-
1.
+4 -1ama neden bilmiyorum. Sevdiğim kız mı, gelecek kaygısı mı, ölüm takıntısı mı...
Kafam çok karışık.
Başım çok kötü ağrıyor fakat hissetmiyorum.
Hem hıçkıra hıçkıra ağlayasım hem de kahkahalarla gülesim geliyor.
Sadece ikilem bununla da bitmiyor insanları katletmeyi düşünüyorum aynı anda onlara yardım etmeyi de.
Aynısı kendim için de geçerli düzenli spor yapayım sağlıklı besleneyim diyorum bazen de intiharı düşünüyorum.
Sadece yazdığım ve okuduğum kitaplardan başka dostum yok şu hayatta.
Kimseye zarar vermek istemiyorum aynı şekilde kimsenin de bana karışmasını.
insanları sevmiyorum yani sevebilecek kadar güvenmiyorum.
Sadece masumiyetini kaybetmemiş küçük çocukları, hayvanları ve doğayı seviyorum. Küçük bir çocuğu izleyince o saflığı görünce kalbim yumuşuyor.
Fakat, dönek, ikiyüzlü, nankör, hain o... çocuklarını görünce de sinirlerim tepeme çıkıyor.
Keşke insanlar birbirlerine saygı duymayı öğrenebilse.
Ama herkes kendi çıkarını düşünüyor ve bu yolda üzdüğü ezdiği insanlar umurlarında olmuyor.
Ben bu zamana ait değilim. -
2.
+1Geçmiş olsun :/
-
3.
+1Metnin alt yarisi tipki ben amk ama cidden bu devrin insanlari degiliz , iyilik ne cep ne de kalp doyuruyor artik
-
-
1.
+2Dostoyevski ne güzel yazmış;
“Bu devir, sıradan insanın en parlak zamanı; duygusuzluğun, bilgisizliğin, tembelliğin, yeteneksizliğin, hazıra konmak isteyen bir kuşağın devridir. Kimse bir şeyin üzerinde durup düşünmüyor. Kendisine bir ülkü edinen çok az. Umutlu birisi çıkıp iki ağaç dikse herkes gülüyor: “Yahu bu ağaç büyüyünceye kadar yaşayacak mısın sen..?” Öte yanda iyilik isteyenler, insanlığın bin yıl sonraki geleceğini kendilerine dert ediniyorlar.
insanları birbirine bağlayan ülkü tümden yitti, kayıplara karıştı. Herkes, yarın sabah çekip gidecekleri bir handaymış gibi yaşıyor. Herkes kendini düşünüyor, kendisi kapabileceği kadar kapsın, geride kalanlar isterse açlıktan, soğuktan ölsün, vız geliyor..”
-
1.
-
4.
0gel sarılıp ağlayalım
-
-
1.
0Ağlamaktan yoruldum.
-
1.