Bugünkü son part.

(G)-Yoo sen istedin.
(B)-Çok kötüsün.
(G)-Tamam hadi gel gel.

O akşam onunla hiç sorumluluğumuz olmadığını hissederek uzunca konuştuk.Ona karşı duygularım olduğundan emindim, fakat nasıl bu kadar hızlı gerçekleşmişti herşey
(B)-Gamze gözlerime bakar mısın? Sana önemli birşey diyeceğim.
(G)-Tamam seni dinliyorum.
(B)-Daha çok kısa bir zaman önce tanışmış olsakda sana karşı hislerim olduğuna eminim. Sana bunu söylemek istiyorum, çünkü ilerideki günlerde ne olacağımız belli değil. Senden bir beklentim yok. Cevap vermek zorunda değilsin.Bu sadece sana bir itiraf. Bilmeni isterim.
Cümle bittiğinde hiç nefes almadığını farkettim.
(G)-Bilemiyorum ben Emin, bilemiyorum. Daha yeni tanıştık sayılır.Ben sana şimdi bir şey diyemem, lütfen beni yanlış anlama.
Olmadı dedi içimdeki ses.25 yıldır içimdeki ses konuşuyordu,bir kere ben konuştum ve olmadı. Neden içimdeki sesin konuştuğunu işte o an anladım. Acıydı ama gerçekti. Neden 20 yıl tek başındaydım.
(G)-Dondun kaldın Emin,iyi misin?
(B)-E evet, iyiyim.Kusura bakma hava almam lazım.
Kendimi daha fazla utandıramazdım. Dışarı çıkma ihtiyacı hissettim. Hızlıca dışarı çıktım ve karanlıktı dünyam sanki. Tanrı ışıkları yüzüme kapatmıştı. Görmeden,hissetmeden ilerliyorum. Birine çarptım ve yere düştüm. işte o an gerçek dünyadan kopmadığımı, halen yaşadığımı ve ışınların geri açıldığını farkettim.

Çarptığım adam profesör tipli beyaz önlüklü şişman biriydi. Elindeki kağıtlar yere düşmüştü ve alıp hemen toparlamaya başladım. Kendisine teslim edip özür diledim. Sonra kendime geldim ve kendisine bilim adamısımınız diye sordum.
(B)-Siz bir bilim adamı mısınız?
(P)-Ordan neye benziyorum?
(B)-Kabalığımı bağışlayın işinize yarayacağımı düşünüyorum.
(P)-Bak evlat, ilaç neredeyse bitti. Tedaviler kobaylar üzerinde olumlu etkiler gösterdi.Şuan ilacı nasıl yapacağımı düşünmem gerek seninle boş konuşarak bu vakti harcayamam?
(B)-Tam da size bu konuda yardımcı olabileceğimi düşünüyorum. Dünyayı etkileyecek bir şansımız var ve siz bunu boşa harcamak istemezsiniz değil mi?
Bana bak ukala herif, eğer düzgün bir fikrin yoksa seni o yamyanların içine atarım.
(B)-Bana güvenin ve dinleyin. Tedaviyi buldunuz,bu zaten bütün bilim insanlarından beklenen birşeydi. Fakat bütün bu mutasyonluları teker teker tedavi edemeyiz.Şimdi bu yamyamlar çok acıkmadıkca kendi türlerini yemiyorlar.Bi yüzden çoğu mutasyonlu düzgün bir vücuda sahip. Yani bundan kastım, karnı yarık olmayanlar vs gibi. ikinci olarak bunlar kana karşı duyarlı, köpekbalığı gibi.Bir kan kokusunu çok uzaktan alıyorlar ve kanı içmeyi çok seviyorlar.Biz eğer plastik paketler içine ilaçla kanı karıştırsak ve helikopterlerle yukarıdan atarsak bu paketler patladığında kan etrafa yayılır ve içerler.Bi yandanda ilacı içmiş olurlar ve bu sayede ilacı çok üretmeden ve yatmadan tedavi başlatmış oluruz. Daha çok detay var ve bunu isterseniz labaratuvar da konuşalım.

Saatlerce bunun hakkında konuştuk. Profosor kan olayını mantıklı bulmuştu, fakat kan burda önemli bir etken değildi.
Önemli olan ilaçtı ve kan burda onların toplanmasını dikkatini çekmesi için vardı. ilacı gaz haline getirip helikopterlerle belirli noktalara gaz bombası şeklinde atabilirdikO alandaki herkesin etkiyi alması için de kan paketlerinide belirlenen noktalara helikopterlerle büyük paketler halinde atıp oraya toplardık.

