Saat 12:00 Apartman girişi

Fatihle kopturduk geldik yine bizim apartmanın oraya çocuk kaç gündür peşimde bana yardım etmekten bitap düşmüş git oğlum yat evinde dedim.iyi olur kanka valla durumun nasıl dedi.Eh işte kanka içim sıkışık sanki biri beni yiyip bitiriyor kendime gelip bi duş almam lazım deyip eve girdim. Ulan bizim koridorun duvarkağıtlarını hangi ara kırmızı yapmışlar vay mk çılgınlar sizi derken ulan yatağım ne durumda bi kontrol edim bakim dedim.Lan amk yatağım yok noluyor filan derken peder arkamda belirdi yanında valideyle. Olum biz sana bir ev tuttuk. Biliyorum bu kabul edilebilir birşey değil ama annen çok korkuyor dahası bende tedirginim. Sözünü devam ettirmesini istemeden küçük seyahat çantamı sırtlanıp yüzlerine bakmadan anahtarı ve adresi istedim. Balkondan tam o sırada bir ses geldi sanki bir kaza sesi gibi bakmak için balkona koştum. Bizimkiler umursamadı pek balkondan aşağı bakarken havanın kararmaya başladığını gördüm. Arkamdan bir şey duydum. Yavaş yavaş anlıyorsun diyordu.Bi an kendime geldim silkindim ve hınçlı bir şekilde evden çıktım. Dedikleri adrese geldikten sonra evin dayalı döşeli güzel bir 2+1 olduğunu gördüm.Ve rahatlamak için hemen bir duşa girdim...

21:00 Hocanın Evi

Cenazenin ertesi gün öğle namazında olduğunu öğrendikten sonra haşimi içeri davet ettim. Adamı kendi dedesinin evine davet ettim. Gelmedi.Basit bir bahaneyle evde işleri olduğunu fatihin olayının pgibolojisini yerle bir ettiğini söyledi. BENCiL.Gelmemesinin attığı mesajla alakasını düşündüm.Ve niye bana ben dedesinin evine girecekken böyle bir mesaj attığını sordum. Böyle bir şey yazmadığını söyleyince telefonunu gelen kutusuna baktım mesaj kaybolmuştu. Anlıyorum dedim. Mesajı atan oydu. Beni engellemek istedi. Geri dönmemi vazgeçmemi istedi.Ben kurtulamadıkça o güçleniyordu.Ölü ruhunun öfkesi bana bir yakınımı kaybettirmişti.Bu düşüncelerimden kurtulup kafamı kaldırdığımda haşim ortalıklarda yoktu. Hocanın evine girip biraz istirahat etmek için yatağa uzandım. Saat 21:00dı. Hoca yan odamdaki sedirde oturmuş kuran okuyordu. Tuvaletim geldiği için üst kattaki lavoboya çıktım. Lavobo üst kattaki koridorun sonundaydı. Zifiri karanlıkta ilerlerken. Hocaların odasını gördüm.Ve hocanın karısınıda. Yatağının karşısındaki duvarın karşısında ayakta duruyordu. Hiç bir uzvunu kıpırtdatmadan sürekli bir cümleyi tekrarlıyordu.O BURDA... Görür görmez elmii ağzımla kapattım gerisin geriye merdivenden aşağı inmeye başladım. Aynı anda üst kattaki tuvaletten bir sifon sesi duydum. Neler oluyor.

