ya gel skicem tamam yeter ki bi sus be kadın

sayfa 111

reserved

yaz işte uzatma amk

rezerved

yine kayboldu amk.olm bu kız çalışıyo mu lan soranınız var mı?

yine kayboldu amk.olm bu kız çalışıyo mu lan soranınız var mı?

güncele yetiştim en sonunda hikaye fakese de olsun maksat zaman geçsin. romanlar da sonuçta gerçek değil amk ama şimdi ysk de sövmedim değil

reserved, sen girme kimselerle kavgaya falan panpa yaz hikayeni geç

neden böyle oldu ki... neden böyleyim ben! keşke böyle olmasaydı... ağladım. saatlerce ağladım. zamanı geri almak istedim.o kapıdan çıkıp gitmeseydim keşke... nasılda ağlıyordur miray. kıyamam ki ben ona... ne yaptın merve ne yaptın?
her şeyi düşünmeliydim. kendimle hesaplaşmalıydım. miray benim her şeyim... kapıyı çarpıp gitmekle biter mi aramızdakiler? bitmesin... biraz toparlandım. sakince düşünmeye çalıştım. elim telefona gitti mirayı aradım. telefona cevap vermedi.ah merve ne yapacaksın şimdi!

'sakinleştiğimizde konuşmak istiyorum... ' diye bir mesaj attım. cevap yok.
bu sefer sandığın gibi olmayacak merve...

onun söylediklerini düşünüyordum.bu kadar dolmasına sebep olmuşum demek ki... belkide mutlu değildi benimle. keşke üzerine daha çok düşseydim. keşke mirayın kafasının içindekileri tam olarak bilebilseydim...

cevap gelmedi saatlerce.

panpa buraya hiç entry girmedim ama baştan sona okudum haberin olsun diye yazıyorum. hikayeni bitirirsin umarım. hadi kolay gelsin liseli binlere de aldırma fazla

ayrılmışmıydık şimdi biz? böyle mi bitiyordu ilişkiler?

'gibtir git... '

kaçımız duyduk bu cümleyi? kaçımız defalarca kez yüzümüze haykırıldığı halde gitmedik, gidemedik?
kaçımız haykırdık bu cümleyi karşımızdakinin yüzüne?
kim gitti,kim kaldı?

kovulmak istenmedik mi 'ortak' yaşadığımız hayatlardan?
bi 'gibtir git' ile gidebiliyor mu lan insan? kapıyı çarpıp çıkan mı gider yoksa kapının ardında kalan mı?

ne bileyim dıbına koyayım!
kafam allak bullak. telefonuma cevap gelmeyen her dakika sanki ızdırap.at işte bir mesaj be miray! yalnızım evde.. annemler yok.ne zaman oldun ki zaten anne? kalktım indim büfeye... alkole sarıldım ilk defa. alkol neyi çözerdi ki bu hayatta?ilk defa bunalıp tek başıma alkol aldım. belki mutlu ederdi beni.ne biliyim belki kişiliğimi çiğnememe neden olurdu. belki kendimden ödün verirdim! ah şu gurur yok mu... o zamanlar gurur var tabi! gurur ne lan sahi? hangimizin gururu kaldı ki?gibilen hayatlarımız gururu silmedi mi?
o zamanlar gururluydum. gibtir git cümlesinin öneminin farkındaydım. yalvarmak gerek miraya. olmayacak böyle.ama yalvarabildim mi?hayır... ah şu gurur yok mu!

o gece yalnızlık ve sarhoşlukla geçti. telefonuma tek bir mesaj bile gelmedi...

gibtir git yaralar lan insanı

mutsuz uyanmak ne kadar kötüdür, hepiniz bilirsiniz. lanet edersiniz uyandığınız güne. kimi zamanlar o yataktan çıkmak bile ölüm gibi gelir hepimize. neyse neyse devam edelim.

mirayla yattığım o küçük yatağımdan mutsuz bir şekilde uyandım. miray bundan sonra olmayacak mıydı? uyuyup uyanınca farkına varıyor insan. sahi ben nasıl çıkıp gittim o kapıdan? arkamda en sevdiğim insanı nasıl bırakabildim?

kimsin sen merve? nasıl bu hakkı kendine görebiliyorsun? sana bu kadar çok değer veren bi insanı nasıl yüz üstü bırakabiliyorsun?
bir şey yapmalı.bir şey.ama ne?
mirayın karşısına çıkmalıyım. haykırmalıyım.affet beni demeliyim.ama affeder mi?nasılda dolmuş bana karşı... içindeki zehri akıtırken beni hiç sevmiyor gibiydi. sanki gözlerinde nefret vardı.ama sinirdendir herhalde, sinir kötü bir şeydir...

