Panpa kitap okuyodum bi hikayeye baslamadan once. Buna baslayinca kitabi biraktim. Ama iyikide biraktim ondan dáha iyi mq:)

ee zamki

yine ayraç yine ayraç devam panpa

reserved

reserved

reserved

ayraç

ayraç♠

yıkıldım... hani ağlayamazsınız ya?gözleriniz bile dolmaz. acı fazla gelir çünkü. ağlayamazsınız...

öyle işte be ..

ona karşı olan sevgim hiç bir zaman azalmadı... belkide saplantıydı bilmiyorum ama o yokken bile onu sevmek güzeldi. anılarla avuttum kendimi... herkesten gizli yaşadım acımı. kimselere anlatamadım ne yazık ki... vazgeçmedim! ondan nasıl vazgeçebilirdim ki?onun hayatına tekrar müdahil olma gibi bir amacım olmadı hiçbir zaman. kararına saygı duyacak kadar asildim. benden sonra bi düzen kurmuştur, asla ve asla mahvetmemeliyim diye düşünüyordum.bu haksızlık olurdu... bana geri döneceğini hiç düşünmedim. zaten öyle bir şey neden yapsın ki?sevmiyordu beni buna emindim.. hayatını hep merak ettim. kimlerle takılıyor, benden başka sevgilisi oldu mu,başkasının kulağına fısıldadı mı seni seviyorum diye merak ediyordum. nasıl merak etmeyeyim? hala seviyordum. hiç azalmadı hem de hiç!

sevgiliyi kaybetmenin acısını yüreğime gömdüm... kanadım haftalarca. ağır geldi bazen ama dayandım. taşıdım yüreğimde ayrılığın acısını... hep güzel düşledim onu. mutlu ve huzurlu olmasını diledim. hiçbir zamanda kızmadım ben miraya.ne onu ne kendimi suçladım aklım başıma geldiğinde... kendime sebepler yarattım. böyle daha iyi olduğuna ikna ettim kendimi. kimseleri sevemem bir daha demedim hiçbir zaman. çünkü biliyordum insan sever... gönlüm onunla dolup taşmışken ve o değerinden hiçbir şey kaybetmemişken başka tenlerde aramaya kalkmadım mirayı. sadece sevdim...

yalnız sinemalara gittim, kitaplara gömdüm kendimi... kendi kurduğum evrenin içine hapsolmuştum yine. gerçeklikten uzak, yapay bir evren. hayallerimde miray vardı her seferinde. yasak mıydı hayal kurmak? birini sevebilmek için yanında mı olması gerekiyordu? hayır... sevdim işte ötesi yok.her ayrılış bir bitiş değildi... ben sevilmediğimi bildiğim halde seviyordum. ister aptal deyin ister gerizekalı... umrumda bile değil. sevdim ben mirayı...

ve sonra bir gün karşılaştım mirayla. sadece şans eseriydi. martın başlarıydı.o evde geçen dakikaların üzerinden 1 ay geçmişti.ilk defa tesadüfler bizi bir araya getirmişti. gülüyordu miray... sevindim biliyor musunuz? yanında arkadaşları vardı ve gülüyordu.o beni fark etmedi önce.ben onu izliyordum... kalabalıktılar 5 kişi. dersaneden kızları bekliyordum bişeyler içmek için sözleşmiştik.tek başıma oturup sigara içiyordum...
sonra gözleri gözlerime kenetlendi.
o anda kalbim yerinden çıkacak gibiydi.

peki panpa miray senden sonra hiçbir erkekle birlikte olmuşmu onu öğrendin mi?

