Eda

Günler geçiyor ve acıya alışmaya başlıyordum. Hayatım alt üst oldu. Saçlarımı sarıya boyattılar. Neymiş efendim daha çok iş yapıyormuş onlar. Buradan kurtulur muyum bilmiyorum. Ama tek bildiğim daha bir ruhsuz hale geldim. Seda abla benimle olmaya, bana destek vermeye çalışsada. Olmuyordu. Ben bu hayata ait değilim. Bugün o şerefsiz üvey babam geldi buraya. Bana baktı "Ben sana o çocukla gezme demedim mi. Bak huur oldun." dedi ve Vedat ile gülmeye başladılar. Bu kadar iğreç insanın arasına nasıl geldim ben.. Hayat zordu belki ama bu kadar zor olmalı mıydı. Şerefsiz buraya gelince benimle birlikte olmak istedi, serap abla "Hoop tamam burada para ile çalışıyoruz anlarımda. Senin bu yapyığın huur çocukluğu ." dedi bir anda ortam gerildi. Serap abla Vedat'a "şu huur çocuğunu buradan gibtir et yoksa bugün ben çalışmam, ben buraya yeni gelmiş kız değilim bilirsin dediğimi yaparım." dedi ve şerefsizi buradan göndertti. Şu geldiğim hale bak. Mehmet şu anda ne yapıyor acaba. Nerede. Ne durumda. Keşke o hep yanımda olsaydı...

Mehmet

Bugün Resul yine elinde bir büyükle geldi. Birlikte yine içtik. Beni sürekli teselli etmeye çalıştı. Bana bugün "Gel seninle bir gün şu benim yeni keşfettiğim genel eve gidelim." dedi. ilk başta ona "olmaz oğlum ne işim var benim orada." dedim. "Aga o kadar yalnızsın belki senin sorununu onlar çözer. Bak bir tanesi var tam sana göre. Hatun efsane. Çok güzel. Görür görmez sana beğendim onu." dedi. Ben "Lan oğlum istemiyorum yok." dedim. Resul "Lan giberim senin yapacagın işi. Yarın oraya gideceğiz." dedi emri vaki yaptı ne kadar yok desemde.

Görüyor musun düştüğüm hale. Bir umut seni unutmak için başka tenlere dokunmaya gidiyorum.

Eda

Bugün Adana daki ilk günüm. Buraya taşındık. Ama hala kulaklarımda Mehmet'in bana sarılarak o titrek ses tonu ile "Gitme." diyişi. Canım yanıyor günlük. Onu orada nasıl bıraktım ben. Nasıl gidebildim. Ben sensiz bir şehirde nasıl yaşayacağım şimdi.

Eda

Allah'ım yardım et bana. Kendimi öldürmek istiyorum. O şerefsiz adam bana neler neler yaptı bugün. Kendimi öldürmek istiyorum artık. Kafasına masadaki vazoyu vurmasam. Bana ... Utanıyorum. Anneme gittim anlattım o bile bana "Kızım sus kimseye anlatma. Sonra bize ne derler." dedi. Polise gidelim dedim o kadar ama yok beni dinlemedi. Şerefsiz adam yerden kalkınca ikimizi birden dövdü. Yeter artık. Bir de bana "Seni evlendirecem lan ben. Bak görürsün sen." dedi resmen.

Allah'ım ölmek istiyorum...

