bir dişi vücudu sevmeyi istemek

bana böyle bi iç güdü verilmiş ve bastırmak zorunda kalıyorum. Tiksiniyorum hayattan.
Çünkü; yanına yaklaştığım her mübah hatun, ya yamalıdır ya acılar içerisindedir ya eskide koymuş göndermişlerdir ya da egolarını tatmin etmek istiyordur, bunun gibi bir sürü şey. Neden samimi bir insankızı yok ya? Eski sevgilim beni görebileceği heryerden engellemek için kol geziyor. Oysa kötü ayrılmak istemedim ki.Ayrıl, başka biri, ayrıl , başka biri.Ne illet bi virüstür. Asıl kanser budur dostlarım. Kalpler ne kadar da kararık.
Yahu biriyle birşeyler yaşayacağımı dahi hissetmiyorum, ne hale getirmişler beni. Artık sevemiyorum.
huurlar, pekekentler, en çok gibişenler, bilmemneler olan insanlar hep ön planda. gözümün 1 pikselini dahi harcayıp da bakmak istemiyorum.
Aşk acısı çekmiyorum, aksine bu hisse lanet ediyorum, bununla yaşamak istemiyorum.
Neyse, hancı şarap getirsin ve yemeğimi yemek için yol alıyorum.
Özet:kadınlardan nefret ediyorum.