reserved

1478 de kaldım gelince devam edecegim

reserved

rezerwe

ben miraya aşık oldum siz kaçın beyler :/

tekrardan rezerved.ara vermiştim biraz. devam edicem

devam panpa...

nerdesin panpa bekliyoruz

ayraç.

reservee

rezerved
edit:aqladm

iyi hoş da panpa, daha 2. soruyu sormadın 153 sayfa entry oldu. çok yazdıgından değil de seyrek yazdıgından dert yanıyorum.
neyse 2 hafta sonra gelir okumaya devam ederim.
(bu arada milletle tartışacagına, yaz işin ne)
miray yanımda ona göre

ocağın sonlarıydı... onsuz geçen 3 hafta. ölüm gibi.ne sesi ne nefesi... sanki hiç var olmamış gibi. kime ne anlatabilirdim ki?çaresizlik... içimdekileri kime dökebilirdim?kim benim dert ortağım olurdu? hiçkimse... kendi kendime konuşarak geçirdiğim 3 acı hafta.o zamana kadar çektiğim en büyük acı (: ne kadar ironik değil mi?
bi sabah uyandım... gözleri düştü aklıma her zamanki gibi. sonra gülüşü... sonra öpüşü... geceleri uyumadan önce onu düşündüğüm yetmiyormuş gibi birde sabahları uyandığımda aklıma geliyordu. rüyalarda bile onunlaydım. hepinizin oldu bi ayrılık yaşadığı sevgilisi. biliyorsunuz lan işte o lanet hissi! artık yeter dedim kendi kendime. yeter!
hani bazen sonu ne olursa olsun, giberim böyle işi deyip çıkarsınız ya evden hah aynı öyle bi hışımla çıktım evden.ne kafamda söyleyeceklerimi tasarlayabildim ne de nasıl davranacağımı. onsuz olmak istemiyordum. bildiğim tek şey buydu. içimde kalan cümleleri söylemeliydim hiç değilse!

iyi geceler diliyorum hepinize...

http://www.youtube.com/watch?v=Y-4BPq9KLyc

saat daha erkendi... yine dersaneyi asmıştım.ama önemsizdi... o her sabah uyandığımda hissettiğim şeyden kurtulmalıydım.o hisle yaşamaya alışmak istemiyordum. miray ben varım diye dersaneye gelmiyordu zaten dersler umrunda değildi ya neyse... belkide dersaneyi bırakmıştı bilmiyordum. dersane saati olduğu için evde uyuyordur diye düşünmüştüm. miraylara doğru yola koyuldum... saat umrumda bile değildi.o kapıyı çalacaktım ve kim uyanacaksa uyanacaktı. miraya ulaşmalıydım... derin bi nefes alıp kapıyı çaldım.

içeriden bi ses kim o diye sordu. fatma ablaydı. benim fatma abla merve, hani mirayın arkadaşı dedim. kapıyı açmadı bile miray evde yok dedi... niye açmıyorsun kapıyı fatma abla diye sordum. cevap gelmedi. tekrar çaldım kapıyı. sonra tekrar, sonra tekrar... dayanamayıp açtı en sonunda kapıyı. kızım miray uyuyor merve gelirse evde olmadığımı söyleyeceksin diye tembihledi beni ne olur anla ben buranın ekmeğini yiyorum söylediğimi söyleme sakın dedi sessizce. kapıyı kapatmaya yeltendi.dur dedim... dur fatma abla. peki miray nasıl? neşesi yerinde mi?onu neredeyse bir aydır görmüyorum dedim. bende pek görmüyorum kızım eve uğradığı yok zaten dedi. acele ediyordu,bi an önce benden kurtulmak istiyordu. lütfen söyle fatma abla hiç üzgün gördün mü onu?ben bilmem kızım hadi bak miray duyacak git lütfen dedi... kapıyı yavaşça yüzüme kapattı.

bi yol olmalıydı... fatma ablayı zor durumda bırakamazdım. mirayla görüşebilmenin bir yolu olmalı.onu görmeden gitmeye niyetim yoktu. içimdekileri haykırmalıydım.onu geri kazanamasam bile en azından bi ayrılık konuşmasını hak ediyordu bu ilişki. hiç değilse sarılarak ayrılmalıydık.bir 'gibtir git' ile sonlanmamalıydı. yaşanılan onca güzel şeye son noktayı koyan şey 'gibtir git' olmamalıydı... aklıma bi fikir geldi sonra. belkide ilk defa kendi çıkarım için yalan söyleyecektim miraya...

'teyzem aramızdakileri öğrenmiş! onur suna ablaya söylemiş herhalde. hemen buluşmamız lazım!' yazdım ona attığım mesajda... sonra oturup beklemeye başladım.

uyuyordu... uyanınca görür mesajı. inşallah onuru arayıp sormaz diye dua ediyordum. belki yaptığım yanlıştı.ama çaresizdim.onu mutlaka görmeliydim... 1-2 saat boyunca kaç sigara içtim belli değil. hani boğazınızda lanet bi tat bırakır ya sigara... içmişsinizdir sizde.kim bilir kaç tane art arda... bekledim, bekledim,bekledim...
sonra titredi telefon. elim ayağım birbirine dolandı neredeyse. açtım telefondaki mesajı.

'seni görmek istemiyorum... artık yalanda mı söylüyorsun? bunu bana yapmaya hakkın yok. bırak hayatıma devam edeyim... kendine iyi bak.'

yıkıldım... hani ağlayamazsınız ya?gözleriniz bile dolmaz. acı fazla gelir çünkü. ağlayamazsınız...
sadece baktım. defalarca kez okudum o mesajı. kendine iyi bak... sen yokken bakamıyorum işte miray anlasana! neden istemiyorsun beni... böyle olmasın canım sevgilim, böyle olmasın...

kalkamadım yerimden. sadece oturdum... sigaramı yaktım.o sigarayı içebilmek için kendimi o kadar zorladım ki anlatamam.
'seni görmek istemiyorum.' nasıl beni görmek istemezsin... hiç mi özlemedin sevgilim?bu kadar kolay nasıl vazgeçebiliyordu benden anlam veremiyordum. çaresizlik...
ağlayamıyordum bile.ne yapacağımı bilmiyordum. tekrar o kapıyı çalıp bağırıp çağırmak geldi aklıma. girsem o evin içine, tutsam kolundan mirayı haykırsam yüzüne 'seni seviyorum' diye... yapabilir miydim sizce?

http://www.youtube.com/wa...289Y&feature=youtu.be

güzel filmin güzel müziği...