Beyler okuyan var mı el Omar burdamisin kanka. Kusura bakmayın 2 gündür aktif yazamıyorum fakat acısını çıkaracağız. Alın size mega part. Yarin öğlen 12 3 part atacağım haberiniz olsun kontrol edin.

Durumlar çok kötüydü fakat iyi sıyrılmıştık. Mehmet’i hemen yatırdık ve ayağını sardık bandajla. Ayağı bayağı kötüydü.Bu halde yürüyemez di çok belliydi.Onu üsse kadar idare etmeliydik. Aylaklar arkamızdan koşuyordu fakat bizi yakalayamazlardı. Traktör yüksekti ve hem söför yeri camlarla kapalıydı hem de biz kasadaydık. Traktörün benzini bitene kadar devam ettik yola. Ankara'nın merkezine doğru girmiştik ve artık meydan çarşı gibi bir yerde olduğumuzu anlamıştım.Bir evin içine girip dinlenmeliydik. Açık bir dükkan kapısı gördüm ve Mehmet i koluma taktım ve hepimiz dükkana girdik. Gazete kağıtları ile kapalıydı dükkan camları. Kapıyı kapadık ve Mehmet'i orada ki bir sandalyeye oturttuk. Dükkanda içki vardı. Mehmet’e isterse acısını alkol ile azaltabilrceğimizi söyledim. Kabul etmedi. Zaten kabul etmesini beklemiyordum kendisi çok muhafazakar dı. Kaç gece kalkıp namaz kıldığını görmüştüm. Dükkandan bisküvi aldım bir iki tane ve yemeye başladım.Çantamızda erzak vardı fakat yemek yapacak kadar vaktimiz yoktu. Askerlerle dükkan dan bir kaç şeyler atıştırmalık aldık ve yedik.Biz tam hazırlanırken çığlık sesleri yükseldi.Bir erkek sesi siz gidin diyordu. Gazetenin yırtık olduğu bir bölümden baktım ve 8-9 kişilik bir sivil grup vardı.Bir sürü onları koşarak takip ediyordu ve öndeki bir erkek elindeki balta ile arada bir dönüp vuruyordu aylaklara. Sivil grup çelik bir kapılı bir depoya doğru yönelmişti. Ondeki adam onlara zaman kazandırıyor du kendisini feda ederek. Onlara yardım etmeliydik. Hemen komutanla hazırlandık.3 yan dükkanda bir nargile kafe vardı 5 katlı, aslında kafe 2 kattı fakat üstünde başka kafeler ve restoran vardı ve aynı merdiven ile çıkılıyordu..ilk önce bütün tezgah lari ve masaları dükkan kapısının önüne barikat olarak koyduk. Askerler tam teçhizat bizi korumak için biz dışarı çıktığımızda koruma ateşi açacaklardı ve bize doğru gelen aylakları indirecekler di.Hemen raftaki bütün alkolleri aldık ve çantaya koyduk.Bir tanede çakmak aldım.

