bir fakirin hikayesidir

evet beyler, bu başlıkta okuyacaklarınız tamamen gerçek, bana ait olan ve hepsi bu güne kadar yaşadığım fakir hayatımdan bir kesittir.
yazmaya başlıyorum. okuyan 3-5 kişinin olması yeterli. arada ses verirseniz okuduğunuzu hissedeyim bende.

klagib bir giriş olacak bu ortamdaki hikayeler için, ama öyle beyler. ben gerçekten fakit bir ailenin çocuğuydum. fakirlik kavramı görecelidir. o yüzden ben durumumu size şöyle özet geçeyim.

babam askerde abi dediği adam gibi adam olan mevlüt amcamın yanında, camcıda çalışıyordu.
annem gündeliğe gidiyordu çankayadaki zenginlerin evine.
4 kardeştik. bi abim bi ablam bide benden küçük erkek kardeşim vardı.
geniş ve bakımı zor bi aileydik anlayacağınız.

fakirlik... bazen sempatik gelir insanın kulağına beyler. üniversitede okurken babanızın yolladığı harçlığı iki günde harcar dalga geçersiniz fakire çıktık yine diye.
liseliler, babanız 50 lira olan haftalığınızı 30a çeker, bu ne fakirlik dersiniz isyan edersiniz.
ama biz gerçekten fakirdik.
benim ne üstüme giyecek doğru dürüst bi tişörtüm ne de pantolonum oldu. abimin eskilerini giyerdim hep.
ramazan bayramında yengem gömlek almıştı bikeresinde, onu giyerdim arkadaşlarımla buluşurken hep. buraya kadar kafanızı gibmiş gayet gibko yazmış olabilirim. rahatlamaya çalışıyorum çünkü ilk defa buraya dökeceğim içimi size dökeceğim beyler.

sadece hikaye entryleri : http://ccc.incisozluk.cc/...esidir/@ayip%20olm%20ayip

çocukluğumuzda bize "ayıp" olmadığı öğretilen bi şeydi fakirlik.
-aa çocuğum fakirlik ayıp değil!

evet o zamanlar fakirliğin ayıp bi şey olmadığı bize öğretildiği için belki biraz tatminkardık, okulumuzdaki fakir öğrencilere daha şefkatli davranıyorduk ayıp olmaması demek yeterdi bu durumu katlanılabilir kılmak için.
ama yok meğer öyle değilmiş,
meğer fakirlik ayıpmış hem de ayıpların en hası belki de.
televizyonlarda, çevrede gördüğümüz işine,
evine, alışverişine ve hatta tuvalete bile arabayla gidip,
temizliğini yardımcıya yaptıran, alışverişini
telefonla halledip süpermarketlerde arabalara ağzına kadar yiyecek-içecek tepiştiren,
bilmem ne gece klüplerinde çılgınlar gibi eğlenip tak gibi para harcayan,
bu ülkede onların bir gecelik zıkkımlanma parasıyla bir ay geçinmeye çalışan insanlar olsun ama bu fakirlik ayıp olmasın. olur...

evet bu ülkede son zamanlarda lüks araba satışlarında patlama yaşanıyorsa
ve bi tarafta da doğunun bilmem ne köyünde soğuktan dona dona ağlayan birileri varsa
fakirlik ayıpların en ayıbı olur..
fakirdik biz ve çok ayıp etmiştik beyler...

pazartesi günü pazardan aldığım mavi gömleğimi ve adidas ayakkabılarımı giyip zengin arkadaşlarımın yanına, okuluma ilk defa isteyerek gittim beyler.
ayakkabıların bana verdiği özgüven gözle görülür derecedeydi.
komik biriyim, alıştığım arkadaş ortamında espiri yapar güldürürüm insanları bi şekilde amk.
ama milleti güldürünce kıpkırmızı olurdum.
ağır derece özgüven ekgibliği decekted amk.

beyler, siz kıçınızla gülüyorsunuz belki ama
benim o adidas ayakkabı sayesinde kendime özgüvenim gelmişti lan.
artık espiri yaptıktan sonra utanmadığımı farkettim.
mavi gömleğimde vardı. hayat bana güzeldi lan.
mutluydum dıbına koyum.
bu fukara hayatımda mutlu olduğum nadir dönemlerden birini yaşyordum.

araya parantez açıp şunu da anlatayım beyler.
bigün dersane çıkışı
merveyle bizim simit sarayında buluştuk.
benim cepte 5kuruş yok son parayı sigaraya vermişim amk.
oturduk simit sarayına. merveyle aramız 10 numara amk.
kız benim için anadan babadan öte olmuş.

