2 Yıl boyunca çalıştık o bahçede, küçücük ellerim orak tutmaktan fındık toplamaktan nasır bağladı, yaşıtlarıma göre hep küçük ve zayıftım ama ellerim farklıydı hepsinden. Okulda beden eğitimi derslerine herkes spor ayakkabısıyla gelirdi, ben kara lastik giyerdim. Havamı da basardım bu kramponlar sizinkilere bin basar diye. Fazla oyuna almazlardı beni, beceremezdim pek. Sen git kitap oku derlerdi. Çizgi romanlarla başlayan kitap okuma alışkanlığım çılgınca ilerlemiş, babamın evdeki tarih kitaplarını bile okumaya çalışıyordum bazen.
Fındık o yıl çok para etti. Kilosunu 9 liradan satıydık yanlış hatırlamıyorsam , bahçe sahibi çok çirkefleşti ve babam ordan gideceğimizi söyledi. Yine taşınacaktık sanırım. inşallah kalabalık bir mahalle olur diye dua ediyordum içimden.
Taşındık. Neresi olduğunu bile bilmiyordum, babam ben seni alırım akşam okuldan diyip beni yollamıştı okula, onlar eşyaları yeni eve zütürmüşler ben yokken. Yeni ev dediysem bizim için yeni bir hayata yol açacağı için yeni ev. Akşam okuldan çıkarken okul hayatım boyunca yaptığım tek yaramazlık olan çelme taktığım kız geldi yanıma. Benimle gelicekmişsin baban öyle demiş dedi, bindik bir servise yine. Bi deniz kenarında indik tünelin üzerinde bir bahçe almışız bu sefer sahil yolunun kenarında.
Dimdik bir yokuş vardı önümüzde, tepede iki tane ev. Şeyma, o tepedeki evlerin birinde kalıyormuş, diğerinde de biz kalacakmışız. Birkaç dakika sonra şeyma ile canciğer arkadaş olduk o yokuşu çıkana kadar. Canı çok sıkılyormuş onun da orada tek başımayım kimse yok senin gelmen çok iyi oldu arkadaş hiç yok felan diyordu.
Eve geldik heyecanla baktım, duvarın bir tarafı neredeyse yoktu. Babam o tarafın duvarını sacla sarıyor, kenarlarına tahtalar felan çakıp tamir ediyordu. Çantayı felan kenara bırakıp babama yardım etmeye çalıştım.O duvarı bozuk odada ben kalacaktım ablamla beraber. Evi 1 haftaya düzene soktuk yine başladık her zamanki gibi. yokuştu bu bahçe , fındık toplamak çok zordu. Küçücük bedenimle koca koca çuvalları taşımaya çalışırken bacaklarım titrerdi, delikanlılığıma yediremez sesimi hiç çıkarmadan taşırdım, taşırdım, taşıdıkça hırslanırdım. Taşıdıkça içten içten isyan ederdim, ablamlar üniversite kazanmış kendilerini kurtarmak için canla başla ders çalışırlardı. Babam çiftçi bağkuruna yazılmış emeklilik için prim yatırıyordu. Okula hiç harçlıkla gitmedim. ineklerimiz vardı, emeklilik primi uğruna bir defa af gelmişti , ne kadar varsa satıp bir dana bırakmıştık sadece. Anneciğim ahırın kenarlarında sessizce ağlardı.
Ders çalışmazdım, en büyük ablam beni çalıştırırdı sürekli, 5. sınıfta bursluluğu kazandım, özel bir okuldan teklif geldi bana bize gelsin biz okutalım diye. Babam zengin çocuklarının içinde yapamaz benim oğlum diyip göndermedi, iyi ki de göndermemiş diyorum.Şeyma çok iyi çok cana yakın bir kızdı. Ömrüm boyunca en iyi arkadaşlarım arasında kaldı, hala da öyle. 2 yıl da o berbat bahçede türlü eziyetler çektim, her gün o berbat yokuşu çıktım, hala zayıftım. Ara ara göğsüme bir ağrı girerdi, herhalde yorgunluktan diyip geçiştirirdim, kimseye birşey söylemez erkekliğime taş değdirmezdim.

Günler çabuk geçiyor, aylar seneler derken zaman bana göre o zamanlarda çok yavaş şimdilere göre çok hızlı geçiyordu.