3 den geri saydık ve hemen tezgâh üstünden atladık askerler ise camları kırıp tezgahları arkamızdan kapıya doğru ittiler. Barikat hazırdı ve bize doğru gelen aylakları indiriyorlar dı. Baltalı adam hariç sivil grup depoya girmiş ve kitlemişlerdi. Hemen adama seslendim ve aynı zamanda el işareti ile onu bize doğru çağırdım. Takip et diye bağırdım ve bize doğru karşı sokaktan koştu. Butun sürü bize yönelmişti fakat askerler sayesinde bize en yaklaşan 30 m ötemizde ölüyordu. Hemen kafeye girdik ve 2.kata çıktık.ilk şişeyi oradaki 2 sandalye üzerine döktük ve sokağı 2 ye ayıracak bir şekilde tam ortaya fırlattık. Sokak dardı fakat 2 sandalye ile iş bitmezdi. Zippo çakmağı yaktı komutan ve sandalyeleri attığımız yere doğru fırlattık. Bende bir dandik çakmak daha vardı yedek olarak. Sandalyeler alev aldı ve sokağın ortasında öylece yanmaya başladı. Simdi ise kafedeki bütün şeylere içkiyi döküp sonra sokağı kapatacak şekilde yanan sandalyelere doğru beraber güçlü ce fırlatıyorduk. Sokağı tamamen ateş le ortadan ikiye ayırmış tık. Telsiz ile komutan askerleri buraya çağırdı ve üst kata mevzilendik. Sokağı ikiye bölmüş tük üstten gelen sürüyü durdurmuştuk fakat sesleri duyan diğer sürüler ile sokağın iki tarafından akın ediyorlardı.Alt taraftan gelen szombiler içinde ateşten bir barikat kurmalıydık. Bütün koltukları üst kattan aşşağı atıyorduk. Fırlatabileceğimizi fırlatıyorduk fakat çok ağır olanları direk balkondan 2.kattan aşşağı sürükleyip atiyorduk. Bize ateşten geri kalan kısım için çok dar bir geçit kalmıştı fakat bir süre kimse aşamazlardı o alevleri. Hemen baltası olan adamı o deponun önüne gönderdik.2 tarafı alevlerle kaplıydı fakat hızlı yürürlerse o dar alev geçidinden geçebilirlerdi. Hemen gitti ve içerideki gruba seslendi. Grup kapıyı açmaya çalıştı fakat kapı sıkışmıştı.

Hemen baltasını araya koydu ve kapıyı bütün gücüyle zorladı. Dumanlar yükseliyordu hızlı olması lazımdı. Yoksa o sıcaklıkta ve dumanda ölürlerdi. Geri kalan alkollerle önceden yaptığımız gibi diğer sokaklarıda birleşim yerlerini Molotof yapıp kapadık. Sonra ise alev çemberine hapsolmuş hareket edemeyen sürünün üzerine molotofları attık.O ara alev yayılmaya başlamıştı sokakta.Pek yanacak birşey yoktu. Sokaktaki kahve ve restoran ların sokaktaki masaları yanıyordu. Baska yanacak pek birşey yoktu. Büyük bir yangın çıkmazdı hızlıca çünkü hava bozuyordu ve yağmur yağacak gibiydi. Güçlü bir yağmur yağarsa sönerdi alev.Bu sayede sürü de serbest hareket edebilirdi. Yagmur yavaş başlamıştı fakat birden dolu gibi hızlıca yağmaya başladı.O ara adam hala baltayla kapıyı zorluyordu. Hızlı olması lazımdı. Kapı sonunda açıldı ve sivil grup bize doğru koşmaya başladı.2.kata geldiler hepimiz beraberdik. Alevi körükleyip zaman kazanmak için geri kalan içkileride stratejik bölgelere attık. Alev şiddetli yağmura rağmen bu sayede dinç duruyordu bir süre daha fakat bu yaptığımız hareket yüzünden yangın bizim bulunduğumuz kafeye kadar sıçramıştı. Kafede yanmaya müsait çok şey vardı ve üstüne kafenin kendi barı gibi bir bölümü vardı ve içki doluydu. Büyük bir yangın çıkacaktı hızlıca buradan çıkmassak. Dısarı çıkamadık çünkü hem alevler arasında idik hemde sürü tarafından kıstırılmıştık ve çok büyük bir suruydu. Hemen bir üst kata doğru koşmaya başladım ve merdivene varınca hızlıca merdivenleri çıktım. Herkes beni takip ediyordu birşey demeden. Hızlıca bütün katları çıktım. Terasa varmıştık. Aslında terasda bir restoran vardı ve üstü kapalıydı ama diğer binaların terasına atlayabilecek bir mesafe ve açıklık vardı. Sırayla hemen diğer binanın terasına geçtik. Etrafa bakıyordum ve aklıma güvenlik merdiveni olmalıydı felaketler için. Binanin terasına tur attım ve yangın merdiveni ni buldum fakat kilitliydi terasla birleşen kısmı. Baltayı aldım ve güç bela kapıyı kiliti kırdım. Hemen merdivenden inip ara sokağa geçtik. Aylaklar bizi farketmemişti.Bir araç bulmalıydık.O sıra ara sokaktan çıktık ve bir durağın dibine çıkmıştık.Bir minibüs vardı kapısı açık fakat içi boştu. Anahtara baktım fakat üstünde yoktu. Etrafa hemen dağıldık söförü bulmak için. Bakıyordum etrafa fakat tek aylak bile yoktu.

