bir fakirin hikayesidir

yatıyorum amk yarın yazarım hadi görüşürüz beyler.

@311 kimseyle dalga geçtiğim yok kardeş oku diye zorlamıyorum kimseyi

geldim beyler yazıyorum.

normalde bu binler girseler her türlü alırlar beni beyler.
ama bendeki tipi bilmiyonuz amk.
yağlı saça kombine pis siyah gömeğim ve tozlu siyah pantolonumla tam sallama satır
alayına gider ankara çocuğuyum.
korktu bunlar bakmıyolar ki bana amk.
uğraşmadım bende camdan dışarı bakıp daldım derin hayallerime...

ineceğim yere gelince ayıktım.
baktım bunlar da hazırlanıyolar inecekerl.
geçtim yasladığım kızın arkasına, kapının açılmasını bekliyorum.
yeni yanaşıyo otobüs durağa. neyse kapı açıldı bunlar döndü bi bana baktılar.
gözlerindeki korkuyu hissettim amk.
indik.
ben durdum bi sigara yaktım. o sırada bunları önüme almış oldum.
arkalarından yürüyorum 1km sonra yol ikiye ayrılacak ordan artık şans amk benle aynı yere gelirlerse tırsa tırsa yürüyecekler. atmıyorum beyler abartısız amk öyle bi yürüyolar çık çıkmıyo kimseden amk.
ama benim tipte biri sizin peşinize düşse sizde korkardınız lan ciddiyim amk bende korkardım.

yazıyorum beyler geldim amk.

konuşmuyolar sadece yürüyolardı amk.
otobüste ota taka gülen zengin binler kızların önünden hızlı hızlı yürüyolar amk.
neyse ilerde benim döneceğim yeri kestirdim gözüme karşıya geçtim.
yeterdi bu kadar korku onlara amk.
yaktım ikinci sigaramı yürüyorum bunlar nereye gittiler farkında değilim amk.
sonra baktım 5dk sonra bunlar yine önüme düştüler.
takmadım amk takunu çıkarmamak lazmıdı,
sonuçta bilmediğim yer züte gelen ben olabilirdim.
yani bizim mahallede öyleydi amk.
bi telefona mahallenin her ferdi için rahatlıkla 10 kişi toplanırdı kavgaya.
fakir mahalleri genelde böyledir beyler insanlar birbirlerine daha bağlıdırlar.
çünkü para üzerine kurulmamıştır ilişkiler.

bu lavuklardandan birinin dönüm bana baktığını gördüm.
sonra telefonu zütürdü kulağına. konuşma esnasında bikere daha döndü baktı bana.
yüzünü çevirirken el yaptım ne bakıyon gibisinden.
aldırmadı amk görmemezlikten geldi bin.
2dk daha yürüdük öyle bunlar önde ben arkada.
ama benim kafa abaşka yerde amk çankayada arabaları kesiyorum ömrümde görmediğim arabalar.
evlere bakıyorum aynı amerikan filmlerinde izlediklerimden bahçede köpekleri falan var müstakil evler.
nasıl özenirdim öyle bi hayatım olsun diye lan.

yürüyorum yolda ama beni görenler karşı kaldırıma geçiyolar beyler.
fazlalıktım orda, ama neden öyle davrandıyolardı bana?
15 yaşında hayatın kazığını yemiş bi çocuktum lan ben daha.
insan yemiyordum ya...

hayallere dalmış ben yürüyorum sallana sallana.
sonra arkadan iki motor yaklaştı bana doğru yunus polisi diyolar ilk defa orda tanıştık onlarla da.
daaaat daat gibi bi ses çıkara çıkara aniden durdular yanımda.
durudm bende neler oluyor amk der gibisinden baktım onlara.
4 polis benim için gelmişti anlaşılan. indiler motordan.
hayırdır abi dedim.
kimlik dedi en öndeki.
abi noldu yanlış bişey mi yaptım dedim.
kimlik çıkar lan kimlik dedi.
çıkardım kimliği verdim.
iki adım geri çıktı telefonla biyeri falan aradı.
O srada diğer polis ne geziyon lan burda dedi.
dedim abi böyle böyle çalışıyorum şurda.
gibtir pekekent çalışıyomuş.
geldin buraya milleti mi gasp edecen dedi enseye yapıştı benim.

