bir cin vakası anlatıyorum

dergiyi yatağın üstünden aldığım gibi camdan dışarı fırlattım. biraz rahatlayıp dinlendikten sonra kuzenle artık gidelim diyip kalktık. sokak kapısına çıktığımızda evin ordan gelen ama elma ağıcının dallarının görmemi engellediği soluk bir ışık gördüm. biraz kenara çekilip baktığımda ışığın, bizim evin mutfak camından geldiğini görmem zor olmadı. mutfağın ışığı yanıyordu beyler, evde kimse yok. Mutfağın kalın, püsküllü ve sert kumaş meyve desenli yıllarca beklemekten rengi beyazdan griye dönmüş perdesinin arkasında bir gölgenin belirdiğini gördüm. gölgeyi görür görmez hemen remzilerin evin solunda kalan, arabaları parkettiğimiz yere kafamı çevirip amcamın arabasını aradım ama, yoktu.

çok yoğunluk var site kasıyor saat tam 12.00 da 4 partı aynı anda atıcam

Bir bir buçuk saat kadar oynadık diye hatırlıyorum saat 2.30 du ben sıkıldık gidelim biz dedim iyi tamam dediler indik bilardo salonuna. Kuzen yarım saat kaldı hazır mısın dedi bu gibik bana ben neye dıbına koduğum dedim sus olum kızdıracaksın bak kızsan ne olcak lan dedim ben değil ki dedi iyice kafam gitti benim orda tamamen afallamış vaziyette kalakaldım. Ne olcaksa olsun diye düşünüp senelerce farelerin kemirmesinden ve su baskınına uğramaktan bitap düşmüş koltuğa attım kendimi.

Bi sigara yakıp rahatlarım diye düşündüm ama dıbına kodugumun muallaksi bi camdaki perdeye bi de bit pazarından aldığı dandik saate bakıp duruyodu. Sormadım ne yapıyon diye. Saat tam üç olduğunda beni çağırdı ışıkları kapatıp eliyle dışarıda yanan tek lambanın ışığı ile aydınlanan perdeyi işaret etti. Sarı ve soluk ışığa bakıp ne olucak diye merak ederken ne lan bu dedim şşşşşş yaptı eliyle fısıldayarak bakmaya devam et dedi. Kafamı çevirdim ve görmemle dizlerimin üstüne çöküp başımı ellerimin arasına almam bir oldu.

@30 merak etme panpa allah ömür verirse yarım bırakmayı düşünmüyorum

Bu sefer bi şey olmadı içerde ama ikimiz de üç buçuk atıyoduk. dışarı da çıkamıyoruz allahım nolur bitsin artık bu şeyler diye dua ediyorum içimden. 5 dakika sonra remzi abi geldi uyanmış huur napıyonuz len eşekler dedi cevap vermedik ama remzi abiyi görünce rahatlamıştım biraz ne yalan söyliyim. Hadi kalkın bilardo oynayalım dedi kafayı dağıtırız diye tamam dedik ama bi yandan da şaşırıyorum bu adam nasıl bu kadar rahat diye. Neyse gece bi şey olmadı fazla kaptırmışız kendimizi bilardoya babamların bizi pokere çağırdığını hatırlıyorum. Remzi abi saate bakıp oo çok geç olmuş sabah sağıma gircem ben gideyim artık dedi gitti biz de kuzenle yukarı pokere çıktık ama gece 3 aklımda tabi.

8 gibi tekrar uyandım. Odada kimse kalmamıştı ben kalkana kadar. Muhtemelen sağıma gitmişlerdir diye düşündüm. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra aklıma ev geldi toz içinde kalmış asker kamufulajlı pantolonumun cebinden anahtarı çıkarıp eve doğru yol aldım. Merdivenleri çıkarken, içimi bir korku sarmıştı. Kendimi korku filmlerindeki hiçbir şeyden habersiz kurban gibi hissediyordum. Durun lan, aslında harbiden öyleydi.

Eyvallah panpalar iyi dilekleriniz için ama hayal kırıklığına uğradığımı söylemeden geçemiycem. Bu kadar yazdım tamam belki iyi yazamadım ama en azından üç beş yorumu hakettiğimi düşünüyordum yorum yazanlara lafım yok, sözüm okuyup yazmayan huur çocuklarına

babaannenin üvey olduğunu bildirmenin konuyla alakası var mı? merak ettim.