Umutsuzluğa kapılmıştım.ve ölüm yakındı bir nefes kadar hızlı olmalıydık. Askerlerden biri buldum diye bağırdı. Söför kılıklı bir aylaktan cebinde çıkmıştı anahtar. Zaten tesadüfen orada olan tek aylak oydu. Sivillere sordum hiç minibüs sürmeyi bilen varmı diye. içlerinden biri minibüs şoförü çıktı ve hemen atladı araca. Bindik ve haritayı açtık. Koordinatlara baktık ve üsse doğru hareket etmeye başladık

Arkamızdan koca bir sürü geliyordu fakat her geçtiğimiz sokak sonu molotof atarak sürüyü neredeyse bitirmiştik. Biraz uzandım arka 4 lüde.

Minibüsün sağa sola çarpması ile başımı vurarak uyandım. Gözlerimi açtığımda önde şoförle oturan komutanın boynunun yendiğini gördüm. Herkes çığlık çığlığaydı. Minibüs yan devrilmişti. Minibüsü kullanan şoför ısırılmış ve yolda dönüşmüştü.Yan devrilmiş arabada eğilerek ayağa kalktım. Kerem baygın yatıyordu kafası kanıyordu. Anıl ise onu kaldırmaya çalışıyordu. Gamze’ye baktım ve yerde uzanıyor olarak gördüm.Çığlık atıyordu üstüne bir aylak geliyordu. Başım ne kadar dönsede minibüs koltuğuna saplanmış baltayı gördüm ve hızlıca çektim.Çekerken yere düşmüştüm. Aykak Gamze’nin üstüne atladı. Gamze omuzundan itiyor fakat gitgide gücünü yitiriyordu.
Kendimi zorlayarak kalktım ve baltayı elime geçirdim. Hemen önümde ki aylağın boynuna geçirdim ve kafası uçtu, balta ise minibüse saplandı. Bütün kuvvetimle çektim baltayı ve Gamze in üstündeki zombiyi ayağımla üzerinden ittim ve baltayı anlına geçirdim. Kafası ikiye ayrılmıştı. Gamze kanlar içinde ağlıyordu. Fakat kanın aylağın kanı olduğunu farkedince ağlamayı kesti. Anıl Kerem'i uyandırabilmişti ve omuz omuza girmiş minibüsten çıkmak için yürüyorlardı. Gamze yi kaldırdım kucağıma aldım ve dışarı çıktım.O anda silah sesi duydum ve aklıma hemen Mehmet geldi. Mehmet ayağı kırılmadı ise kesinlikle şimdi kırılmıştı ve ayağa kalkıp tek yürüyemez di.içeri daldım ve içeri 3 aylak girmişti ve sivilleri yiyorlardı. Silahsız olanlar kendini koruyamamıstı. Kalan son iki sivilede sürünerek gidiyorlardı aylaklar. Baltayı elime aldım ve kavradım. Sürünen zombinin üstüne çıktım ve omuzuna salladım baltayı. Kolu kopmuştu. Birdaha kaldırdım ve hemen baltayı ensesine geçirdim. Ensesi ikiye ayrılmıştı. Diğer aylak Mehmet e koşuyordu ve Mehmet o ara şarjör ü bitmiş çarpışma esnasında cebinden düşen şarjöre uzanmaya çalışıyordu.Ben baltayı saplayana kadar Mehmet i ısıracaktı. Aylağa yaklaşmadan elimde baltayı kuvvetlice tuttum ve yürüyen aylağın sırtına attım. Aylak yere düştü ve balta sırtına saplı kaldı. Aylak ona rağmen Mehmet’in ayağını tutmuş ısıracaktı. Mehmet o sırada şarjöre ulaştı ve hemen tabancaya taktığı gibi aylağın kafasına üç el ateş etti. Kalan sivillerle Mehmet’i tutarak dışarı taşıdık. icerden birkaç çantamızı hızlıca kurtardık ve ben ve bir erkek sivil Mehmet i omzuna girip yürümeye başladık. Anılda diğer siville Kerem i koluna girmişti. Araba patlayacaktı yanıyordu ve biz uzaklaşmaya çalışıyorduk. Arkamızdan sürü geliyordu.