elemana dedim bize iki çay getir.
sonra dank etti amk merve dedim bende para yok.
bende de 2lira var dedi.
2 çay söylemiştik 3lira borcumuz vardı yani.
simit sarayının sahibi beni tanıyo amk zaten sürekli ordayız sıkıntı yok aslında.
bi ara da orda çalışmıştım. zaten benim çalışmadığım sektör kalmadı dıbına koyum..
ama mervenin tepkisini öğrenmek için dedim ki napıcaz ya.
merve yaptı yine yapacağını
en fazla geçer iki bulaşık yıkarız birlikte dedi.
dıbına koyum sanki bugüne kadar çektiğim cefaya karşılık allah merveyi göndermişti bana...
mutluydum lan yine mutlu etti beni merve...
kapayalım parantezi...

babamın bakışlarını görünce yine yeniden isyan ettim hayata.

kasaya geçtik
babam utana sıkıla çıkardı cüzdanını.
5 lira yol paramızı saklamış cüzdanındaki fotoğrafımın altına.
50 lirasını da on kat yapmış garibim düşmesin diye.
çıkardı paraları,
aşağı yukarı bi 10 lirada bozuk para vardı.
ödemeyi yaptık çıktık mağazadan.
rahat bi nefes aldı adamcağız.

eve gittik. annem yatıyordu. yemek falan yok evde dıbına koyum. ben hariç kardeşlerim de halamgilede kalıyolar zaten. abim de askerde.
anneme gösterdim ayakkabıları.
sanki hastalığından kurtulmuş dıbına koyum kadıncağız nasıl sevindi ayakkabılarımı görünce.
berkay vardı, annem sağlığında veli toplantısına gelmişti okula. berkayı görmüş. onun ayakkabıları gibi aynı dedi.
babam da nasıl mutlu beyler görseniz...

bir fakirin hikayesidir bu beyler.
babam, dıbına koyum beyler, babam varya.
cebinde 5 lirayla 1 hafta dolaşan adam,
ben kendimi ezik hissetmiyim diye dıbına koyduğumun dünyasında,
tuttu elimden gittik alışveriş merkezine,
100 lira verdi adidas ayakkabı aldı bana.

satış elemanının bakışlarını görmenizi isterdim beyler.
sanki orda bi fazlalıkmışız gibi davranıyolardı bize.
babam sorup duruyor adamın getirdiği her ayakkabıya deri mi bu deri mi diye?
fedakar babam en iyisini alacak ya bana.
bu dıbına koyduğumun görevlisi he amca he deri diyip geçiştiriyordu babamı.

panpa benim ilkokul yıllarımda durumum çok iyi değildi şükür yine karnımızı doyururduk ama bende bi ayakkabıya düyaları aldığımı zannederdim tersinede bebeklik ile çoculuk dönemim çok iyiydi yani hepsini bilirim şükür şu an üniversitedeyim çok iyi olmasada ordan burdan kısarak iyi şekilde geçiniyorum neyse bilirim fakirliğin ne olduğunu ayakkabı yok diye halı sahaya arkadaşlaırn çağırdığında hep farklı yalan uydurmayı arkadaşların aldığı arabanın özelliklerini sayarken dinleyip hüzünlenmeyi yada bi elbiseye senin 1 aylık harçlığını verdiğinde daralmayı olsun be panpa olsun senin kadar olmasada bende çektim ama hep umutluydum allah var yukarda halada umutluyum ama annem başımda olmasaydı şu an nasıl olurdum bilemem

özet:fakirlik o kadar koymazda annesizlik zor be panpa

not:adı merve olan kız kaşardır kesin bi kazık atacak o kız sana

mantık hatası:deri adidas ayakkabımı var amk

küçük kardeşim de doktor olacakmış. ben asker olduktan sonra onu özel okula gönderecekmişim.
babam aç gözlü değildir o yardım eder kardeşine demişti anneme.
abim askerden geldikten sonra babam onu bankaya güvenlik görevlisi yapacakmış.
cam işi yaparken sözünü almış birinden.
ablamda üniversite sınavına girecekti o sene.
ablam ben yüksek bi anadolu lisesinde okuyordu.
başarılıydı, herşeyin farkındaydı o.
kendini kurtarmak için sürekli çalışırdı. evde kalmazdı zaten annemin hastalığından sonra.
halamgilde kaldı.
babam ablamı doktor olarak hayal edermiş hep. doktor olup annemin hastalığına çare bulacakmış.

zavallı babamın hayalleri bu kadar temizdi işte.
annemi zütürürken yaşlı gözlerinde bütün umutların soluşunu izledim babamın.
dğnya başına yıkılmıştı.
farkındaydı ölümün yaklaştığının

kapıyı tıklattım ses gelmedi.
sonra kafamı kapıya dayadım.
babamın hıçkırık sesleri geliyordu.

anneniz ağlayabilir kadındır çünkü o.
onun da duyguları vardır
kendin nasıl ağlayabiliyorsan onun da öyle bir durumu söz konusu olabilir
ama baba öyle değildir
babadır o

anneniz siz ağlarken gelip sizle beraber ağlar kimi zaman
ama baba gözyaşlarınızı dindirmeye çalışır
geçicek oğlum/kızım der.
ama onu ağlarken gördüğünüzde oturup onunla ağlayasınız gelir
ve ağladığını görmesin kimse diye gözlerini hatta yüzünü çevirir bakmaz kimseye.