Mehmet

Bugün Resul ile o genel eve gittik. içeri girdik bizi 4 tane kadın karşıladı. Daha sonra birisi daha dışarıya çıktı. O dışarıya çıkan sana o kadar çok benziyordu ki Eda. Unutmaya gelmişken yine seni hatırlatacak birşey buldum. Daha sonra Resul "Arkadaşım Gamze ile gidecek ben de Gülçin ile." dedi ve Gamze bana bakmaya başladı. Biraz tuhaf bakıyordu bana. Anlam veremedim. Daha sonra elimden tutup içeri girdik. Bana adımı sordu, ben de Mehmet dedim. Ses tonu da Eda nınkine o kadar benziyordu ki. Şok bir vaziyeyle ona bakıyordum. Bana "Ne oldu neden öyle bakıyorsun." dedi. Ben de "Seni daha önce çok yakın bir arkadaşa benzettim.. Nerdeyse aynı herşeyiniz." dedim. Bana "insanlar birbirlerine benzer." dedi. Üstünü çıkartmaya başlayacaktı ki elini tuttum ona "Dur. Ben bunu istemiyorum." dedim. Daha sonra bana şaşkın şaşkın bakarak "Neden" sorusunu sordu. "Bak benim bir kız arkadaşım vardı. Canımdan çok sevdiğim, kaç yıldır onu unutmaya çalışıyorum. Belki unutmamda etkili olur diye buraya geldim. Ama bunun olabileceğini sanmıyorum. Kusura bakmayın, saatlik ücretinizi yine de öderim ben. Birşey yapmasakta olur." dedim. Bunun üzerine o da üzülerek "Tamam, ama gel yatağa kağanı dizime koy, bana ne oldu ne bitti anlat baştan sona." dedi. Bende onun dediğini yaptım. Bana uzun zamandır göremediğim o anne şevkatini gösterdi. içimi ona döktüm. Eda seni çok özlüyorum. Bugün genel eve gittim, sana benzeyen bir kadın çıktı karşıma aynı senin gibi. Ses tonu herşeyi. Unutmaya giderken yine seni hatırltacak birşey buldu bu hayat...

Buraya kadar okuyanlar genel bir yorum entrysi bıraksın... Ben geliyorum...

Eda
Bugün okula gitmek için hazırlandım. Aşağıya inecekken arkamdan o adam seslendi. ‘’Nereye gidiyon sen?’’ dedi. Ben ‘’Okula gidiyorum.’’ Dedim. Sonra ‘’Sen beni çıldırtmak mı istiyon. O okula bir daha gitmeyeceksin. Çık yukarıya getirme beni oraya.’’ Dedi. Ben de ‘’Bari biz buradan gidene kadar okula gideyim.’’ Dedim. ‘’Yok çık yukarıya. Evden dışarı çıktığını görmeyecem senin, kemiklerini kırarım.’’ Dedi ve benim kolumdan tutup yukarıya çıkarttı. Ben de odaya gidip ağlamaya başladım.

Eda

iki gündür ağlamaktan yazamadım. O şerefsiz beni resmen satmış. Beni evlendirecek sandığım o herife resmen satmış beni. Beni evden aldılar. Hiç tanımadığım bir adamın evine getirdi. Adamın önüne attı, adamdan bir tomar para aldı. "Artık senindir." dedi. Sonra "Biraz aksidir. Sana sorun çıkartırsa beni hiç arama. Bundan sonra sorumluluk tamamen sende." dedi. Ben de "Siz ne yaptığınızı saniyorsunuz ya." demeye kalmadan o şerefsiz bana vurdu bayıldım. Daha sonra kanepede ayıldım. Ayıldığımda bir kadın sesi duydum "Serap gel, yeni kız ayıldı." sesi. Bir anda kalkıp "Ne oldu bana, burası neresi." dedim. Evdeki o kadın bana "Vah kızım, çok gençmişsin. Çokta güzelmişsin. Bahtın kaderin güzel olsaymış keşke." dedi. Ben de "Ne bahtı ne kaderi." dedim. Ne oluyor anlamadım ama bir süre sonra durumu Serap abla bana anlattı. O şerefsiz beni evlendirmek için satmamış. Onu anladım. Serap abla bana "Bak gülüm ben de senin gibiydim buraya geldiğimde. Kurtulmaya çalıştım buradan. Ama olmuyor gülüm. Seni yaşatmazlar. Burada ne denirse onu yap. Yoksa günler senin için çok daha zor geçer. Ah kızım, ah güzel kızım, sana bunları yapanların Allah belasını versin." dedi. Ağlamaya başladım. Bana oda yapmışlar. Oraya zütürdüler. Aralıksız olarak ağlıyordum. Kendimi öldürmek istedim ama babamın o lafı geldi aklıma "Kızım bu hayat çok kötü, ne olursa olsun sen güçlü ol." sözü. Ben de güçlü olacaktım. Tabi olabilirsem...

