Mehmet

Eda bugün okula gelmedi. Acaba birşey mi oldu ona. içimde çok kötü hisler var. Hasta mı oldu acaba.. Okulda boş boş durdum. Mustafa bana "Lan Sevgilin bir gün okula gelmedi diye bu kadar üzülme lan." diyerek dalga geçiyordu. Ama bilmiyor ki içimde duyguları..

Mehmet

içimde kötü bir his var. Sanki Eda benden bir şeyler saklıyor. Bugün okula yüzü mor bir vaziyette geldi. Hissediyorum günlük kötü şeyler oluyor. Ama anlatmıyor. Bir daha kaybetmeyeceğim günlük onu. O ben ölene kadar yanımda olacak.

Eda

Okula gittim, o kadar makyaj yaptıysam da Mehmet fark etti. Bana ‘’Senin yüzüne ne oldu.’’ Diyerek elini yüzüme zütürdü. Ben ‘’Bir tanem merdivenden çıkarken dün düştüm. O zaman oldu bu.’’ Dedim. Mehmet ‘’Bir tanem benden bir şey saklamıyorsun değil mi.’’ Dedi. Ben ‘’Saçmalama bir tanem senden neden saklayayım.’’ Dedim. Ama inanmadığı her halinden belliydi. Bana sarıldı ve ‘’Gülüm bak sana bir şey olursa benim canımdan can gider. Bir şey olursa bana anlat lütfen.’’ Dedi sımsıkı sarıldı ve ekledi ‘’Seni tekrar kaybedemem.’’ Dedi. Oooooooof ben ne yapacağım şimdi….

Eda

Bugün yine o herif eve sarhoş geldi ve annemi dövdü. Annemi korumak için ayırmaya çalışsam da olmadı. Bana da vurdu. Bana ‘’Artık varlık içinde değilsiniz. işlerim battı artık. Har vurup harman savurmak yok bundan sonra.’’ Dedi. Annemle ağlamaya başladık. Yüzümde bir morartı oluşmuştu. Ben bu halle yarın okula nasıl gidecektim. Mehmet’e ne diyecektim.

Devam bro

Sayın yazar arkadaşlar film tadında olacak.. Hemen ana fikre girmiyorum... Uzun soluklu olacak bilginize...

Eda
Bugün o adam yine eve sarhoş geldi. Annem hasta yatarken ona bağırıp çağırıyordu. ‘’Malak gibi yatacağına kalk yemek hazırla.’’ Diyordu. Yatak odasına gidip ‘’Ben yemek hazırlarım hasta kadın.’’ Dedim. Mutfağa gidip yemekleri ısıtmaya başladım. Yemekleri masaya servis ediyordum ve o da bana pis pis bakıyordu. Ben yemek hazırlarken bana ‘’Okul nasıl gidiyor.’’ Dedi. Ben de ‘’iyi’’ dedim. Bana ‘’Okulda sağda solda yanında oğlan çocuğu görmeyim bacaklarını kırarım senin.’’ Dedi. Ses çıkarmadım. Yemeği masaya seviş ettim ve odaya giderken kolumdan tutup ‘’Gel otur karşıma sende yemek ye.’’ Dedi. Bende ‘’Ben tokum, yemek yedim.’’ Dedim. Daha sonra odaya doğru gittim. Yorganın altına girip ağlamaya başladım...

Mehmet
Bugün canım çok sıkkın be günlük. içimden hiçbir şey yazmak geçmiyor.

Eda

Bugün yine o adam ben uyurken odama girdi. Bana baktı. Çok korkuyorum. Ne yapacağım bilmiyorum. Anneme anlatmak istiyorum ama çok utanıyorum. Ne yapacağım ben şimdi. Pislik herif. Okula gidince yüzüm asık gezince Mehmet fark ediyor sürekli beni sıkıştırıyor ne oldu diye. Ona hiçbir şey diyemiyorum ve ona bugün yalan söyledim. Okuldan eve giderken ona ‘’Mehmet ben babamı kaybettim. ilk defa anlatıyorum sana bunu. Benim babam yok. Onun yokluğuna alışamıyorum ve sürekli üzülüyorum. Okulda mutsuz olmamın sebebi bundan dolayı.’’ Dedim ve ağlamaya başladım. Mehmet ‘’Bir tanem, ben varım artık.’’ Diyip sarılmaya başladık. Ben ağlarken Mehmet’te ağlamaya başladı ve ikimizde birbirimizin gözünün yaşını sildik. Mehmet ‘’Eda, sana anlatmadım. Ben de annemi kaybettim. Bir insanın ailesindeki bir insanı kaybetmek nasıl bir duygu çok iyi anlıyorum. Bu yüzden biz daha güçlü olmalıyız bu kötü hayatta.’’ Dedi.

