kör olmuşuz gecenin zifirine tutulup kalmış, yok olmuşuz unutup kendimizi yok sayıp, feda ederken geleceği bir boşluğa, çok güvenmişiz kendimize hayallere sarkarken düşmeyeceğimize...

düşersin moruk eritirken seni güneş gibi sıkıntılar her doğuşta
özlersin karanlığı, üşümeyi, düşlemeyi görmemeyi...
unutmayı dilersin ayık bir zihinle herşey cap canlıyken daha

bir varız bir bakmışız yok olmuşuz bir şafakta.
ardımızda ne bıraktıysak canı yanar arzular ölmemeni.