ilgi olursa devamı gelir panpalar

Annem öldüğünde kız kardeşim yeğenlerime bu haberi vermek için eve döndü. Onlardan aldığı tepki, "sen neden bahsediyorsun? Anneannem bütün gün bizle beraber oyun oynuyordu" oldu.

Yatağıma paralel elbise dolabı yok

Çok tatlı , çok beyefendi, yaşlı bir komşumuz vardı. Her gün bahçesiyle uğraşırdı ve ben oradan geçtiğimde sohbet ederdik. Bir gün yine önünden geçerken adama selam verdim fakat o hiçbir şey söylemedi. Rahatsız etmeyeyim diye düşünüp devam ettim. Bir kaç gün sonra evin önünde bir cenaze arabası ve bekleyen insanlar vardı. Öğrendiğime göre komşumuz bir hafta önce ormana yürüyüşe çıkmış ve orada kalp krizi geçirip ölmüş. Cesedini de ancak o gün yani bir hafta sonra bulabilmişler. Kulaklarıma inanamadım. Ben adamla birkaç gün önce sohbet etmeye çalışmıştım."

Oğlum daha 3-4 aylıkken gülüşünü telefonuma kaydetmeye çalışıyordum. Onu güldürmek için dizimde zıplatıp 'bir, iki, üç' diye de sayıyordum. Sonra ses kayıtlarını dinledim; ben sayıları sayarken oğlumun da tatlı gülüşü duyuluyordu. Fakat kayıtta ben üçe kadar saymayı bitirdiğimde bir kadın sesi gayet duyulur biçimde 'dört' diyordu. Televizyon kapalıydı, evde kimse yoktu. Ses kaydını arkadaşıma dinlettiğimde onun da tüyleri diken diken oldu."

“Evet, ne oldu? Ne bağırıyorsun” dedim. “Sen mutfakta değil miydin?” Dedi. “Yoo. Ben yarım saat önce uyandım hiç odadan dışarı çıkmadım” dedim. “Nasıl yani, o kim o zaman?” diye bağırarak geldiği yöne doğru koştu. Bu bağırtıya çağırtıya diğer arkadaşlar da geldi. Ahmet bağırarak evin içinde koşuyordu, biz de üçümüz peşinden koşup “Sakin ol, ne oldu? Anlat hele bir” diyorduk. Ahmet biraz sakinleşti su falan verdik. Olanları anlatmaya başladı: “Ben sabah kalktım, su içmek için mutfağa gittim. Sen mutfağın ortasında ayakta dikilmiş duruyordun. Boş gözlerle pencereye bakıyordun. Bir elinin parmaklarını tarak gibi yapmış saçını tarıyordun. Ben selam verdim ama sen hiç sesini çıkarmadın. Yanına kadar geldim hiç yüzüme bakmadın. Bana şaka yapıyorsun sandım. Bir bardak su içtim sonra televizyon seyretmek için senin odaya girdiğimde sen yatakta uzanıyordun. Bu ev cinli. Ben bu evde bir gece daha kalmam,” dedi. Koşarak odasına gitti. Biz de peşinden koştuk. Valizini açtı. Eşyalarını toplamaya başladı. “Dur. Nereye gidiyorsun?” Dedik. Ahmet “ben bu evde bir saat bile kalmam” dedi. Biz ne kadar ona engel olmaya çalışsak da bizi dinlemedi ve o gün evi terk etti. Daha sonra öğrendik ki yurda yerleşmiş. Benim banyoda gördüğüm neydi? Neden beni gizli gizli izliyordu? Ahmet’in mutfakta benim kılığımda gördüğü şey neydi? iki olayda da gerçek, ben ve sahte benin saçını şekillendirmesi tesadüf müydü? Hiçbir zaman anlayamadık. Murat ve Ahmet ile hala görüşüyoruz. Mezun olduktan birkaç yıl sonra Okan ile irtibatımız kesildi. Sonrasında hiçbirimiz ondan haber alamadık

Bağırarak arkadaşlara seslendim. Geldiler, “Ne oldu?” dediler. Ben elimle kapıyı gösterdim ve “oralarda bir şey yok değil mi?” Dedim. “Manyak mısın?, Ne diyorsun?” Dediler. Birlikte odaya geçtik. Gördüğüm şeyi anlattım. Okan, “oğlum bak bizi korkutma” dedi. Ben az önceki olayı unutmak istiyordum. “Haydi. Dışarı çıkalım,” dedim ve çarşıya gittik. Çarşı dediğim de Mecburiyet caddesi işte, Niğde’yi bilen bilir. Aradan 4 ya da 5 gün geçti. Ahmet’i ev sahibi evden çıkarmış. Bize geldi, biz de “Kafana takma, bizim ev senin evin, durumunu düzeltene kadar kira da verme, burada bizimle birlikte otur işte” dedik. Evde büyük bir oda vardı. Biz orayı kullanmıyorduk. O odayı Ahmet’e verdik. Bir ya da iki gün kaldı bizim evde. Sonra bir gün haftasonu muydu? Neydiyse artık… O gün dersimiz yoktu. Ben her sabah kalkmaya alışık olduğumdan sabah saat 8 gibi uyandım. Yatakta uzanmış telefonla oynuyordum. Aradan yarım saat kadar geçti. Kapı açıldı, içeri Ahmet girdi. Gözleri fal taşı gibi açıldı. “Sen burada mıydın?” Dedi bağırarak.

