16:00 Hocanın evi bahçe

Dayanamıyordum artık. Direnecek gücüm kalmadı. Başıma gelen belalar yetmezmiş gibi birde kardeş kaybetmiştim. Fakat nasıl olmuştu. Fatihin başına gelen şey neydi. Benim yüzümdenmi olmuştu bu.Telefona sarıldım. Fatihin dayısını aramanın daha doğru olduğunu düşündüm. Beni tanıyordu. Benim lanetimi duyan birini aramayı düşünemezdim.5 dakika kadar konuştum. Bütün konuşma boyunca hüzünlü ve titrek sesle konuşan dayısının ağzından şu kelimeleri duyabildim. Dün gece saatlerinde hastahaneye giriş yapmış. Temizlikçilerin toplamak kontrol etmek amaçlı girdiği odalardan birinde yanık sol bileği kegib halde bulunmuş. Sağ elinin içinde yanmamış bir kağıt parçası varmış. içinde tek bir cümle yazıyormuş.BU O UYANMAMA iZiN VERMiYOR.

21:00 Hocanın Evi

Cenazenin ertesi gün öğle namazında olduğunu öğrendikten sonra haşimi içeri davet ettim. Adamı kendi dedesinin evine davet ettim. Gelmedi.Basit bir bahaneyle evde işleri olduğunu fatihin olayının pgibolojisini yerle bir ettiğini söyledi. BENCiL.Gelmemesinin attığı mesajla alakasını düşündüm.Ve niye bana ben dedesinin evine girecekken böyle bir mesaj attığını sordum. Böyle bir şey yazmadığını söyleyince telefonunu gelen kutusuna baktım mesaj kaybolmuştu. Anlıyorum dedim. Mesajı atan oydu. Beni engellemek istedi. Geri dönmemi vazgeçmemi istedi.Ben kurtulamadıkça o güçleniyordu.Ölü ruhunun öfkesi bana bir yakınımı kaybettirmişti.Bu düşüncelerimden kurtulup kafamı kaldırdığımda haşim ortalıklarda yoktu. Hocanın evine girip biraz istirahat etmek için yatağa uzandım. Saat 21:00dı. Hoca yan odamdaki sedirde oturmuş kuran okuyordu. Tuvaletim geldiği için üst kattaki lavoboya çıktım. Lavobo üst kattaki koridorun sonundaydı. Zifiri karanlıkta ilerlerken. Hocaların odasını gördüm.Ve hocanın karısınıda. Yatağının karşısındaki duvarın karşısında ayakta duruyordu. Hiç bir uzvunu kıpırtdatmadan sürekli bir cümleyi tekrarlıyordu.O BURDA... Görür görmez elmii ağzımla kapattım gerisin geriye merdivenden aşağı inmeye başladım. Aynı anda üst kattaki tuvaletten bir sifon sesi duydum. Neler oluyor.

21:20 Hocanın Evi - Anlayamıyorum

Karanlıkta merdivenden apar topar inerken birden hocanın önümde belirmesiyle kendimden geçicek gibi oldum. Sakin ol oğul noldu bu halin ne.Yukarda ne olduysa hepsini anlattım. Hoca sessiz ol diyerek eliyle ağzımı kapattı beni evdeki başka bir odaya zütürdü. Odaya girdik.O zamanının sonuna gelmiş artık dedi. Hocanın odası tam bu odanın üstündeydi. Sadece dinle dedi. Elimizde sadece bir şamdan vardı. Hocanın evinde elektrik yoktu. Yukardan tak tak tak duvara vurma sesleri geliyordu. iyice gerilmiştimBu kadarıda fazla artık.. Peki o burda ne demek o kim karınız odadaysa duyduğum o sifon sesi nereden geldi ? Hoca sakin ve bıkkın bir yüz ifadesiyle o burda diyor çünkü o yakınlarda. GARDiYANIN... BELAN... iÇiNDEKi... Karımın sıradan biri olmadığını anlayamadın ama o anladı. Seninle onu kullanarak iletişim kurmanı sağlıyor. Karımda senin gibi bir sürgündü hala onlarla iletişime geçebiliyor.Onu kullanma sebebi ise benim cebini kontrol et bakalım. Cebimde ses kayıt cihazım yoktu.Onu aldım çünkü seni onun yönlendirmesine izin vermeyeceğim dedi hoca.Biz bunları konuşurken sol tarafıma baktım. Hocanın karısı evin kapısını açmak için kapıya doğru gözü kapalı ve bilekleri ters dönmüş bir şekilde ilerliyordu...