21:25 Hocanın Evi

Hocanın karısı yavaş adımlarla kapıyı açmaya giderken hoca çevik bir hareketle onu tuttu ve yan odaya soktu. Yardım et diye ip getir diye bana seslendi. ipide hocaya verdikten sonra karısını bağladı. Onun kapıyı kime açıcağını biliyor musun?Ha ha hayır diyebildim. Karısının gözleride soluk bir beyaz renkteydi. Başını öne eğmiş. Acı çekiyor görünüyordu.O BURDA!O HEMEN KAPININ ARKASINDA. VAZGEÇ.RUHUNU TESLiM ET.AZABI ÇOK AZ OLUCAKTIR. Karısının ağzından dökülen bu kelimeler tüylerimi diken diken etmiş. Kapkaranlık odada 2-3 mumla zar zor seçilen yüzü başka bir şekile girmişti. Gözleri siyah siyah kanıyordu sanki. Hoca sessizliğini bozdu. Bana bir bıçak getir dedi. Mutfak diğer yerlere göre daha aydınlıktı.Ay ışığının bolca vurduğu mutfakta duvarda bir yazıya rastladım. AFFET!Ne yapacağını bilmeden hocaya istediği bıçağı getirdim. Geldiğimde hocanın karısı gözleri kapalı karşıdaki boş duvara bakarak.UYU! Uyanmak seni kurtarmaz! Diye sayıklıyordu. Hoca elimden bıçağı kaptığı gibi karısının boğazını kesti.ŞiMDi SENi KURTARMAK iÇiN YAPABiLECEKLERiMi ANLAYABiLDiN Mi?dedi

Kendi evim 18:00

Olayın şokunu atlattıktan sonra fatih ve haşimle gitsem mi gitmesem mi diye düşündük. Kesin birşeye karar veremedik tabi sonra fatih beni eve bıraktı.Bu amk evinde garip bir yanık kokusu var.Alt komşunun kızı yemek getirmişti acaba ondanmı diye baktımda yok amk. Banyodan geliyodu koku besbelli. Kapısını açmaya çalıştım banyonun.Ama açılmadı biraz zorladım sonunda açtım içeri bir girdimki. Duşa kabinin içinde dün giydiğim elbiseleri yanmış bir şekilde buldum. Korkmuş bir şekilde banyodan çıktım kapısını kapatıp kilitledim. Küçük odaya döndüm yatağa oturdum ve düşünmeye başladım.iki şansım vardı 1 hocanın evine gidip herşeyi açık açık anlatmak ve bir çare isteyip yalnız başıma atılmamak. 2 artık çıldırma noktasına geldiğim olaylar silsilesini bitirmek için tek başıma gece o hastahane odasına giricektim. Bunları düşünürken kendimi kaptırmışım cama gagasını vuran bir serçenin sesi toparlanmamı sağladı. Kuşta bir gariplik vardı. Gözleri oyuktu. Kanatları koyu bir kırmızı adeta kan rengindeydi. Kararımı verdim 300 e giricek bu beladan kendimi kuratarıcaktım.

08:50 Hastahanenin önü

Bu amk yerindede huzur yok bana anlaşılan. Neyim ki olum ben etim ne budum ne.Neyim var diye düşünürken yaktım bi sigara fatihin arabası klagib sedan beyaz önü sanki hafiften gitmiş far ve sinyalin biride çalışmıyor sanırım. Neyse bunları düşüncek vakit yok aldım fatihide yanıma başladık gitmeye haşimin dedesinin evine.Bu sefer ayrıntılı birşekilde konuşucam. Neyse girdik dedenin evine saat sabahın 9 buçuğu. fatihe odadan çıkıp dışarıda beklemesini söyledi tabi karısınada öyle. Kadın zaten sessiz sakin hayattan kopuk biriydi. Yaklaş dedi bana hoca sakladığın bir şeyler var sanki dedi.Ben tam herşeyi anlatmaya başlayacaktımki birden sus evladım bu soruyu sana sormadım dedi. Odanın ortası kara su dolu bir leğen getirdi. Sağ elimi hafif kesip 2 damla kanımı suyun içine akıttı. Herşeyi anladım dedi. Sanki dokunsam ağlayacaktı bu kadarını tahmin edememiştim. Oğlum senin başında bir musallat veya bir varlık yok.Bu en kötüsü sen bir hapistesin.O seni hapsetmiş. Yaşadıkların senin değil. Hayatın senin değil. Kendini kurtarman için çıkmanın bir yolunu bulmamız gerek. Hoca bunları söylerken arkasında ayna gibi bir yansıma belirdi.Ama sanki başka biryeri gösteriyordu. Ruhsuz soluk biryeri. Hoca sen bu süre içinde bu evde alt katta kal durumun çok ciddi dedi. Bense yapıcak işlerim var deyip 2 gün müsaade istedim.