Şimdi dinleyeceğiniz olay yüzde yüz gerçektir. Ben doğduktan 2 gün sonra annem ve babam benim de içinde bulunduğum bir araba ile kaza yapmışlar. Allahın hikmeti benim burnum bile kanamazken annem ile babam maalesef hakkın rahmetine kavuşmuşlar. Beni dedem ve nenem büyüttü. Onlar benim her şeyim di annem ve babam olsalar ancak öyle severdim. Ama Çok kötü bir şey oldu dedem şeker hastası oldu ve git gide çok kötü oluyordu. O zamanlar durumumuzda iyi değildi maddi olarak şehirde bir tane devlet hastanesi vardı ve onlarda doğru düzgün ilgilenmiyordu bile. Gözlerimin önünde ölüme gidiyordu adeta dedem ve maalesef büyük Marmara depreminden 2 saat önce 17 ağustos 1999’da kaybettik dedemi adeta dünya başıma yıkılmıştı. Aynı günün sabahı köye defnettiler. Abartısız 1 hafta her gece köydeki akrabamızın evinden kaçarak dedemin mezarına gidiyordum ve onun toprağına sarılıp yatıyordum ve her gün de dayım sabah ezanına karşı bazen daha erken gelip beni alıyordu. Köydeki son günümüzde gene evden kaçıp dedemin mezarına gittim. Uyumuş kalmışım sonra arkamdan bir el bana dokundu. Ben yine dayım geldi zannettim ve beni rahat bırak gibi bir şeyler söylüyordum. Arkamı döndüm bi baktım karşımda dedem. inanın hiç korkmadım ve sarıldım ona bana dedi ki; senin yerin burası değil oğlum bak annenle babanda Çok üzülüyorlar. Bir daha buraya sadece dedeciğine dua etmek için gel. Dedi. Bir an gözlerim kapandı ve gözlerimi tekrar açtığımda sabah ezanı okuyordu.

Sonra dayım geldi ve zütürdü beni. Eve geldiğimde yaşadığım o şey rüyamı yoksa gerçek mi bir türlü ayırt edemiyordum. Derken istem dışı elimi cebime attım ve cebimde bir kağıt vardı. Kağıdı açtım baktım ve içinde arapça rakamlar vardı. Kuran okumayı bildiğim için çözmüştüm hemen bu sayılar 3 tane tarihi gösteriyordu. Ilk tarih 12 temmuz 2001 2. Tarih 27 mayıs 2007 ve son olarakta 3. Tarih 5 ekim 2019 du. O günden sonra dedemin hayalini hiç görmemiştim…….Ta ki kağıtta yazan o ilk tarihe kadar yani 12 temmuz 2001 de bir yaz günü köyde arkadaşlarla otururken yanıma Çok sevdiğim bi arkadaşım geldi bigibletiyle beraber bana hadi gel gezelim arkama atla dolaşırız dedi. Bizim maddi durumumuz kötü olduğu için bigibletimde yoktu ve tamam geliyorum dedim. Ayağa kalktım tam bigiblete doğru giderken dondum kaldım adeta arkadaşımın arkasında dedem durmus bana “gitme oğlum” diyordu. Donup kalmıştım tabi bunu sadece ben duyuyordum ve kendime gelip ; ben gelmicem dedim. Arkadaşım söylenerek gitti biraz daha dolaşıp eve vardım. Akşam yemek yerken bi çığlık sesi geldi. Kadınlar ağlayıp bağırıyordu ses beni bigiblete davet eden arkadaşımın evinden geliyordu. sonra gittik ki çocuk otoyola çıkmış ve bi araba çarpmış. Oracıkta ölmüş çocuk. Bu olayın yüzünden bi ay konuşmamıştım.

bi kaç sene sonra kendime gelmiştim artık ama o tarihlerin bi anlamı olduğunu biliyordum artık lafı fazla uzatmıcam ikinci tarihte ben askerdim yani 27 mayıs 2007’de hakkari çukurcada yapıyordum askerliğimi o gün intikale çıkacaktık. O gün sanki şehit olacak gibi bir his vardı içimde ama görev kimseye birşey diyemedim. Intikalin 15. Km falan birden bi bomba patladı. Tim ikiye bölünmüştü. Ve ben arkadaki bölümdeydim. Ve birden bire tim dağıldı tek başıma kalmıştım. Ve birden yine dedemin hayalini gördüm. Bana ; oğlum arkana bak diyordu. Birden döndüm ve bir teröristle yüz yüze geldim. Silahı bana doğrultmuştu ve Allahın hikmeti ondan önce davrandım ve onu vurdum öldü mü ölmedi mi bilmiyorum. sonra destek kuvvet geldi. O gün 5 şehit vermiştik ve dedem yine benim hayatimi kurtarmıştı. askerliğim bitti ve şimdi evliyim iki kızım var ve 3. Tarihte ne olacak bilmiyorum. Yani 5 ekim 2019'da……

