bir doz aşk alayım

kanın en çok aktığı yerden. direkt kalbime gitsin, dağılsın tüm vücuduma. her hücremde hissedeyim. öyle bir sev ki beni, benliğimi tüketeyim, kaybolayım saçlarında. cesaret edebilir misin buna? ben ruhumu sana temsil ederken, yüreğine yerleştirebilir misin beni? yavaş yavaş çürüyen bedenime, kirli nefesinden yeni bir aşk üfleyebilir misin?

gerçekten gözlerini kaçırmadan sevebilir misin beni? hiç bir duygunu saklamadan nefretle karışık bir aşkla sevebilir misin beni? nefretle karışık, kanlı sözcükler dökülürken yüreğimden saçından sarkan cümlelerle sarabilir misin yaramı?

hissettir bana söylediklerimin boş olduğunu, aslında kalbindeki küçük yaralar için beni sevdiğini. karanlık yolcum seni özlüyor, şizofreni içindeki bir aşktan bırak beni karanlık yüreğine. "sen"le bulurum yolumu. sen içime dokun yeter. anında kaybolur karanlık.

Gir kanıma, gez damarlarımda.. hissettir bütün varlığını. sancılarım ol, sesimi çıkartamayım. ağrılarım ol, geçsin istemeyim. Bağımlılığım ol, her görmediğimde gözlerini tir tir titret vücudumu. inlet "sen" diye ruhumu. Kanım çekilsin yokluğunla. Rengim atsın, sensizliğinle. Ruhum bırakmasın peşini. Şizofren yap beni ve her nöbetimde sadece sen gel. Yeter ki gel, yeter ki benimle ol. Ben seninleyim, hep. Sende benimle ol..

bir keresinde sen yine ağlıyordun. gülmen için teker teker bütün parmaklarımı sehpanın kenarına çarpmıştım. ona değilde acıdan dişlerimi sıkınca kanayan diş etlerime gülmüştün. kanlı ağzımdan öpmüş, "kan revan içinde seveceksin beni" demiştin. bense o günün akşamında yastığının altına kalbimi koymuştum. uyurken diş perisi geldiğinde kanatlarını kırıp aramıza almıştık. sahi kaç gün bakmıştık ona? hatırladığım tek şey isteklerimizi yerine getirmeyince sokağa atmıştık. kaltak kendi istemişti ama senin suçun yok.

kalbimin sol kapakçığını bağışlıyorum sana, baş harfini oraya yazmıştım.

mezarını açarsam ama tekrar severim diye korkuyorum. söz vermiştin hani "seviyorum işte huur çocuğu vazgeçmem senden asla" demiştin. tutamadın yine sözünü sırattan geçerken dengeni bozacağım senin. artık saçların elimde, kısa bir ip yapıp geçirdim boynuma. sahi biz aşkta ne ara bu kadar şizofren olduk? aşkın mı delirtti beni?

bilemeyeceğim. bildiğim tek şey ne kadar kessem de kendimi sana yine geleceğim koşa koşa. baksana ulaşmak için ölüyorum.

gözlerine bakarak ölüyorum.
git karşımdan sana yine aşık oluyorum.
ölüyorum...

şimdi ölüyorum izninle. aslında çok yol var ölüm için ama ben senin saçlarından kendimi asmayı tercih ediyorum. seni intihar aracım olarak kullanacağım kusura bakma. bende isterdim kafama sıkıp bitirmeyi ama susturucu yok biliyorsun keskin sesleri sevsem. kendimi atsam balkondan çevrecilerin davasıyla uğraşamam, çok inatçı oluyorlar. hem son bir kez görmek istiyorum seni. öldüğümde büyük ihtimal ayrı cehennemlere düşeceğiz çünkü. sen torpillisin o yüzden en altta olacaksın biliyorum. emrine bir kaç tane zebani verirler bir de. neyse ilk önce mezarını açmalıyım saçlarını almak için.

