bir kaç gündür hüzünlüyüm.. aslında ben hep hüzünlüyüm.. arabada slow şarkılar açıyorum, evde duygusal filmler izliyorum.. mutsuz olmam için bir sebep yok gibi aslında ama ben yine de mutsuzum sanki.. bir sigara yaktım demin, uzun uzun pencereden baktım, sonra dedim ki anlatmalıyım.. beni anlayan insanlar olacaktır.. ne kadar da adaletsiz bir dünyada yaşadığımızı bilenler vardır.. öyle forumlara felan üyeliğim yok benim.. edebi yanımda kompozisyondan hallice.. sesimi nerede duyurabilirim ki.. burası geldi aklıma.. yazsam dinler misiniz?

dinlerken muallak deyin bana sorun değil.. ben maskemi çoktan giydim.. maskem suratıma yapıştı ve suratımı kaybettim..