bir görmemiş yavşağın playboy olması

Sesimin yeni yeni kalınlaştığı dönemler. Artık daha bi özgüvenliyim. Artık dürümcüyü aradığımda “10 dakkadan orda appam” demiyor. Erkek oldum sanıyorum. Çevrem ve ben öyle bir kafadayız ki tam tabirini yapıyorum. “önümüze gelene yavşayalım gibelim öpelim, eğer vermeyen olursa ona aşık olalım” cidden buydu. Zor olan kazanırdı kızlarda. Bir gece parkta otururken yeni bi çocukla tanıştık, bizim kafadandı ve o da iyi hatun düşürüyordu. Bu arkadaşa müslüm diyelim. Müslüm iyi bi insandı. En az benim kadar kız kaldırırdı ama asla artistliğini yapmazdı. Bense kendimi göklerde görürdüm. Müslümle samimi oldukça “oo iki rakip kanka oldu” gibi söylemler çıkmıştı. Rakip değil, benim düşüremediğimi o, onun düşüremediğini ben düşürürüm bu kadar basit. Yine bir gece bizimkilerle oturuyoruz herkes telefon rehberine odaklanmış kız numarası arıyo. Müslümün rehberde “ece …” gördüm. Bu kim dedim. Önce hafif taşak geçtiler benimle. Sonra anlatmaya başladılar. Meğer kız şehrin en güzel, en artist kızlarındanmış herkes gibmek için can atıyomuş ama çok zormuş. Facebooktan gösterdiler hatun cidden taş. Bir memesini iki avucumla zor tutarım. Onun zorluğu bana sökmez diyerek telefonu çıkardım ve aradım. Ah aramaz olaydım.

(emsali konuşmalar veriyorum kelimesi kelimesine hatırlayamam.)
-ece iyi akşamlar
-iyi akşamlar? (sesini duyduğum an titremeye başladım. Çok tahrik ediciydi.)
-ben salak, numaranı müslümden aldım.
-evet seni dinliyorum.
-yok ya öyle napıyosun diye aradım.
-ingilizce ödevimi yapıyorum. ingilizcen iyi mi yardımcı olsana bana.
-iyidir ya söyle. (aslında hellodan ilersi yoktu.)
-bla bla bla ….. bla bla şu işte boşluğu hangi kelimeyle doldurucaz?
-anlamadım ki ya telefondan olmuyo görmeden yapamam.
-peki.
-daha daha napıyosun?
-niye aradın ya sen?
-açık konuşuyum mu?
-konuş.
-çok hoşlandım ben senden.
-anladım.
-bir şey demeyecek misin?
-ne diyebilirim seni tanımıyorum.
-tanışırız.
-kusura bakma ben buralı değilim normalde kuşadasında yaşıyorum yazları hep giderim ve bu şehirden sevgili yapmayı düşünmüyorum.
-aklında bulunsun facebooktan ekleyeceğim seni yine konuşuruz.
-konuşacak bi şey yok ama ekle istersen. Hadi iyi geceler.

Telefonu kaparım kahkahalar yükselmeye başladı. Mal mal bakıyorum bende. Açıkladılar ki kız 7. Sınıfa geçmiş. Benden 4 yaş küçük. Dalga sandım ama ciddilerdi. Lanet ettim böyle dünyaya. O kızı ben yanımda abla diye dolaştırırdım lan. Düşündüm iyice, kız tikiydi, küçüktü ve zordu. Bu kız sevgilim olsa para yetiştiremem, laf çıkar sübyancı diye ayrıca nasıl sevgilim olacak? Uğraşmamaya karar verdim. Ama gece facebooktan ekledim (ekledim dediğim dürttüm o ekledi. Yavşak olduğumuz için engel yemiştik). Fotoğraflarına bakıp iç geçiriyodum. Hayalperest bi insanımdır. Hayal falan kuruyorum böyle herkesten her yerden uzakta deniz manzaralı bi villada buna çaksam gibi. Sonra osbir çekiyorum. Sanıyorum ki ece defteri açılmadan kapandı. Ah salakcığım başına neler gelecek bir bilsen…