nolduğunu anlamadan yatırdı beni üstümü aradı.
beyler çakım vardı benim amk lazım oluyo bazen vinç kuruyoz ip mip kesiyoz usta çakı olmayınca üzerimizde kızıyo.
bide iş arasında domates falan alıyoruz peynir falan onları dilimliyoruz amk.
küçük bişeydi lan zaten çakım.
taktı sonra kelepçeyi arkadan kalkma dedi.
abi ben bişey yapmadım demeye çalıştım, hıçkırıyordum yine.
korkmuştum bea.
korktuğumda falan ağlayamazdım ben hıçkırırdım amk.
hani olur ya yarım saat ağlarsınız sonra hıçk hıçk içinizi çekersiniz...

uzun zamandır unutmuştum korkmanın nasıl bi şey olduğunu.
öyle bi boşvermişlik hissi hakimdi ki bünyeme
atacağım hiçbir adım da korkutmuyordu beni
çünkü sonuçta nolursa olsun canım yanmayacaktı.

bazen aldığınız ani bir darbeden fiziksel olarak yara almadan kurtulursunuz,
ama pgibolojinize sağlam bir faça inmiş, bozulmuştur.
artık her ani seste, her ani beliren ışıkta ya da benzeri bir durumda
savunma mekanizması sizden önce harekete geçer,
kendinizi ellerinizin arasına saklanmış,
ya da gözlerinizi yummuş buluverirsiniz.
düzelmesi için sanırım bir pgiboloğun o façaya bir ii dikiş atması,
bir bandaj yapması falan gerekmektedir.
böyle sevimsiz bişeydir korkmak bazen.
aniden gelip yerleşiverir aklınızın orta yerine, gündelik hayatınızı bile zehir eder.

yerde polis abimden yediğim tekme böyle yer edecekti hayatımda...

yediğim tekmeden sonra tuttu beni kolumdan gelen polis arabasına bindirdi yunusun biri.
karakol polislerine teslim edilmiştim.
bunlar yunus polislerine nazaran daha yaşlı daha giblemez tavırlar içerisindeydiler.
leğen kemiğim acayip sızlıyordu.
bide sol omzumda ağrı vardı.
arabada 3 polis vardı. ikisi önde biri de yanımda oturuyor. hava sıcak zaten bide senle mi uğraşcaz amk liselisi düşüncesindeydi hepsi sanırım.

abi dedim yanımdakine. giblemedi.
abi bi babamı ariyim ben işe gidiyodum adam merak eder dedim.
bakmadı yine. ya abi nolur numarayı veriyim siz arayın bari dedim.
yanımda oturan söyle dedi. söyledim numarayı. bu sırada bi sağa bi sola gidiyoruz bena rabada savruluyorum
nasıl bi ağrı çekiyorum tahmin edemezsiniz beyler yediğim tekme acayip zedelemişti zütümü.

kafayı yatırdım öne doğru ağrıdan duramıyorum.
sonra bu al telefonu dedi bana. abi elimi gösterdim sonunda amk bu ne lan isyan edicem ramak kalmıştı.
kulağıma tuttu sonra bu telefonu.
baba dedim polis beni aldı noldu bilmiyorum bilmemne karakolu dedi sonra bu bende dedim baba işte şu karakola gidiyoruz. tamam dedi kapattı babam da bi ayrı acayip olmuştu son günlerde amk sanki herşey normaldi lan. insan bi oğlum iyi misin falan derdi yani ben babamdan bunu beklerdim beyler.
neyse o an falza düşünemedim bunları bi 5dk daha arabada bi sağa bi sola savruldum.
sonunda gelmiştik karakola.
indi bunlar bende inmeye çalıştım amk ağrıdan hareket ettiremiyorum bacaklarımı.
neyse ki şöför biraz insan evladı çıktı koluma girdi çekti beni indim arabadan.

telefondan giriyorum kusura bakmayın bu kadar yavaş olduğum için.
2 kere yazdım uzun uzun gri ekran verdi kaç sayfa yazım heder oldu dıbına koyum.
akşam evden atıcam akşama bekleyin.
hadi görüşürüz.