Saat 11:00 Sahil - EV

Sahil boyu nefesim yettiği kadar zorluyorum kendimi eve doğru koşarken içimdende geçiriyorum noluyor niye oluyor neden ben diye. Böyle düşünürken bilmeden yaşlı bir amcaya çarptım. Yazık zavalllım düştü hemen kaldırmak için elimi uzattım tam elimi tutucaktı yüzüme baktı birden. Defol burdan diye bağırdı.Özür dilerim amca yanlışlıkla oldu dedim. Defol burdan uzak dur benden seni pislik dedi. Arkamı dönüp eve gitmeye devam ettim. Amcanın ettiği dua seslerini duyabiliyordum.Bu garip olayıda düşünürken eve doğru çıktım tam evin kapısına geldim zile basıcam. Sağ elimin serçe parmağı kırılma gibi bir ses çıakrdı ve müthiş bir acı anlatamam beyler sol elimle zile bastım. Bütün apartman toplanmış bizim evdeydi. Babam beni odaya çekti. Sesi titriyordu. Annemde geldi odaya belli ağlamıştı. Babam oğlum niye intihar etmek istedin diye sordu. Baba ne intiharı der demez annem telefonundaki videoyu gösterdi. Videoda gece gözüm kapalı bir şekilde karnımı kesmişim hafiften sonra bıçağı ısıtıp dağlamış çarşafın yanmasıda ondanmış. Ağlamaya başladım neler oluyor anlamıyordum. Babam pgibiyatristin numarasını aldı.Ve gitmek için hazırlanmaya başladık..

21:00 Hastahane-300

Evden çıkmadan önce emektar kelebeğimi yanıma aldım. Derin bir off çekip hastahaneye doğru bir taksi çevirdim. Fatih ve Haşime haber vermemiştim. Ulan ne tak yiyorum ben diyodum içimden.Her şey okadar çok hızlı oluyor üst üste geliyorduki mantık diye birşey kalmadı bende.Bu işi tek yapıcak bu taktan tek başıma kurtulacaktım. Taksimetre 25 yazmış bir saniye dedim taksiciye 20 lira uzattım.5 lira cebimde sıkışmış bit türlü çıkmıyo derken çıkardım. Taksici parayı aldı kardeşim bu yanmış dedi. Parayı aldım inceledim gerçektende kenarında ortasına doğru bi yanık vardı. Cüzdandan bozukluklarla kalan 5 ide hallettikten sonra hastahane kantine gittim. Uyanık kalmak istediğimden bir kahve aldım. Elimdeki kağıt ve kartı kontrol ettim ses kayıt cihazıda cebimdeydi. Kahvenin parasını vermek için elimi cebime attığımda yanlışlıkla ses kayıt cihazının oyhat tuşuna bastım. ZAMAN SENiN DOSTUN DEĞiL KATiLiN ÇABUK OL.Bu ses beim sesimdi. Elimi çabuk tuttum bir hışımla kahveyide aldığım gibi 300ün kapısına geldim. Kartı soktum ve içeri girdim ki AMAN ALLAHIM. Odaya 1 ranza daha gelmiş kayıt cihazını bulduğum komidinin yanındaki yatakta arkasını dönmüş bir kız çocuğu oturuyordu. Kalbim adeta yerinden fırlayacak gibi heyy küçük kız diyebildim. Ağzından şu kelimeler döküldü yüzünü dönmeden. YAKLAŞTIN!AMA SADECE FISILDA BUNU ONUN DUYMAMASI LAZIM. DUYARSA iNTiHAR ETMEK ZORUNDA KALIRSIN. AZABINA DAYANMAKTANSA...

11:30 Hocanın Evi

Aynaya çaktırmadan baktım gördüklerimden sonra nutkum tutuldu. Hoca neydi öyle.Be be ben ölümüyüm şimdi diye içimden geçiyorum. Hoca gözlerini görüp korktuğunun farkına vardı. Korkma biz ruhu ölüler genellikle insan bedeninin yaptıklarından fazlasını yapamayız.Tek farkımız ruhumuz iki dünya görmüş. Alemlerin sırlarını biliriz. Seni bu dertten kurtarıcam ama bu sefer gitmek kaybolmak yok.Alt katımda kalıcaksın. Evladım sen onlar için birer deniz fenerisin.Bu dünyaya giden yolu aydınlatan ve belirginleştiren. Fakat bu onların alemi içinde kullanılabilir. Geçidi iki yönlü kullanabilirsek seni ordan kurtabiliriz. BURADA BULUNDUĞUN SÜRE BOYUNCA ASLINDA HAPiSTEYDiN.HER NEREDE OLURSAN OL SENi KURTARICAM EVLADIM. dedi hoca.E ben burdaydım. Duygularımla arkadaşlarımla ailemle garipliklerimle burdaydım... Peki ya ruhun dedi hoca hüzünlü hüzünlü

