bir cenabetin not defteri

Şerifle vedalaştık o olmasa yarra yemiştim harbi harbi. Dönüş yolunda burcu mesajlaşıyodu belliki şerifle. Sanki bi tak olacak biri didimde biri ankarada oturuyo dedim cansuya seslice. Sanane beee dedi burcu gülerek. Saat altı buçukta falan eve vardık babam biraz söylendi ama günü kurtardık. Bissürü olaya rağmen bi çok anı ve fotoğrafımız vardı o güne dair hayatım boyumca unutmayacağım ender günlerdendi. Sabah uyuduk uyandığımızda saat 6 olmuştu ölü gibi yatmıştık tam anlamıyla. Akşam hep beraber bizim dükkanda bi yemek yiyip yolcu ettik amcamları. Onlar gidince kendimi boşlukta hissettim evin normal halinin ne kadar kasvetli olduğunu farkettim. Gene monoton hayata dönmüştük herkes bi köşedeydi.. biz cansuyla aynı evin içinde birbirimiz için delirirken konuşamıyoduk bile..

Ertesi gün gene işe gittim aynı şekilde. Öğlen oldu cansu mesaj attı acil eve gel dedi. Noldu dedim dsmart bozulmuş antene bakması için çıkması usta çağırdılar dedi. Hay amk dedim çarşaf ordaydı adam illaki görüp bu ne diye içine bakardır. Jet gibi çıktım evden babam noldu dedi. Bişey yok baba öyle geldim sıkıldım dedim. 5 dk sonra usta geldi babama ben giderim onla yukarı sen çıkma şimdi o kadar merdiven dedim. Adam çatıya çıktı dayı dedim şurda bi poşet olacak onu bana versene. Adamdan aldım poşeti.. aldım almasınada evden nası çıkarıcaktım bunu. Adamın işi bitti indi aşşağa. Bende büyük bi poşetin dibine çarşafı koydum üstünede bi kaç kıyafetimi koydum soran olursada bi arkadaşa vericen derim diye aşşa indim. Soran olmadı çarşafı çıkardım evden bi kaç sokak aşşağıda çöpe attım tekrar dükkana döndüm.

bitiriyorum binler yavaştan

Yaz artık bitmiiiş havalarda soğumuştu uzun kollulara geçmiştik bile. Çok hafif yağmurlarda başlamıştı. Ama yinede insan vardı hayalet şehir değildi. esnaf ve devamlı kalan insanlar dışında devamlı burada yaşayan ingiliz alman rus hollandalı çoktu. dükkandada işler düşmüştü tek tük müşteri geliyodu benlik bi iş yoktu genelde evde pcnin başında takılıp cansuyla mesajlaşıyoduk. arada kaçabilirse orta kata geliyo öpüp koklayıp gönderiyodum.. yaklaşık bir aydır beraberde olamıyoduk cansuyla.. konuşmalarımız tuzluğu uzatırmısndan ibaretti iyice çıldırma noktasına gelmiştim.. aynı evin içinde iki yabancı gibiydin anası yüzünden evde kaldıkça daha çok kinleniyodum anasına ve tersliyodum bazen elimde olmayarak. Babam uyarıyodu ama kendime engel olamıyodum. Bilinç altımda anası yüzünden böyle iki yabancı olduğumuz gerçeği vardı ve tetikliyodu beni..

Hiç unutmayacağım o gün öğlen 12 gibi kalktım yüzümü bile yıkamadan bilgisayarın başına oturdum. Kahvaltıya çağırdılar inmedim. Arabayı alıp gidip bi pastanede kahvaltı ettim biraz dolaşıp tekrar döndüm eve. Ben daha kapıdan girmeden babamlar çıktılar hah oğlum geldinmi anahtarı ver bilmem kim doğum yapmış oraya gidicez dediler. iyi bi fırsattı ama küçük bini almamışlardı yanlarına gerçi sorun değilde bilgisayara bi daldımı gözü bişey görmüyodu muallaknin. Okulada gitmemişti o gün hasta olduğu için. Yukarıdan bilgisayarı indirdim bilerek aşşağı benden çekiniyodu velet ancak ben yokken kullanabiliyodu bilgisayarı benden isteyemiyodu. Yarım saat takıldım ben banyoya çıkıyorum diyerek bilgisayarıda açık bırakıp orta kata çıktım. Cansuya mesaj attım seninki bilgisayarın başına geçtimi yukarı gel. 5 Dk geçmedi cansu geldi. Sorgu sualsiz yapıştım ben buna vücudunun her santiminde geziyodu ellerim. gözüm dönmüşti resmen. Arada yavaş ol falan diyodu ama kimin umrunda. Babamların yatağa attım bunu yüz üstü yatırıp abanmaya başladımki on dakka geçti geçmedi küçük bin parlayan gözleriyle kapının eşiğinde bize bakıyodu..

