Yürürken Mehmet'le laflama fırsatı buldum. Kendisi 29 yaşında evli bir aile reisiymiş.Şaşırdım çünkü aile reisi tipi yoktu.
Kendisi kel, kaslı,uzun boylu yarma biriydi. Bundan önce lojmanda kalıyorlarmış, karısı hamileymiş ve görev için buraya kadar
gelmiş hükümet emri ile. Karını merak etmiyor musun? diye sordum. Merak etmiyorum, çünkü Ankara'dayken askeri üsse giden bir
ekip aracıyla onu yolladım. Gözüm arkada kalmadı,o güvende.

Biraz laflarken koşuşturma içinde Kerem'in geldiğini gördük.Ona doğru koştuk ve hızlıca bindik motora. Biraz rahatsız
ediciydi ama sığmıştık. Hızlıca gidiyorduk,az kalmıştı görünüyordu belediye binası. Fakat aylak sürüsü belediye binasının
etrafını sarmış içerdeki kalan 2 3 askere doğru yürüyorlardı.Son 10 dakkamız kalmıştı fakat hiç 10 dakka bizi bekliyecek
gibi gözükmüyorlardı. Bizim belediye binası önünde bigiblete binen, patenle kayanlar için rampalar vardı tek tük. Hemen Kerem'e bunu söyledim ve
yeni planımızı oluşturduk. Fakat meydanın ve binanın etrafı sarılı olduğu için rampalara ulaşamazdık böyle. Mehmet son el bombasını
çıkardı ve biz etikilenmeyecek bir mesafedeyken düz istikametimize attı. Bomba etkisiyle aylaklar sağa sola fırladı ve yolumuz açılmıştı.
Tek tük aylak vardı fakat onlarda biz hızlı geçersek birşey yapamazlardı. Askerler bombanın sesini duyup baktılar bizi gördüler. Helikopter ilerlemeden yukarıda belirli
yükseklikte sabit duruyordu. Askerlerden biri halat attı. Kerem rampadan hızlıca geçecek ve biz helikopterin yüksekliğine yetişebildiğimiz kadar
geldiğimiz anda zıplayıp askerler yardımıyla içeri girecekti en önde o olduğu için. Kerem'in arkasında ben vardım.Ben de halata
doğru zıplayacaktım benden sonrada Mehmet.Bu olanlar çok hızlı saniyelik olaylardı fakat biz sanki ağır çekimdeydik gibi hissediyordum.
Rampaya yaklaşmıştık.Bir aylak motorun arkadan bir demirine tutundu tek eliyle ve diğer eliylede Mehmet'in bileğini kavradı.
Isıramadı çünkü sürükleniyordu bir yandan. Rampaya yüksek hızla girdik, ve o an herşey ağır çekimdeydi. Kerem atladı ve helikopterin demirini tuttu askerler hızlıca tutup çekti ve içeri girdi.
Ben atladım ve halatı tuttum. Mehmet'in atlaması için en fazla 5 saniyesi vardı yoksa motorla yere çakılacaktı fakat atlıyamıyordu bileğini tutan aylak yüzünden.
Bütün gücünü topladığını yüzüne baktığımda hissettim. Atladı fakat halatı tutamayacaktı çünkü onu bileğinden kavrayan aylak yüzünden
iyi sıçrayamamıştı. Hemen ayağımın üstüne doladım halatın küçük kısmını ve ayağımla ittim kuvvetlice.Bu sayede halatı tutabilecek mesafeye ulaşacaktı Mehmet. Tuttu halatı fakat
aylak da onla beraber halatdaydı. Mehmet ne kadar vursada düşmüyordu.Tam ısıracakken Anıl aylağa sıktı ve aylak düştü.

Sırayla tırmandık ve askerler bizi çekti. Gamze ağlıyordu fakat bi yandan yüzü mutluydu.Öleceksiniz sandım diyordu ağlıyarak, hıçkırıkla.Fakat kurtulduğumuz için çok mutluydu gülüyordu yüzü.
Sarıldık ve yanyana oturduk. Nasıl bu kadar birbirimize bağlanmıştık bir gün bile tam olmadan. Helikopterle üsse gidiyorduk fakat koskoca bir şehir aylak sürüsü bizle aynı istikamette takip ediyorlardı.
Ne kadar yavaş gelselerde sesden dolayı bizim yönümüzde geliyor takip ediyorlardı.Bu sürü Askeri üsse ulaşırsa üs diğerleri gibi düşerdi.Üsse yaklaşırken bir sürü tankın ve mekanize araçların askerlerin çıktığını gördük üsden
Helikopterlerde tersi istikametimizden üsden bize doğru bir sürü geliyorlardı.Bu aylak dalgasını durdurmaya çalışacaklardı büyük ihtimalle.Üsse varmak üzereydik.