16:00 Hocanın evi bahçe

Dayanamıyordum artık. Direnecek gücüm kalmadı. Başıma gelen belalar yetmezmiş gibi birde kardeş kaybetmiştim. Fakat nasıl olmuştu. Fatihin başına gelen şey neydi. Benim yüzümdenmi olmuştu bu.Telefona sarıldım. Fatihin dayısını aramanın daha doğru olduğunu düşündüm. Beni tanıyordu. Benim lanetimi duyan birini aramayı düşünemezdim.5 dakika kadar konuştum. Bütün konuşma boyunca hüzünlü ve titrek sesle konuşan dayısının ağzından şu kelimeleri duyabildim. Dün gece saatlerinde hastahaneye giriş yapmış. Temizlikçilerin toplamak kontrol etmek amaçlı girdiği odalardan birinde yanık sol bileği kegib halde bulunmuş. Sağ elinin içinde yanmamış bir kağıt parçası varmış. içinde tek bir cümle yazıyormuş.BU O UYANMAMA iZiN VERMiYOR.

13:40 Cenaze namazı

Son zamanlarındaki tuhaflıkları sebebiyle haşimi çağırmadan tek başıma gittim cenazeye. Nasıl olsa karşılaşıcaktık. Ağlıyordum kendime engel olamıyordum. Taksideyken kardeşime yapıcağım son görev için metin olmalıyım diyordum. Adresi verilen caminin avlusuna girip tabutu görünce sanki bacaklarım boşaldı. Ayakta duramıyordum. Sorunsuz bir namazdan sonra mezarlığa doğru tabutu adım adım omuzdan omuza taşıdılar. Kardeşimin tabutunu sırtlayamadım. Korkuyordum.Ailesinin beni görmesini istemiyordum.Çok uzaklardan anneannesinin sesini duydum. Onun yüzünden oldu. Hepimizi kül edicek.ŞEYTAN! Onun gözlerini gördüm. Bunları dinlerken telefonum çaldı. Arayan fatihti. MORGA GEL HiÇ BiRŞEY BiLDiĞiN GiBi DEĞiL!

24:00 Devlet Hastahanesi Acili

Doktor yaşlı kadıncağızı muayene ettikten sonra girebilirsiniz dedi. Fatih annesi ve ben vardık zaten.Tam bende giricekken fatih kanka sen bi sigara filan içsen biraz bekle bende gelicem yanına şimdi girme deyince üzülmedim değil.Ama çocuk yerden göğe kadar haklı napıcaksın. Dışarı doğru hareketlendim amk acil servisi bildiğin labirent bir çığlık duydum beyler o an kimsenin girmediği hastanında olmadığından emin olduğum acil ameliyathanesinden.Ee kimse niye kontrol etmiyordu. Ulan yanlış duydum diye arkamı dönücekken yardım edin diyen küçük bir kız sesi aynı yerden geliyor adeta bütün vücudumu o yöne doğru sürüklüyordu. Usulca yaklaştım ameliyathanenin kapısına hastahanenin koridorları bomboştu ilginç. Kapıyı araladım içeride ameliyat masasının üzerinde küçük bir kız oyunca bebeğiyle oynuyordu.Hey diye seslendim noldu küçük kız neden burdasın sana zarar veren birisimi var dedim. Küçük kız bir anda arkasını dönüp evet var sen diye bağırıp kollarımı yakan elleriyle tutunca altıma sıçtım arkamı dönüp kaçıcakken kafamı sert bir şeye vurdum. Uyandığımda saat 01:30 hastahane odasındaydım. Beni Acil servisin otoparkında bulmuşlar. Kolumdada yanık izleri var sanki kendime sigara basmışım..