Ben çocukken ailemle birlikte yeni bir apartman dairesine taşınmıştık. Her akşam ablam bana yatak odası penceremi zorla kapattırırdı. Ben de camdan dışarı baktığımda saçları, burunları ve ağızları olmayan 3 tane surat görürdüm. Öylece durup bakarlardı, hiçbir şey yapmazlardı. Çocuk aklımla kimseye birşey söylememiştim. Bundan birkaç ay önce hep birlikte o eski evden bahsediyorduk; ben de o zamanlar gördüğüm suratları hatırlayıp anlattım. Ablam çok şaşırdı, ve dönüp bana dedi ki 'Aynı yüzleri ben de görüyordum, ondan sana hep yatarken camlarını kapattırırdım'. O zaman öğrendik ki biz taşınmadan önce o evde bir cinayet işlenmiş."

Gerildim huur evladı bişiy olcak sandım bi gibimde olmayınca yannan gibi oturuyorum koltukta şuanda

Bir gece tuvalete kalktım, telefonum elimde koridorda yürüyordum. Beyaz elbiseli bir kıza çarptım, kafamı kaldırmadan 'pardon' dedim ve yürüyüp gittim. Dalgınlıktan o gece yurtta değil de kendi evimde kalıyor olduğum hiç aklıma bile gelmemişti. Ertesi gün erkek arkadaşımla sinemaya gidecektik, beni evden almaya geldi. Hazılanıp kapının önüne çıktığımda bana şöyle dedi 'Neden üst kat camından bana öyle uzun uzun baktın, bir de beyaz elbisen az önce üzerindeydi neden değiştirdin?'. Benim beyaz bir elbisem yoktu ki."

"Bir morgda çalışıyorum. Bir morgta her zaman korkutucu şeyler olabilir ama en rahatsız edici hikayem şöyle oldu. Ailesinin gelip görmesi için bir çocuğun cesedini hazırladım. Sonra birinin saçımı çektiğini hissettim, bir kıkırdama sesi duydum sonra da kapı çarptı. Aniden içerideki bütün aletler durdu, acayip bir sessizlik oldu. Yine de işime devam ettim ve cesedi giydirdim. Sonra yine omzuma biri dokundu ve belimde bir sıcaklık hissettim. Tam o giydirdiğim boylarda bir çocuğun kollarının yetişebileceği yerden birisi bana sarılıyordu."

Entr fotosuna gore bu 1000 gun trend.

Gece yazarız panpalar gündüz etkili olmuyor

Beyler çok fazla derinlemesine kaptırmayın kendinizi bi süre sonra panik atak veya halisülasyonun içinde bulabilirsiniz kendinizi.

Okumayın korkudan altınıza sıçıyorsunuz

Sıçmaktan güldüm

Hikaye odamda bir adam görmem ile başladı. Küçükken evde oynarken yoruldum ve dinlenmek için odama gitmiştim. Kapıyı açtığımda karşımda dikilen yaşlı bir adam gördüm ve çığlık atarak annemin yanına gittim. Olanları anlattım ve benimle birlikte odaya bakmaya geldiğinde odada hiç kimse yoktu. Bu olaydan sonra sürekli beni rahatsız ettiler. Uykumda boğarak uyandırdılar. Ummadığım anda karşıma çıktılar. Bunun gibi daha pek çok şey.

Aradan 6 yıl geçti, uzun zamandır hiç görmüyor ve hiç seslerini duymuyordum. Taaa ki o güne kadar.

Yazın geceleri film izlemeyi seviyordum yine bir yaz gecesi saat 3’te film izlerken yanıma biri oturdu ve filmi beğenmediğini söyledi. Dönüp bakamadım, yokmuş gibi davrandım. Gitmeyince yatmaya karar verdim ki benimle birlikte yatıp seslice nefes almaya basladı. Korkudan kendimi kasarak uyumaya çalıştım. Sabah beni uyandırdı ve hazırlanmaya başladı. Kızgınca bakıyordu ve benimde gelmemi istedi. Gitmedim. Sonraları çoğaldılar ve daha sık gelmeye başladılar. Peşimi hiç bırakmadılar. Şu an hala peşimdeler ve az önce evde 4 kişi beni izliyordu, biri hala odamda uyuyor. Gitselerde bir şey değişmez, aralarından biri iki çocuğunu bana bıraktı. Ne yaparsam yapayım beni terk etmeyecekler. Ve bugün tekrar geldiklerinde yeniden onlarla gelmemi isteyip, gelmezsem canımı yakacaklarını söylediler. Ailem bana inanmıyor. ilgi beklediğimi düşünüyorlar. Ama artık rüyalarımda bile kimin öleceğini yada birinin başına kötü bir şey geleceğini önceden görebiliyorum.