ağlamak dedin de banyoda kemerle dövdüğün gün geldi aklıma. sana "seni seviyorum" demiştim sense beni kendi kemerim ile dövmüştün. ama haklıydın o akşam yemeğini merdivende yemeyecektik. bir de seni ilk öptüğüm gün var hatırlıyor musun? son günleriydi okulun. ben yavaşça sana yaklaşmış, karşına geçip seni öpmüştüm. sense benim hayalarıma öyle bir tekme indirmiştin ki ne ara nezarete atıldım hatırlayamam hala.
ama en güzel günümüz evlenme teklifi ettiğim gündü. iyi hatırlarım; evlenmezsen ömür boyu severim seni demiştim, sende düşünmeden kabul etmiştin teklifimi. hala seviştiğimiz halının külleri küvetimde.

limon kabukları var yatağımızda. senin kokunla sarhoşken iyi oluyordu aslında. ama yatağımıza almayacaktın o şarabı. hiç sevmedim zaten. ben sana davul çalıp şiir okurken sen hep su içerdin kendinden geçip. hatırlıyor musun bir gün kendini kaybedip vazoyu kafamda kırmıştın ardından deli gibi sevişmiştik. sahi ne ara kırdık biz şevkimizi? neden birbirimizi öldürmeden ayrıldık ki? oysa ben hep senin ölüm meleği olduğunu sanırdım senin beni cebrail sandığın gibi. gideceksin biliyorum ama son kez çekeyim pipetle toz şekeri göbeğinden. sen en çok o zaman ağlardın çünkü.

şimdi söylediklerimden üç kelime seçeceğiz beraber mezar seçer gibi. aşkımız bu üçgende geçecek. aşk, nefret, şehvet..
biliyorsun zaten bu kelimeleri. birbirimizi aşkla döverken her yumrukta nefes nefese boşaldık. sevişerek dövüştük hep. sonra evi yaktın sigara niyetine. en çokta porselen tabaklara üzülmüştük.
nefretle öptük birbirimizi. dudaklarımız kanarken, az mı sıktık boğazımızı? sen beni bir yastıkta öldürmek istedin, ben seni yıl dönümünde gömmek. çok sevdik bu halimizi biz aşkın en şizofrenik hali idik. kelimelerimiz yetersiz.
şehvetimizi anlatmaya gerek mi var? bana bıçak saplarken nasıl zevkten inlediğini hatırlıyorum, aynı şeyi bende hissetmiştim kızgın maşayla yakarken tenini. sahi biz artık sevişmeyecek miyiz sevgilim? söndürmeli miyim maşayı ısıttığım ateşi?

kesip atacağım parmaklarımı yazım bittikten sonra ama her kesiğe tuz basman lazım seni hissetmem için. ama ilk gözlerimi çıkarmam lazım parmaklar sona saklansın. ben gözlerimi çıkarınca sen çukurlara tüküreceksin, sözlerin gözlerimde büyüyecek. sonra ayak parmaklarımı keseceğiz, sen tarif edeceksin ben keseceğim. yürürken acı verecek, belki sana o zaman gelmekten vazgeçerim. konuşmam zorlaştığı zaman kulaklarımı kesip, kulak zarımı patlatacaksın gülüşünle, sesin bundan sonra sadece aklımda yankılanacak. sonra dilim kesmeden önce son kez öpeceğim seni, ölüm öpücüğü olacak bu. kan revan içinde seveceğim seni. parmaklar en sonunda kesilecek yazı o an bitecek.

entry nick uyumu gözlerden kaçmıyor

her aşk bir şizofreni nöbeti. ve her nöbetti salyalı sevdalar dökülür yüreğime. sahi ne ara aldın duygularımı? gözlerini hissedemiyorum. ya bakmıyorsun bana ya da artık hissetmiyorum seni kalbimde. neyse sen iyi bak kan tükürürken yanlışlıkla ağzımdan çıkan kelimelere. ben onlarla büyüttüm aşkımı, sen o kelimeler olmadan yaşayamazsın içimde.

birinde de paramız olmadığı için gidememiştik bara. evde sek zemzem içmiştik. ilahi aşk'a tutulmuş iki derviş gibi. semaya tutulmuştuk. sen hıçkırarak gülerken, ben karnım ağrıyana kadar ağlamıştım. sahi ne ara inandık biz tanrıya? sürekli bizimle dalga geçim, kalbimizi çıkarıp atan, attığı kalbin arkasında köpek gibi koşturan bizi melekleriyle izleyen o değil miydi?