kaldıysa yarra yedi

--:-- Uyumak Aslında uyanış mı ? 4

Rutubet içinde kapkaranlık bir yerde uyandım. Etrafıma bakmaya nerde olduğumu anlamaya çalıştım ama nafile göz gözü görmüyordu. Biraz bekledikten sonra gözlerim karanlığa alıştı. Yukarıya doğru çıkan bir merdiven gördüm. Buradan çıkabilirdim. Birden her taraf aydınlandı.Her yer mumla kaplıydı. Evet BODRUMDAYDIM. Buraya nasıl geldim ben. Merdivenden çıkmaya çalıştım. Basamağın ortasına geldiğimde aşağıdan biri duvara vuruyormuş gibi sesler gelmeye başladı.Bu ses aşağıdaki buzluktan geliyordu. Yukarı çıkıp kurtulmak istesemde ayaklarım geri geri aşağı gidiyordu. Merakım beni zincirlemişti sanki. Aşağı indiğimde karanlık geri döndü. Bütün mumlar sönmüştü. Kendimi bir anda bir bahçede buldum. Hocanın evinde kapının önündeydim. Uzun süre bekledikten sonra kapı açıldı. Bana kapıyı açan hocanın karısıydı. Derinden gelen bir sesle. BURDASIN!dedi. iliklerime kadar yandığımı hissettim. Gözlerimi açtığımda saat 11 di.Bu rüyanın üzerinde pek durmadım. Düşünmem gereken bir cenaze vardı...

Danışma 08:50

Nasıl yani bulunmadımı hiçbir yerdemi yok benim için çok önemliydiler. Beyefendi sakin olun şimdi eşyalarınızı anons geçiceğim nerde kaybettiniğizi hatırlıyormusunuz.300 diyebildim fısıldayarak. Beyefendi bizle kafamı buluyorsunuz o oda tam 2 yıldır kapalı ne kimse girebilir nede çıkabilir. Kafam allak bullak olmuştu. Bari anons geçin hanımefendi bende anlayamadım durumu dedim. Bunlar olurken sedye üzerinde öldüğünü anladığım (çünkü sarıp sarmalamıilar beyazlara) bir erkek bedeni dışarıdaki cenaze arabası zütürülüyordu. Birden sargıların içinden bir melodi duydum. Evet bu benim telefonunun melodisi. Sedyeyi taşıyan hastane görevlileri sersemlemişcesine durdu.Çıldırıcak gibi oldum. Hemen bu benim telefonumun sesi noluyor siz napıyorsunuz sargıyı açın içinde eşyalarım var dedim. Hemen yan taraftaki boş hastane odasına girdik. Görevliler cesedi açtı. Telefonum cüzdanım bir başka ses kayıt cihazı ve fatihin saatinin kadranı vardı. Eşyalarımı aldım. Cesede bakmaya çalıştım.Ama yanmış adeta tanınmaz hale gelmişti. Hastanede çalışanları polise haber vermiş bu ilginç olayı onlara anlatmıştı.Bir iki kayıt cart curtdan sonra kahvaltı yapmak için bir taksi çağırıp eve gittim.

