Bunların ılişkisi uzun sürdü baya. Ben de artık onu untmak istemiştim çünkü beni sevmiyordu, bende onu sevmek istemiyordum artık. 13 aylık süren ilişkileri vardı ve ayrılmışlardı. Onun yakın arkadaşı benım de yakın arkadaşımdı ama onun hakkında soru falan sormuyordum, istemiyordum da zaten.

Birgün bana ayrıldıklarını söyledı. bende pek umursamamştım. artık umrumda değildi. Yada öyle düşünmeye alıştırmıştım kendimi. Çünkü ben ağlarken onun başkasıyla gülmesi bana çok koyuyordu.
O gün 5 aralık gecesiydi ve bana bir mesaj gelmişti. Hakkını helal et diye..

Rezerve

8.sınıfta tekrar dan yazışmaya başladık ama bu sefer ciddiydim. ne olursa olsun dicektim. Ona hala sevdiğimi söyledim. Ama baskı yapıyordum sürekli, tehditler ediyordum. Yanlış birşeydi yaptığm evet ama aşkımdan, acımdan yapıyordum işte.

O günkü konuşmamızı hatırlıyorum hala. B: (BEN) O: (O)

B:Seni benden başka kimse bu kadar sevemez
O:Bliliyorum ama şuan da seven biri var. senin kadar değil ama var
B: kim o söyle lütfen
O: Söyleyemem..
dedi ve ben hala o haftalar baskı yaparken başkasıyla çıkmaya başladı.

Beni değil,onu seçmişti. Ben kahroluyordum ama diyordum zaten 1-2 ay sonra ayrılıcaklar. ilişki durumlarının altına "2 ay sonra görücem ben sizi" yazdım. Yazmaz olaydım, belkide onu yazdığım için hayat bana bu kahpeliği yapmıştı..

2 ay sonra ne mi oldu? Ellerim titiriyor yazarken. Gelicem beyler az sonra okuyan varsa okumaya devam etsin bekletmem sizi

Rez pnp

Rez pnp

Bir gün facebookta onun hesabını gördüm ve ekledim. Konuşmaya başlamıştık. herşey eskide olduğu gibiydi. o kadar masum ve temizdi ki. Onun masumluğuna temizlliğine aşıktım. Ve sevdiğim kız bildiğiniz türk kızları gibi değil beyler. Zaten türk değil di rus meleziydi.

Konuştuğumuzda ona ilk defa "Prenses" demiştim ve çok hoşuna gitmişti. Onun o zamanlar sevgilisi vardı. Unutmuştu beni, ama ben unutamamıştım. Sevgilisi onunla lgilenmiyordu nerdeyse mesajlaşmıyorlardı bile. Benle konuşuyordu ve beni sevdiğini hissedebiliyordum.

Aradan zaman geçmişti ve birbirimizi eskiden sevdiğimizi itiraf ettik. Tabi sevgilisi vardı. olamazdı. zaten ben de de özgüven yoktu gidip te bişey diyemedim. Bir sebepten dolayı konuşmayı kestik. Ben sadece fotoğraflarına bakıp ağlıyordum işte..

Olaylar bundan sonra kopuyor

Arkadaş çevresi vesaire derken zamanla artık alışmaya başlamıştım. 2 kere eski okuluma arkadaşlarımı görmek istediğim için (güya) anne babama yalvardım zar zor bir iki dersliğine eski sınıfıma girecektim. Arkadaşlarım zaten beni çok sevdikleri için hemenn üstüme atladılar . benim amacım onu görmekti. onun için geliyordum. Onu gördüm ve kalbim birden hızlandı, tuhaf değişik bişey olmuştum resmen. Onun da bana özlemle baktığını gördüm. kalbim parçalandı. Görmüştüm işte, sadece görmüştüm..

Bu ortaokul meselesını kısa kesicem. zaten anlattığım gibi herşey. Devamı geliyor. Rez falan almanıza gerek yok. öyle şeyler bana göre değil

Okula başladığımda ortaokuldaydım ve yalnız şekilde takılıyordum. tenefüslerde çikolata alıp tek başıma bir banka oturup onu düşünüyordum. Ağlıyordum. Herneyse beyler zamanla alışmaya başladım. derler ya gözden uzak gönülden de uzak olur diye. o hesap işte. Alıştım ama hep aklıma geliyordu. Arkadaşlarım gülüp oynarken ben aşk acısı çekiyordum ve bu acı o ufacık yaşımda bana ağır geliyordu.

Eski oturduğum yerde çok çevrem vardı sosyal bir çocuktum işte futboldan dolayı herkes tanırdı zaten beni. ama yeni taşındığım yerde iyice asosyal olmuştum. acımı, kafamdaki başka şeylerle meşgul etmeye çalışıyordum

(Acım aşk acısı falan değil beyler daha anlatıcam. Yani sadece aşk acısı olsa hafif olurdu yine.)

Biz birbirimize bir türlü açılamadığımız için. tabi bende o lanet olası utangaçlık olduğu için 3 yıl boyunca sadece birbirimizi seviyorduk ama biribirimizden birtürlü kaçıyorduk.

Abimin lise değiştirme olayı yüzünden ordan taşındık başka bir ilçeye. Çok ağlamıştım, ailem arkadaşlarım yüzünden ağladığımı zannediyordu ama öyle değildi. Ben onun için ağlıyordum, deli gibi aşıktım ve birdaha göremiyecektim.. Son gün. Okuldaki son günümü geçiriyordum ve içim ağlıyordu. ben de çocukluk ya işte arkadaşlarımla internet cafeye gitmiştim ve annemler beni ordan tamamen koparmıştı.

O yoktu artık. bir daha göremiyecektim.. Artık yeni bir hayat başlıyordu benim için ve ben buna hazır değildim istemiyordum yeni taşındığımız yeri, okulu,ınsaları, hepsınden nefret ediyordum..

Çok mutluydum zaten, anlat da hüzünleneyim.

ee sonra ne oldu panpa sünnet mi oldun en kötü anın o dur ilkokulda herhalde

Rez devam

Anlat len

Selamunaleyküm beyler. 1.5 senedir bu acıyı her saniye kötü bir şekilde çektiğim için sizlere içimi dökmek istedim..

Ona ilk okulda aşık olmuştum, aynı sırada oturuyorduk ve o da bana aşıktı hissedebiliyordum, arkadaşları da diyordu zaten seni seviyor diye.. biliyorduk birbirimizi sevdiğimizi ama birbirimize bir türlü açılamıyorduk. derste mesajlaşıyorduk hep alttan alttan gençler gibi flört yaşıyorduk. tabi o zamanlar herşey o kadar masumdu ki.. birbirimize hakaret ediyorduk gülüyorduk (sevgimizi bu şeklide dile getiriyorduk herkes yapmıştır zaten bunu)

Zaman çok güzel geçiyordu beyler, ona gerçekten aşıktım o da bana. ama inanın Allah'a öyle çocukluk hoşlanması falan değildi bizimkisi. Gerçekten aşıktık birbirimize. Şimdi onun sevdiğini nerden biliyorsun diye soran olacaktır belki.. ilerki bölümlerde anlatacağım.

(Bir Erkeğin Yaşayabileceği En Kötü Acı. başlığı altında size bir aşk hikayesi falan anlatmiyacağım.)