şaşkındı. beni bir daha hiç görmeyeceğini düşünüyor olmalıydı ki bende öyle düşünüyordum... hakkım olmadığını düşündüğüm için bir kez bile karşısına çıkmamıştım.onu karşımda gördüğümde gülüyordu miray. mutluydu... yüzünün rengi geri gelmişti. yine başardı dedim... yine başardı. hayatında karşılaştığı her zorluğun üstesinden gelmeyi başarırdı miray...
gözlerimin içine baktı. zaman durdu derler ya inanın durur bazen zaman.3-5 saniye bir yıl gibi gelir insana bazen...
durdu zaman ve baktı gözlerimin içine.
kalbimi gördü sanki. kanım çekildi.o bakış... bir kez gülse yeterdi. gülümse...
gülmedi. kafasını çevirip arkadaşlarıyla konuşmaya devam etti... eli yine sigarasına uzandı. pür dikkat onu izliyordum, kendimde değildim belkide... garipti. yaktı yine sigarasını miray. çekti derin derin içine. belkide rahatsız olmuştu, bilmiyordum.ama o gözlerimin içine öyle bir baktı ki... özlem hissettim gözlerinde.bir ay önce gördüğüm solgun yüz yerini eski miraya bırakmıştı sanki...
gözleri...
gözleri vardı iri iri. içimi delip geçerdi.

arkadaşlarım geldi sonra. dersaneden kızlar. oturdular yanıma... onlar yerleşirken ben hala mirayı izliyordum. kafasını bana doğru çevirmiyordu. kahkahalarını duyuyordum... sonra yer değiştirdi arkadaşıyla ve görüş alanımdan çıktı. olsun dedim bu bile yeterli... gördüm ya onu. allah onu bana gösterdi ya daha da bir şey istemem!
gözlerimin içine baktı... her gece aklıma gelen gözleri gözlerime kenetlendi ya bir kere... içimde saf bir mutluluk hissettim. sonraysa acı. yaşayamadıklarımın acısı. içimde kalanların, söyleyemediklerimin,yarım kalan duyguların, gerçekleşmeyecek olan hayallerin acısı... keşke dedim. keşke böyle olmasaydı.ama hayat işte... ettiğim dualar ilk defa kabul olmuştu.onu karşımda mutlu gördüm ya daha da bir şey istemem artık... varsın o bana gülmesin ne çıkar?
ayrıldığınız sevgilinin mutluluğu sizleri yaralar öyle değil mi?mutsuz olsun istersiniz içten içe.en iyi olanınız bile mutsuz olsun ister. bensiz mutlu olamasın! bu bencillik değilde nedir? hepimiz benciliz... o an miray mutlu olduğu için hissettiğim mutluluğun zamanla canımı yakacağını nereden bilebilirdim?ama öğretti hayat. bizler bizimle mutlu olanı bizsiz mutlu görünce kanarız. hepimiz...

http://www.youtube.com/watch?v=VKPB52yRNK0

gözlerime çizdim seni...

sayfa 123 ten devam etcem final haftası birikmiş baya

biraz daha oturup kalktı miraylar. benden rahatsız olmuştu herhalde. canım yandı... sevdiğiniz kişiyi görüp de konuşamamak, yanına bile gidememek ne kadar can yakabilir? biliyorsunuz ulan işte o acıyı... ortak hepimizin aşk acıları. herkese kendi acısı büyük gelir. sende ağladın bende... ikimizde sevmedik mi deli gibi ölesiye? sevdik... sevgi ölçülebilir mi?ben çok sevdim sen beni hiç benim sevdiğim kadar sevmedin triplerine girenler var mı hala? aşkta herkes kendinden sorumlu değil mi?yapmayın. neyse.kalkıp gitti miray ve ben tek kelime bile edemedim.ne diyecektim ki zaten? bensiz gayet mutluydu. ayrılırken bile bana sarılmamıştı... hep o kapıyı çarpıp gittiğim için benden nefret ettiğini düşündüm.onu terk ettiğim için.ya da o öyle sanmıştı.ben onu hiçbir zaman terk etmedim ki... hala onunlayım. keşke bilse! gitmişti işte... başka gün tekrar çıkar belki karşıma, kimbilir?

http://www.youtube.com/watch?v=tnMkiH0pHfE
mutlu ol yeterki ..

AYIRAÇÇ

hop yettim olum çay ver abine