bir delinin hikayesi

sonra herifin evinin önünde bekliyorum eve gittim yemek yedim döndümö tekrar kontrole kapıyı açmıyor bin acayip korkuyor sonra eve dönüyorum amk ben napıyorum diye düşünüyorum falan o aralar tabi faça atmaya başlayalı çok olmuş kollar yannan gibi diyorum ben napıyorum bu yaptığın iş değil yusuf ama rahatlayamıyorum amk gidiyorum yatağı yorganı kesiyorum kendini kesiyorum duvarlara kafa atıyorum kendşme yumruk atıyorum surat şiş geziyorum ortalıkta sonra yavaştan ayıkıyorum olayı amk hasthaneye yatcam ben lazım yazni başka yolu yok memelekete dönüyorum ama hastahaneden korkuyorum
o bıçaklıycağım elemanın kız arkadaşı beni ölümden kurtarıyor peşimden geliyor intihar etcem telefonla knuşuyor meğer polise eşgal adres veriyormuş falan
yatcam hasthaneye birşekil çıkıyorum
sonra memlekete dönüyorum amk doktotra gidiyorum hasthaneye yat diyor yatmam diyorum ilaç yazıyor ilacı bir alıyorum acayip bir titreme kasılma huur çocuğu ağır ilaç yazmış bilmiyorum tabi. bundan kurtulmak için arkadaşların olduğu şehire gidiyorum 7 24 cigaraya vuruyorum görebildiğim en sağlam cigara çok yannan birşey günde 20 kapak içtiğimi sayıyorum bir gün sonra hepten yannanı yemişim farkında değilim kafa taşşak gibi amk öyle acayip bi kafa ne yürüdüğümü ne konuştuğumu biliyorum biri diklensin gibecem tahtasını o kafadayım sadece amk rüyamda olmayan abimi görüyorum ama buna inanıyorum sokaklarda olmayan abimi arıyorum yeniden aklıma o bıçaklamak istediğim velet geliyor üninin olduğu şehire gitmek istiyorum annemle telefonda konuşuyorum gitme diyor ağlıyor kötü olduğumu biliyor façalarımı görmüş çok kötü halde o da halüsinasyonlar görüyor anlatıyor hep çıldırıyoruz sonra bir adam var 2500 kitap yazmış alim bi adam evliya falan diyorlar bizim oralarda konyada arkadaş onun yanına gitme bahanesiyle beni konyaya geri zütürüyor halbuki annem olayı çakmış ben doktora cigaradan bahsettim annem bizi çözmüş çocuğu aramış evimizde kalmış ekmeğimiz yemiş eleman haliyle annem baya kalaylamış bu bin içerlemiş benim durumumu da yeni aayıkıyor zütoğlanı dönüyorum konyaya o gece o kıza açılıyorum amk beni faceden siliyor rahtsız edersin diyor etmem diyorum inat ediyor
bir yandan anneme afiş olmuşum kafam zaten gibilmiş bir yandan kız yetti dıbına korum diyorum alıyorum bıçağı evdeki döşemeleri doğramaya başlıyorum annem geliyor onları bana deden aldı 24 yıllık onlar diyor ağlıyor bana kızıyor ben çok kötüyüm amk zaten üstüme geliyor çok kötü ağlıyor ama ben şuurmu kaybediyorum annemi boğcam o anki fikrim bu yakasına yapışıyorum bağırıyor patırtı gürültü babam geliyor ayırıyor babama bir kez vuruyorum o bana vurmuyor acıyor sadece itiyor sendeliyorum kendime geliyorum annemin şuur iptal aq ben alıyorum bıçağı kendimi kesmeye başlıyorum ortalık kan revan amk annem bağırıyor babam bir garip oldu hertarafım kan
çıplağım zaten.

sonra zil çalıyor açıyorum polis ne oluyo la burda diyor ben bakıyorum hastayım abi diyorum 112 geliyor
hastahaneye zütürüyor pansuman ayağı sonra o hasthane pgibiyatri kliniği dolu başk bir yere naklettiler geldik
ayakkabı bağcıkları mecbur çıkarcan orda adama kendini asıtrcak kadar salak değiller ylaınayak giriyorum ömrümü giben yere bir 3 gün kafamda kayıp onları annem biliyor sadece 2ç gün gelmiş o en son hatırladığım iğne vurdular uyudum
duvarlara garşo hareket ler yapıyormuşum bardağı bile tutamıyormuşum kendi başıma kalamıycak haldeymişim tek hatırladım halüsinasyonlar pgibiyatriderefakatçi olmaz annemi refakatçi diye alıyorlar anneme anneanneme çok benzediğini onun kızı olabileceğini söylüyormuşum
bir de façaları gösterip millete posta koyuyormuşum uyandım annem benle taşak geçiyor o da arkadaşını tanımıyor musun tanımıyorum diyorum daha 5 dk önce de tanıştın sürekli tanışıyorsun diyor gülüyor bakıyorum ağzında 4 uçuk anlam veremiyorum o kafayla konuşamıyorum amk kelimeleler kaybolmuş yarra yemişim düşünemiyorum neredeyse hiçbirşey hatırlamıyorum 10 sn öncesini unutuyorum amk her neyse gibtiret amk kafam yannan gibi beynim sanki uçmuş gitmiş ne yapacağımı bilemiyorum amk donup kalıyorum
annem var yanımda sadece bir de diğer hastalar bildiğin e tipi cezaevi amk bir tanesi sigara alır zorla diğeri ayrı dalga ölümle tehdit ediyor bin gece uyurken boğsa napcan amk hastahanedeyim bir iki sofiyle tanışıyoruz allah kitap konuşuyoru sürekli sürekli namaz kılıyrum falan biraz iyileşiyorum öyle
mesnevi okumaya çalışıyorum bi tak anlamıyorum kafa gitmiş
çıkmak istiyorum artık bıktım hastahane ortamından hergün 3 saat doktorun kapısının önünde köşe kapmaca oynamaktan
ama doktora bunları anlatmıyorum amk hastalık belli çünkü biyolojik birşey pgibolog bile yok orada öyle bi gibim
sonra annem diyor hemşireyle doktorun söylediği iğneler farklıydı meğer bu bin hemşişereler kaffasına göre iğne vermişler
o yüzden hafıza kısa dönemli uzun dönemli analitik düşünme her bi gibim gitmiş çıkıyorum hastahaneden güç bela aq onlar farkında değil ama depresyondanyım onlar manik olmamdan korkuyor ironik bir şekilde çıktım ilk düşündüğüm intihar oldu 45 gün sonra bile o kadar ilaç atıyorum halbuki eve gidiyorum klavyedeki tuşların yerini bile unutmuşum face giriyorum 7 yaşındaki çocuk gibi okuyorum çok pis koyuyor kardeş bu acayip koyuyor bana