Hemen toparlandım aşşağı indim çocuk açmış tv izliyodu. Sanki ben bişey görmedim der gibi. Tayfun dedim yukarı gelsene. Ne gördün dedim? Hiç bişey dedi ama dokunsam ağlayacak haldeydi. Tamam dedim bak bu üçümüzün arasında bi sır ve ben ablanı çok seviyorum tamammı abicim dedim? Cansu eğildi. Ablacım lütfen.. dedi lütfen bu aramızda kalsın. tamam abla dedi. Ama benim zütüm tutuştu çocuk söylemese bile her an söyleyecek korkusu her eve geldiğimde bugün söyleyedimi aceba diye milletin surat ifadesine bakmak tam bi zulüm olurdu. biraz hırpaladım çocuğu korkutmak istedim. Cansu tamam yapma söylemez o diyene kadar bırakmadım sonra aşşağı indi çocuk bizde yatağı düzeltip aşşağı indik..

Bi kaç gün ses seda çıkmadı.. stres yapıyodum geceleri uyuyamıyodum cansuda uyuyamıyodu. Sabaha kadar mesajlaşıp öğrenirlerse napıcaz onu konuşuyoduk.. cansu; gideriz buralardan ikimizde reşitiz. Bi işe gireriz en azından kendimize yeteriz dedi. Olabilirdi ben hertürlü cansuya bakardım ama bu son çareydi. Belki.. dedim belki bişey demezler kabul ederler çok ufak bi ihtimalde olsa dedim. Cansu; annem böyle bişeye kesinlikle müsade etmez. Beni öldürür kesin ama umrumda değil dedi. Kadın bişey demese babam zaten bişey demezdi sadece aile içinde bilinir dışarıdan kimseye çaktırmazdık. ama ah o huur yokmu doğuran anayı gibmek lazım..

5. Günün sonunda ve o büyük gün beklenen kıyamet koptu. Uyanıp aşşağa indiğimde herkesin surat beş karıştı. Babam öğlen olmasına rağmen rakı içiyodu.. öğrendiklerini anlamıştım. (meğer anası küçük bini ilk baştan beri sıkıştırırmış abinle ablan bişeyler yapıyomu diye son sıkıştırdığındada çocuk anlatmış gördüklerini ama gibtiğime aklı yetmemiş. sadece öpüşüyolardı demiş) Kadın bana gibecek gibi bakıyodu. Sonunda öğrendinizmi dedim.. öğrendik öğrendik ne taklar yediğinizi dedi bağırarak. Babamın hiç sesi soluğu çıkmıyodu gözlerini kısmış duvarı izliyodu. oturdum bi köşeye cansu boş ama manalı ifadelerle yere bakıyodu. Muhtemelen halıdaki desenleri inceliyodu. Eee dedim. Eeesi pılını pırtını toplayıp en hızlı şekilde bu evden gibtir olup gidiyosun dedi. sinirlendim hele bu lafına.. ayağa kalktım buna senmi karar vericeksin dedim sen kimsinki? daha 6 ay öncesine kadar takun içinde yaşayan ağzı açlıktan kokan biriydin dedim. Artık incelen ip kopmuştu çoktan. Hem suçlu hem güçlü deyyusa bak hemen defoluyosun burdan dedi daha güçlü bir sesle. Babamdan hala ses soluk yoktu o kimden yana olacaktı sadece bizi izliyodu kısık gözlerle..