Beyler yarın sabah erkenden devam edicem dinleyenler beğenenler ses verirse ne mutlu allah rahatlık versin.

Geldim beyler birazdan başlıyorum

21:25 Hocanın Evi

Hocanın karısı yavaş adımlarla kapıyı açmaya giderken hoca çevik bir hareketle onu tuttu ve yan odaya soktu. Yardım et diye ip getir diye bana seslendi. ipide hocaya verdikten sonra karısını bağladı. Onun kapıyı kime açıcağını biliyor musun?Ha ha hayır diyebildim. Karısının gözleride soluk bir beyaz renkteydi. Başını öne eğmiş. Acı çekiyor görünüyordu.O BURDA!O HEMEN KAPININ ARKASINDA. VAZGEÇ.RUHUNU TESLiM ET.AZABI ÇOK AZ OLUCAKTIR. Karısının ağzından dökülen bu kelimeler tüylerimi diken diken etmiş. Kapkaranlık odada 2-3 mumla zar zor seçilen yüzü başka bir şekile girmişti. Gözleri siyah siyah kanıyordu sanki. Hoca sessizliğini bozdu. Bana bir bıçak getir dedi. Mutfak diğer yerlere göre daha aydınlıktı.Ay ışığının bolca vurduğu mutfakta duvarda bir yazıya rastladım. AFFET!Ne yapacağını bilmeden hocaya istediği bıçağı getirdim. Geldiğimde hocanın karısı gözleri kapalı karşıdaki boş duvara bakarak.UYU! Uyanmak seni kurtarmaz! Diye sayıklıyordu. Hoca elimden bıçağı kaptığı gibi karısının boğazını kesti.ŞiMDi SENi KURTARMAK iÇiN YAPABiLECEKLERiMi ANLAYABiLDiN Mi?dedi

22:00 Hocanın Evi

Hoca inanılmaz biçimde soğukkanlıydı. Bana yardım et cesedi bodruma taşıyalım dedi.iki kişi cesedi indirmeye başladık. Cesede bakamasamda hocanın yüzüne baktım bir an.Ağlıyordu belli etmemeye çalışsada gözünden yaşlar sicim gibi akıyordu. Yüzüne baktığımı farketti. Gözleri o beyaz renga büründü. işte o cümle... BAK BANA NE YAPTIRDIN.!Korkudan cesedin ayaklarını yere bıraktım. Hoca noldu evladım napıyorsun dedi.Yo yo yok birşey gördüğümü sandım. Bodrumun her tarafında mumlar yerleştirilmişti ama hiçbiri yanmıyordu. Karanlıkta zar zor seçe seçe hocanın bodrum katındaki buzluğunu bulabildik. Cesedi yerleştirdikten sonra merdivenden yukarı çıkıp yatağıma uzandım. Artık bu kadar şey fazlaydı. Dinlenmem gerekti. Hocada olayların üzerinde durmadı. Gördüklerim gerçek miydi?

Gece devam edicem beyler. Gece okumanız daha etkili olur.

Geldim beyler birazdan başlıyorum.

--:-- Uyumak Aslında uyanış mı ? 4

Rutubet içinde kapkaranlık bir yerde uyandım. Etrafıma bakmaya nerde olduğumu anlamaya çalıştım ama nafile göz gözü görmüyordu. Biraz bekledikten sonra gözlerim karanlığa alıştı. Yukarıya doğru çıkan bir merdiven gördüm. Buradan çıkabilirdim. Birden her taraf aydınlandı.Her yer mumla kaplıydı. Evet BODRUMDAYDIM. Buraya nasıl geldim ben. Merdivenden çıkmaya çalıştım. Basamağın ortasına geldiğimde aşağıdan biri duvara vuruyormuş gibi sesler gelmeye başladı.Bu ses aşağıdaki buzluktan geliyordu. Yukarı çıkıp kurtulmak istesemde ayaklarım geri geri aşağı gidiyordu. Merakım beni zincirlemişti sanki. Aşağı indiğimde karanlık geri döndü. Bütün mumlar sönmüştü. Kendimi bir anda bir bahçede buldum. Hocanın evinde kapının önündeydim. Uzun süre bekledikten sonra kapı açıldı. Bana kapıyı açan hocanın karısıydı. Derinden gelen bir sesle. BURDASIN!dedi. iliklerime kadar yandığımı hissettim. Gözlerimi açtığımda saat 11 di.Bu rüyanın üzerinde pek durmadım. Düşünmem gereken bir cenaze vardı...

Kardeşim bilgisayarda bi sorun var part atamıyorum kendi kendine res filan atıyo.