Yukarı doğru eğimlendirilmiş tahtaları yan yana tutan paslı yuvarlak demire ellerimi dayayıp fıçının içine doğru sarktım. içinde sadece bir nesne vardı. Mauzer tüfekleri bilirsiniz onun mermisine benzer bir mermi. Kolumu fıçının içine sokup mermiye doğru uzandım. Uzandığım anda sultan ve ayazın kalın havlama sesleri kesilmiş, kedi ağlamasına benzer sesler çıkarmaya başlamışlardı. Bu dikkatimi çekti ve biraz durdum ve ardından uzanmaya devam ettim. Ama ben dokunamadan mermi, yuvarlanarak yana doğru kaydı. Ürküp bir anda elimi çektim acayip şaşırmıştım. Bir daha denemeyerek dışarı köpeklere bakmak üzere kapıya yöneldim. Tekrar zorlukla o çalılıkların arasından çıkarak köpeklere baktım hiçbir şey yapmadan diller dışarıda yerde yatmış etrafa bakınıyorlardı. Duvara dayadığım tüfeği alıp, köpeklerin tasmalarını çıkardım ve çiftliğe doğru yola koyuldum.

kalktım gittim balkona bu bred pitt, bred pitt'i görünce muallak tavırlar takındım yani neticede bu bred pitt. bende de siyah bi gömlek var kollarımı çemremişim önden 5 düğme ilikli yavaş yavaş düğmelerin çözdüm gömleği çıkardım dirseklerime kadar çemrediğim için biraz zor çıktı ama sorun olmadı, beyaz fanilam ile bred in yanına yaklaştım sallanan sandalyede sallanıyordu ve ağzında da bir pipo... keten pantolonumun önce fermuarını açtım ve akabinde düğmesini, pantolonumu dizime kadar indirmiştim...

finalden önceki son part

son duyduğum bu sesten sonra, gözlerimi evde, ikinci salonda açtım. amcam babam kuzenim hamdi abi tayfun abi herkes burdaydı. kafamı biraz kaldırdığımda başucumda kur'an-ı kerim okuyan büyükbabamı gördüm. ne oldu bana doğrulmaya çalışırken elleriyle göğsümden bastırıp kalkmamı engellediler. büyükbabam okumayı durdurduğunda, doğrulup 35 yıllık gıcırdayan koltukta oturur vaziyete geçtim. o gün bana hiç bir şey anlatmadılar ama, sonradan öğrendiğime göre, arabanın arkasında nöbet tutarken bağıra bağıra arapça bir şeyler söylemişim, arkasından birden yere düşmüşüm. uykumda da arapça kelimeler söyleyip sanki biriyle kavga ediyormuşçasına konuştuğumu görmüşler. işin tuhaf yanı, hiç bir zaman arapça öğrenmedim.

büyükbabam kur'an-ı kerimi kapatmasıyla pof diye çıkan sesle, 20 senedir kapısından dahi girilmemiş çiftlik evinin bulunduğumuz salonunda, sarı taşlardan yapılmış şöminenin üzerinde, çıkıntıya dayalı bir şekilde duran Hz. Ali'nin resminin yere düştüğündeki çıkardığı ses birbirine karışmıştı. bir anda ani bir refleksle herkes gözünü yere düşen resme çevirdi. artık bir tek ben değil, yaşadıklarımı görmüş olduklarından herkesin korkmaya başladığını hissedebiliyordum. herkesin üzerinde ölüm sessizliği vardı. büyükbabam kapadığına pişman olduğu kalın, işlemeli kur'an-ı kerim'in kapağını tekrar açıp kaldığı yerden okumaya devam etti. bir zararı dokunmadı bize o gece ama hayatımda büyük bir iz kalacaktı.

ertesi gün olduğunda artık kimsenin orada kalmaması gerektiği açıkça anlaşılmıştı. babamla ben bursaya, amcamlar babaanneme, büyükbabamlar da bir haftalığına öbür evlerine gitmek üzere hazırlık yapmaktaydık hep beraber.