Her zaman olduğu gini fındık fiyatları bir ara yükseldi, bahçe sahibi çirkefleşti, babam dayanamadı. Buradan da yol gözüktü hanım dedi bir akşam yemek yerken anneme. içime oturdu benim. Yine taşınacaktık, yine, yine, yine.. Şeyma'ya sana bir sır vereceğim dedim, ertesi gün. Babam taşınacağımızı söyledi buradan gideceğiz deyince hemen yaşlar süzüldü gözlerinden kızcağızın, tek arkadaşımın, kardeşimin. Lanet kamyon geldi yine, anneciğimin çiçekleri çoktu saksılarla, kamyonun bagajına doğru dizerdi o çiçekleri, gelin arabasına çevirirdi gahpeyi.
Mor menekşe vardı küçük bir saksıda, çaldım onu Şeyma'ya verdim, benden bir anı sakla diye. Kamyonun arkasından koştu bir süre muraaat gitme başka arkadaşım yok benim burda diye. Şu an bu satırları yazarken gözlerimden yaş akıyor, sövüyorum dünyanın düzenine.
Bu sefer şehrin içinde bir yere taşındık. Bahçesi yoktu buranın. Baba bahçe nerde dediğimde;
bahçe yok oğlum burda artık ne kazanırsak çalışarak cevabını aldım. Ev oldukça eski alt katında ahır , mahalle içinde, 500-600 m ilerisinde devam edeceğim yeni bir okul olan , bol çocuklu arkadaşlı şen şakrak bir yerdi. Taşındığımız evin sahibi Hasibe yenge ve ismail amca iyi insanlardı. ismail amcanın oğlu murat hoca vardı, dershanesi vardı merkezde. Eşi de benim gittiğim okulda matematik öğretmeniydi.
Çocukları vardı, küçük. Arada bana baktırırlardı, para vermek isterlerdi kesinlikle kabul etmezdim. Mahalledeki bütün çocuklarda bigiblet vardı, ben yazları 1 hafta kadar yaylaya anneannemin yanına gider orda kendi çapımda dünyanın en mutlu çocuğu olurdum. Doğaldı yayladaki köy çocukları. Tahtadan araba yapar, eski kara lastik tabanlarından tekerlek yapardık. Oturduğumuz mahalledeki çocukların hepsi bigiblet binerken benim bigiblet alacak param olmadığı için tahta araba yaptım bir tane. Garibine gitti şehirli çocukların, hepsine birer tane yaptım.Çelik çomağı öğrettim o çocuklara, köy yayla oyunlarını öğrettim. Futbol oynarlardı bol bol, beceremezdim, bir gün kaleye soktular beni. Fena kalecilik yapıyormuşum, öyle diyorlardı. eldivene ihtiyaç duymadan tahta gibi ellerimle tutardım topları, derslerim okulda çok iyiydi. Babam arada morali düzelsin diye okula giderdi. Matematik olimpiyatlarına zütürdü bizim köyden bir çocukla beni kaldığımız evin sahibinin gelini olan öğretmen. Bizi çok seviyordu öğretmenlerimiz. Parmakla gösterilen komşu çocouğu moduna girmiştim resmen.
7.sınıfın yazında ablam bana bir bigiblet aldı yazın biriktirdiği bursuyla. Dünyalar benim oldu, bindim bigiblete üzerinden inmiyordum. Hayatımda o kadar mutlu olduğumu hatırlamam. Mahalledeki çocuklarla beraber ben de bigiblet sürebilecektim artık.
Göğsümde ağrı peydah olurdu ara ara belli etmezdim kendime, geçer herhalde derdim. Diğer çocuklara göre hala çok zayıftım. iki katı yemek yer yine de kilo alamazdım. Kafam zehir gibi çalışırdı, boş vakitlerimde pazarda tezgahta çalışır, 3-5 kuruşa akşam ederdim. Yazları fındık toplardım, o yaşta yetişkinle aynı parayı alırdım. Çok hızlı fındık topladığımı söylerlerdi.
8. sınıfa kadar böyle devam etti. Okulda dershane sınavları için giriş belgesi dağıtıyorlardı. Birer tane de bize verdi matematik öğretmenimiz. Gittik girdik sınava , rüstem idi o arkadaşımın adı, o birinci oldu ben ikinci oldum ilçede. ikimizi de bedava kaydettiler, babam bir kez daha gurur duydu benimle. Annem afferim beem bi denecük oğluma diyerek saçlarımı okşardı.