Sabah alarm sesinden önce kalkmıştım. Sanırım üstümdeki stres ve sorumluluk bana fazla gelmişti. Kimseyi uyandırmadan dışarı baktım. Hava yeni aydınlanmaya başlıyordu. Hazır erken uyanmışken karşı komşudan pikapın anahtarını almaya gideyim diye düşündüm. Apartman karanlık olduğu için el fenerini ve tabancamı aldım yanıma. Bıçakda aldım yanıma.Ev temizdi fakat ben yine de tedbirli olmak istemiştim.Eve girdim kapıyı açıp. Cesetten anahtarı arayıp buldum. Hızlıca çıktım, çok gerilmiştim. Karşı komşum hariç kimseyi tanımıyordum apartmanda. Sesler geliyordu ben daireme doğru yürürken. Yardım sesleriydi sanki bir kadının.
-Benden uzak dur gidin başımdan ne olur!
Ağlayarak defalarca aynı cümle yankılanıyor du.Korkumu yenip merak duygumla hareket ettim.Ne zaman merakıma yenik düşsem başıma kötü bir şey gelirdi.Bu beni korkutuyordu. Fakat korkan bir insan sınırlarını geçer, herşeyi yapabilir.
Sese yaklaştım 2.kattan geliyordu ses kapıya yaklaştım ve sesler netleşti. Hırıltı seside geliyordu.Bir şey kapıya dönüp dolaşıp tekrar vuruyordu. Apartmanda yankı yapmayacak şekilde kapıyı tıklattım.Ve hemen ardından sana yardımcı olabilirim dedim. Kız sanırım çok şaşırmıştı. Hani kötü beklediğiniz sınav sonucu yüksek gelir ya,hoca açıklarken kötü hissedersiniz fakat bı anda şaşırtıcı şekilde hoca yüksek notu okur tepki veremezsiniz. Cümlemi tekrarladım ve kız odama sıkıştım dedi.
-Bana iyi dinle şimdi. Odanda sert bir nesne bul.Bu bir sopa olabilir. Demir olabilir. kalın bir kitap olabilir. Bunu al ve sana dediğim zaman kapını aç yavaşça ve elindeki nesneyle etkisiz hale getir mutasyonluyu.
-Tamam ama hemen kapının dibinde nasıl açar açmaz vurayım.
-Kapıya vurarak ses çıkaracağım ve dikkatini çekeceğim. Kapiıya doğru yönelecek sende hemen onu arkasından çıkıp vuracaksın ve bana kapıyı açacaksın.
Tamam anladım lütfen ama lütfen kurtar beni.
Kapıya seslice vurmaya başlamıştım. Mutasyonlu kapıya doğru geliyordu. Sesinden ve ayaklarından anlamıştım.Tam o sırada şimdi dedim ve bir tak sesi geldi ardından yığılma. Kız hemen kapıyı açtı ve bana sarıldı teşekkür etti. Nefese kalmıştı. Bende heyecanlanmış ve gerilmiştim.Tam o sırada kız dengesini kaybetti ve yere düştü. Vurduğu aylak ölmemiş sadece yere düşmüştü. Bende o anlık durumla unutmuştum bakmayı. Aylak bileğinden kızı tutup çekiyordu.Tam ısıracakken, ağır çekime girmiştim sanki.Bir faaliyet de bulunmam gerektiğini kavramıştım tüm şoka rağmen. Belimden tabancayı çıkardım ve 2 el ateş ettim. Apartman bu sesle yankılandı. Kızı kaldırdım ve hemen bizim daireye koşmaya başladık. Silah sesi aylaklarda tepki uyandırmış. Bütün apartman ayaklanmıştı ve hırıltı sesleri yükselmişti. Apartman adım sesleri ile doluydu. Hemen daireye girdim ve bizimkileri uyanmış hazır buldum. Alarm çalalı 10 dakka olmuş beni bekliyorlardı. Görüntüden ne olduğu anlaşılıyordu. Hemen çabuk çıkmalıyız hepsi bize doğru geliyor dedim. Pencereden koşup baktım. Merdiven mutasyonlu doluydu ve apartman kapısından çıkmamız imkansızdı. Fakat pikap pencerenin altında park halindeydi. Hemen herkes 2 çanta sırtladı ve pencereden atlamamız gerektiği söyledim.Önce çantaları kırılmayacak şey dolu olanları pikabın üstüne attık. Mehmet arabayı sürecekti. Anahtarı aldı ve hemen atladı. Sokak ve apartman önündeki aylaklar onun üstüne gelmeden kapıyı açtı ve çalıştırdı. Anıl,Ben, Kerem atladık. Yukarda kız ve Halil kalmıştı. aykaklar arabaya yaklaşmış ön cama vuruyorlar dı.Cam kırılacak gibi gözüküyordu ve kız atladı.Onu tuttum ve oturttum. Araba tüpçü arabasına benziyordu. Mehmet arabayı çalıştırmak zorunda kalmıştı. Eger hareket etmezsek yem olacaktık. Halil çantasını attı.Tam atlayacağı sırada araba hareket etti ve Halil'i son anda Anıl'la kollarından tuttuk. Araba hareketlenmişti. Halil'i çekiyorduk fakat yamyamlar ayaklarından tutmuş çekiyorlardı. Biraz daha tutarsak ya ikiye ayrılacak yada bizide peşinden sürükleyecekti. Yapmak zorundaydık. Bıraktık ve Halil hayır diye acı bir çığlık attı ,sürünün ortasında kalmıştı.Biz ise Keremdeki haritayı açmış yola bakıyorduk.