çünkü o da biliyordur baba olduğunu..
çünkü o da babasını ağlarken görmeyi istememiştir..

günler böyle gelip geçiyordu beyler. okuduğum lise çok iyi değildi ama zengin binlerin oturduğu ankaranın çankaya semtinde bi liseydi.
lan hiç unutmam, o polo tişörtler varya,
nasıl özenirdim lan onlara. ben abimin lcw tişörtleriyle dolanırdım olm.
ama kaynak bi bintim. fakir olduğum için hiç dışlanmadım ortamdan.
kızlarla da aram iyiydi ama hepsi acıyordu bana amk.
o güne kadar hiç kız arkadaşım olmadı beyler...

fakir bir ailenin çocuğuydum fakat emektar bir anne babam vardı.
8.sınıfta ay sonunu çıkarmak için ikinci iş arayan babam beni sınav dersanesine gönderdi.
başarıya tapan bi insan oldu babam hep. benim de başarmamı istedi.

dersaneye başlamıştım ama dersane çekilmez biyerdi benim için. parasından zaten belli eden kendini ortalama gelirin üzerinde bir gelire sahip olan insanların çocuklarını gönderdiği bi dersane.
dıbına koyduğumun yerine gideceğim her gün eziyetti eziyet.
abimin eskilerini giyip gidiyorum. tip var bende beyler. övmüyorum kendimi samimi söylüyorum tip var.
ama cepte para olmayınca güzel giymeyince kimse bakmıyor ki dıbına kodumun yerinde suratımıza...

Arkalarından yürüyodum bi ara noldu başım döndü anlayamadım
gibtir et dedim yola devam ettim başım dönünce hızlı yürürüm böyle bi özelliğim vardır
ben hızlı yürüyünce biraz önce otobüste kendini bana yaslatan kız döndü arkasını baktı
hemen arkadaşlarına dönüp bizi takip ediyor dedi soyucak heralde bizi dedi zengin bini
o cümleyi duyunca sinir tepeme çıktı koşarak geldim yanlarına kızlar hemen erkeklerin arkasına kaçtı
zengin bini direk hayırdır birader çekti bende yolun kenarında gördüğüm cam şişeyi alıp kaldırıma vurdum ve kırdım
bebe 3.5 çekiyor kızlar çığlık çığlığa sapladım bebenin karnına diğer züt oğlanı başka bi tarafa kaçtı kızlarında arkasında duvar vardı kaçamadılar gel bakayım yavrum dedim açtım 24cm damarlı kız nolur falan diyor dinlemedim verdim zütüne 1-2 git gelden sonra zütten kan fışkırmaya başladı bende çok susamıştım kanı içtim sonra kızın kafasını kesip gitar kutusuna koydum münevver karabulut vol2 yaptım..

Merveninde dıbına koyim gibtirsin gitsin ben somaliye kaçıyorum beyler sandala binicem yazarım ordan

çıktım kafeden eve yürüyorum.
beyler, kız bütün hayallerime girdi dıbına koyum.
daha ortada bi gibim yok yine, ama eve gidene kada o kafayla nasıl hayaller kuruyorum akıllara zarar.
gittim eve akşam 10 gibi mesaj attım iyi geceler diye. napıyosun falan dedi. konuştuk 12ye kadar.
uykun var mı dedi.
beyler gözümden uyku akıyodu dıbına koyum pazar günüydü. cumartesi yıkamada çalışmıştım.
metin abi yarın gelme dinlen dedi. sabah 8de kalktım babam çağırdı gel yardım et bana dedi.
cam taşıdım tüm gün amk ebem gibildi yani anlayacağınız.
yok dedim uykum yok. saftım beyler, onun için herşeyden fedakarlık yapardım amk. yaptım da zaten...

bu lavuklardandan birinin dönüm bana baktığını gördüm.
sonra telefonu zütürdü kulağına. konuşma esnasında bikere daha döndü baktı bana.
yüzünü çevirirken el yaptım ne bakıyon gibisinden.
aldırmadı amk görmemezlikten geldi bin.
2dk daha yürüdük öyle bunlar önde ben arkada.
ama benim kafa abaşka yerde amk çankayada arabaları kesiyorum ömrümde görmediğim arabalar.
evlere bakıyorum aynı amerikan filmlerinde izlediklerimden bahçede köpekleri falan var müstakil evler.
nasıl özenirdim öyle bi hayatım olsun diye lan.

yürüyorum yolda ama beni görenler karşı kaldırıma geçiyolar beyler.
fazlalıktım orda, ama neden öyle davrandıyolardı bana?
15 yaşında hayatın kazığını yemiş bi çocuktum lan ben daha.
insan yemiyordum ya...

