Mehmet

Bugün Resul ile polis merkezine gidip olan biten her şeyi anlattık. Daha sonra o eve polisler ile birlikte gittik. Ama ev boştu. Kimse yoktu. Kafayı yiyecektim. Nerde bunlar. Polis amiri beni sakinleştirmek için o kadar uğraştı ki... Eda'ya tekrardan kavuşmuşken yine elimden aldılar. Daha sonra polisler ile birlikte Eda'nın üvey babasının evine gittik. Polisler Üvey babayı ve Eda'nın annesini tutukladılar. Ama akşam olmadan geri serbest bırakmışlar. ifadelerinde Kızlarından üç buçuk yıldır haber alamadıklarını ve kayıp başvurusu yaptıklarını anlatmışlar. Ama nasıl bırakırlar onları hala anlamıyorum. Annesi neden aynı ifadeyi veriyor. Kafayı yiyeceğim. Bütün polis teşkilatına eşgal ve fotoğrafları dağıtıldı. Şimdi polislerden haber bekliyorum elim kolum bağlı...

Mehmet

Burada eli kolu bağlı durmaktan bıktım. Resul'e gidip bana bir tabanca ayarlamasını istedim. Her ihtimale karşı. O da gitti Adanalı arkadaşlarından bir tane bulmuş getirdi bana. Resul bana "Yav kardeş bu silahı ayarlamaya ayarladık tamam da. Ne yapacaksın aga sen bunu. Eda nerde bilmiyoruz. Polisler zaten her yerde arıyor." dedi. Ben de ona "Resul tekrar eve gelirlerse onlar ne yapacaz. Sen söyledin silahlıydı hepsi diye. Oturup burada kaderimize razı mı çıkalım. Sen istiyorsan git bir iki hafta başka evde kal." dedim. Ama beni yalnız bırakmak istemedi...

Bekleyiş devam ediyordu...

Beyler final partları girecegim birazdan. Uzun zamandır entry girmememin sebebi çarpıcı bir son olsun diye... Bekleyin 10-15 ddkya final partları girilecek ...

Mehmet

Saat 12:30 gibi haber kanallarında "Adana-Osmaniye yolunda Bilekleri kesilmiş bir ceset bulunmuş. Bulunan cesetin eşgalinin Eda Ç. isimli bir hayat kadınına ait olduğu polis ekipleri belirlemiştir. Polis olayın cinayet olduğunu belirtirken geniş kapsamlı bir soruşturma başlatıldı." Haberini gördüm. Beynimden vurulmuşa döndüm. Duvarlara vurdum, her şeyi dağıttım. Daha sonra Oda da Eda\'nın çantasını gördüm. Ağlayarak çantasına sarıldım. Sonra çantanın içindeki defteri gördüm. Okunmaya başladım. Hepsini ağlaya ağlaya okudum.

Okurken öyle ağlıyordum ki. Yaşayacak gücüm kalmamıştı. Ölmek istiyordum. Silahı kafama dayadım tam ateş edecekken, durdum. Böyle ölmeyecektim. Daha sonra Eda'nın günlüğündeki o genel eve ilk geldiği zamanı anlatan bölümü açtım. bin babası Eda'ya "Bak ben sana demedim mi o çocukla gezersen huur olursun." cümlesini okur okumaz evden çıktım. Terliyordum. Gergindim. Bir anda Eda'nın o üvey babasının evinin önünde buldum kendimi. Kapıyı çaldım silahı arkama sakladım. Annesi kapıyı açar açmaz içeri girdim ve silahı kafasına dayayıp sus dedim. O burdamı dedim. Evet dedi. Yukarıya çıktık. "Kim geldi lan." diye seslendi. Bende hemen karşısına çıkıp silahı ona doğrulttum. Bana "Dur yapma, nolur yapma, bizim hiç Suçumuz yok." dedi. Bunu diyince ben "Sus lan! Bana Vedat'ın nerde olduğunu söyle hemen." dedim. "Taman dur hemen söyleyeyim , sen sakin " dedi. Ben de "Kağıda yaz hemen." dedim. Daha sonra kağıda yazdı bıraktı. "Bak yazdım, sakin ol tamam mı." dedi. Sol elimle tuttuğum annesine dönüp "Bu hayvanın teki tamam da sen Annesiydin lan onun. Bak şimdi Eda öldü. Sizde öleceksiniz." diyip huur çocuğunun kafasına sıktım. Sonra annesinin kafasına silahın namlusunu dayadım annesi ağlayarak "Yap oğlum yap. Hak etmiyorum ben bu dünyayı." dedi. Ben de "Evet haketmiyorsun." diyip onun da kafasına sıktım.

Daha sonra kağıdı alıp Vedat'ın olduğu adrese yola koyuldum. Ben giderken millet silah seslerine eve toplanmaya başlamıştı.

Devamı...

Daha sonra Vedat'ın çalıştırdığı yeni daireye gittim. Silahı çıkarttım ve kapıyı çaldım. Vedat'ın çakallarından birisi açtı kapıyı. Bana "Kimsin ne istiyorsun." dedi. O bunu derken Vedat'ın tam karşı odada oturduğunu gördüm. Ben de "Canını" dedim ve ilk önce ayağına yere düşünce kafasına sıktım. Hızlıca içeri girip onlara silahı Vedat ve addıbına doğrulttum. Vedat "Oğlum sakin ol. Bak Eda için geldin biliyorum. Ama bak Eda'yı biz öldürmedik. O intihar etti. Bileklerini kesti. Biz öldürmedik onu. intihar edince biz de onu oraya attık. Biz öldürmedik Eda'yı " dedi.

Ben de "Siz öldürdünüz lan, el birliği ile hepiniz Eda'yı öldürdünüz." diyip bir saniye bekledim ve "Siz de öleceksiniz." diyip ikisinede tabancadaki mermileri boşalttım.

ikisi de oraya yığıldı. Evdeki kadınlar bağrışarak kaçmaya başlıyordu. Ben de silahı kemere takıp gittim.

Ve şimdi eve geldim... Polisin siren sesleri apartmanın etrafını sarmaya başladı. Sanırım çok az vaktim kaldı.

Eda seni çok seviyorum. Seni ölldüren kimse yaşamıyor şimdi. Sen o kadar çok öldün ki. Onlar sadece bir defa öldü.

Eda, Anne Bekleyin ben de geliyorum.

(Kendi kafasına sıkar... )

FiNAL-SON