bir delinin günlüğü

Herşey Bugün Başladı 10.12.2014

Uyandım, benimle beraber Yiğit ve Mert'te uyandı.3 kardeşiz biz ben ortanca olanım. Hepimizin arasında 1 yıl yaş farkı var. Annem evlere temizliğe gider. Babam ise inşaat ustası, yani önceden öyleydi. inşaattan düştü. Düşünce iyileşmeyecek bir şekilde felç kaldı.Çok severim onu fakat galiba o beni sevmiyor, gözünden anlıyorum. Olsun ben seviyorum ve iyileşiceğine inanıyorum. Kardeşlerim de beni çok sever ama belli etmezler. Aptal olduğumu söyleyip duruyorlar. Büyük kardeşim Yiğit onla aynı liseye gittiğim için rahatsız, canı sağolsun. Uyandıktan sonra kahvaltıya gittik. Herkesin belli hakları vardı.Bir dilim peynir,bir yarım domates, biraz salça ve çeyrek ekmek.Ben hep kendi hakkım olan peyniri ve domatesi Mert'e veririm. Gelişmesi için çok önemli. Kahvaltıdan sonra okula gitmek için kalktık. Okula ben servisle giderim. Ailem kendim gitmemin sakıncalı olacağını söyler. Okulda arkadaşım yok. Sanırım onlar benden hoşlanmıyor ama Hilal beni sever. Sanırım bana aşık. Aynı zamanda abim Yiğit'le de arkadaş. Dersler bitince çantamı topladım ve okul kapısını hedef alarak yürümeye başladım.O sırada Hilal yanıma gelip "Senle birşey konuşmam lazım" dedi.Ona "Senle okul kapısına kadar yürüyebilirim"dedim ve konuşmaya başladık."Bak Reddedilen bu konuştuklarımız aramızda kalıcak"dedi. Onaylamak ve muteşekkir olduğumu belirtmek için başımi salladım ve sözlerine devam etti."Ben abinden hoşlanıyorum ve  bunu ona açamıyorum"dedi. Kalakaldım.Birden bire"Abim senden nefret ediyor ve bunu hoş karşılamayacaktır" dedim. Neden dediğimi anlamayarak koşmaya başladım servisin yanından geçerek eve doğru koştum.Eve geldim ve abimi beklemeye başladım.Eve gelince bütün ailemin önünde Hilal'le konuştuklarımızı ve söylediklerini anlattım ve özür dilediğimi, bilmeyerek yaptığımı söyledim. Beklemediğim bir anda abimden hızlı bir yumruk yedim."Ben o kıza aşıktım lan aşıktım canımı verirdim onun için"dedi.Art arta yumruklar geliyordu mert ağlıyor annemse abimi üstümden almaya çalışıyordu.Ve abimden hayatımı tamamıyla değiştirecek o sözler geldi."Yeter lan yeter bıktım senden annemin patronuna bıçak  çektin kadını işinden ettin, babam sıkılma diye işe zütürdü inşaattan ittin".Abimin sözleri devam ederken annem "Ne olur sus" diyerek ağlıyordu. Abim devam etti "Az kalsın kardeşimizi boğuyordun. Bıktık ulan senden sen ne biçim bi insansın" diye yumrukları sallıyordu. Yalan söylüyordu. Abim yalancıydı.Üstümden onu attım ve bayılmıstım. Uyandığımda abim kanlar içindeydi ve ambulansla kaldırılıyordu. Annem ve kardeşim de aynı şekilde. Elim kelepçeliydi.Ne oluyordu.Ne oluyordu "Lütfen anlatın az önce ne oldu"diye bağırıyordum.Ben yapmamıştım emindim.Çünkü ben bu degildim, değildim.