öncelikle selamlar herkese,
umarım liselilerin online olmadığı bir saati yakalamışımdır ve umarım aranızda gerçekten akıl verecek insanlar çıkar. gibimsonik esprili cevaplar yazanlara da beni güldüreceklerinden emin olduğum için şimdiden teşekkür ederim.
bunu da arka planda açık tutun;
http://fizy.com/#s/1aj5bj
gelelim konumuza. 2 aylık bir ilişkim var ancak kız arkadaşımı sevdiğim söylenemez. ama çok iyi birer arkadaşken onun hislerini fark etmem ve arkadaş kalmak istememe rağmen bunu başaramaması sebebiyle onu kaybetmektense onunla denemeye karar verdim. güzel, akıllı, seni seven bir kızı bulmuşsun derdin ne huur çocuğu da diyebilirsiniz ama ben birini sevmeyi bırakalı 3 sene oldu. herkes büyük aşklar yaşamıştır saygı duyarım ancak benim bu defteri kapamış olmam biraz da artık insanlara yalandan gülmeyi istememek, göstermek istemediğim ilgiyi göstermekten yorulmak, kıskanmasam ya da umurumda olmasa bile öyle yapıyor olmaktan bunalmaktı. o çok sevdiğim insan dışında da her ilişkimde aldatan taraf oldum. kiminde öğrendi karşı taraf kiminde ben vicdan yaptım ayrıldım. gelelim şimdiki ilişkime; bunda da birinci ay dolmadan aldattım ve yakalandım. af bile dilemedim yaptığım için; yine olsa yine yapardım dedim. sadece görmeni istemezdim diyecek kadar yüzsüzdüm. benden soğuması, uzaklaşması için ya da karaktersiz biri olduğum için yaptım bilmiyorum. ertesi gün söylediği şey beni affetmeye hazır olduğuydu. sizi bu kadar seven bir insana bunları yapmak ne kadar acı değil mi? sonuçta bir haftalık aranın ardından biraz izin verirse, serbest bırakırsa onu sevmeyi deneyebileceğimi söyledim. samimiydim bunları söylerken ama sevemeyeceğimi biliyordum en başından beri; sevemedim de. bir araya gelmemizin ertesi haftası yönettiğimiz organizasyonların birinde kız arkadaşımın da arkadaşı olan bir kızla tanıştım, onun da bir ilişkisi vardı. bir hafta süren organizasyon bitince diğer kızla konuşmaya başladık. 2 haftadır da görüşür, sevgili gibi takılır olduk. vicdanımı bir kenara bıraktığımda mutlu olduğumu gördüm. beklentisiz şekilde bana yaklaşan ve benim de beklentisiz şekilde yaklaştığım bir insanın bana huzur verebileceğini gördüm, ama şöyle bir durum var ki o bitmiş bir ilişkiyi zoraki yürüttüğünü söylemesine rağmen sevigilisinden ayrılsa bile ne ben ona güvenebilirim ne de o bana ki bunları da konuştuk. ayrıca insanların mutsuzluklarının üzerine mutlu bir ilişki oturtmak zor; bana göre değil ama şu da var ki 2009'dan beri belki ilk kez birine baktığımda istemsizce gülümseyebiliyorum; başkasına ait olduğunu bilsem bile. şu da var ki onun da bir ilişkisinin olması ve genel ortamımızın aynı olması kendime olan saygımı yitirmeme neden oldu. kız arkadaşım da arkadaşıyla konuştuğumu öğrendi (daha fazlasını değil). sonuç olarak çarşamba günü oturup konuşup bir karara bağlayacağız. dün kararımı alırken etkilenmemek için ikisine konuşmak istemediğimi söyledim.
e bize ne huur çocuğu neyi okuttun o kadar diyorsanız; ne yapayım danışmak istedim, en azından yanımda birileri olsun istedim. yakınımdaki insanlara anlatamamamın verdiği çaresizliğime tanık oldunuz. teşekkürler.
özet:
http://fizy.com/#s/1aj5bj 
