Jandarma teğmenim ilk parti okudum eğer yalan olduğunu anlarsam istikametin allahi gelir

Şehre indikten sonra kaldıkları ilçeye gitmek için otobüse binmem ve otobüsle de yaklaşık 40-50 kilometre daha yol gitmem gerekiyordu.
Atladım otobüse vardım bunların kaldıkları ilçeye. Tülay ile eski hatun beni karşıladılar. işte sarılmalar, tokalaşmalar derken eve doğru yürüdük. Yürürken işte bu şehirdeki hayatlarından, evlerinden,etraftaki kafelerden, parklardan söz ediyorlardı. Sanki turistim dıbına koyim.gib gibi şehir işte. Neyini anlatıyorsun? Fakat anlatırken gözlerinin içi gülüyor ve mutlu oluyorlardı. Daha o zamandan bayağı sevmişlerdi o şehri.
Sonra evlerine vardık. Ufacık,tefecik, bodrum katında bir ev tutmuşlar.Evi eylül ayının sonunda tuttukları için hem fahiş fiyattan tutmuşlar hem de zaten başka alternatifleri yokmuş. Bahsettiğim şehrin o ilçesinde neredeyse sadece öğrenciler ikamet ediyor.

Orada toplamda 4 veyahut 5 gün kadar kaldım.Her akşam dışarıya çıkıp bar,pub tarzı mekanlarda bira içtik,bol bol sohbet ettik. Gezdik,eğlendik. Hatun,bu sefer yine beni ters köşe yaparak, gayet iyi niyetli ve gayet sıcak davranıyordu. Amma velakin 4 gün boyunca kızla adam akıllı bir şey konuşamadan, göz açıp kapayıncaya kadar, daha ne ara geldim demeden iznimin büyük bir bölümü bitmişti.
Her ne kadar gitmek istemesem de,her ne kadar orada çok mutlu vakit geçirmiş olsam da,veba mikrobu gibi yapışan askerlik görevimi bitirmem gerekiyordu. insan bırakıp gidemiyor dıbına koyayım.Ama tilki kürkçü hesabı, gibe gibe döndük Bingöl'e.

Vakit geldi, yine topladık çantamızı, bavulumuzu.Atladık pederin emektara gidiyoruz. Peder bu sefer biraz hisli tabi. Doğudan oğlu gelmiş, güneşin altında kapkara olmuş,10 kilo vermiş. Kara kuru bi çiroz olmuş dıbına koyayım. insan hislenmez mi?Babamın bana sarıldığı sayılıdır.Öyle fazla görmedik biz babamızdan sarılmalar, seni seviyorum demeler, canım oğlum gibi laflar.Pek bilmedik.O gün babamla yine yeniden vedalaşırken bu kez bana sarıldı. Yolun açık olsun canım yavrum dedi. Perişan oldum lan orada.Ne hatun kaldı aklımda ne başka bir şey. Babama bak be... Öyle perişan etti beni.

Bingöl'de yine herşey aynıydı. Ekstrem çatışmalar, bombalar,skorskiler falan yoktu. Herşey olağan seyrinde devam ediyordu. Bazen kaza falan yapılıyor,yol güvenliği almak için göreve gidiyorduk. Bazen kimlik kontrolüne çıkıyorduk. Bunları yapmak da askerliğin tek zevkli şeyiydi zaten.O kamuflajla, elde silahla köye inmek, yollara inmek, sivil insanların size bozkurt işareti yaptığına şahit olmak, bazılarının fırsatı olsa sizi gibecekmiş gibi bakışlarıyla karşılaşmak... Keyifliydi.