Bu gece finalide atıcam beyler...

13:40 Cenaze namazı

Son zamanlarındaki tuhaflıkları sebebiyle haşimi çağırmadan tek başıma gittim cenazeye. Nasıl olsa karşılaşıcaktık. Ağlıyordum kendime engel olamıyordum. Taksideyken kardeşime yapıcağım son görev için metin olmalıyım diyordum. Adresi verilen caminin avlusuna girip tabutu görünce sanki bacaklarım boşaldı. Ayakta duramıyordum. Sorunsuz bir namazdan sonra mezarlığa doğru tabutu adım adım omuzdan omuza taşıdılar. Kardeşimin tabutunu sırtlayamadım. Korkuyordum.Ailesinin beni görmesini istemiyordum.Çok uzaklardan anneannesinin sesini duydum. Onun yüzünden oldu. Hepimizi kül edicek.ŞEYTAN! Onun gözlerini gördüm. Bunları dinlerken telefonum çaldı. Arayan fatihti. MORGA GEL HiÇ BiRŞEY BiLDiĞiN GiBi DEĞiL!

15:50 Hastane-Morg-Pederin Evi

Taksiye atlayıp nasıl hastaneye ulaştığımı bilmiyorum. Sanki hastanenin her koridorunda telaş vardı.0 rh+ kan aranıyor ilanı oradan buraya koşan hemşireler görevliler. Benimde kan grubum aynıydı. Fakat kan vericek zamanım yoktu. Yanımdan ardarda 3 sedye o kadar hızlı geçtiki. Yüzlerini göremedim yaralıların. Morga ulaştığımda kimseyi göremedim. Seslenmeye ise korktum. Biraz ilerleyince buz gibi odada bir morg dolabı usulca açıldı. içi boştu. Sadece bir kayıt cihazı... Zamanının sonundasın. Kurtuluşun için açık hiçbir yol kalmadı. Artık tek başınasın... TUTSAK!Bu kayda anlam veremedim ama morgun ürkütücü ortamından çıkmak için hemen kapıya sarıldım. Kapıyı açıp tam çıkıcağım vakit arkamda bir kız çocuğu gülüşü duydum. BURADA MIYDI? Arkamı döndüğüm vakit kimseyi göremedim. Hastaneden çıkıp pederleri kontrol etmeye gidim ne zamandır bakmadım durumlarına. Taksiye atlayıp bizim mahalleye geldim. Mahalle ıssızdı. Kimsecikler yoktu ortalıkta. Hayırdır inşallah deyip evin kapısına geldim. Zile bastım kimse yoktu. Evde yoklar galiba yinede ben bi kontrol edim dedim ve anahtarlığımdan evin anahtarını bularak içeri girdim. BURASI NERESi ? Ev tanınmaz haldeydi.Ne zamandan beri duvarlarımızın rengi kan kırmızısıydı. Mutfak dağılmış. Yatak odamsa yerinde yoktu.Oda vardı olmasınada ne yatağım ne dolabım... Hepsi gitmişti. Annemlerin odasını kontrol edim diye içeri gittim. OLAMAZ!Burada duvarlar beyazdı ama odanın duvarları ve zemini kanlar içindeydi. Kimse yoktu. Sağ tarafımdaki duvara bakmamla sinir krizi geçirdim. Annemin ve babamın parçalanmış halde çekilmiş bir fotosu ve kanla yazılmış bir yazı.BAK BANA NE YAPTIRDIN... Altında ise şu yazıyordu.O BODRUM SON ŞANSIN... KULLAN YA DA UYU...