Eda
Bugün o adam yine eve sarhoş geldi. Annem hasta yatarken ona bağırıp çağırıyordu. ‘’Malak gibi yatacağına kalk yemek hazırla.’’ Diyordu. Yatak odasına gidip ‘’Ben yemek hazırlarım hasta kadın.’’ Dedim. Mutfağa gidip yemekleri ısıtmaya başladım. Yemekleri masaya servis ediyordum ve o da bana pis pis bakıyordu. Ben yemek hazırlarken bana ‘’Okul nasıl gidiyor.’’ Dedi. Ben de ‘’iyi’’ dedim. Bana ‘’Okulda sağda solda yanında oğlan çocuğu görmeyim bacaklarını kırarım senin.’’ Dedi. Ses çıkarmadım. Yemeği masaya seviş ettim ve odaya giderken kolumdan tutup ‘’Gel otur karşıma sende yemek ye.’’ Dedi. Bende ‘’Ben tokum, yemek yedim.’’ Dedim. Daha sonra odaya doğru gittim. Yorganın altına girip ağlamaya başladım...

Mehmet
Bugün canım çok sıkkın be günlük. içimden hiçbir şey yazmak geçmiyor.

Geldim. Yazmaya devam ediyorum agalar. Bugün bitiririz bu hikayeyi...

Mehmet

Aradan 1 hafta geçti hala okula gelmedi... Ne oluyor bu kıza.. Sınıftakiler, hocalar bana soruyor neden gelmediğini cevap veremiyorum. Kafayı yemek üzereyim. Acaba başına bir iş mi geldi.
Deliricem, neden böyle yapıyor bu kız.

Eda

Bugün Lisedeki sınıf arkadaşım Resul buraya geldi. O kadar şaşırdım ki. Sanırım beni tanıdı. O gelince ben hemen içeriye girdim beni görmesin diye. Daha sonra cesaretimi toparladım ve içeriye tekrar girdim. Ben içeri girene kadar seçimi çoktan yapmıştı zaten. Sonra bana dönüp "Sen benim liseden bir arkadaşım vardı, ona çok benziyorsun." dedi. Ben de "Benzetiyorsundur." dedim. Daha sonra bana "Senin adın ne." dedi. Ben de "Gamze" dedim.. Daha sonra odaya geçtiler. Sanırım tanıyamadı. Sadece benzetti.

Şimdi son bir part daha girip bir süre sonra devam edeceğim... Sabaha kadar hikaye devam edecektir... Gecemiz güzel olsun kardeşlerim...

Mehmet

içimde kötü bir his var. Sanki Eda benden bir şeyler saklıyor. Bugün okula yüzü mor bir vaziyette geldi. Hissediyorum günlük kötü şeyler oluyor. Ama anlatmıyor. Bir daha kaybetmeyeceğim günlük onu. O ben ölene kadar yanımda olacak.

Eda

Okula gittim, o kadar makyaj yaptıysam da Mehmet fark etti. Bana ‘’Senin yüzüne ne oldu.’’ Diyerek elini yüzüme zütürdü. Ben ‘’Bir tanem merdivenden çıkarken dün düştüm. O zaman oldu bu.’’ Dedim. Mehmet ‘’Bir tanem benden bir şey saklamıyorsun değil mi.’’ Dedi. Ben ‘’Saçmalama bir tanem senden neden saklayayım.’’ Dedim. Ama inanmadığı her halinden belliydi. Bana sarıldı ve ‘’Gülüm bak sana bir şey olursa benim canımdan can gider. Bir şey olursa bana anlat lütfen.’’ Dedi sımsıkı sarıldı ve ekledi ‘’Seni tekrar kaybedemem.’’ Dedi. Oooooooof ben ne yapacağım şimdi….