Hatun ise yine herzaman yaptığı gibi askere gelir gelmez aramayı, mesaj atmayı, ilgi göstermeyi bir bıçak gibi kesti.Ne arıyor,ne soruyordu. Değişen bir durum yoktu. Fakat bu kez ben de bir şeyler değişmişti.Ona karşı hislerim güzelden kötüye, sevgim ise nefreye doğru emin adımlarla ilerliyordu.
Bu kez arayan değil, aranan olmak istiyordum. Sesini duymayı ne kadar arzuluyor olsam da ,beni hayatımın en zorlu günlerinde bile bile yalnız bırakan insanı aramak gururuma dokunuyordu ve aramıyordum.

izinden döndükten sonra, strandart askerlik görevimi yaptığım esnada bir sağlık problemiyle karşılaştım. Aslında yıllardır olan bir durumdu fakat ben pek ilgilenmediğim için, umursamadığım için hastalık mıdır, alerji midir,ne olduğunu bilmediğim bir problemim vardı. Hemen kasıklarımın üzerinde, karnımın hemen altındaki bölgede bir şişlik mevcuttu. Oradaki şişlik izinden döndüğümde epeyce bir artmıştı. Bunu da helada işerken farketmiştim dıbına koyim.
Durum böyle olunca, hemen de takımların üst kısmında bulunan bir bölgede olunca biraz tedirgin oldum.Bir arkadaş vardı askerde, concon bir lavuk. Tiktokçu diyeyim daha doğru bir tabir olur :d
Kaçak android telefon kullanıyordu. Yasaktı bizim karakolda. Ondan rica ettim telefonunu, sırf gibimin üzerindeki şişliğin ne olduğunu öğrenmek için. internette yaptığım araştırmalar sonucunda, kesin emin olmamakla birlikte "kasık fıtığı" olduğumu öğrendim.
Bir forumda okuduğum postta da aynen şöyle yazıyordu;

"Kasık fıtığı hastalığının tek avantajı askerde olmasıdır. Askerde bu durum başınıza geldiğinde genel cerrahiden randevu alıp, ameliyat edilip, daha sonrasında 30 gün hava değişimi almanız kaçınılmazdır."

Vay dıbına koyayım... Ulan elimdeki telefonu kimse görmesin diye tuvalet kabinine kitlemiştim kendimi. Böyle bir haberle karşılaşacağım aklıma dahi gelmezdi.30 gün nedir dıbına koyayım?
O zamanki şafağımda aşağı yukarı 130 civarı falandı sanırım. Kurtuluş biletimi bulmuş gibi sevindim orada.Çocuk gibi sevindim lan.Şimdi başıma ne gelse o kadar sevinemem herhalde..

izinden daha yeni dönmüşüm, bir ya da iki hafta olmuş olmamış, böyle bir ihtimali düşünmek ne kadar da keyif veriyordu anlatamam. Vazifeden kaçıyor gibi düşünüyor olabilirsiniz beyler. Evet öyle. Normalde böyle bir şeye sevinmemek gerekir, dışarıdan bakıldığında tasvip edilmeyecek bir durum, anlarım sizi. Fakat askerlik işte, öyle dizilerdeki gibi olmuyor.Bu cümleyi belki çok duymuşsunuzdur, klişedir ama öyle.
insan ömründen geçen günlerin şafağını sayar mı lan?Şafak sayıyorsun dıbına koyayım, tabi ki hava değişimine sevinecem..

Daha sonra mevzuyu komutanlara anlattım. Hani internetten baktım demedim de,böyle bir şişlik var dedim komutanım. Ağrıyor,sızlıyor, ayakta duramıyorum, işeyemiyorum..Bol keseden sallıyorum dıbına koyim. Devlet hastanesinden randevu aldılar bana.
Randevu tarihi de hemen 2 gün sonrasına.. Merakla bekledim o günü. Acaba muayene nasıl sonuçlanacak? Belki de bu kasık fıtığı değildir?! Ne olur, nasıl olur? Düşündüm durdum iki gün.