Sabah uyandım. 3 zenci gibmiş gibi hissediyorum deli gibi hastayım. Alt tarafı nezle ama.. dışarı çıkmadım facebookta takılıyorum. Mesaj attı ece “hey” diye. Çıldırıyorum lan. zütüm kalktı. “hani zordu lan bu? Hani burada sevgilisi olmuyodu haha!” diye mutlu oluyodum. Ne haber nasılsın muhabbeti döndü. Konu nereden açıldı hatırlamıyorum ama bu aşk meşk olaylarından konuşuyoduk. Buradaki insanların yobaz olduğunu söyledi. Kendimi onların dışında tutarak “haklısın tabii huur çocukları” falan yardırıyorum. Konu bu sefer ondan hoşlanmama geldi. Ciddi ciddi kız aşağılamaktan korkmuyordu. Özgüvenimi gibti attı.
-ya biz şimdi seninle sevgili olsak ben yazın kuşadasına gittiğimde napıcaz?
-gelirim yanına ne var? (yarrrak gidersin salakcığım otur oturduğun yerde.)
-ondan bahsetmiyorum. Orda bir sürü taş gibi oğlan var. Ben asla bi insana ihanet etmek istemem.
-anladım.

Bilgisayarın başında dondum kaldım lan. Bu ne tür bi insan? Ben utanırdım ya böyle bi şey söylemekten. Sesimi de çıkartamadım ama. Hala muhabbet etmeye çalışıyordu. Fazlasıyla terstim. Moralimi gibmişti. Ama işini çok iyi biliyordu. Nasıl mı?
-hem ben başkasından hoşlanıyorum, hem de bu şehirde tanıdığın biri.
-kim o?
-söyleyemem.
Kim olduğunu öprenmek için 2 saniye önceki demir gibi sert ben gitmiş, pamuk gibi olmuştum. Binbir nazdan sonra amacıma ulaştım. Ah ulaşmaz olaydım.
-ya bak sana güvenebilirim değil mi sadece sen bileceksin kimseye söyleme.
-tamam
-söz ver
-söz veriyorum söyle artık
-ya müslüm benim çok hoşuma gidiyo
-peki
-kimseye söyleme tamam mı hele müslüme sakın ha
-tamam

burdaysanız ses verin bi takipçi sayımı bileyim

ooo süper süper

anasını sıktımın salağına bak sesi kalınlaşmış diye bütün kızları kaldırır olmuş. amk yalancısı kurgunu gibeyim

yazıyosan yaz aq

Beynimden vurulmuşa döndüm. Ama kendimi avutuyorum. Kız huur sonuçta. Bi amacı olmasa bile beni üzmeye çalışıyo. Onun için yapıyo sanıyorum. Akşam buluştuk bizimkilerle. Müslüm bildiğin bağırarak geldi “lan ece mesaj attı!!!” aha dedim taku yedik. Kız buna bildiğin beni gib demiş.
“boynumdan öpsene, seninle şehrin en bilinmedik yerine gidelim baş başa, orda bana sarıl hiç bırakma vs.” içten içe kuduruyorum ama “vaaay kardeşim kaptın hatunu” havasındayım. Müslümüün 1 yıllık bi sevgilisi vardı o yüzden eceyi epey terslemiş. Ama huur durur mu? “onu sevmediğini biliyorum, sıkılmışsındır…” ah ulan dıbına koduğum. Allahtan müslüm pas vermedi. Yoksa vay halime.

Günler günleri kovaladı yaklaşık bir hafta geçti. Çok bi ekşın yaşamadık. Yine bi sabah yatağımda laptopla yatıyorum hastalığı tam üzerimden atamamışım. Ece mesaj attı. “selam” inanır mısınız hiç mutlu olmadım. Yine beni gibeceğini biliyo gibiydim. Öyle de oldu. Ne haber nasılsından sonra yine ece hanımın kimin altına girmek istediği muhabbetine döndük. Tahmin edersiniz ki bizim gibi yavşak insanlardan nefret eden ağır ağabeyler de vardır. Fatih isimli bir andaval.

