Geliyor. Hayat anlamsız, düşünüyorum düşünüyorum aynı yere geliyorum, parlak bir gelecek beni beklemiyor, gerçek bir aşk beni beklemiyor, başarılarla dolu bir hayatım olmayacak, öyleyse ben niye yaşıyorum? Hergün daha fazla acı ve gelecek kaygısı çekmek için mi? Herkesi mutlu eden birşey vardır heralde, kiminizi sevgilisi, kiminizi uğraştığı herhangi bir hobi veya bir arkadaşı... ama benim herşeyim dandik, aradığım dostu arkadaşı daha bulamadım, hadi kalk lan şuraya gidelim dediğimde gelecek adam yok. Aşk desen zaten berbat, kaç kere aldatildim hatırlamıyorum ve suan sevdiğim kadının başkasının sevgilisi olmasını söylemiyorum bile. Beni mutlu eden şey ailem evet ama bir yerden sonra o da yetmiyor hep bir ekgiblik var, sanki olması gereken birşey var da olmuyormuş gibi. Sanki ben bütün insanlardan farkliyim benim gibi hisseden düşünen yok gibi... bazen insanlara bakıyorum adamlar gülüyor lan baya baya gülüyorlar. Nerden buluyorlar gulunecek şeyleri anlam veremiyorum, hiç dertleri tasalari ya da benim gibi düşünceleri yok mu? Birşey olacak diye bekliyorum tam 22 yıldır, birşey olacak ve mutlu olacam diye bekliyorum ama öyle birşey olmayacak galiba. Beni mutlu edecek birşey yok çünkü, sadece kendimi avutuyorum ben. Ne yaşamak, ne okumak ne de çalışmak anlamlı gelmiyor bana.. gezmek tozmak zevk vermiyor. Ben buraya ait değilim gibi, ben mutlu olmaya eğlenmeye layık değilim gibi hissediyorum. Içimde hep vicdan azabina benzer bir duygu var ayrıca, pismanliga da benziyor ama.ne olduğunu çözemedim... garip zamanlardayim insanlara güvenim falan da kalmadı... kimseye anlatamıyorum da zaten hem ne anlatim ki ben bile bilmiyorum ne olduğunu. Herkesin işi tıkırında, kiminde 3 tane sevgili, kiminin dersleri on numara, kiminin 3 4 yıllık mutlu birlikteliği var, kimi çok zengin... e ben neyim peki? Benim vasfim ne, beni mutlu edecek şey ne...