Muayene sonucunda doktor kasık fıtığı teşhisini koydu. Ameliyat olmam gerektiğini, ameliyattan sonra da hava değişimine çıkacağımı anlattı. Zaten beklediğim bir haberdi. Bana amelyat tarihini belirten bir hasta yatış kağıdı verdi.
Hasta yatış kağıdını aldıktan sonra komutanların hastaneye gelmesini ve beni almasını bekledim. Olağanüstü bölge olarak geçtiği için askerin çarşı içerisinde gezmesi, hastaneye bırakıldıktan sonra kendi iradesiyle çıkması kesinlikle yasaktı. Hastane kapısında sigara üzerine sigara içiyorum. Tamam güzel haber aldık, mutlu haber aldık amma velakin esas mevzu bunu komutanlara izah etmekti.Çünkü dediğim gibi askerlik yaptığım karakolda hava değişimine pek sıcak bakılmıyordu. Hele hele daha izinden yeni dönmüşken..
Neyse ki uzmanlardan biri nihayet beni almaya geldi. Karakola döndük. Karakola girdiğimde hemen apar topar karakol komutanının makdıbına doğru koştum. Kapıyı çaldım, tekmilimi verdim, baş selamımı icra ettim

-Fasisttipsizfakirvedeissiz Bursa! Komutanım izniniz olursa bir durum arz etmek isterim..
Buyur dedi. Elim ayağıma dolaşmış bir vaziyette kağıdı komutana uzatarak;

-Komutanım doktor bana kasık fıtığı teşhisi koydu. Ameliyat olmam gerekiyormuş,bu kağıdı verdi, buyrun..
Komutanın suratı düştü, canı sıkıldı, morali bozuldu amk. Bunu gözlerinden anlamak mümkündü. Karakoldaki uşaklarından birinin 1 ay boyunca tatile gidecek olmasına bir hayli sinirlendi sanırım.
Bağırdı çağırdı,ne lan bu falan dedi.
"Bu fıtık sende askerden önce vardı,sen şimdi hava değişimi için bunu öne sürüyorsun, kesinlikle olmaz "dedi. " Bölük komutanının bizzat talimatı var, tezkeresine az kalmış askerleri hava değişimine gönderemeyiz, kusura bakma" diye de ekledi. dıbına kodumun çocuğu, deli divane etti beni.Bir vursam suyunu akıtırım ama ne yaparsın? Askersin,emir kulusun...
-Emredersiniz komutanım! dedim ve çıktım odasından.

REZZZ Z

Sonra moralim bozuk, boynum bükük, nizamiyeye doğru yürüdüm.Bir sigara parlattım. Annemi aradım. Zaten sabahtan beri defalarca aramış, cevapsız kalmıştı. Durumu en ince ayrıntısına kadar anlattım. Kadıncağız sinirden küplere bindi. Sövüyor,sayıyor karakol komutanına. Sonra bana tekrar konuş, ısrar et dedi. Diyorum "Anne cocuk oyuncağı mı bu?Adam sinirlendi, bağırdı çağırdı.Şafağım az diye yollamak istemiyor beni."
Ama annem beni ikna etti tekrar karakol komuntanının makdıbına gittim. Yine tekmil versaire yerine getirerek ,söze başladım;

Ben:Komutanım aileme haber verdim, konuyu biliyorlar ve çok endişe ediyorlar. Annem çok pimpirikli insandır, şimdi bu konuyu öğrenince yerinde duramaz, benim hastaneye yatmam gerekiyor.

Eee tabi işin içerisine aile girince komutan geri vites yaptı.
"Oğlum ben seni göndermem demedim, bölük komutanının emri böyle dedim.Ama madem öyle bir durum var, gider ben konuşurum komutanla, uygun görülürse olursun ameliyatını."

Ben o günden sonra bidaha komutanla bu konu için görüşmedim. Sonuçta bölük komutanıyla görüşeceğini söylemişti. Fakat şöyle de bir durum söz konusuydu ki ameliyat tarihine 3 gün kalmıştı. Komutandan da ses seda yoktu.