karakola geçtik amk millet işinde gücünde. beni bekletme odasına aldılar.
2 saat bekledim ama beyler allah kimseyi düşürmesin orda geçirdiğiniz 2 saat abartısız 2 yıl gibi geliyor amk. o değil ne yaptım onu da bilmiyorum.
geldi biri gel benle dedi gittim bunun peşinden.
ifademi aldılar. tahmin edeceksiniz neler olduğunu zaten.
otobüste takıştığım binler yüzünden ordaydım.
ifademi aldılar ama babam, babam daha yok ortalıkta...

ifademi verdim ama bırakmadılar amk.
velin gelecek dediler.
lan daha bi gibim yok ortada neyle suçlanıyorum onu bile bilmiyorum.
babama takıldım amk, nerdeydi bu adam?
beni tuttukları odadan dışarı çıktım.
ifademi alan polisin yanına gittim.
gözümden yaşlar süzüldü yine amk.
abi naptım ben bırakın beni dedim.
ağlama boşuna sökmez bana dua et sicilin temiz çıktı yoksa nezarette olacaktın şuan dedi.
ya abi naptım ben naptım dedim ama nasıl ağlıyorum.
lan ağlama seni mi dinlicez bu kadar işin arasında geç bekle adam gibi atarım nezarete hepiniz mi aynısınız ağlama lan ağlama diye bağırdı bana.
atara gelmiştim ama, ama atara gelsem ne yapacaktım ki.
daha fazla ağladım amk.
gitmedim beyler 2dk durdum adamın karşısında ağladım.
yüzüme bile bakmadı lan.
gasptan burdasın geç içeri babanı bekle gelmeyecek mi baban bidaha ara dedi.
acımıştı sanki bana. o da acımıştı amk.

aradım cevap vermedi babam.
geçtim oturdum ağlıyorum.
ağladım ağladım...
gözüme bişey kaçmamıştı beyler.

burnum kızarmıstı belki.
aglamamın suresı uzamıstı bu sefer gozlerde kızarmaya baslamıstı yavas yavas.
sonra aglamaktan yorgun dusen bedenim, kuru hıckırıklar ve ıpıslak yanaklarımla uykuya dalmıştım.
uyandıgımda az bıraz rahatlamıs bı yurek.
öyle işte...

ben kendime gelene kadar babam gelmişti karakola.
beni çağırdılar.
ben girer girmez baba bişey mi oldu ben bişey yapmadım dedim.
babam yanında bizim mahalleden polis bi abiyi getirmiş.
beni duymadı bile durmadan ona bişeyler soruyo amk babam yine heycanlı
hapse atarlar mı ceza yer mi sabıkası olur mu diye falan.
neyse benim parmak izimi falan aldılar yolladılar.
ben çıktım kapıda yusuf abiyle babamı bekliyorum.
bi yarım sat dikildim orda amk.
çıklar sonra ben kalktım baba valla ben bişey yapmadım ama babam yüzüme bile bakmıyo.

babam dedi sağol yusuf sen olmasan halledemezdik.
sonra bana bakmadı bile tokalaştı yusuf abiyle gitti.
polisten yediğim dayağın ağrıları tekrar hissettirmişti kendini üstüne bide babamın bu halleri.
ne yorucu bi gündü be...

yusuf abi dedim.
yusuf abi döndü bana ama o bakış ne bakıştı amk.
dedi ulan biz seni adam bildik orda anamızı bacımızı emanet ettik yeri geldi paramızı emanet ettik
gün oldu senle yemeğimizi paylaştık biz yetemedik mi sana gözünü dışarı diktin
ayıp ettin sen kendine yakıştırdın mı bu yaptığını.
sayıyo yusuf abim amk.

abi dedim beni dinledin mi sen noldu diye sordun mu bana hiç.
bırak olm neyi sorucam herşey ortada daha neyi konuşuyon sen dedi.

yürüyoruz arabaya doğru yusuf abi polis arabasıyla gelmiş.
bin eve bırakıcam seni ded.
abi işe gidicem dedim.
he bu sefer olmadı başkalarını mı çarpıcan dedi.
ya abi dedim döndüm gidiyorum amk.
iki adım attım gel lan buraya diye bi bağırdı.
yoldan geçen kim varsa bize baktı lan.
yeterince rezildim zaten bide onlara rezil olsam ne olacaktı.
gittim bindim arabaya.
gçtümle omzumun ağrısını unutmuştum.
arabaya binince birden irkildim zütümün ağrısıyla.