öncelikle bunu neden anlattığımı yazının sonunda söyleyeceğim.

yer adana, turgut özal altıneller sürücü kursunu bilenler bilir. orada bir evsiz yaşardı. gökmen abi. yani ben abi derdim kimileri gökmen dayı der kimileri gökmen baba derdi. mahallenin sevecen insanı. milyon dolarlık adamların yanında devasa yüreği olan bir adam. size gökmen abiyle tanışmamı anlatayım.ben 8-9 sene önce gördüm gökmen abiyi ondan önce ya orda değildi ya da ben farketmemiştim. eğer ben farketmemişsem bu benim büyük bir ayıbım. artık lise sondayım sınava hazırlanıyorum ergen tripleri kafam atmış saat olmuş gece 11 özalda yürüyorum. kıştı yolum gökmen abinin yoluna denk geldi. gökmen abiyle orda tanıştım.ilk başta korktum ne olur ne olmaz diye bana seslendi yeğenim sigaran var mı dedi. dedim abi yok içmiyorum. çok iyi dedi afferin dedi.bir an kanım kaynadı gökmen abiye gittiğim sigara aldım oturdum yanına. başladık konuşmaya muhabbeti de baya iyiydi. üniversitelerde gördüğünüz profesörler gibi boş beleş değil hayatın sillesini yemiş bir adam. hani filmlerde şarapçı dayı vardı ya erdal tosun muhabbeti aynı onun gibiydi gökmen dayının.ben orda sevdim gökmen dayıyı. bana sokakta kalan insanlardan korkmamamı onların da bir yüreği olduğunu hatırlattı tekrardan.ilk tanışmamız böyle oldu gökmen abiyle bir sigara paketiyle