@397 lise 2 terk dedik amk 19 yaşındaydı o zaman.

http://www.fizy.com/s/1uh4q3

Biz.. dedim kötü bişey yapmadık. Ne yapmış olursan ol kimse duymadan bu evden gibtir oluyosun dedi. Israrla gibtir oluyosun demesi acayip sinirime gitti. Ne diyosun lan sen dedim nolmuş yani dünyamı yok oldu birbirimizi sevdiysek noldu yani öldünmü noldu duysalar nolur seni kınarlarmı senle konuşmazlarmı nolur dedim. elalemin dıbına koyim bu kadarmı önem veriyosun lan alelamin ne diyeceğine dedim. baba dedim ne diyosun bişey söyle? Babam bilmiyorum dedi kısık sesle seninde dıbına koyum diyip çıktım evden. Yürüyerek gittim gittim cebime baktım 20 lira para bide telefondan başka bişey yoktu cüzdanı evde unutmuştuk. akşam oldu babam aramıştı sayısız kere giblemedim gittim paramın yettiği kadar bira aldım sahilde bi banka oturdum içtim içtim banka sızdım. gözlerime ışık vurdu gözümü ufalıyarak zar zor açtım gece olmuştu büyük ihtimal. Babam jandarmaya her taka haber vermişti. gelen babamdı bizim arabaydı bu. Babam yanıma geldi kalk oğlum kalk gözünü seveyim dedi. Ağlamaya başladım hayatımda hatırladığım ilk ağlamamdı bu. Babam yanıma banka oturdu başımı ellerinin arasına aldı ah oğlum ah dedi. Eve zütürdü beni..

http://www.fizy.com/s/1e5a7l

Sabah kalktığımda odamdaydım herşeyim bavullara konmuştu. Bavulun birinin üstünde bi zarf vardı. içine baktım baya bi para vardı. Artık gitme zamanıydı.. aşşağı indim babam içeride otıruyodu baba?dedim cansu nerde? annesi zütürdü onları nereye zütürdüğünü vallahi bilmiyorum dedi. Niye engel olmadın dedim? Oğlum elimden bişey gelmiyo ona res çeksem gene kızını alıp gidecek bırak bari ben biraz huzurlu oluyum. tamam... baba tamam dedim sen huzurlu ol. yukarı çıktım. Telefona sarıldım telefonu kapalıydı cansunun. Telefondan resimlerimize bakarak öküz gibi ağladım. odasında yastığını kokladım.. anasıyla konuşmaya tahammülüm yoktu "bari son kez görmeme izin verseydin huur. Allah belanı versin" diye mesaj attım. Cevap vermedi.. vermez tabi. Bavulları aldım indim aşşağı. Bidaha oğlum var deme sakın al paran senin olsun karına bişeyler alırsın dedim masanın üstüne fırlattım zarfı. Oğlum dedi ayaklandı. Sana oğlum deme demedimmi ölsen cenazene bile gelmicem bırak rol yapmayı aç bi 70lik keyfine bak dedim. Çıktım. Telefonu satıp bilet aldım ve istanbula döndüm..

http://www.fizy.com/s/1e5a7l

şarkı eşliğinde okuyun: http://www.fizy.com/s/10599f

Ve şimdi...

Ben gittikten sonra zayıflamış hep ağlıyomuş dediğine göre. Bi kaç kere uğurun telefonundan konuştuk daha doğrusu ağlaştık. Ağlamaktan konuşamıyodu. Annesi telefon kullandırtmıyomuş. Bi kaç kerede internetten görüntülü konuştuk değişmiş.. bu olay 2011 yazında yaşandı. Ben şuan askerim telefondan size ulaştırıyorum bunları o yüzden biraz yavaş oldu. Abim babama hesap numaramı vermiş babam her ay para gönderiyo beş kuruşuna dokunmuyorum burdan çıkınca ona çok güzel bi hediye alıcam! Niye bunları size anlattığıma gelirsek belki yüküm hafifler dedim; uğurdan aldım haberi 2 hafta önce evlendirmişler kızı.. yüzü hiç gülmüyomuş.. bi peri gibi olmuştur eminim.. Benim cansuma başka birinin eli nasıl değer? nolurdu sanki beraber olsak be huur, ölürmüydün. Öbür dünyada iki elim yakanda olacak. Bana gelirsek yada bana hiç gelmiyelim yannanı yemiş bi haldeyim.. okuyup dert ortağı olan herkese saygılar.. hadi selametle..

eyvallah beyler. ordan gelince direk askere gittim bi tak yapamadım elim kolum bağlı. burdan çıkınca..

@434 az..

@441 istanbul

gündüz gündüz içiyorum

@452 carsi izni diye bisey var amk

napıyonuz lan binler döndüm dolaştım
yine bu başlığa geldim amk. buraya
gelince gerçeklerle yüzleşiyorum bi an
unutuyorum ama sadece bi an

keşke yalan olsa hiç tanımamış olsam keşke onu keşke