huur çocuğu dün 4 ten beri boşa okutuyorsun bizi bağlayşını gibeyim bin torunu

ya skerim daşşak mı geçiyon hadi hızlı yaz

Ertesi gün babam amcam ben köye doğru yola koyulduk. Taşınacak şeyler varmış ondan beni de yanlarına aldılar. Her şeyi beyaz kartalın bagajına yükledikten sonra, köydekilerle konuşacakları varmış kahveye oturduk dinliyoruz. Tayfun abi geldi bize çoğu inekleri satan adam. Biraz işlerden konuştuktan sonra, bayadır dillerde dolanan değirmendeki define hikayesini ikinci baskı yaptı;
-Hüseyin abi(amcam), değirmenin hikayesini biliyorsun değil mi?
-biliyorum tayfun ne oldu ki?
-abi oraya bir gitsek diyoruz.
-çok tehlikeli be koçum onu düşündük ama cesaret edemedik
-abi ne olacak bea 5 6 kişi gittik mi hiçbir şeycikler olmaz metal dedektörü de almış bizim Hamdi. Hem tasini taragini giberim de gelir kazariz hep beraber.
-bi düşünelim bakalım…
Uzun konuşmanın ardından izinsiz kazı yasak olduğundan gece 1 2 gibi gitmeye karar verdiler. Beni ne bulaştırıyosunuz be dıbına koyim. Baba sözü tabi, itraz edemedik.

bacağımdaki uzun ipeksi kılların onu baştan çıkardığı çok belliydi ağzındaki pipoyu sağındaki ahşap masanın üzerine bıraktı ve pantolonumu ayak bileklerime kadar indirdi, akabinde sandaleyeden kalktı yanıma çömeldi ve güçlü kolları ile yırtılması kolay olan keten pantolonumu ikiye ayırdı yavaşça ayağa kalktı ve kalkarken sağ bacağımı yalıyordu, yalayarak büllüğümün civarlarına kadar ulaştı bundan çok hoşlanıyordum, o sırada dudaklarının arasında "keşke köse olsan" diye 3 kelime çıktı aptalca bir sırıttım... sonra külodumu çıkardı ve kalın elleriyle 7 cm damarlı ve haşmetli harrağımı okşamaya başladı...

kuzen bunu tekrar anlattıktan sonra ekledi: her cuma gece 3 te o adamı görüyoruz kuzen. Haftanın her günü de daha demin gördüğümüz olay oluyor sürekli bu artık herkes için normal. getirmediğimiz hoca kalmadı hepsi de burdan çıkın, sizi istemiyorlar dedi ama şu ana kadar bize bir zararları olmadı dedi. bizi istemediklerini aynı sene içinde anlayacaktım ama çok geç olacaktı.

Reserved

amcamın kartalının farlarından geliyordu bu ışıklar. gelip hemen sokak kapısının solundaki çitlerin arkasına parketti. küçük ve dandik paslanmış bahçe kapısından içeri girerken, napıyonuz kapıda dedi. Sarmaşıkların engellemesinden kurtulan ilerdeki mutfağın ışığını görünce oraya doğru bakıp evde kim var dedi. biz kimse yok dedik kuzenle. remzi abi atladı, abi bu gece o eve girilmez gitmeyin çocuklar bizde kalıcak dedi. amcam da haklısın remzi ben de arabada yatayım diye tam arkasını dönüp arabaya yönelmişken, duyduğumuz sesle hepimiz yerimizden zıpladık. arabanın kaportasından, galatasaray fenerbahçe maçından sonra yenilen takımın taraftarının gs/fb plakalı arabaya beyzbol sopasıyla vurmasına eş değer bir ses çıkmıştı. amcam durdu, elindeki feneri yakıp pili zayıflamış fenerin zayıf ışığında arabaya doğru bakıyordu. görebildiğimiz tek şeyse, kaportanın üzerindeki insan yumruğunun iki katı büyüklüğünde bir göçüktü.

Kuzen hiç etkilenmemişçesine gidip ışıkları açtı şimdi anladın mı dedi neyi anlayacaktım ki? Bunların hiçbir açıklaması yoktu ve daha çok kafamı karıştırıp korkmamı sağlamıştı. Bir şey demeden kapıya yöneldim tam çıkacakken kuzen dur dedi şimdi çıkarsan hiç güzel olmaz, 10 dakika daha bekle. Saatime baktığımda saat 3.50 ydi. Evet gençler 3.50 bir saat boyunca biz o şeye bakıp durmuş ve bana sanki zaman atlaması yaşamışız gibi gelmişti. Geri döndüm koltuğa oturdum ve kuzen hatırlıyor musun? dedi