Neyse hikayenin bu bölümünü fazla uzatmak istemiyorum.Ben durum böyle olunca mehmetçik hattını falan aradım.Ama bir gibe çare olmadı. Zaten mehmetçik hattında telefona bakan eleman da bizim gibi askermiş, bunu da o zaman öğrenmiştim. Yani kimi, kime şikayet ediyorsun durumu söz konusu. Askerde pek hak talep edemiyorsunuz, gidenler bilir.

Bu konu nasıl sonuçlandı diye soracak da olursanız beyler, bizim peder yine işi halletti.Ne yapsam hakkını ödeyemem, taşşaklarına beton yetmez dıbına koyim. Peder o dönem komutanın beni oyaladığını, maksadının ameliyat tarihini geçirmek olduğunu anlamış. Durumu şuan Elazığ'da görev yapan bir binbaşıya anlatmış.Bu binbaşı da babamın arkadaşının arkadaşı yani, öyle çok yakın bir ahbabımız değil.Bu binbaşı benim bağlı olduğum bölüğe telefon açacağını ve gerekli izahati yapacağını söylemiş. Fakat babam bölük komutanının ismini verince;

Binbaşı:Ağabey,o bölük komutanı dediğin adam benim devrem yahu. Aynı yerde okuduk biz. Telefonu zaten ben de mevcut, arar hallederim.Sen merak etme

Demiş. Daha sonrasında bizzat bölük komutanı karakolu arıyor ve benim ameliyat tarihinde hastanede olmamı emrediyor.Bu konu da böyle aradan çıksın.

Beyler şu ana kadar okuduğunuz bölümler benim ve o dönem hayatımda olan insanların hakkında en azından bir kaç fikriniz olsun diye anlattığım bölümlerdi. Bundan sonraki bölümlerde hikayede esas anlatmak istediğim konulara gelmek istiyorum. Zaten pek bir şey de kalmadı. Fakat partları böyle kısa kısa yazmak pek hoşuma gitmiyor, hikayenin akıcılığını bozuyor. Akşam eve döndüğümde geri kalan kısımları da anlatırım ve olayı günümüze bağlayarak finali yaparım. Ayrıca bu hikaye kurmaca değil, benim yaşadığım bir hikaye. Zaten şu zamana kadar sözlükteki eski yazarlar bilirler benim bu hatundan neler çektiğimi :D Onlara buradan selam olsun. Akşam görüşürüz.

Rez pampa çöl güzel kalemin var devam et

Güzel anlatıyorsun kanka akşama devam

Kalsın burada

Hadi lan çabuk yaz yengenin boğazı kurudu

Anlatımın üslubun hepsi çok samimi ve güzel. Böyle bi hikaye okumayalı bir sene oldu. Yaz panpa az seri

Geldim beyler devam ediyorum. Ameliyat günü geldi çattı. 2 uzman beni Bingöl Devlet Hastanesi ek binasına getirdiler. Burayı fazla uzatmak istemiyorum. ilk defa ameliyata gireceğim baya bi heyecanlandım dıbına koyim. Anesteziyi verdiler, 15 e kadar saymamı istediler, 12 ye kadar saydım sonrasını hatırlamıyorum. Uyandığımda bir süre anestezinin etkisinden çıkamamışım. iyice kendime geldiğim zaman kasıklarıma baktığımda şişliklerin kaybolduğunu gördüm. Ama zütümde acayip bi ağrı hissetmeye başladım meğerse ameliyat erken bitmiş, doktorda fırsattan istifade 1:30 saat boyunca zütümü gibmiş. Komutanlar bunu duyunca bana pembe tezkere verdiler ve evime yolladılar. Bu da böyle bi anımdır.

ya senin cebeliyetini gibiyim bende ciddi ciddi okuyorum awk old mold dedik tak çıktı

rezidsn

Rezervasyon

Çevrimiçisin gibik yazsana.