ne yapmalı diye düşünüyordum. yemek bile yiyemiyordum. sahi kaçımız o kapıyı çarpıp gittik?

en sevdiklerimizi nelerin uğruna hiç ettik?

gibtir git!

bunun kadar etkili olan tek bir cümle söyler misiniz bana sevgili işlerinde?
'seni seviyorum'u bile alt eder bence.bu cümlenin gücünü hepiniz biliyorsunuz değil mi?

gibtir git!

gittiniz mi bu yüzünüze haykırıldığında? belki gittiniz... giden sadece bedeniniz değil miydi lan?şu dıbına kodumun hayatında hanginiz gerçekten gidebildiniz? hepsine gelicez ama sırayla... daha vakit erken. yaralarınızı deşeceğim her birinizin. kapandığını sandığınız yaraları kanatacağım. gidemediniz lan işte gidemediniz dıbına koyayım hiçbiriniz gidemediniz. hepinizin yüzüne gibtir git dediler ama gidemediniz! bende gidemedim! gidemeyiz çünkü. seven insan gidemez...

yemek yiyemiyordum. nasıl bir his bu?ağzına tek bir lokma bile alamaz mı bir insan!
ne kadar zor dakikalar... hiçlik!
ayrıldın mı ayrılmadın mı bilmiyorsun. devam edecek mi etmeyecek mi hiç bilmiyorsun. tamamen hiçlik.

o kapıyı çarpıp gitmek ?

keşke her şey o kadar kolay olabilse...

sf 14 reserved

iyi akşamlar panpalar nasılsınız

Ve gurur, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiş, Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış, Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım der can yücel. şimdi dönüp bakıyorum da ne kadar doğru söylemiş.ama o zamanlar gurur var tabi... yalvarsan yalvaramazsın. miray gibi değildim ben. kişilikten ödün vermek benim doğama tamamen aykırıydı... ne yapılabilirdi ki?elimden gelen tek şey karşısına çıkmak olurdu.ne söyleyeceğimi,ne yapacağımı bilmeden... belki özür dilemek bile zor gelirdi bana. kişilik işte... gurur o zamanlar için önemliydi.

günler geçti miray hiç dersaneye gelmedi.bir kaç kez mesaj attım fakat cevap alamadım. onura sordum arama onu dedi. içim acıyordu, göğüs kafesimde sanki bir şey var gibiydi. miray beni hiçbir şekilde görmek istemiyor olmalıydı.o günler hiç geçmedi tabi. nasıl geçsin ki?

hatalarımı gün geçtikçe anlıyordum. gerçekler tokat gibi yüzüme vuruyordu. düşündükçe miraya daha çok hak veriyordum.ben bencilin tekiydim. kendi mutluluğum için onu mutlu ediyordum. bunu fark etmem bu kavga ile olmuştu.gel zaman git zaman özlem şiddetini arttırıyordu. miraysız geçen günler canımı yakıyordu. koşmalıydım ona. belkide yalvarmalı... kimbilir nasıl da kırılmıştı?o da beni özlemiştir diye düşünüyordum...

üzerinden 10 gün geçti ses seda yok. sanki hayatıma hiç girmemiş gibi miray. hayalet oldu sanki. dayanamayacağım daha fazla... onsuzluk bıçak gibi kesiyor her yerimi...

git ve onu geri kazan merve dedim kendi kendime.bi anlık deli cesaretiyle karşısına çıkmaya karar verdim.

bir akşamüstüydü. hava yağmurlu... filmlerdeki gibi aynı. hani ıslanmak istersiniz ya?bilir misiniz o duyguyu? ıslanmak istedim... yağmurun altında sırılsıklam ıslanmak. çıktım evden ne olacağını bilmeden. miray nerede bilmiyordum. arayıp sormamalıydım. bensiz ne yapıyordu öğrenmek istiyordum. kalabalığın arasına karıştım önce. yağmur durmadan yağıyordu. yağmur yağdıkça huzur buluyordum... önce evine gittim mirayın. zili çaldım, kapıyı açan olmadı. dolandım sokaklarda tek başıma. belki de karşısına çıkacak cesaretim yoktu ondan aramıyordum... elim telefona gitti ama arayamadım. neredesin gel birlikte ıslanalım diyemedim... tek başımayım sokaklarda. insanlar var yine etrafta ama her yer ıssız aslında. miray olmalı sadece yanımda miray. önemi yok hiçkimsenin. özlem canımı yakıyor... gibtir yemek ağırıma gidiyor.ama oradayım işte. sokakta.neredesin sen sevgilim! neredesin sen...

yok. arayamıyorum.hem çıksam karşısına ne diyeceğim ki?
tekrar gibtir git derse bana?
peki ya o gün baktığı gibi bakarsa?ne yaparım o zaman ben...

reserve