Devammm sabah oldu. Bizimle olanlar bir yeşillendirsin..

Mehmet

Yine okula gelmedi , Allah'ım kafayı yiyeceğim. Ne oluyor anlamadım. Neden böyle oldu.. Neden Okula gelmiyor. Evinin önünden geçtim bugün kaç defa pencereden falan da çıkmıyor hiç göremedim. Ne oluyor bu kıza hiç böyle yapmazdı...

Mehmet

Eda bugün benim eve geldi. Resul hala olanlara inanamıyor. Ben de yıllar sonra Eda'ya kavuşmaktan o kadar mutluydum ki. Ama bu Vedat denen adam bize sıkıntı olacak gibiydi. Ama nerden bilebilecekti ki onun burada olabileceğini. Bugün gün boyu Vedat Eda'yı aradı. Daha sonra Eda'nın elinden telefonu alıp kırdım. Ona "Yıllar sonra seni buldum. Artık kimse seni benden alamaz." dedim. Eda boynuma sarıldı ve bana "Asla Bırakma beni." dedi. O huur çocukları kıza neler neler yaşatmışlar. O kadar ürkek duruyor ki karşımda...

Ama artık ben varım... Kimse ona zarar veremez...

Mehmet

Saat 12:30 gibi haber kanallarında "Adana-Osmaniye yolunda Bilekleri kesilmiş bir ceset bulunmuş. Bulunan cesetin eşgalinin Eda Ç. isimli bir hayat kadınına ait olduğu polis ekipleri belirlemiştir. Polis olayın cinayet olduğunu belirtirken geniş kapsamlı bir soruşturma başlatıldı." Haberini gördüm. Beynimden vurulmuşa döndüm. Duvarlara vurdum, her şeyi dağıttım. Daha sonra Oda da Eda\'nın çantasını gördüm. Ağlayarak çantasına sarıldım. Sonra çantanın içindeki defteri gördüm. Okunmaya başladım. Hepsini ağlaya ağlaya okudum.

Okurken öyle ağlıyordum ki. Yaşayacak gücüm kalmamıştı. Ölmek istiyordum. Silahı kafama dayadım tam ateş edecekken, durdum. Böyle ölmeyecektim. Daha sonra Eda'nın günlüğündeki o genel eve ilk geldiği zamanı anlatan bölümü açtım. bin babası Eda'ya "Bak ben sana demedim mi o çocukla gezersen huur olursun." cümlesini okur okumaz evden çıktım. Terliyordum. Gergindim. Bir anda Eda'nın o üvey babasının evinin önünde buldum kendimi. Kapıyı çaldım silahı arkama sakladım. Annesi kapıyı açar açmaz içeri girdim ve silahı kafasına dayayıp sus dedim. O burdamı dedim. Evet dedi. Yukarıya çıktık. "Kim geldi lan." diye seslendi. Bende hemen karşısına çıkıp silahı ona doğrulttum. Bana "Dur yapma, nolur yapma, bizim hiç Suçumuz yok." dedi. Bunu diyince ben "Sus lan! Bana Vedat'ın nerde olduğunu söyle hemen." dedim. "Taman dur hemen söyleyeyim , sen sakin " dedi. Ben de "Kağıda yaz hemen." dedim. Daha sonra kağıda yazdı bıraktı. "Bak yazdım, sakin ol tamam mı." dedi. Sol elimle tuttuğum annesine dönüp "Bu hayvanın teki tamam da sen Annesiydin lan onun. Bak şimdi Eda öldü. Sizde öleceksiniz." diyip huur çocuğunun kafasına sıktım. Sonra annesinin kafasına silahın namlusunu dayadım annesi ağlayarak "Yap oğlum yap. Hak etmiyorum ben bu dünyayı." dedi. Ben de "Evet haketmiyorsun." diyip onun da kafasına sıktım.

Daha sonra kağıdı alıp Vedat'ın olduğu adrese yola koyuldum. Ben giderken millet silah seslerine eve toplanmaya başlamıştı.