Rez ayraç, 26

10-15 dkya yeni part girerim hemen...

Sen at bro bekliyoruz

Rezerve

Birisi gelince haber etsin devam ederim...

Mehmet

12/10/2006 işte günlük bugün hayatımın en güzel günü. Her şey bugünden sonra daha da güzel olacak. O kadar sıkı sarıldık ki kaburgalarımız kırılırcasına. Sanki zaman durdu, insanlar durdu, dünya durdu ve dünyanın merkezinde biz vardık. Onu o kadar çok seviyorum ki. Beni o kadar çok mutlu ediyor ki. Annem gibi. Gözleri güzel sevdiğim. Senin bir gülüşün bir bakışın ölmem için yeter. Seni çok seviyorum hayatımda iyi ki varsın derken, sana sarılırken, kokunu içime çekerken…. Seni çok seviyorum, iyi ki hayatımdasın.

Uyudunuz mu la... Ses soluk yok mu hiç...

Eda
Bu kadar kötü olan durumlardan sonra. Mehmet yine yaptı yapacağını. Beni mutlu etmeyi yine becerdi. Okul çıkışı beraber yolda yürüyorduk. Mehmet çalışmak için markete gidiyordu bende eve gidiyordum. Daha sonra beni okula yakın bir parka zütürdü. Parkta elimden tut gözlerime baktı ve bana ‘’Eda, ben, sen hayatıma girdiğinden beri kendimi çok mutlu hissediyorum. Yaşama sevinci oldun bana. Hayatıma iyi ki girdin iyi ki varsın. Her zaman hayatımda ol. Ben seni çok ama çok seviyorum. Belki sana bu cümleyi kuran çok olmuştur. Onlardan farklı olarak ben seni annem gibi seviyorum.’’ Dedi ve bana sarılmaya başladı. Bende ona. O kadar sıkı sarılıyorduk ki. Sanki bu koca dünyada sadece ikimiz kalmıştık sanki. Ben de ona ‘’Sende iyi ki varsın Mehmet, hayatımda ol her zaman beni bırakma. Bende seni babam gibi seviyorum.’’ Dedim. Baba seni buldum. Bir parça da olsa. Hala senin hayatta olmadığını bilmiyor. Anlatamadım…

Geliyor beyler ... Sabaha kadar devam...

Mehmet

Bugün okulda Eda ile ne kadar konuşmaya çalışsam da bana hep soğuk davrandı. Morali çok bozuktu. Ona ‘’Eda bugün sende bir haller var, ne oldu sana… Bir şey olduysa dinleyebilirim. Hatta yapabileceğim bir şeyler varsa elimden geleni yaparım.’’ Dedim Eda ‘’Yok bir şey, hastayım biraz ondandır.’’ Dedi. Ne kadar hasta olduğunu desene bir şeyler olmuştu. Yüzü hiç gülmedi.

Eda

Bugün annem Pazar alışverişi için pazara gitmişti. Ben de evde tek başıma kalmıştım. Odamda oturmuş kitap okuyordum. Daha sonra o adam eve geldi. Her gün geç gelirdi. Daha sonra kapıyı çalmadan odama girdi. O pis gözleri ile bana bakarak ‘’Annen nerde kız.’’ Dedi. Annem daha yeni çıkmıştı ben de ‘’1 saat önce pazara alışveriş vermek için çıkmıştı. Gelir birazdan.’’ Dedim. Daha sonra kapıyı kapatıp çıktı oturma odasına gitti. Daha sonra beni çağırdı ve bana ‘’Git çay koy.’’ Dedi. Bende gittim çay koydum. içimde kötü bir his vardı. Daha sonra beni çağırdı. ‘’Gel yanıma otur.’’ Dedi. Daha sonra o pis herif ellerini bacaklarıma koyarak ‘’Buraya geldiğinizden beri bana düşman gibi bakıyon. Hayırdır aç mı yatıyorsunuz açıkta mı yaşıyorsunuz.’’ Gibi cümleler kurmaya başladı. O kadar korkuyordum ki. Ellerini tutup çekmeye çalıştım. Elimi tuttu bırakmadı. Daha sonra ‘’Çay kaynamıştır, ben ona bakayım.’’ Diyerek oradan uzaklaştım. Çayını verip odama gittim ve ağlamaya başladım. Ne yapacağım ben şimdi… Çok utanıyorum…