0
empati yapmak kadar zor birşey yok şu hayatta. aslında bir yapılabilse ne güzel olacak şu hayatımız. zengin fakiri bir anlasa yardımcı olsa, fakir zengine saldırmayı bıraksa mesela. türk kürt'e değer verse,hor görmeyi bırakıp. kürt bıraksa artık pespaye lafları biraz çekidüzen verse kendine. olmayacak şeyler mi bunlar? aslında olmayacak şeyler. artık olamayacak. çünkü çok şey değişti birkaç yılda.ben mesela. sosyalizmi benimsemişim hayatım boyunca. kişilerin haklarını kişilerin belirleyeceğini düşünmüşüm. türküm.öyle olaylar yaşandı ki,öyle şeyler gördü ki bu gözler bazen diyorum ki ne sosyalizmi,ne hümanizmi. milliyetçilikten öteye geçmesin insan.ama sonra kürtte böyle düşünüyor.laz da,çerkez de.işte o zaman birlik kalkıyor ortadan.ama ortada bir ikiyüzlülükte söz konusu aslında.bir deprem yaşandı. çok kötü bir organizasyon oldu evet.ama asker orada, polis orada.ne için? yardım için. depremden önceki gün van belediye başkanı neredeydi?bir cenazede.bir leş cenazesinde. terörist cenazesinde apo posteriyle. sonraki gün noldu? devlet bize yardım etsin.bu nedir peki? yemeğini sen durmadan yere dök, sonra yine iste.10 yaşında çocukları sal sokaklara taş attır, yangın çıkart. sonra çocuklarımıza saldırıyorlar diye haber sal. işte bu yüzden değişiyor duygular.sen sen oılmadığın için. empati olmadığı için. kürt empati yapmıyor. türk empati yapmıyor.ama artık sabır da yok, takat de.ne bende ne onda.
şimdi empatiyle sorsak. deprem,ilahi adalet mi?umutların parçalayıcısı moloz yığını mı?ne derdik?
özet:kürdün durmadan acı edebiyatı yapması, türkün anlayış göstermemesi tak yoluna zütürüyor bizi.