(bkz: bir türk kızı neden bunları yapar)



(bkz: bir türk kızı neden bunları yapar)

(bkz: bir türk kızı neden bunları yapar)



(bkz: bir türk kızı neden bunları yapar)

film bitti çıktık sinemadan
yan tarafta bi kafe vardı oraya geçtik.
hiç konuşmadık lan. 1 saat boyunca hiç konuşmadık.
bakışlarımız anlattı zaten olanları.
bir liselinin aşk sandığı duygudan farklıydı merveye hissettiklerim.
sınırlı bi hayal dünyam vardı ondan önce.
sonraları kocaman hayaller kurdum içinde mervenin olduğu.

baban yedirdi mi seni dedi annem.
babamın cebinde 5 lira parası vardı zaten beyler.
mağazadan çıktıktan sonra dedi gel döner yedireyim sana eve de yürürüz ne olacak.
yok baba dedim boşver.
biliyorum çünkü bana alacak döner, kendi yemeyecek dışarda beni bekleyecek...

dedim yedik bişeyler anne yat sen hadi.
babam televizyonun karşındaki koltuğuna oturdu.
elini başına koydu. daldı yine derin düşüncelere.
bende odama geçtim...

bizim binlerin de verdiği gazla mervenin yanına gitmeye karar verdim.
sandığım kadar zor olmadı. laf lafı açtı iyi muhabbet ettik merveyle.

sonraları merveyle görüşme günlerimize mavi gömleğim karar vermişti.
çünkü onu giydiğimde daha iyi görünüyodum.
beyaz gömleğimin yakaları falan bayağı yıpranmıştı.
biraz da küçük geliyodu.
8.sınıfta almıştı annem pazardan amk.

ne diyorduk, mavi gömlek.
evet beyler mavi gömlek bilirsiniz yazın terleyince beyaz leke yapar koltuk altında.
o yüzden haftada maksimum 3 gün giyebiliyorum mavi gömleğimi.
anlayacağınız merveyle de haftanın 3 günü görüşebiliyoruz okulda.
küçük gelen yıpranmış beyaz gömleği giyince gidemiyorum amk kızın yanına...

kalktım koltuktan.
küçüm kardeşimle kaldığımız odaya geçtim.
9 yaşında daha.
onu düşündüm beyler.
daha hiçbişeyden haberi yoktu. yarın gideceği futbol seçmelerini düşünüp uyumuştu.
uyumadan önce mahallede çalıştırmıştım biraz.
çok özleyecekti annemi. yokluğunu en çok o hissedecekti.
hiçbirimiz dolduramayacaktık yüreğindeki boşluğu.
herkes kendi derdine düşecekti.
bunları geçirdim aklımdan saf kardeşimi tatlı uykusunda izlerken.

hayallere dalmış ben yürüyorum sallana sallana.
sonra arkadan iki motor yaklaştı bana doğru yunus polisi diyolar ilk defa orda tanıştık onlarla da.
daaaat daat gibi bi ses çıkara çıkara aniden durdular yanımda.
durudm bende neler oluyor amk der gibisinden baktım onlara.
4 polis benim için gelmişti anlaşılan. indiler motordan.
hayırdır abi dedim.
kimlik dedi en öndeki.
abi noldu yanlış bişey mi yaptım dedim.
kimlik çıkar lan kimlik dedi.
çıkardım kimliği verdim.
iki adım geri çıktı telefonla biyeri falan aradı.
O srada diğer polis ne geziyon lan burda dedi.
dedim abi böyle böyle çalışıyorum şurda.
gibtir pekekent çalışıyomuş.
geldin buraya milleti mi gasp edecen dedi enseye yapıştı benim.

nolduğunu anlamadan yatırdı beni üstümü aradı.
beyler çakım vardı benim amk lazım oluyo bazen vinç kuruyoz ip mip kesiyoz usta çakı olmayınca üzerimizde kızıyo.
bide iş arasında domates falan alıyoruz peynir falan onları dilimliyoruz amk.
küçük bişeydi lan zaten çakım.
taktı sonra kelepçeyi arkadan kalkma dedi.
abi ben bişey yapmadım demeye çalıştım, hıçkırıyordum yine.
korkmuştum bea.
korktuğumda falan ağlayamazdım ben hıçkırırdım amk.
hani olur ya yarım saat ağlarsınız sonra hıçk hıçk içinizi çekersiniz...