hiç sevmedi bizi. bende sevmemiştim onu ama sen sevmiştin galiba. her gece gizli gizli onla konuşuyordun. sırf ona gitmeni engellemek için kırdım bacaklarımı. sonunda anladı da bıraktı benimle uğraşmayı. aslında iyi anlaşıyorduk ama seni paylaşamadık bir türlü.

aslında yapılmayacak şeyler değildi istediklerimiz. ben delik deşik bıraktığın kalbim yerine yenisini istemiştim, sende eski kalbimi içini doldurup bozulmayacak şekilde saklamak. her seferinde tanrının egosuna yenik düştük zaten. kendi kendine konuşurken ayağa kalkıyordur dediğimde gülmüştün, bende gülüşünle çarpılmıştım.

benden nefret ediyordu o yüzden ilk seni aldı galiba. mezarlarımız ayrı olmasaydı keşke. vasiyetimde belirmeyi unuttum. keşke tüm mal varlığımı bulgaristan da gördüğümüz sokak sanatçısına bağışlamasaydık. türk lirası ne kadar eder ki orada. sahi bankadan çaldığımız parayı yakarken en pahalı ısıtma sistemini biz kullanıyoruz diye sevinirken, dumandan sarhoş olacağımızı akıl etseydin keşke. sonuçta hastane masraflarını kimse karşılamadı. böbreğim hala onlarda mı acaba?

bana en çok koyan aslında birbirimizin olmadan önce başkasının sözleriyle sevişmen oldu. ben kelimelerim, söylediklerim havada kalırken sen başkalarıyla konuşarak seviştin. bu yüzden kırgınım sana. ben sana doğum gününde, ömrümü hediye etmiştim adını kanımla kazıya kazıya, bir de çok sevdiğin dudağımı kesip vermiştim. sense kuru söylenen "aşkım"lara koşmuştun. sahi ne ara geçti yavşaklığın? hani sana ilk "seni seviyorum" dediğimde çene kırmıştın ya o zaman mı gitti acaba. tanrıya sorduğum cevapsız sorulardan biri. ona da geçmiş olabilir. ne sorsam cevap yok, ne istesem cevap yok. ya o da sana aşık ya da bana özel nefreti var. sormak lazım...

aslında hep vadeli oldu. ilişkimiz. başkaları önemliydi şimdi senin için. beni değilde giydiğim takım elbiseyle sevişmek istedin kimi zaman. az yakmadım fabrikaları. sen benim ömrümü kundaklamıştın bende gidip fabrikaları yakmıştım. dünya takım elbisesiz daha iyi bir yer olabilirdi aslında. ama tanrı istemedi. şahsen onun takım elbise giydiğini düşünüyorum belki o yüzden seviyordun sen onu.

şu an gözümde bir kurt var, yanaklarım çürümeye başladı. aslında geç bile kaldı sen öptüğünde olmalıydı bunlar. eğer telepati kuramaz isem cebrail ile sözcükler kafamda yankılanır. o zaman duyar değil mi söylediklerimi? sahi sen mahremiyete çok önem veriyordun değil mi? ondandı çamaşırlarımı meydan da yakman. donsuz kaldım mahşerde

mahşer demişken ayrı cehennemlere düşmeden bulaşalım orada son kez düş ruhuma. unutmak istemiyorum seni. yanarken dipte adını haykıracağım zebanilere. göz yaşların yakar belki. her ihtimale karşı mahşerde bir kuytuda sevişelim yine de.

şimdi çürüyorum izninle..

mezar çok dar geliyor. keşke şu tahtalar yerine sen olsan yanımda. hep öyle sıkışık yatardık zaten. bir keresinde zil zurna sarhoş olduğumuz bir gece orta refüjde uyumuştuk. zabıta gelmeseydi sevişirdik hatta. sonra da eve döndüğümüzde sandalyede uyumuştuk. pek rahat değildi ama birbirimizi boğarken fena boşalmıştık. keşke komşunun evini yakmasaydın sigaran için yatağın altına kibrit saklamıştım.

burdan rezerve alayım içince okuyacam.
edit: içtim okudum anlamadım gidiyorum şimdi.

şizofreni içinde yitiriyoruz kendimizi bir insanı sevmek bu kadar zor olmamalı.

http://www.youtube.com/watch?v=8mAWHLrUSzs