Saat 10:00 Evim

Bu amk buzdolabıda tam takır kuru bakır. Yemeye birşey bulamadığım gibi bir garip garip sesler çıkartıyor. Ulan ne güzel babaevindeyken validenin yemeklerini yerdik. Yapıcağım artistliği gibim.Tam ben malmal buzdolabını ararken telefonum çalmaya başladı. Arayan haşimdi. Dedesinin fenalaştığını ve beni sayıkladığını onu görmeye gitmessem başıma gelecek olan azabı sürekli tekrarlıyormuş uykusunda. Tamam kardeşim dedim. Atladım bir taksiye hocanın evine doğru gidiyorum yolda cebimdeki yeni ses kayıt cihazı çalışmaya başladı.BAK BANA NE YAPTIRDIN! diyordu küçük bir kız.Bu 300 deki 2. kayıt cihazıydı. Eğer kurtulmak istiyorsan fedakarlıkta bulunmasın.Çok yakında bir yol ayrımına giriceksin doğru yolu seçersen kurtulursun. Yanlış yolu seçersen işlediğin cinayetlerin sayısı artar kendinin son kurbanıda sen olursun.Ben hayatımda karıncayı bile incitmemişim adamım ne cinayeti.Bu fatih niye açmıyor bugün telefonunu allah allah. Neyse bunları düşünürken haşimin dedesinin evine geldim.Eve tam giricekken telefonuma ikinci bir mesaj geldi. Mesajı atan haşimdi Kanka sakın oraya girme arkanı dön ve kaç.Tam bu mesajı gördüm geri dönücem derken hocanın kapısı kapıyı açtı.Sen mi geldin hoca ne zamandır seni soruyordu gel içeri deyince geri dönemedim. içeri girdiğimde hocayı sedirde otururken buldum. Beni çağırdı. Yanındamı dedi.Ne yanımdamı diye sormadan sol cebimi işaret etti.Ses kayıt cihazı soruyordu yanımda diyebildim. Kaydı oynatmamı istedi. Kayıt bomboştu. Hoca hüzünlü bir ifadeyle bak olum o seninle böyle haberleşiyor.Kim diyebildim fısıldayarak. işte o seni hapseden varlık. Küçük kız... Evlat sen onu zamanın bir yerinde öldürmüşsün. Senin ondan farkın yok ikinizde aslında yaşamıyorsunuz şuan. Bunu sana açıklamak için çok erken.Ama senin yaşama dönme ihtimalin o senden bunu almak istiyor. Etrafıma baktığımda duvarlardaki aynada hocanın gözlerini gördüm hissiz beyaz yuvarlaklardı...

Beyler halamı kontrole zütürücem 10 gibi şimdi biraz dinlenim. Hikayeyi takip edenler sevenler olursa ses versin. Allah rahatlık versin panpalarım

Banyo 01:30

Sağlam bir duş alimde kendime gelim diyerekten attım kendimi kabine. Suyu açtım amk açılmıyo. Herşeyi denedim olmadı dedim bari bu açık kalsın su sesini duyunca dalarım banyoya filan. Geçtim evdeki küçük odaya aynaya bakim dedim o da ne.Ulan heryerim ıslak amk. Hani su akmıyordu. Banyoya koştum şu şarıl şarıl akıyor. Bütün banyo boyunca korkumdan gözlerimi kapatamadım. Kurulandım neyse aynada saçımı yapıcam. Geçtim aynanın karşısına banyo küçük havada sıcak olunca aynada buğulanmış. Havluyla aynayı siliyorum bir tak olduğu yok sanki hemen tekrar buğulanıyor. giberim böyle aynayıda havluyuda diyip üstümü giyinmeye başladım saçı artık bir şekilde halledicez. Derken aynanın buğusunda ismimin yazılı olduğunu gördüm ama tersten altındada bir numara '300... Kendimi toparladım gördüğümden emin olmak için tekrar baktığımda ne isim ne sayılar nede aynada buğu yoktu saçımı yapıp biraz rahatlamak için küçük odada laptopumun başına geçtim

En heyecanlı yerinde 31 cekmenin sirasimiydi aq

22:00 Hocanın Evi

Hoca inanılmaz biçimde soğukkanlıydı. Bana yardım et cesedi bodruma taşıyalım dedi.iki kişi cesedi indirmeye başladık. Cesede bakamasamda hocanın yüzüne baktım bir an.Ağlıyordu belli etmemeye çalışsada gözünden yaşlar sicim gibi akıyordu. Yüzüne baktığımı farketti. Gözleri o beyaz renga büründü. işte o cümle... BAK BANA NE YAPTIRDIN.!Korkudan cesedin ayaklarını yere bıraktım. Hoca noldu evladım napıyorsun dedi.Yo yo yok birşey gördüğümü sandım. Bodrumun her tarafında mumlar yerleştirilmişti ama hiçbiri yanmıyordu. Karanlıkta zar zor seçe seçe hocanın bodrum katındaki buzluğunu bulabildik. Cesedi yerleştirdikten sonra merdivenden yukarı çıkıp yatağıma uzandım. Artık bu kadar şey fazlaydı. Dinlenmem gerekti. Hocada olayların üzerinde durmadı. Gördüklerim gerçek miydi?

Geldim beyler birazdan başlıyorum.