-FiNAL-

Bahçeli bir ev gördüm 2 katlı. Eskiydi ama şuan oraya sığınabilirdik. Gruba oraya doğru koşmalarını söyledim. Anıl Kerem’i sırtına almış koşmaya çalışıyordu. Bende Mehmet\'i omzuna sıkıca girdim ve Mehmet e dişini sıkıp tek ayakla koşmaya çalışmasını söyledim. Daha da hızlanmıştık.Önden giden siviller bahçe kapısını açtı ve biz girince hemen kapadılar. Mehmetl ile Anıl’ı bir köşeye oturttuk ve bahçedeki kanepeleri, mobilyaları kapının önüne yığıp çengeli çektik. Evin kapısını kırdık ve içeri girdik. içeride odaları tek tek gezerken misafir odasında 2 ceset ve bir aylak vardı.Çok yorulmuştum bir elimde balta bir omuzum da Mehmet koşmuştuk ağır kazaya rağmen.Ama silahımı kullanıp mermi harcamak istemiyordum. Baltayı 2 elimle tuttum ve ıslık çaldım.

Beni fark eden aylak kalktı ve üstüme koşmaya başladı. Baltayı gerdim ve tam menzilime girdiği anda boynuna sapladım. Tedbir amaçlı cesetlerin kafalarını da kopardım ve odanın kapısını kitledim. Keremi ve Mehmet’i hemen bir kanepeye uzattık ve ağrı kesici verdik çantadan çıkarıp. Keremin kafası kanıyordu bandaj ile sardık. Mehmetınde bacağını sarmıştık.Şöförün ısırıldığını nasıl fark etmemiştik?Bu hata biz ve 2 sivil haricinde bütün ekibin ölmesine mal olmuştu.Ne kadar minibüsten herkesi çıkarmaya çalışsam da peşimizde sürü varken ve araba yanarken anca bizim ekibi ve 2 sivili kurtarmıştım. Geri kalanlar ya yem olmuş yada yanmıştı arabada. Profösör cam parçaları içinde ölmüştü ve bana ölmeden önce tedavi için gereken ilaçlar in olduğu çantayı ve gerekli talimatlar ve kılavuz için dosyaların hangi çantada olduğunu söylemişti.Şimdi o çantalara bakıyordum ve dosyalar yerindeydi. Fakat ilaçlardan çoğu kırılmış bir iki tane kapsül kalmıştı.

Anıl üsse ulaşıp durum. bildirmişti.Üs çıkan yangından, patlamadan ve dumandan konumumuzu neredeyse bulmuştu. Etrafta konum bildirecek bir tek ilkokul vardı. Namık Kemal ilkokulu nu kullanarak koordinat verdik.20 dakika içinde bizi almaya bir helikopter gelecekti. Fakat helikopter okulun bahçesine inecekti. Evin önünde olan koca sürü bahçe kapısını kırmış evin kapısına vuruyordu.

Emin ile Anıl hemen o evdeki mobilyaları kapının önüne çektiler ve bizi arka bahçeye çıkardılar. Kapının önüne molotof attıEmin ve mobilyalar tahta kapı ile yanmaya başladı. Arka bahçe küçük fakat uzun ve kalın duvarlı bir mimariye sahipti. Emin hemen Anıl'ı destekledi ve duvara çıkardı. Sonra Emin bana seslendi ve beni destekledi ve zıpladım. Anıl elimi tuttu ve çekti okula doğru giden ara sokağa çıkmıştım. Benden sonra siviller çıktı ve beraber bekliyorduk ifadesiz bir korkuyla. Kerem\'ide çıkardılar ve üçümüz birbirime kenetlenerek sokak sonuna doğru koşmaya başladık.Ben sokak sonuna kadar Kerem e yardım ettim ve sokak sonuna varınca koşarak arka bahçenin duvarına koştum. Emin Mehmet i çıkaracağını ve hızlı olmasını söylüyordu. Anıl ise hadi çabuk sürü kapıyı kırdı yarı yananlarla beraber üzerinize geliyor dedi ve bağırdı.
(M)-Emin ben bu ayakla daha fazla dayanamam.ve bu duvardan çıkmam imkansız. Seni bütün kuvvetim ile duvara çıkaracağım.
(E)-Hayır bu olmaz buraya kadar beraber geldik beraber gideceğiz. Seni bırakamam!
(M)-Ben bir askerim ve en büyük görevim başkaları yaşasın diye kendimi feda etmek. Butun hayatım boyunca bunu yaptım ve şimdi dünyanın kurtuluşu için kendimi tekrar feda etmekten onur duyacağım.Git hadi çabuk!
Emin ağlıyordu fakat duvarın üstüne çıktığını gördüğümde Mehmet’in artık bizimle olamayacağını anlamıştım.