20:00 Hocanın Evi

Herşeyin üstüne birde annem ve babam ha.Direnecek gücüm canımı almaktan başka çarem yok.Son şansımı kullanıcam. Artık kimsenin yasını tutucak zamanım kalmadı.Bu boş duygular içinde evden çıktım. Biraz rahatlamak için haşimi aradım.Bir dostun tavsiyesine ihtiyacım vardı.AÇMADI. Nesi vardı bunun. Giderek uzaklaşıyordu sanki benden. Akşama kadar sahilde kıyıda köşede düşündüm durdum. Artık gitmeliyim.Bir taksiye atladım saat sekiz gibi hocanın evinin önündeydim. Madem bu bodrum son şansımdı benimle oynayan her neyse bunu iyi kullanıcağımdan şüphesi olmaması gerekiyodu. Kapıya vurdum zili çaldım.Ve beklemeye başladım.5 dakika boyunca kimse açmadı kapıyı. Artık dayanamıyorum diye kapıya yaslandığım anda içeri düştüm. Kapı kendiliğinden açılmıştı. Fakat evde kimse yoktu. Elime bir mum aldım ve evin heryerini taramaya başladım. Sedirin üstünde hocanın okuduğu kuranı buldum. Açıktı içinde küçük eski bir kağıda yazılmış iki kelime vardı.ÇIK BURDAN. Kafam artık o kadar karışıktı ki saçma sebeblerle geri dönmeyecektim. Hoca neredeydi?Onu arıyordum.Üst kata çıktım. Hoca ve karısının odasına girdim. Karısının kafasını vurduğu duvarda kurumuş kan izleri vardı. Yerde yolunduğu belli birkaç tutam saç. Arkamı dönüp yatağın üzerine baktığımda iki genç yatağın üzerinde birbirleriyle konuşuyordu. Onlara baktığımı farkedince gözleri kızllaştı.Tam çığlık atıcaktımki sesimin çıkmadığını farkettim. Gagasıyla cama vuran bir karganın sesiyle irkildim. Halisünasyon görüyordum. KENDiMDE DEĞiLiM! Odadan hızlı bir şekilde çıktım. Koridor alabildiğine zifiri karanlıktı. Birden üst katın lavobosundan sifon sesini duydum. Tüm cesaretimi toplayıp içeri girdim ki.AMAN ALLAHIM!

Geldim beyler birazdan başlıyorum

20:10 Hocanın Evi

Bu kadarını daha önce bende görmemiştim. Hocanın karısı tuvaletin başında duruyor. Sürekli şu lafları sayıklıyordu. KURTULAMIYORUM!GiT ARTIK. Fakat benim farkımda değildi. Niye sifona bastığını neyi göndermeye çalıştığına baktım. Hocanın başı tuvaletin içindeydi. Karısına ise çok yakındım ama sanki beni görmüyor. Kegib boynu bir iple bağlanmıştı. Pgibopatça bir gülüşü vardı. Birden alt kattan sesler duydum.Cam kırılması gibi mumu kaptığım gibi aşağı koştum. Hiçbirşey yoktu aşağıda sadece kontrol etmek için her yere baktım. Hocanın alt kattaki çalışma odasında haşimi gördüm.Sol kolu kökünden kesilmişti. NOLDU SANA!Be be be ben testereyi aldım kendim kestim. Bana o söyledi. Başta acıdı ama zevk aldım. Birde sen dene bakalım. Sağ elindeki testereyle beraber üzerime koşmaya başladı. Kaçabileceğim tek yer olan bodruma kendimi kapattım. MEZARIMA

20:20 Bodrum

Ortam alabildiğine karanlıktı. Merdivenlerden zar zor aşağı indim. Keşke mumu düşürmeseydim.Çakmakta yokki yanımda amk.Bir ses duyuyodum. Beni çağırıyordu. Usul usul yaklaştım. Evet buzluktan geliyordu. Açtığımda onu gördüm. KENDiMi!Burasımıydı benim kurtuluşum.Ölü müydüm ben? Nolduğunu anlayamıyordum. Boynumda iki el hissettim. ACISIZ!Yere düşmeden önce görebildiğim tek şey küçük kızın gözleri oldu.O kadar güzel bir maviydiki.

BiR GECENiN KARANLIĞI

Bembeyaz bir odadayım. Bütün duvarlar alabildiğine beyaz. Bomboş bir oda. Ellerim neden bağlı. Koridordan sesler geliyor. HAYIR!O geliyordu olamaz. Yavaş yavaş herşeyi hatırlıyorum krizim tutuyor yine. Fatihi haşimi annemi babamı çıkıtğımız o keyifli araba yolculuğunu hayatımı mahveden sonunu.Çarptığım o küçük kızı.68 gün komada kalışımı. Anlatabileceğim kimsenin olmayışını. Fatihin arabanın patlayan benzin deposu yüzünden gözlerimin önünde yanışını. Uyanışımı hayalle gerçeği ayırt edemeyişimi. Beni buraya kapattıklarını. Sesini duyabiliyorum.O burada... Lanetli işkenceci hasta bakıcım.
Özledim hepinizi. Fatihi haşimi babamı.En çokta seni be annem. Hayalin gitmiyor gözümün önünden.

Şuan nerdemiyim sorma gelemezsin.Ama yine de bir adres istersen.

BiR GECENiN KARANLIĞINDA DELiRMEK ÜZEREYiM

Dinleyen dinlemeyen beğenen beğenmeyen herkese teşekkürler..