-ya fatih mesaj attı o da benden hoşlanıyomuş. Benim ol müslümü de salağı da dövüyüm dedi. Of çok kararsızım.

Canın kimi istiyosa gibi gibik bi cevap verdim herhalde. Devdıbını hatırlamıyorum çünkü.

rezerved bari

rezerved

ne sıkıcı bir hikaye lan bu

1 sene sonrasına gidiyoruz. O bir senede 6 aylık bir ilişkim olmuştu. Ece umrumda bile değildi. Hatta ece dendiğinde ece kim diyecek kıvamdaydım. Büyümüştüm. Sakallar yavaş yavaş baş veriyordu. Vücut genişlemiş boy uzamıştı. Ergenlik halleri işte. Lise 2 bitti. Yaz tatiline girdik. Arkadaş çevrem değişmişti. Artık yavşak olduğunu çaktırmayan kuul yavşaklarlaydım. Aile ilişkilerim takun içi olmuştu. Artık çok daha özgürdüm.

Milyonda bir olan bir şey oldu ve şehrimizde festival havasında bir şeyler yapılıyordu. Tüm gençler orada. Çadırlar falan kuruluyor. Gitmez olur muyuz? Gittik tabii. Bir gece çadırda uyumaya çalışıyorken ece mesaj attı. Ne alaka lan? Yıllar olmuş? Dur bakalım hayırlısı diyerek açtım mesajı.
-ya sana bi şey sorucam
-buyur
-bu festival nasıl bi şey napıyosunuz
-iyi işte eğleniyoruz şöyle yapıyoruz böyle yapıyoruz
-gelicem ama hiç arkadaşım yok seninle takılabilir miyim? (oooooooohaaa)
-gel uyar. Zaten ismin tanıdık geliyo bi yerden tanışıyoruz herhalde seninle. (gibtir yarram hala onu düşünüp çekiyorum ben)
-evet tanışıyoruz. Yarın kaç gibi geleyim?
-istersen şimdi gel çadırlardayız
-şimdi annem müsaade etmez.
-tamam yarın 1-2 gibi gel.
-tamam.

Kesin yavşamaya bahane aradı diye düşünüyorum. Ki haklı çıkacağım. Ama o kadar salağım ki güldüğü zaman içindeki huuryu unutup yine melek olduğuna inanıyorum. Bunu hep beraber göreceğiz.

takipteyim devam et

ses versenize oğlum kendime mi yazıyorum?

hadi lan

Sabah uyanıp arkadaşın eve geçtik. Akşam tekrar festivale dönmeyi düşünerek. Arkadaşın sevgilisi de vardı. üçümüz evdeydik. içeriye sevişmeye gittiler. Yalnız kaldım ve eceye mesaj attım. Şenlikte değiliz evdeyiz buraya gel buradan geçelim diye. Tamam dedi evi tarif ettim ve geldi. Arkadaşım ve sevgilisiyle de tanıştılar. Çok asi ve çok ağırdı. Çokta güzeldi. ilk defa canlı görüyodum onu. Yüzde altın oran diye bi şey vardır bilir misiniz? Aynen vardı bu sürtükte. Çok tatlıydı. 8. Sınıfa geçmiş olmasına rağmen arkadaşımın üniversiteye başlamaya hazırlanan sevgilisinden çok daha büyük duruyordu. Hep beraber muhabbet ettik. Hiç yavşamadım yemin ederim. Akşama doğru festivale gitmek istemediğimize karar verdik. Ece biraz daha oturdu ve evine bıraktım. Ne yalan söylüyüm içindeki huuryu unutmuştum. Çok güzeldi. Onunla muhabbet ederken eğleniyodum. Samimi de olmuştuk. Ama hala ağır başlıydı. Bu sefer sevgilim olacaktı. Kaçışı yoktu. Geceye geliyordu saat mesaj atmaya karar verdim.

bir saat mola. sonra devam edicem. ama burdaysanız ses verin cidden kendime yazıyo gibi hissediyorum hevesim kalmıyo.