Mehmet son kurşunları ile gelen aylaklara ateş püskürüyor du.Mehmet bağırdı hakkınızı helal edin diye. Hepimiz.helal olsun dedik ve Mehmet sonunda yamyamlara yem oluyordu. Mehmet’in acı dolu inlemeleri yankılanıyor du.Galiba canlı canlı yenilmeye dayanamadı ve son bir kurşun kafasına sıktı ve inleme sesleri kesildi. Emin\'le ben ağlıyorduk ve birbirimize sarıldık. Hemen ara sokağın sonuna doğru koşmaya başladık ve caddeye çıktık. Caddeden karşı ya geçerken evin önündeki sürü bizi gördü ve bize doğru yön değiştirdi. Hemen okulun bahçesine girdik. Helikopter varmıştı neredeyse alçalıyordu fakat gözü dönmüş sürü üstümüze koşuyordu. Emin koşarak okulun bahçesine kapısını kapadı ve sırtını kapıya yaslayarak kapının açılmasını önlemeye çalışıyordu fakat bu uzun sürmeyecekti. Helikopter alçalmaya başladı. Emin’e doğru bağırmaya başladım koş diye.Ama o biz helikoptere güvenli ve zamanında binelim diye kapıyı tutuyor bütün gücü ile ve Anıl'a sesleniyordu. Anıl'a ilaçların ve talimatların olduğu çantaları söyledi ve açıklama yaptı. Helikopter inmişti ve biz sırayla içeri atlıyorduk. Emin Gamze diye bağırdı bana bakarak. Hemen ona döndüm ve seni seviyorum dedi bana bağırarak. Lütfen kendine dikkat et seninle elbet buluşacağız diye bağırdı. Helikopterden bağırdım ona doğru:
Bende seni seviyorum sevgilim. Elbet bir gün buluşacağız!

Evin arka bahçesine çıktığımız yere kadar olan kısım Emin in günlüğünde yazıyordu. Geceleri arada onu izlerdim hep masa lambasını açıp bir deftere bir şeyler yazardı.Ve günlük bitene kadar olan kısmını sizinle paylaştım günlükten bakıp yazarak. Fakat günlük arka bahçeye biz çıkmadan önce bitmişti ve bende oradaki şahitliğim ve varlığım ile devam ettim sizinle paylaşmaya.Ben Gamze.Bu kitabı gelecek nesillerin dünyanın nasıl kurtarıldığını öğrenmesi için yazıyordum. Mehmet’in ve Emin\'in ve geri kalan diğer kahramanların kendini boşuna feda etmediğini yeni nesile aktarabilmek için.O günden bugüne 2 yıl geçti ve biz helikoptere bindikten sonra üsse gittik. Oradaki diğer bilim adamlarına ilacı notları ve talimatları teslim ettik. Hükumetler ne kadar kara gücünü yitirsede , hava ve deniz güçleri ilk zamanki gibiydi.Bu sayede tedavi hızlıca Emin’in fikri ile gerçekleştirildi. ilaç 1 yıl boyunca üretildi ve çoğaltıldi.1 yıl içinde ise bütün hükümetler birleşip beraber operasyon yürüttüler ve dünyayı bu mutasyonlulardan temizlediler. Bütün bunlar koca bir 2 yıl sürmüştü.2 yıl geçmişti en baştan beri. Dünya şuan hala berbat bir durumda fakat virüs ve etkenleri temizlendi. Simdi ise tekrardan hayat kurulmaya başlandı. Dünya eski halini alıyor. Anıl ve Kerem ise üstün başarılarından dolayı çok yüksek makamlara terfi ettiler ve ödüller aldılar.Ben ise dünyanın en büyük kadın kahramanı seçildim. Oysaki hiçbir şey yapmamıştım. Hiçbir şey yapmadığımı kanıtlamak için de bu kitabı delil gösteririm.Ben Emin, Mehmet ve diğer kahramanlar yanında hiç bir şey yapmadım. Dünya onlara hep minnettar kalacak onlar bir kahraman.

-SON-