Aşk öyle ani olabilir ki hemen hemen herkes bazen buna hazırlıksız yakalanabilir.Benimki de öyle bir hikaye.
Bir sabah kahvaltıyı atlayıp alel acele okula gittim.Ders iptal olmuştu bende zaman geçirmek için kütüphaneye ilerledim.Dokuz civarı kimse yok.Öyle bir sessizlik ki kulakları sağır eder.Ve onu gördüm, bembeyaz teni, kumral saçları, simsiyah gözleriyle onu gördüm.Hemen yazıldım ardına.Amerikan edebiyatı bölüme gidiyor
bende seviniyorum hakimim sonuçta konuşacak bir şeylerimiz var en başında.Dönüp arada ardına bakıyor iki gözümün çiçeği.Elini ihtiyar adam ve denize uzattı bende hemen yanındaki kitaba uzandım.Merhabadan önce fiziksel bir temas güzel olabilirdi.Ama hayat durdu o anda benim için...
O sessizlikte midemden öyle bir gurultu yükseldi ki sanki içimdeki ejderha dışarı çıkmak istiyordu.Ne yapacağımı şaşırdım.Hani içimde bir şeyler parçalandı derler ya, o an benim içimde bir şeyler yırtılıyordu.Hani benim yerimde superman bile olsa bir şey yapamazdı o gurultuya öyle güçlüydü.
Normal hayatta bir kaç saniye süren bu durum en az on saniye devam etti.insalık için kısa benim için yıllar kadar uzun on saniye.Kızla birbirimize bakıp dıbına koduğumun susmasını bekledik... bekledik... bekledik...
Tam durdu kız bana acıdı ağzını açtı o an sevdanın son vuruşu geldi.Tekrar başladı gibik.Lan varya o sessizlikte içimde sanki buldozer var amk.Kız belkide içinden bana
nedir bu dalağını midesini gibtiğim bu mahlukla nereden karsılaştık diyordu.Sonunda dayanamadım koşarak tuvalete gittim.Suyla damacana gibi doldurdum kendimi dedim bunla idare etsin sonra ne tak isterse veririz.
Döndüğümde kız gitmişti.Aldım elime bir kitap oturdum bir köşeye bekledim bir daha guruldasın ki indireyim yumruğu.Guruldamadı.Belki bir parça topkek beni geleceğimdeki karımdan etti.
EDiT:
http://www.incisozluk.com.tr/e/166613855/ burdan bak bide en son kız olarakda yazacağım bunu kızın karnı guruldamış gibi çapraz senaryo türetmek durumunda kaldığımı düşünüyorum