300 metre uzaklaşmıştım ki bir patlama sesi geldi. Kendimi zar zor bir binaya attım. Dairenin kapısını kırdım önüne dolap çektim gece burda kalıcaktım.

Odaları her şeye karşı tek tek dolaştım.Tek bulduğum bir fotoğraftı.4 kişilik aile 2 erkek çocuğu vardı tahminen 10 yaşından küçüklerdi. Yattım sabah kapının zorlanma sesiyle uyandım,iyi ki dolabı önüne çekmiştim.

Tüfeği elime aldım ve onlara bağrındım:
-Kimsiniz?
-Asıl sen kimsin şerefsiz, evimizde ne işin var?
-Bekleyin dolabı kapı önünden çekeyim içerde konuşuruz.

Devam edicem tahmini akşam saat 7 gibi yazarım bir takım işlerim var saçımı felan kestircem

Kapı önünden dolabı çektim.Çekmemle beraber suratıma yumruk yiyip yere yığılmam bir oldu. Adam silahını doğrulttu ve "burda ne işin var"dedi.

Yaşadığım olayları anlattım."istersen bizle kalabilirsin" dedi. Kabul ettim. Günler hızla geçiyordu ara ara erzak aramaya çıkıyorduk.

Bir akşam yatmaya hazırlanıyordum ki eve doğru araçların farlarını açtılar.

Edit 1: birazdan bitircem çok ilgi gelmedi uzatırsamda yarıda kalabilir

Pencereden bakmamla vurulmam bir oldu. Kapının kırılma sesini duydum. Ardından kaldığım ailenin çığlıkları git gide gözlerim karardı.

SON PART:
10 YIL SONRA
-Komutanım burda ceset kemikleri var ne yapayım.
-Onuda torbaya koy.Bu ülkenin kurtulmasında onunda payı var.Kim bilir neler yaşadı.